Felsefe Neyi Konu Edinir? – Felsefe Üzerine Araştırmalar – Felsefenin Alanları Nelerdir? – Felsefe Nasıl İncelenir- Nasıl Ele Alınır? – Felsefe Alanında Ödev Yaptırma – Ödev Yaptırma Fiyatları
Felsefe Neyi Konu Edinir?
Hindistan hükümeti, kadınlara nasıl birleşeceklerini ve haklarını işverenlerden ve yerel yönetimlerden nasıl talep edeceklerini göstermek için kadın kolektifleri oluşturmayı amaçlayan projeleri finanse ediyor. Kaynakları bu şekilde tahsis ederek, bu tür kolektifler daha geleneksel birimlerin bazı işlevlerini pekala üstlenebilse bile, akıllıca davranırlar.
Ama politik pratiğin neden teoriye ihtiyacı var? Felsefe, Vasanti ve ayamma gibi yaşamlara ne sunabilir? Felsefenin “Nedir?” Sorusundaki Sokratik rolünden bahsetmiştim. Ancak felsefenin katkısının sadece Sokratik sorgulamayı değil aynı zamanda yapıcı teori inşasını da gerektirdiğini açıkça görüyorum.
O halde bu rolü nasıl gördüğümü açıklamak için daha fazlasını söylemeliyim. Bu uzun ve zor bir soru ve ben sadece cevabını çizmeye başlayabilirim. Burada söylememiz gereken ilk şey, yaşam kalitesi projesinin anlatımına dönersek, şudur: bu teori zaten o yaşamlarda, sıklıkla kötü bir şekilde görülüyor.
Örneğin, uluslararası kalkınma ekonomisi insanların yaşamları üzerinde muazzam bir etkiye sahiptir, çünkü teorilerinin kalkınma pratiği ve kamu politikasının oluşumu üzerinde büyük etkisi vardır.
Daha genel olarak, ekonomi, sadece bir öngörü kaynağı olarak değil, aynı zamanda sıklıkla bir normatif rehberlik kaynağı olarak da dünyayı etkilemektedir. İktisatçıların açıklayıcı / tahmine dayalı moddan normatif bir moda geçmeleri çok yaygındır, ancak eğitimlerinde veya tartışmacı uygulamalarında hiçbir şey onları kamu politikası için nonns haklı gösterme konusunda gerçekten donatmaz.
Dolayısıyla, refah maksimizasyonunun iyi bir hukuk sisteminin hedefi olarak önerildiğini gördüğümüzde; eğitim veya nüfus ile ilgili kamu politikasının seçiminde bir amaç olarak kullanılan memnuniyetin maksimizasyonunu gördüğümüzde; Kişi başına düşen GSMH’nın “yaşam kalitesi” endeksi olarak kullanıldığını gördüğümüzde – iktisatçılar, tipik olarak büyük incelikle oynamadıkları bir rol olan yerel olmayan teorik kılavuz rolünü oynuyorlar.
Tahmine dayalı çalışmaları bile bazen modellerin tahmin değerini etkileyebilecek şekillerde kavramsal kabalık veya sorgulanabilir motivasyonel varsayımlarla gölgelenir. Genellikle çeşitli tartışmalı konularda felsefi pozisyon alırlar, ancak genellikle bunu yaptıklarının farkında olmadan veya alınan pozisyon için argümanlar sunmazlar.
Önerdiğim gibi, iktisatçılar felsefi eleştiriye hemen açık değiller; ancak filozofların kamusal alana girmeleri ve bu noktaları politika yapıcılara, hukuk düşünürlerine ve kalkınma çalışanlarına iletmeleri gerekmesinin nedeni budur.
İnsanların refahın faydacı kriterlerinin yeterliliği veya yetersizliği hakkında düşünmesini sağlamalıyız; değerlerin ölçülebilirliği veya ölçülemezliği hakkında; refah ve eylemlilik arasındaki ilişki hakkında; siyasal liberalizmin yapısı ve bu tür bir liberalizmde iyi fikirlerin rolü hakkında; kaynaklar ve insan işleyişi arasındaki ilişki hakkında; kültürel görecelik ve eleştirisi hakkında; ve daha fazlası yer alır.
Felsefe EKOLLERİ
Felsefenin alt Dalları
Felsefe nedir
Felsefe Disiplinleri
Felsefe Bilimi
Felsefe dersi
Felsefenin Alanları
Felsefi sorular
Politika yapıcılar, sivil toplum kuruluşlarının liderleri, kalkınma çalışanları: öğrettiğimiz öğrenciler gibi, tüm bu insanlar bu konuları zaten düşünüyor ve merak ediyorlar, ancak genellikle kafası karışmış ve sistematik olmayan bir şekilde. Bu konularla ilgili felsefi tartışmalara katılabilirler eğer argümanlar açık ve erişilebilir bir biçimde mevcutsa geçerlidir. Bu şekilde filozoflar, ekonomistleri dönüştürmeden bile kalkınma pratiğini şekillendirmeye çalışabilirler!
