Genel Giderlerin Muhasebeleştirilmesi – Muhasebe Alanında Tez Yaptırma – Muhasebe Tez Yaptırma Ücretleri – Muhasebe Ödevleri – Muhasebe Ödev Ücretleri
Genel Giderlerin Muhasebeleştirilmesi
Yöneticiler, genel giderlerin sınıflandırılmasını zor bulabilir. Bu bölümde daha önce açıklandığı gibi, genel giderler, doğrudan malzeme ve doğrudan işçilik dışındaki iş yapma maliyetleridir, tek bir maliyet nesnesine kadar izlenemeyen tüm bu dolaylı maliyetlerdir. Personel veya muhasebe departmanları ile ilgili maliyetler, üretimde kullanılan madeni yağlar ve temizlik malzemeleri, bina amortismanı tüm bu maliyetler genel giderlerde toplanır.
Çoğu maliyet muhasebesi sisteminde, genel maliyetleri bölmenin ilk yolu, bunları üretim, satış ve idari maliyet merkezleri arasında bölüştürmektir. Maliyet tahsisi, maliyet paylaştırma yoluyla dolaylı maliyetleri birden fazla maliyet merkezine veya maliyet nesnesine atama sürecidir.
Bu maliyet nesneleri ürünleri içerebilir. Örneğin, üretimle ilgili tüm dolaylı maliyetler, yukarıda belirtilen yağlayıcılar ve temizlik malzemeleri, kapıcılar ve birinci ve ikinci düzey denetçilerin maaşları, üretim genel giderlerinin bir parçası olabilir.
İşletme oldukça küçükse, planlama amaçları için ilişkili bir maliyet çarpanıyla birlikte tek bir genel gider maliyeti olabilir. Daha büyük kuruluşlar, satış ve yönetim gibi işlevler için genel giderlere sahip olacaktır. Bu maliyetleri geniş bir takdir yetkisiyle dilimleyebilir ve zar atabilirsiniz.
Kuruluşun kontrol/tazminat sistemine bağlı olarak, genel gider tahsis süreci yoğun müzakereleri gerektirebilir. Yöneticiler, bütçelenmiş genel gider tahsis rakamlarına yakın tutulursa, çoğu, kendilerine bolca yer veren büyük bir rakam ister. Bir tür transfer fiyatlandırması planı kapsamında şirketin başka bir bölümünden alınan hizmetleri ödemek için genel giderlerinin bir kısmını kullanmak zorunda kalırlarsa, bu rakamın düşük olmasını isteyeceklerdir.
Belki de bir yöneticinin vermesi gereken en önemli genel karar, yalnızca sabit genel giderlerin işlenmesinde farklılık gösteren absorpsiyon veya değişken maliyetlendirmenin kullanılıp kullanılmayacağıdır. Finansal raporlamada yaygın olarak kullanılan absorpsiyon maliyeti, üretim sürecinde envanter ürününe genel giderler atar. Değişken maliyetlemede, sabit genel giderler bir dönem maliyeti olarak değerlendirilir ve gelir tablosuna gider olarak kaydedilir.
Tek farkın, genel giderler için sabit maliyetlerin “soğurma” altındaki ürüne ve “değişken” altındaki döneme gitmesi olduğunu unutmayın. Bu ne fark eder ki?
Bir örneğe bakalım. General Widget’ın birinci sınıf widget’ı The Ultimate, birim başına 12$’lık toplam değişken üretim maliyetine ve 200.000$’lık sabit genel üretim maliyetine sahiptir. GW yılda 50.000 Ultimate yapar ve her birini 50$’a satar.
730 Genel Üretim Giderleri alt hesapları
ar-ge muhasebe kayıtları örnekleri
730 Genel Üretim Giderleri örnek
263 hesap muhasebe kaydı
Araştırma geliştirme giderlerinin aktifleştirilmesi UFRS
7/a maliyet hesapları işleyiş örnekleri
770 Genel Yönetim Giderleri
Yansıtma hesapları muhasebe kaydı
Bu yıl 40.000 sattı. Absorpsiyon maliyeti altında, sabit genel gider Ultimate başına 4$ (200.000$/50.000$) olacaktır. General Widget’ın yönetimi değişken maliyetlendirmeyi kullanmayı seçerse, 200.000$ bir dönem gideri olur. Bu durumda, değişken GSA maliyetleri, widget başına 3 ABD Doları olur ve sabit GSA maliyetleri toplam 125.000 ABD Doları olur. Her iki durumda da harcanan toplam dolar tutarının aynı olduğunu unutmayın.
