Eğitime Eşitsiz Erişim – Sosyoloji Ödevi Yaptırma – Sosyoloji Ödevi Fiyatları – Sosyoloji Alanı Ödevleri – Sosyoloji Tez Ödevi Yaptırma
Amerikan Eğitimindeki Sorunlar
Eğitime Eşitsiz Erişim
Amerikan azınlıkları iki yüzyıldır devlet okullarına eşit erişim arayışında. Bu çabaların nesiller boyunca izlenmesi, hem entegre hem de ayrılmış okullardan bir memnuniyetsizlik örüntüsünü ortaya koymaktadır.
Afrikalı Amerikalı ebeveynler, çocuklarının gittiği okullardaki yetersiz öğretimi iki nedenden birine bağladı. Okullar tamamen siyah olsaydı, başarısızlık bu okulların ırksal olarak ayrılmış karakterine atfedilirdi. Afrikalı Amerikalı ebeveynler okullara beyazlar devam ediyor olsaydı, koşulların daha iyi olacağı sonucuna vardı. Bu, on dokuzuncu ve yirminci yüzyıllarda baskın tema olmuştur.
Afrikalı Amerikalı çocuklar ağırlıklı olarak beyaz okullara gittiğinde de hoşnutsuzluk meydana geldi. Bu durumlarda, okulun ırksal olarak bütünleşmiş karakteri bir sorun olarak görülüyordu çünkü beyaz öğrencilerin öğretmenler tarafından kayırıldığı düşünülüyordu.
1954’te Kansas, Topeka’daki Brown v. Board of Education davasında, Yüksek Mahkeme okullarda ayrımcılığın yasa dışı olduğuna karar verdi. Mahkeme, “Kamu eğitimi alanında, ayrı ama eşit doktrininin yeri yoktur. Ayrı eğitim tesisleri doğası gereği eşitsizdir.” Afro-Amerikan okul çocuklarını beyaz okul çocuklarından ayırmak, Anayasa’nın eşit koruma maddesinin ihlaliydi.
Bununla birlikte, mahkemenin kararı hukuken ayrımcılığı yasaklasa da veya bir ırk grubunun başka bir ırkla okula gitmesini yasaklayan yasalar olsa da, fiili ayrım veya yerleşim düzeninden kaynaklanan ayrım üzerinde çok az etkisi oldu.
Örneğin, azınlık grupları genellikle bir şehrin beyazların çok az olduğu bölgelerde yaşarlar. Sonuç olarak, çocuklar mahalle okullarına gittiğinde, genellikle ırksal olarak ayrılmış bir ortamda eğitim görürler.
1954 kararından on yıl sonra, federal hükümet eğitimde eşitliğin ne derece sağlandığını belgelemeye çalıştı. Ülke çapında yaklaşık 4.000 farklı okula devam eden 1, 3, 6, 9 ve 12. sınıflardaki 645.000 çocuk üzerinde yapılan kesitsel bir çalışmayı finanse etti.
James S. Coleman’ın şu anda ünlü olan Equality of Educational Opportunity (1966) raporunda yer alan sonuçlar, Amerikan eğitiminin, “zencilerin nüfusun önemli bir bölümünü oluşturduğu yerler de dahil olmak üzere, ülkenin birçok yerinde büyük ölçüde eşitsiz kaldığı sonucunu açık bir şekilde destekledi. ”
Toplumsal cinsiyet ve eğitim
Eğitimde toplumsal cinsiyet eşitliği
Toplumsal cinsiyet ve eğitim Makale
Eğitim hayatında kadın
Toplumsal cinsiyet ve eğitim pdf
Eğitimde cinsiyet eşitsizliği
Eğitimde kadın erkek eşitliği
Eğitimde cinsiyet AYRIMCILIĞI
Coleman ayrıca, öğrencilerin iş performansı ve kariyer gelişimi için hayati önem taşıyan alanlardaki becerilerini ölçen tüm testlerde, yalnızca Yerli Amerikalılar, Meksikalı Amerikalılar, Porto Rikolular ve Afrikalı Amerikalıların beyazların önemli ölçüde altında puan almadığını, aynı zamanda boşlukların genişlediğini kaydetti. daha yüksek dereceler.
Şimdi, ince ama son derece önemli bir noktaya gelelim: Amerika Birleşik Devletleri’nde yaygın eğitim fırsatı eşitsizlikleri kabul edilse de, azınlıkların becerileri ile beyaz muadillerinin becerileri arasındaki tutarsızlıklar, öğrenci başına eğitime, okul binalarının kalitesine, laboratuvar veya kütüphane sayısına ve hatta sınıf boyutlarına para harcandı.
