DUYUSAL ETİK – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri
DUYUSAL ETİK
On sekizinci yüzyıl duygusal hareketi, yalnızca daha yoğun ve keskin bir Romantizmin başlangıcı olarak önemli olan yavan ve yavan bir tür olarak reddedildi. Romantiklerin tutkulu bireyciliğiyle karşılaştırıldığında, duygusal okulun kibar ürünleri sıkıcı ya da sıkıcı görünür. En iyi ihtimalle, duygu zincirlenmiş duygudur; en kötü ihtimalle duygu, etten kemikten bir gerçekliğin hastalıklı tatlı bir ikamesidir.
Laurence Sterne’in Duygusal Bir Yolculuk’un sayfalarını karakterize eden acıklı adresler ve hafifçe titreşen atardamarlar, William Blake’in çığlık atan aşıklarını ve kederli uçurumlarını tatmış olanlar için yetersiz bir ücrettir. Sterne’in daha nazik ve kibar bir uluslararası ilişki için yalvarması, Blake’in erkeksi ve görkemli bir Albion’daki coşkusunun yanında benzer şekilde sönük kalıyor.
Duygusal hareket üzerine hüküm vermek çok kolaydır; onu anlamak çok daha zor. Ancak, girişimi yapmak için iyi nedenler var. Duygusal yazarlar, Fielding ve Richardson’ın meşru mirasçılarıydı. Romancılar olarak, ilkinin karakterizasyon becerisini taklit ederken, ikincisinin karmaşık insan duygularını betimleme yeteneğini daha da geliştirdiler.
Edebi eleştirmenler olarak, duygusal okulun üyeleri, on sekizinci yüzyılın sonları ve on dokuzuncu yüzyılın başları kültürü araştırmacılarının genellikle gördüklerinden çok daha fazla ilgisini hak ediyor. Zira onlar, pek çok edebi gözlemcinin türü yapay değerlerin ve saf zevkin yayılmasıyla ilişkilendirdiği bir dönemde romanın en ateşli savunucuları arasındaydı.
Blackwood’s, The Lounger ve the English Review gibi dergilerde, duygusal okulun üyeleri, okuyucularına iyi yazılmış bir romanı takdir etmek için gereken beceriler konusunda özenle talimat verdiler ve üstün edebiyat eserleri ile “küçük deha”nın daha önemsiz ürünleri arasında zekice bir ayrım yaptılar. Entrikaları kahramanlarıyla kaçan ya da trajik durumları ve kaiyard aşırılıkları kaba ve gerçekçi olmayan bir duygusal tepki ortaya çıkardı.
Duygusal yazarların ve eleştirmenlerin en etkililerinden biri olan Henry Mackenzie, bu “kompozisyon türünün” amacının insan doğasının gerçekçi keşfi olduğunu ileri sürdü. Richardson’ın romanlarını, bu doğayı “hayal ya da inceliğin onu giydirmekten zevk aldığı süsler olmadan, kendi doğal giysisi içinde” sunduğu için sürekli olarak seçti.
Etik Örnekleri
Meta-etik nedir
Normatif etik
Etik Nedir
Felsefede etik
Genel etik Nedir
Kişisel etik Örnekleri
Deontolojik etik
Kendimize romanın yükselişindeki duygusal katkıyı hatırlatmak, yalnızca hareketi yavan bir merak ya da edebi bir sapma olarak reddetmeye yönelik sıradan eğilime karşı koymak için yararlıdır. Aynı zamanda, bu türün doğuşuna ilişkin aşırı teleolojik yaklaşımlardan da sakınmalıyız.
Bu tür yaklaşımlar, iki modern ikonumuzdan birine, irrasyonel ve psikolojik bir “benlik”e ya da duygusal harekette ayırt edici ve ilginç olan pek çok şeyi gizleme eğiliminde olan gerçekçi ve bilimsel bir “toplum”a doğru giderek sıkıcı bir edebi hac yolculuğunun izini sürer.
Duygusal tür, her şeyden önce, Avrupa Aydınlanmasının karakteristik bir edebi ürünüydü. Bu haliyle, Francis Hutcheson, Lord Shaftesbury, Adam Smith, Diderot ve tabii ki büyük Rousseau’nun kendisi gibi aydınlatıcılara dokundu ve dokundu.
