Bilimsel Sorgulamanın Endüktif-Tümdengelimli Modeli – Felsefe Üzerine Araştırmalar – Felsefenin Alanları Nelerdir? – Felsefe Nasıl İncelenir – Felsefe Alanında Ödev Yaptırma – Ödev Yaptırma Fiyatları
Roger Bacon (c. 1214–92) Oxford’da ve ardından Paris’te okudu ve burada çeşitli Aristoteles eserlerinin analizlerini öğretti ve yazdı. 1247’de Oxford’a döndü ve burada özellikle optik üzerine yoğunlaşarak çeşitli diller ve bilimler okudu. Papa IV.Clement, Bacon’un bilimlerin ilahiyat hizmetinde birleştirilmesini önerdiğini öğrendikten sonra Bacon’un çalışmasının bir kopyasını istedi.
Bacon henüz görüşlerini kağıda dökmemişti, ancak Opus Maius’u ve iki yoldaş eseri hızla yazıp Papa’ya gönderdi (1268). Ne yazık ki Papa, Bacon’un katkısını değerlendirmeden öldü.
Bacon, meslektaşlarının entelektüel yeteneklerine yönelik keskin eleştirileriyle Fransisken düzenindeki üstlerine düşman olmuş görünüyor. Dahası, simyaya, astrolojiye ve Floris’li Joachim’in kıyametine olan coşkusu onu şüpheli kıldı. Muhtemelen, şüphe götürmez bir şekilde, sonraki yıllarının birkaçını hapsedilmiş olarak geçirmiştir.
John Duns Scotus (c. 1265–1308), 1280’de Fransisken tarikatına girdi ve 1291’de rahip olarak atandı. Oxford ve Paris’te okudu ve Paris’ten bir süre sürülmesine rağmen 1305’te teoloji alanında doktora yaptı. Kilise topraklarının vergilendirilmesi konusunda Papa ile bir anlaşmazlıkta Kralı desteklemediği için. Diğer birçok ortaçağ yazarıyla birlikte Duns Scotus, Aristoteles felsefesini Hıristiyan doktrinine benzetmeye çalıştı.
William of Ockham (c.1280-1349) Oxford’da okudu ve ders verdi. Kısa süre sonra Kilise içinde tartışmaların odağı oldu. Papa’nın zamansal üstünlük iddiasına saldırdı ve sivil otoritenin ilahi olarak belirlenmiş bağımsızlığı konusunda ısrar etti. Papa XXII. John ile apostolik yoksulluk konusunda bir anlaşmazlıkta Papa III. Nicholas’ın önceki beyanlarına başvurdu.
Ve evrensellerin ancak akılda bulundukları sürece nesnel değere sahip oldukları şeklindeki nominalist konumu savundu. Ockham, yazıları Avignon’da incelenirken bir süre Bavyera’ya sığındı. Ancak resmi bir kınama yapılmadı.
Autrecourt’lu Nicolaus (c. 1300 – 1350’den sonra), madde ve nedenselliğin yaygın doktrinlerinin bir eleştirisini geliştirdiği Paris Üniversitesi’nde okudu ve ders verdi. 1346’da Avignon Curia tarafından yazılarını yakmaya ve Paris Üniversitesi fakültesi önünde bazı mahkum edilmiş öğretileri geri çekmeye mahkum edildi. Nicolaus buna uydu ve yeterince ilginç bir şekilde, daha sonra Metz Katedrali’ne (1350) diyakon atandı.
1151’den önce, Aristo, Latin Batı’daki bilim adamları tarafından öncelikle bir mantıkçı olarak biliniyordu. Platon, doğanın önde gelen filozofu olarak kabul edildi. Ancak ’dan başlayarak, Aristoteles’in bilim ve bilimsel yöntem hakkındaki yazıları Arapça ve Yunanca kaynaklardan Latince’ye çevrilmeye başlandı.
İspanya ve İtalya’da çeviri faaliyeti merkezleri ortaya çıktı. ile, kapsamlı Aristoteles külliyatının Latinceye çevrildi. Bu başarının Batı’daki entelektüel yaşam üzerindeki etkisi gerçekten de çok büyüktü. Aristoteles’in bilim ve bilimsel yöntem üzerine yazıları, akademisyenlere bol miktarda yeni anlayış sağladı.
Öyle ki, belirli bir bilim üzerine bir çalışmanın standart sunumu, birkaç nesil boyunca, Aristoteles’in ilgili çalışmasına ilişkin bir yorum şeklini aldı.
Aristoteles’in bilim felsefesi üzerine yazdığı en önemli yazı, 12. yüzyılın ikinci yarısında batılı bilim adamlarının kullanımına sunulan Posterior Analytics çalışmasıdır. Sonraki üç yüzyıl boyunca, bilimsel yöntem üzerine yazanlar, Aristoteles’in formüle ettiği sorunlara yöneldi. Özellikle ortaçağ yorumcuları, Aristoteles’in bilimsel prosedür hakkındaki görüşünü, rakip açıklamaları değerlendirmeye ilişkin tutumunu ve bilimsel bilginin gerekli gerçek olduğu iddiasını tartışmış ve eleştirmişlerdir.
