Biyolojik Sapkınlık Teorileri – Sosyoloji Ödevi Yaptırma – Sosyoloji Ödevi Fiyatları – Sosyoloji Alanı Ödevleri – Sosyoloji Tez Ödevi Yaptırma
Biyolojik Sapkınlık Teorileri
Lombroso’ya göre suçlular, davranışları insandan çok maymunsu olan evrimsel gerilemelerdir. Sapkın davranışlarda bulunmaya içgüdüleri tarafından yönlendirilirler. Bu insanlar, vahşi doğalarına ihanet eden belirli fiziksel işaretlerle tanımlanabilir.
Lombroso, hayatının çoğunu İtalya hapishanelerinde ölü tutukluları inceleyerek ve parçalara ayırarak geçirdi ve onların suçluluğunun, kalıtsal bir ilkelliği ortaya çıkaran hayvan benzeri bir vücut tipiyle ilişkili olduğu sonucuna vardı. Ayrıca bazı suçlu türlerinin kafa boyutları, yüz özellikleri (örneğin burnun boyutu ve şekli) ve hatta saç rengiyle tanımlanabileceğine de inanıyordu.
Yazıları, tamamen normal görünen insanların şiddet içeren eylemlerde bulunduğuna işaret eden akademisyenlerin hararetli eleştirileriyle karşılandı. (Modern sosyal bilimciler, araştırmasını hapishane mahkumlarının araştırmalarıyla sınırlayarak, önyargılı bir örnek kullandığını ve böylelikle araştırmalarının geçerliliğini sınırladığını ekleyeceklerdir.)
2. Dünya Savaşı’ndan kısa bir süre önce antropolog E. A. Hooton, doğmuş suçlunun bilimsel bir gerçeklik olduğunu savundu. Hooton, suçun sosyal koşulların değil, “organik aşağılığın” sonucu olduğuna inanıyordu.
[W] Suç ne olursa olsun, normalde bozulmuş bir organizmadan kaynaklanır. Bunun, suçun birincil nedeninin biyolojik aşağılık olduğu ve tam olarak bunu kastettiğim beyanına eşdeğer olduğunu söyleyebilirsiniz. Kuşkusuz, toplumumuzun cezaevleri, aşağı insan organizmalarının değişen kumları ve titreyen bataklıkları üzerine inşa edilmiştir.
Hooton, suçluların vücut, burun ve kulaklarının boyunu, kilosunu ve şeklini analiz etmek için çok uğraştı. İnsanların suç eğilimlerine bedenlerinin şekliyle ihanet ettiklerine ikna olmuştu:
Suçlunun burnu, bizim siviller örneğimize göre kökte ve köprüde daha yüksek ve daha sık dalgalı veya içbükey-dışbükey olma eğilimindedir. Bootlegger’ların ısrarla geniş burunları ve kısa yüzleri ve genişleyen çene açıları varken, tecavüzcülerin tekdüze olarak dar alınları ve uzun, kıstırılmış burunları vardır.
Hooton’un izinden giden William H. Sheldon ve çalışma arkadaşları, kişilik özelliklerinin belirli vücut tipleriyle ilişkili olup olmadığını belirlemek için binlerce kişinin vücut ölçümlerini gerçekleştirdi.
İnsan şekillerinin üç özel tip olarak sınıflandırılabileceğini buldular: endomorfik (yuvarlak ve yumuşak), ektomorfik (ince ve doğrusal) ve mezomorfik (sağlam kaslı). Ayrıca belirli psikolojik yönelimlerin vücut tipiyle ilişkili olduğunu iddia ettiler.
Suç teorileri
Kriminoloji suç teorileri
Suç ve toplum ilişkisi
Psikolojik suç teorileri
Biyolojik suç teorileri
Suçun biyolojik nedenleri
Suç Sosyolojisi Notları
Sosyal kontrol teorisi
Endomorfları rahat yaratıklar olarak gördüler; ektomorflar engellenmiş, gizli ve tutulmuş; ve mezomorflar iddialı, eylem odaklı ve başkalarının duygularından habersizdir.
Sheldon, mizaç eğilimlerinin miras alınıp alınmadığı veya toplumun vücut tiplerine göre bireylere verdiği tepkilerin sonucu olup olmadığı konusunda kesin bir tavır almadı. Örneğin, Amerikalılar genellikle ağır insanların iyi huylu ve neşeli olmasını, zayıf insanların çekingen olmasını ve güçlü kaslı insanların fiziksel olarak aktif ve saldırganlığa meyilli olmasını beklerler.
Bu tür davranışları öngören insanlar genellikle onları cesaretlendirir. Suçlu erkek çocuklarla ilgili bir çalışmada, Sheldon ve meslektaşları (1949), mezomorfların diğer vücut tiplerine sahip erkek çocuklara göre suçlu olma olasılığının daha yüksek olduğunu buldular.
Bu bulguyu açıklamaları, sosyal değişkenleri kabul etmelerine rağmen, kalıtsal faktörleri vurgulamıştır. Mesomorfun çabuk sinirlendiğini ve ektomorfun kısıtlamasından yoksun olduğunu iddia ettiler. Bu nedenle, stres durumlarında, mezomorfun, özellikle de birey hem fakir hem de çok zeki değilse, daha sık sorun yaşama olasılığı daha yüksektir.