Diğer herhangi bir söylem tarzından daha fazla, askeri hüner, erkekçe bağımsızlık ve insanın vatandaş olarak idealleştirilmesi üzerindeki vurgusuyla geleneksel kamusal kelime dağarcığının ölümünü başlattı.
Saldırgan siyasi amaç paradigmasının yerine, özel dostlukların, ev içi sevginin ve özellikle kadınsı duygunun yalnızca saygın bir yere sahip olmakla kalmayıp, ahlaki topluluğun temel özellikleri haline geldiği bir dünya görüşünü ikame etti. Bir insanı yalnızca politik ya da profesyonel konumuyla tanımlamak bir daha asla mümkün olmayacaktı; kadının etik denklemdeki yerini bir daha asla görmezden gelmek mümkün olmayacaktı.
Görünüşe göre kısa ömürlü ve sürekli savunmacı duygusal hareket böylece klasik etiğin yapmakta başarısız olduğu ve Romantizmin tanınabilir şekilde modern sosyal ilişkiler için duygusal ve entelektüel temeli yapmaya niyeti olmadığı bir şeyi başardı.
On sekizinci yüzyılın ortalarına gelindiğinde, bu ilişkilerin artık gerçekçi bir şekilde ataerkil hegemonyaya veya geleneksel toplumsal yaptırımlara dayanamayacağı pek çok kişi için açıktı, ancak henüz çok azı edinimsel bireysel ego ve arzuların ve değerlerin gerçek pazar yeri.
Duyarlılık etiği, daha esnek, insancıl ve kibar insan etkileşimi türlerini savunarak paradigmatik boşluğu doldurdu. Duygu bahçesi, davranışın yönetiminde bireysel kalbin daha büyük bir paya sahip olmasına izin verirken, grup uyumunu ve giderek daha karmaşık ve farklılaşan modern toplumun istikrarını güçlendirebilecek kişisel duygu ve sosyal vicdan arasındaki bu dengeyi geliştirmeye çalıştı.
Walpole çağında sıradan hale gelen ticaret ve çıkar dilinin ne kişisel olarak tatmin edici ne de yeni bir etik için kabul edilebilir bir temel olmadığı, neredeyse tüm dünyada lüks, kredi ve spekülasyona yönelik sürekli saldırılarla doğrulanır. 18. yüzyılın sonlarına ait dergiler.
Daha derin bir düzeyde, moderniteye yönelik tutumlarında Diderot ve Rousseau kadar farklı olan yazarlar, kurnaz ve paralı rol oyuncularından oluşan ve giderek uzmanlaşan bir toplumda hissedilen kişisel ve etik yabancılaşmaya işaret ettiler. Rameau’nun nüfuzlu yeğeni, “kanlı korkunç” farklılaştırılmış bir ekonomide, “zorunlu adam”ın, “hayatını pozisyonlar alarak ve bunları yerine getirerek boşa harcadığını” savundu.
Rousseau’ya göre yapaylık, “insanların gerçekte olmadıkları gibi görünmelerinin ilgi alanı haline geldiği” bir dünyada bir yaşam biçimi haline geldi. Elbette, hemen hemen tüm aydın ve duygusal düşünürler, ticaretin ve uzmanlığın, ulusal güç ve kalkınma için gerekli faktörler olduğunu kabul ettiler.
Üstelik, ekonomik “iyileşme” ve ticaretin genişlemesi, duygusal yazarların hoşgörü, nezaket, insanlık ve giderek artan uluslararası bir topluluğu savunmaya alıştıkları değerlerin birçoğunu kendi trenlerine getirdi.
Sorun, uzmanlaşmış bir ticari topluma özgü kayıtsızlık, bencillik ve aldatma ile mücadele ederken kişisel bağımsızlık ve bütünlük kaybını hemen telafi edebilecek uygulanabilir bir etik inşa etmekti.
Duygusal hareket tam da bu amaçla doğdu. Sterne’in, İngilizcede “duygusal” terimine aşinalık kazandıran A Duygusal Yolculuk adlı romanını tartışırken belirttiği gibi, amacı “bize dünyayı ve hemcinslerimizi bizden daha iyi sevmeyi öğretmekti.
Deontolojik etik Etik Nedir Etik Örnekleri Felsefede etik Genel etik Nedir Kişisel etik Örnekleri Meta-etik nedir Normatif etik
Son yorumlar