Akıl, İfade ve Felsefi Kuruluş – Felsefe Üzerine Araştırmalar – Felsefenin Alanları Nelerdir? – Felsefe Nasıl İncelenir, Nasıl Ele Alınır? – Felsefe Alanında Ödev Yaptırma – Ödev Yaptırma Fiyatları

Akıl, İfade ve Felsefi Kuruluş
Eğer felsefe, bir doğadan ziyade bir tarihe sahip bir tür şey olarak anlaşılacaksa (en azından başlamak üzere), o zaman, ayırt edici bir şekilde felsefi etkinliği tanıma kriterlerimiz, öncül, gelenekleri dönüştüren filozofların fiilen yaptıklarına cevap vermelidir.
Hegel’in en derin ve en önemli kavrayışlarından biri, bence, herhangi bir evrenselin belirleyici memnuniyetinin bu durumda felsefe kavramı- yalnızca, ayrıntıların olumsallıklarını dahil ettiği süreç açısından anlaşılabilir. aslında uygulandı.
Ancak oradan, böyle bir kavramsal geleneğin mirasçıları olanların, bunun rasyonel bir gelenek olmasını sağlamaları gerektiği konusunda ısrar etmeye devam ediyor – bir kavramın doğru ve yanlış uygulamaları arasında somutlaştırdığı ve dayattığı ayrımın gerekçelendirilebileceğini, bir durumda ve diğerinde tevkifat başvurusu, nedenlerini gösterebileceğimiz bir şeydir.
Ancak bunu yapabildiğimiz ölçüde, kavramları uygulayarak ne yaptığımızı anlama hakkına sahibiz. Yükümlülüğümüzü, geleneği rasyonel bir şekilde yeniden inşa ederek yerine getiriyoruz: geleneği açıkça ilerici olarak ortaya çıkaran tutarlı, kümülatif bir yörünge bularak, her zaman olduğu gibi geriye dönük olarak görülebilen taahhütlerin daha açık bir şekilde ortaya çıkması gibidir.
Diğer bir deyişle, geçmişe dönük bir doğa olarak geriye dönük olarak görünen şeyin açığa çıkmasını keşfetmek için tarihi yeniden yazmak bizim görevimizdir. Hegel, rasyonalitenin bizzat bizden tarihleri doğanın açığa çıkarıcısı olarak yorumlamamızı gerektirdiğinde ısrar ederek, doğanın bile geçmişleri olduğu anlayışını dengeler.
Amaç, tıpkı genel hukukta yargılama gibi, o kavramın içeriğini tanımlayan bir kavramın bir dizi öncelikli örneklerini veya uygulamalarını seçmektir. Geleneği rasyonel kılmak, onu somut olarak böyle kabul etme emeğine bağımlı değildir.
Yeterli olması için, disiplin tarihimizin bu türden her Whiggish yeniden yazımı, sistematik kapsama ve dışlamalarıyla süreklilik ve ilerleme yaratmalı ve sergilemelidir. Konunun değişmesine, derslerin unutulmasına ve araştırma programlarının yozlaşmasına karşılık gelen süreksizlikler, bu tür anlatımların her birinin içinde görünmezdir; ama bu farklılıklar anlatılar arasındaki boşluklarda yaşıyor.
Her nesil, karakteristik kaygılarını ve zor kazanılan dersleri geriye dönük yeni bir okuma sunarak konusunu yeniden tanımlar. Ama aynı zamanda, herhangi bir zamanda, rakip kanonlarla ve rakip kahramanların ve kahramanlıkların isimlendirmeleriyle tamamlanan çeşitli yorumlar olacaktır.
Söylemsel öncüllerimizin bize miras bıraktığı zengin malzemelerden kanonlar ve fırıncılık gelenekleri yapmak herkesin oynayabileceği bir oyundur. Bu bölümde oyuna bunlardan birini çizerek katılacağım. Felsefenin doğasını tarihte ortaya çıktığı şekliyle filozofların ne yaptığına dair bakış açısına bakılır.
İhvân’ı Safâ felsefesi
Mantık ve felsefe ilişkisi
Rasyonalizm
Rasyonalizm Nedir
Rasyonalizm kurucusu
Rasyonalizm ne demek Felsefe
Rasyonalizm nedir Kısaca Tarih
Rasyonalizm özellikleri maddeler halinde
Bizimki genel olarak bilişsel bir girişimdir. “Geniş anlamda bilişsel” derken, filozofların bir tür anlayış hedeflediklerini belirtmek istiyorum; daha dar olarak, bir tür bilgiyle değil. Filozofların yazılarının karakteristik amacı olan ayırt edici anlayış türünü belirlemek, filozofları romancılar ve bilim kuramcıları gibi diğer yapıcı anlayış arayışçılarından ayıran şeyi söylemektir.