Sheldon’ın suçluluğun temelde biyolojik bir açıklamasına yönelik önyargısı, suç davranışına yatkın olduğunu düşündüğü türleri ayıklamak için öjenik bir seçici üreme programı önermesi için yeterince güçlüydü.
1960’ların ortalarında, XYY olarak bilinen erkeklerde bir kromozom anomalisini şiddetli ve kriminal davranışla ilişkilendiren sapmanın başka biyolojik açıklamaları ortaya çıktı. Tipik olarak erkekler annelerinden tek bir X kromozomu ve babalarından bir Y kromozomu alır.
Bazen bir çocuk babasından iki Y kromozomu alır. Bu bireyler normal erkekler gibi görünecek; ancak sınırlı gözlemlere dayanarak, bu kişilerin şiddet içeren suçlar işlemeye yatkın olduklarına dair bir teori geliştirildi.
Bu teorinin arkasındaki basit mantık, erkeklerin kadınlardan daha agresif olmaları ve dişilerin sahip olmadığı bir Y kromozomuna sahip olmaları nedeniyle, bu Y kromozomunun saldırganlığın nedeni olması ve çift dozun çift sorun anlamına gelmesidir. Bir grup araştırmacı şunları belirtti: “Fazladan bir Y kromozomunun, alışılmadık uzunluk ve güçlü saldırgan eğilimler gibi özelliklerle ortaya çıkan, yüksek erkekliği olan bir birey üretebilmesi şaşırtıcı olmamalıdır”.
Bugün XYY kromozom teorisi sayıldı. XYY erkeklerinin% 96’sının herhangi bir suç unsuru olmaksızın sıradan hayatlar sürdüğü tahmin edilmektedir. Amerika Birleşik Devletleri’ndeki tüm XYY erkeklerinin maksimum% 1’i bir hapishanede herhangi bir zaman geçirebilir. Böylesine ikna edici olmayan verilere dayanarak, sapkın ve cezai davranışa ilişkin geçerli bir teori geliştirilemez.
Mevcut biyolojik teorisyenler, Lombroso, Hooton, Sheldon ve XYY sendromunun basit kavramlarının ötesine geçti. Günümüzde bu tür teoriler genetik, beyin işlevi, nöroloji ve biyokimyadaki teknik gelişmelere odaklanmaktadır. Çağdaş biyolojik teoriler, davranışın, ister uyumlu ister sapkın olsun, fiziksel ve sosyal çevrelerin etkileşiminden kaynaklandığı fikrine dayanmaktadır.
Bu teorilerden en iyi bilineni, Sarnoff Mednick’in kalıtsal suç eğilimleri teorisidir. Mednick, bazı genetik faktörlerin ebeveynden çocuğa geçtiğini öne sürdü. Suçlu davranış doğrudan miras alınmaz ve genetik faktörler doğrudan davranışa neden olmaz; daha ziyade, suçluluğa karşı daha büyük bir duyarlılık miras kalır veya normal ortamlara suçlu bir şekilde adapte olur.
Mednick, bazı bireylerin, uyarılmaları veya uyaranlara tepki vermede yavaş olan otonom bir sinir sistemini miras aldığına inanıyordu. Bu tür bireyler daha sonra saldırgan veya antisosyal davranışların kontrolünü öğrenmekte yavaştır.
Daha yeni araştırmalar, birkaç beyin kimyasal sisteminin duyu arama, dürtüsellik, olumsuz mizaç ve diğer antisosyal davranış türlerine dahil olabileceğini göstermeye odaklanmıştır. Bu araştırmalardan bazıları, beynin çeşitli bölgelerinin birbirleriyle iletişim kurmasına izin veren beyindeki nöro-vericiler veya kimyasallar üzerine odaklanmıştır. Nörotransmiter serotonin dürtüsellik ve saldırganlıkla tanımlanmıştır. Düşük serotonin seviyelerinin dürtüsel ve agresif davranışlar ürettiği düşünülmektedir.
Bununla birlikte, serotonin seviyeleri çevresel koşullarla ilgilidir. Çalışmalar, yüksek ve kronik miktarda stres yaşayan bireylerde düşük seviyelerde serotonin bulunduğunu göstermektedir. Ayrıca, kötü ebeveynliğin serotonin seviyelerini düşürdüğü ve iyi ebeveynliğin onları yükselttiği görülüyor.
Biyolojik suç davranışı teorilerinin eleştirmenleri, bu tür teorilerin genetik ve biyolojik etkilere dair aşırı basitleştirilmiş bir bakış açısı sunduğunu iddia ediyor. Ayrıca, araştırmanın suça yatkınlıkta ırksal farklılıklar olduğu görüşünü desteklemek için kullanılabileceğinden endişe ediyorlar.
Biyolojik suç teorileri Kriminoloji suç teorileri Psikolojik suç teorileri Sosyal kontrol teorisi Suç Sosyolojisi Notları Suç teorileri Suç ve toplum ilişkisi Suçun biyolojik nedenleri
Son yorumlar