İyi niyetlere rağmen, bir okul muhtemelen bireysel öğrencilerinin aile geçmişinin ve bir bütün olarak öğrenci nüfusunun etkisinden daha ağır basamaz. Coleman araştırması böylece okulların kendi başına öğrenci başarısında bir zamanlar sanıldığı kadar önemli bir rol oynamadığına dair kanıt sağladı.
Görünen o ki, ev ortamı, mahallenin kalitesi ve kişinin sahip olduğu arkadaş ve arkadaş türleri okul başarısında okul olanaklarının kalitesinden veya öğretmenlerin becerilerinden çok daha etkilidir.
Aslında, okulların sosyal etki ve gelişim üzerinde en az kontrole sahip olduğu alanlar, bireyin okulda ne kadar başarılı olacağını belirlemede en önemli alanlardır.
Coleman raporu, alt sınıf beyaz olmayan öğrencilerin orta sınıf beyazlarla okula gittiklerinde daha iyi okul başarısı gösterdiğine dikkat çekti. Bu nedenle ırk ayrımı, beyaz olmayanların eğitim kazanımlarını engelledi.
Fiili ayrımcılığın zararına işaret eden Coleman raporunun doğrudan bir sonucu, okullarda ırk entegrasyonunu sağlamak için çocukların bir mahalleden diğerine otobüsle taşınmasıydı. Okul servislerinin altında yatan temel varsayım, azınlık grupları arasında daha iyi bir akademik başarı getireceğiydi.
Ülke çapında, siyah beyaz birçok ebeveyn, okul çağındaki çocuklarının mahallelerini terk etmesi gerektiği fikrine olumsuz yanıt verdi. Tüm pratik amaçlar için, busing artık önemli bir sorun değil. Ayrımcılığı kaldırması gereken okullar çoğunlukla bunu yaptı ve ırk ayrımını kaldırmaya yönelik daha az yıkıcı yaklaşımlar denendi.
Devlet okullarını entegre etmenin zorluğunu artıran bir faktör, beyaz Amerikalıların şehirlerden banliyölere yüzbinlerce sürekli göçü olan beyaz uçuştur.
Beyaz kaçış, kısmen Afrikalı Amerikalıların 1960’lardan bu yana Güney’den Kuzey ve Ortabatı’nın iç şehirlerine göç etmesiyle tetiklendi, ancak bazı yetkililer bunun aynı zamanda büyük şehirlerdeki okul ayrımcılığının kaldırılması çabalarıyla da yakından ilişkili olduğunu güçlü bir şekilde savunuyorlar.
Örneğin, ırk ayrımcılığının kaldırılması girişimlerine ilişkin daha sonraki bir görüşte (1977), Coleman, 1966 raporundaki konumu büyük ölçüde revize etti ve kentsel ırk ayrımcılığının kaldırılmasının bazı durumlarda şehirleri beyaz öğrencilerden boşaltmanın kendi kendini yenilgiye uğratıcı etkisi olduğunu belirtti.
Bazı otoriteler, Coleman tezine istisna getirdiler ve diğerleri, kaçış gibi görünen şeyin, Amerikan orta sınıfının yukarı doğru hareketli olma ve sürekli olarak daha iyi bir yaşam tarzı arama yönündeki karakteristik eğilimiyle daha doğrudan ilişkili olduğuna inanıyor.
Orta sınıf beyazların şehirleri yeniden canlandırmaya başladığı bir karşı eğilime dair bazı kanıtlar olsa da, bu göçte bir azalma yok gibi görünüyor. Ne de yerleşik toplulukların çoğu, mahalle okullarını sürdürme hakkı içinde somutlaşan kendi kaderini tayin etme idealinden vazgeçmedi.
Coleman raporunun yayınlanmasından bu yana, okullarımızın entegrasyonu, özellikle azınlık grup üyelerinin büyük çoğunluğunun yaşadığı kentsel alanlarda önemli bir sorun olmaya devam etti.
Ulusal Okul Kurulları Derneği tarafından yapılan bir araştırmaya göre, “70’lerin ortalarından bu yana kentsel bölgelerde siyah öğrencilerin ırk ayrımının kaldırılması konusunda önemli bir ilerleme olmadı” ve bazı bölgelerde “ırksal izolasyonda ciddi artışlar” görüldü. Örneğin Atlanta ve Detroit’teki okullar, on yıl öncesine göre şimdi daha fazla ayrılmış durumdadır.
Son yorumlar