Endüktif ve Dedüktif Nedir
Dedüktif ne demek
Dedüktif argüman örnekleri
Dedüktif mantık
Dedüksiyon
Tümevarım ve tümdengelim Nedir
Dedüksiyon Nedir
İndüktif
Bilimsel Sorgulamanın Endüktif-Tümdengelimli Modeli
Bilimsel yöntem konusunda on üçüncü yüzyılın en etkili iki yazarı olan Robert Grosseteste ve Roger Bacon, Aristoteles’in tümevarımlı-tümdengelimli bilimsel araştırma modelini doğruladılar. Grosseteste, tümevarım aşamasına fenomenin kurucu unsurlara bir “çözümü” ve tümdengelim aşamasına bu unsurların orijinal fenomeni yeniden inşa etmek için birleştirildiği bir “kompozisyon” olarak atıfta bulunmuştur.1 Sonraki yazarlar genellikle Aristoteles’in bilimsel prosedür teorisine atıfta bulunmuşlardır. “Çözünürlük ve Kompozisyon Yöntemi” olarak.
Grosseteste, Aristotelesçi prosedür teorisini spektral renkler problemine uyguladı. Gökkuşaklarında, değirmen çarkı spreylerinde, tekne-kürek spreylerinde görülen spektrumların ve güneş ışığının su dolu cam kürelerden geçirilmesiyle üretilen spektrumların bazı ortak özellikleri paylaştığını belirtti.
Tümevarım yoluyla ilerleyerek, çeşitli örneklerde ortak olan üç unsuru “çözdü”. Bu unsurlar, () spektrumların şeffaf kürelerle ilişkilendirilmesi, () farklı renklerin ışığın farklı açılardan kırılmasından kaynaklanması ve () üretilen renklerin bir daire yayı üzerinde olmasıdır. Daha sonra bu fenomenler sınıfının genel özelliklerini yukarıdaki üç unsurdan “oluşturabildi”.
Roger Bacon’un Deneysel Bilimin “İkinci Ayrıcalığı”
Grosseteste’nin Çözüm Yöntemi, fenomenler hakkındaki ifadelerden fenomenin yeniden yapılandırılabileceği unsurlara tümevarımsal bir yükselişi belirtir. Grosseteste’nin öğrencisi Roger Bacon, bu endüktif prosedürün başarılı bir şekilde uygulanmasının doğru ve kapsamlı olgusal bilgiye bağlı olduğunu vurguladı.
Bacon, bir bilimin olgusal temelinin çoğu kez aktif deneylerle güçlendirilebileceğini öne sürdü. Deneyselliğin fenomenlerle ilgili bilgiyi artırmak için kullanılması, Bacon’un “Deneysel Bilimin Üç Preroga- tifi” kitabının ikincisidir.
Bacon, çalışması ikinci imtiyazın gerçekleşmesini oluşturan belirli bir “deney ustası” nı övdü. Sözü edilen kişi muhtemelen Maricourtlu Petrus’du.4 Petrus, diğer şeylerin yanı sıra, manyetik bir iğneyi çapraz olarak iki parçaya ayırmanın, her biri kendi kuzey kutbu ve güney kutbu olan iki yeni mıknatıs ürettiğini göstermişti. Bacon, bunun gibi keşiflerin manyetizma unsurlarının indüklenebileceği gözlemsel temeli artırdığını vurguladı.
Bacon, deneysel övgüsünü bu tür bir araştırmayla sınırlasaydı, deneysel araştırmanın şampiyonu olarak tanınmayı hak ederdi. Bununla birlikte, Bacon simya hizmetine sıklıkla deneyler koydu ve simya deneylerinin sonuçları için abartılı ve desteksiz iddialarda bulundu. Örneğin, “Deneysel Bilim” in bir zaferinin, saf altın kalacak şekilde baz metallerden safsızlıkları gideren bir maddenin keşfi olduğunu ilan etti.
Endüktif Anlaşma ve Fark Yöntemleri
Aristoteles, açıklayıcı ilkelerin gözlemlerden çıkarılması gerektiğinde ısrar etmişti. Ortaçağ bilim adamlarının önemli bir katkısı, açıklayıcı ilkeleri keşfetmek için ek tümevarım tekniklerini ana hatlarıyla belirlemekti.
Örneğin Robert Grosseteste, belirli bir bitkinin müshil etkisi olup olmadığını belirlemenin iyi bir yolunun, bitkinin başka hiçbir müshil ajanının bulunmadığı koşullar altında uygulandığı çok sayıda durumu incelemek olduğunu öne sürdü.6 Bu zor olurdu. Bu testi uygulamak için ve Grosseteste’nin bunu yapmaya çalıştığına dair hiçbir kanıt yoktur.
Ancak, yüzyıllar sonra “Mill’in Ortak Anlaşma ve Farklılık Yöntemi” olarak bilinen tümevarımsal bir prosedürün ana hatlarını çizdiği için itibar edilmelidir.
On dördüncü yüzyılda, John Duns Scotus tümevarımsal bir Anlaşma Yöntemi ve Ockham’lı William tümevarımlı bir Fark Yönteminin ana hatlarını çizdi. Bu yöntemleri fenomenlerin “çözümüne” yardımcı olarak gördüler. Bu nedenle, Aristoteles’in tartıştığı tümevarım prosedürlerini tamamlamayı amaçlayan prosedürlerdir.
Dedüksiyon Dedüksiyon Nedir Dedüktif argüman örnekleri Dedüktif mantık Dedüktif ne demek Endüktif ve Dedüktif Nedir İndüktif Tümevarım ve tümdengelim Nedir
Son yorumlar