Absorpsiyon maliyetinin ana dezavantajı, daha fazla birim üretildikçe birim başına ortalama maliyet düştüğü için aşırı üretim eğilimi yaratmasıdır. Birim başına ortalama maliyet ve net gelir bir yöneticinin değerlendirmesinin parçasıysa, özümseme maliyeti, performansın daha iyi görünmesini sağlayacaktır.
Kısa vadede, satılan malın maliyeti daha düşüktür ve net gelir daha yüksektir, çünkü sabit maliyetlerin bir kısmı nihai envanterde kalır. Faaliyet gelirindeki farkın, envanterde emilen sabit maliyetlerin miktarı olduğuna dikkat edin: 40.000 $ = 10.000 Ultimate, 4 $ sabit üretim genel giderindedir.
Bu potansiyel sorun için yararlı bir düzeltici, tam zamanında üretim yeteneğinin benimsenmesidir. JIT, doğal olarak yüksek stokları azaltma eğilimindedir. Diğer yollar arasında, stoklar için bir yönetim eşiği belirlemek ve uygulamak, net gelir gibi kısa vadeli önlemlerin yanı sıra bir şey kullanmak veya değişken bir maliyet sistemine gitmek yer alır. Birçok yönetim muhasebesi sorunu gibi, bu durum da, yanlış bir performans izlenimi bırakırken, operasyonlar veya yatırım için gereken sermayeyi bağlayarak akut hale gelene kadar mutlaka bir sorun değildir.
Yönetici Kontrol Listesi
❏ Başabaştan sonra, envanter ve genel gider, uzmanlaşılması gereken en önemli maliyet muhasebesi kavramlarıdır.
❏ Maliyet muhasebesi, yönetim performansını ölçmenin bir yoludur.
❏ Hem envanterdeki hem de genel giderlerdeki maliyet davranış kalıpları, kontrol edebileceğiniz mali tablolar üzerinde bir etkiye sahiptir.
❏ Perakendede temelde tek bir envanter vardır; üretimde üç tane var.
❏ Ürüne dayalı iki envanter sistemi (belirli birim ve ağırlıklı ortalama) ve iki zaman periyodu envanter sistemi (FIFO ve LIFO) vardır.
❏ Maliyetlerin doğru sınıflandırılması ve sabit ve değişkenlerin karmadan ayrılması, geçerli analiz için gereklidir.
❏ Genel gider analizi, size mali tablolarınızı da etkileme fırsatı verir.
Geleneksel düşünce, satın aldığınız tüm hammadde ve ekipmanı, ödediğiniz tüm ücretleri ve faydaları ve borçlu olduğunuz tüm kiraları, faizleri ve diğer dönem maliyetlerini toplamanızı ve ardından buna toplam maliyetiniz adını vermenizi sağlar. Daha sonra, birim başına bir maliyete ulaşmak için toplam maliyeti toplam üretime bölersiniz. Sattığınız birimler size bu maliyetleri dengelemek için gelir sağlar. Kalan herhangi bir envanter, yalnızca satılmayı bekleyen varlıklardır.
Örneğin;
Fabrika havai, etkileyici bir çamaşırhane listesini kucaklıyor. Bu maliyetler arasında dolaylı malzemeler, dolaylı işçilik, makine, bakım ve onarım, enerji, binalar, amortisman, kira ve sigorta sayılabilir. Diğer tüm fabrika maliyetlerini eklediğinizden emin olun.
Yaygın bir efsane, doğrudan işçilik maliyetini azaltmanın maliyete dayalı rekabetin anahtarı olduğudur. Birçok üretici için doğrudan işçilik, toplam ürün maliyetinin yalnızca %10 ila %20’sini oluşturur. Buna karşılık, fabrika genel giderleri genellikle %50 veya daha fazladır. Otomatikleştirilmiş üretim süreçlerindeki artışlar, genel giderleri artırır ve doğrudan emeği azaltır. Elektronik endüstrisinde, genel giderler artık ürünlere eklenen değerin %70 ila %75’ini oluşturmaktadır. Bireysel bankacılıkta, bilgisayar kontrollü sistemler birçok manuel, çek takası faaliyetinin yerini almaktadır.
263 hesap muhasebe kaydı 7/a maliyet hesapları işleyiş örnekleri 730 Genel Üretim Giderleri alt hesapları 730 Genel Üretim Giderleri örnek 770 Genel Yönetim Giderleri ar-ge muhasebe kayıtları örnekleri Araştırma geliştirme giderlerinin aktifleştirilmesi UFRS Yansıtma hesapları muhasebe kaydı
Son yorumlar