Bunu, tipik olarak felsefi anlayışın aktarıldığı kurgusal olmayan yaratıcı yazının kendine özgü türüne değil (bu konunun dikkate alınmaya değer olduğunu düşünmeme rağmen) değil, anlayışın kendisinde neyin ayırt edici olduğuna odaklanarak yapmak istiyorum: hem özel konusu hem de karakteristik amacı.
Felsefe, kendi kendine dönüşlü bir girişimdir: Anlamak yalnızca felsefi araştırmanın amacı değil, aynı zamanda konusudur. Konusu biziz, ama yaratıkları anlamak için özel olarak biziz: söylemsel varlıklar, nedenleri yaratanlar ve alanlar, gerçeği arayanlar ve konuşan kişiler.
Felsefeyi akılcılığımızın doğasına ve koşullarına hitap eden bir bakış açısı olarak görmek elbette çok geleneksel bir bakış açısıdır o kadar geleneksel ki, gerçekten de antika ve eski moda görünmeye yatkındır. Bu konuyu daha sonra ele alacağım ve şimdi yalnızca rasyonalizmin bir şey olduğunu ve entelektüalizmin başka bir şey olduğunu belirteceğim: pragmatistler de bağışlama ve nedenler sorma pratikleriyle ilgileniyorlar.
Filozofların, kavramların açıklanmasına veya biraz daha dikkatli bir şekilde ifade etmek gerekirse, kavramların kullanımında örtük olanı açıklığa kavuşturmak için ifade edici araçların geliştirilmesine ve uygulanmasına merkezi bir unsur olarak sahip olma görevini anlıyorum.
“Kavramların açıklaması” dediğimde, “anlamların analizi” ni duymamak zor. Benim spesifikasyonum ile yirminci yüzyılın ortalarındaki “analitik felsefe” endişesini tanımlayanlar arasında açıkça benzerlikler var. Aslında, diğerlerinin yanı sıra, bu anlayışla ilgili doğru olanı söylemeyi planlıyorum.
Ama aklımdaki şey çeşitli şekillerde farklı. Açıkça ifade etmek, açıklamak, analizle aynı şey değildir, en azından bu kavram klasik olarak anlaşıldığı gibi. Bu terimi kullandığım için, örneğin, kavramlarımızın içeriğine, onları ifade etmek için kullandığımız gerçeklere yaptığımızdan daha ayrıcalıklı erişime sahip değiliz; kavramlar ve gerçekler bir madalyonun iki yüzüdür.
Ancak en önemli fark, anlamların analizinin temelde muhafazakar bir girişim olduğu (analiz paradoksunu düşünün), kavramları açıklamanın noktasının onları rasyonel eleştiriye açtığını görmemdir. Rasyonel girişim, söylemsel faaliyetin kalbinde yatan sebepleri verme ve isteme pratiği, inancı sadece yanlış ya da yersiz olarak eleştirmeyi değil, aynı zamanda kavramları eleştirmeyi de gerektirir.
Hatalı kavramlar düşüncemizi çarpıtır ve inanç ve niyette onay için aday olarak değerlendirebileceğimiz önerileri ve planları sınırlandırarak bizi sınırlar. Bu kısıtlama, farkına varabildiğimiz kadarıyla neyi sınırladığımız için, arkamızdan, görüşümüz dışında işlerdir.
Felsefe, kavramların rasyonel eleştirisi için araçlar geliştirirken ve uygularken, çarpıtıcı etkileri bilinçli günün ışığına çıkararak, kavramlarımızdaki örtük taahhütleri rasyonel meydan okumalara karşı savunmasız olarak ortaya koyarak bizi bu engellerden kurtarmaya çalışır.
“Kavram” normatif bir kavramdır. Bu, nihayetinde hepimizin büyük, gri annesi Kant’a borçlu olduğumuz bir derstir. Kant bizi her şeyden önce kavramlarda kaçakçılar olarak gördü. Aslında, kesin anlamda, Kantçı rasyonel yaratıkların yapabileceği tek şey kavramları uygulamaktır. Çünkü hem yargı hem de eylemi, teorik etkinliğimizi ve pratik etkinliğimizi içermek için aldığı cins budur.
İhvân'ı Safâ felsefesi Mantık ve felsefe ilişkisi Rasyonalizm Rasyonalizm kurucusu Rasyonalizm ne demek Felsefe Rasyonalizm Nedir Rasyonalizm nedir Kısaca Tarih Rasyonalizm özellikleri maddeler halinde
Son yorumlar