Bu daha geniş kitleye ulaşmak kolay değildir ve sıklıkla, yaklaşımın Rawls’un politik liberalizmiyle nasıl ilişkili olduğunu tam olarak bilmek isteyen bir izleyici kitlesine bir şekilde materyal sunarak birkaç farklı düzeyde çalışmak gerekir; yaklaşımı genel hatlarıyla görmek istiyor.
Ancak bir filozofun, yazmaya yeterince ilgi gösterilmişse, geniş bir uluslararası kitleye ulaşamamasının hiçbir nedeni yoktur. Geçmişte, John Stuart Mill ve William] ames gibi filozoflar da genel eğitimli bir halk için seçkin yazarlardı. Bunlar mesleğimizin taklit etmesi için güzel örneklerdir. Yapmazsak, pek çok kamusal tartışma felsefi girdi olmadan devam edecek.
Bu, kesinlikle filozofların sistematik felsefe yapmayı bırakıp denemeci veya politikacı olmaları gerektiği anlamına gelmez. Elbette bunu bu alanda ve diğerlerinde yapabilirler. Örneğin Bertrand Russell gibi bazı filozofların aslında iki kariyeri vardır, felsefi çalışma kamusal politik katkılardan oldukça uzaktır.
Ancak politik pratiğe felsefenin ancak kendi içinde kalarak, yani kavramsal inceliklerle ve sistematik argüman ve teori inşasıyla ilgili ayrımların açık bir şekilde ifade edilmesiyle ilgilenerek yapabileceği farklı bir katkı vardır. Tam da filozofların, refahın doğası ve insan eyleminin temelleri hakkında bu kadar incelikli ve titizlikle düşünmelerinden dolayı, iktisadın temellerini ikna edici bir şekilde eleştirecek donanıma sahip olmalarıdır.
Seneca, filozofun “insanlık için bir avukat” olması gerektiğini söylediğinde, tehlikenin doğası, aleyhtarlığın toplumsal kökenleri vb. hakkında son derece soyut fikirlerin gerçek dünya siyasi sahnesine taşınması gerektiğini kastetti, ona daha önce sahip olmadığı kritik bir aygıt vermek, daha önce adı verilmeyen kötüye kullanımların isimleri vb. vardı.
Ancak bu fikirler, politik sahneyi zenginleştirecek, ona zaten sahip olmadığı bir şeyi verecek, ancak onlara felsefenin karakteristik inandırıcı ve sabırlı argümanları sunulduğunda. Pratik “alt çizgiye” çok hızlı hareket eden felsefe, karakteristik pratik faydalarını sunmakta başarısız olur. Bu faydalar, sezgilerin sistematik hale getirilmesini, tutarlılık ve uyum için sıralama yapılmasını ve genellikle çamurlu bir şekilde kullanılan kavramların ana hatlarının açıkça ifade edilmesini gerektirir.
Siyasi insanlar, sabırlı tartışmalara ve sistematik teori oluşturmaya olan ilgileri nedeniyle filozoflara karşı sık sık sabırsız hale gelirler. Hızlı bir şekilde “alt çizgiye” geçmek istiyorlar ve eğer pratikle doğrudan bir ilişki göremiyorlarsa, birinin bulunamayacağını varsayma eğilimindeler. Filozoflar bu yanıtı acı verici buluyor.
Sunacak yararlı hiçbir şeyi olmayan fildişi kule seçkinleri olarak görülmekten hoşlanmazlar. Bu nedenle, derhal faydalı bir şey talebine razı olmak için, ya geri çekilme ya da gerçek felsefeyi yapmayı bırakma eğilimindedirler. Marx’ın doktora tezi (Helenistik filozoflar hakkında) bu durum hakkında etkili bir uyarı içermektedir:
Felsefe, irade olarak kendisini görünüş dünyasının aleyhine çevirdiğinde, o zaman … dünyanın diğerine karşı çıkan bir yönü haline gelmiştir. Onun dünya ile ilişkisi bir yansıma ilişkisidir. Kendini gerçekleştirme dürtüsünden esinlenerek, diğerine karşı gerilime girer. İçsel kapsama ve bütünlük kırıldı.
İç ışık, dışarıya doğru dönen alev tüketen hale geldi. Sonuç, dünya felsefi hale geldikçe, felsefe de dünyasal hale gelir, onun gerçekleşmesi de onun kaybıdır, dışarıda mücadele ettiği şey kendi içsel yetersizliğidir.
Felsefe Bilimi Felsefe dersi Felsefe Disiplinleri Felsefe EKOLLERİ Felsefe Nedir? Felsefenin Alanları Felsefenin Alt Dalları Felsefi sorular
Son yorumlar