İNGİLİZ ŞİİRİ – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri
1945’TEN BERİ İNGİLİZ ŞİİRİ: ŞİİR VE TARİHSEL AN
Augustus edebiyatı, son savaştan bu yana İngiliz şiirinin gözden geçirilmesini başlatmak için ümitsiz bir referans noktası gibi görünebilir; Bununla birlikte, savaş sonrası yıllara geri dönersek, Augustus’un “Aydınlanma” klasisizm modelinin çağdaş şairler tarafından ciddi bir şekilde incelenmesi gerektiğine dair bir kanaat vardı.
1946’da yayınlanan bir antoloji olan Before the Romantics’te Geoffrey Grigson, “Aydınlanma’nın yalın ve aktif şiirini, aktif ve güçlü zihin alışkanlıklarını” kutladı ve neo-romantik akımın “gevşek, çirkin, iğrenç, sıvılaştırıcı saçmalığına” saldırdı. Sürrealist şairler: Fonthill Manastırı’nın Babil kulesinin çöktüğünü ve St. Paul’ün hala orada olduğunu hatırlayın. Wren’in klasisizmi Blitz’den sağ çıktı, Beckford’un Fonthill’deki on sekizinci yüzyıl sonlarında Gotik malikanesinin kulesi neredeyse biter bitmez çöktü.
Grigson’ın görüşleri, aralarında William Empson ve Donald Davie’nin de bulunduğu başkaları tarafından paylaşıldı. Geoffrey Thurley (1974), Empson’ın Romantizme karşı “entelektüalist” hoşnutsuzluğu ve Davie’nin İmgecilik ve Sembolizmden hoşlanmaması üzerine yorumda bulunurken, bu tür kaygıların yersiz olduğunu ileri sürer. İngiliz şiirinin sıkı bir şekilde “aşırı derli toplu bir duyarlılık, rasyonaliteye güven”in kıskacında kaldığını iddia eder.
“Duyarlılık” ve “rasyonalite”, genel olarak Grigson’ın başvurduğu edebi gelenekle ilişkilendirilen niteliklere işaret eder; bu gelenek, siyasi kimlik krizi sırasında uzlaşma arayan ve aynı zamanda ekonomik kaosla karşı karşıya kalan bir ulus için uygun bir söylem sunan bir gelenek. Bu gibi durumlarda, “kontrol” vurgusu, “herkes tarafından takip edilebilecek kadar açık ve kesin bir dil” gibi övgüye değer görünüyordu. Grigson, bu niteliklerin “Aydınlanma’nın akla ve tek biçimli doğaya olan kendi inancının” bir ürünü olduğunu iddia etti.
Aydınlanma kültürü, savaştan bu yana şiirin evrimini şekillendirmede tartışmasız bir şekilde devam eden bir rol oynamıştır; nedenini anlamak için, ilk önce Augustus döneminin modern İngiliz toplumunun başlangıcına damgasını vurduğu bazı yolları ele almalıyız. Augustus’un edebiyat ve sanat zevki, potansiyel olarak daha fazla maddi refah için üretken olan, ancak aynı zamanda endişe verici bir şekilde bölücü olma eğiliminde olan ekonomik ve politik değişimlere tatmin edici bir şekilde yanıt verebilecek bir kültürel modelin benimsenmesi anlamına geliyordu.
Yeni bir rasyonel, ampirik araştırma ruhu, daha sonra sanayi devrimini ve on dokuzuncu yüzyılın siyasi reformlarını besleyen entelektüel ve bilimsel bir iklimin yaratılmasına yardımcı oldu. Aynı zamanda orta sınıfların önemli kesimleri tarafından sermaye birikiminin mevcut sosyal yapıları istikrarsızlaştırma tehdidinde bulunduğu bir dönemdi.
Augustus yazarları, eski ve yeni dünyalar arasında arabuluculuk yapan bu yeni zevk ve ahlak hakemlerine pek çok açıdan hitap ettiler; onlar yeni düzenin bir ürünüydü ve bu nedenle onun başarısında kazanılmış bir çıkarları vardı; fakat kökleri Roma’ya, klasik antik çağa dayanan edebi bir geleneğe uygun olarak, aynı zamanda, gönül rahatlığı ve yozlaşmayı tehdit eden materyalist bir ethos karşısında sağduyu ve sade konuşma erdemlerini de geliştirdiler.
English Literature Ders Notları
İngiliz Edebiyatı Konuları
Ankara Üniversitesi açık ders İngiliz DİLİ VE EDEBİYATI
İngiliz Romanı
İngiliz KÜLTÜR TARİHİ konuları
İngiliz Edebiyatı kavramları
İngiliz Dili ve Edebiyatı konu anlatımı
İngiliz Kültür Tarihi
İngiliz İç Savaşı’nın ardından kendini kuran Augustan şiirinin önemli bir işlevi, ulusal bir “İngiliz” kimliğinin kutlanmasıydı. Görsel ve edebi imaj ideolojik olarak klasikleştirilme eğiliminde olsa da, bu kimlik mutlaka, kesinlikle İngilizdi. 1745’teki Jacobite ayaklanmasını, İskoç Dağlık Bölgesi’ne boyun eğdirmek için acımasız bir askeri kampanya izledi, bu arada İrlanda’nın statüsü, yüzyıl boyunca fiilen bir sömürge mülkiyeti olarak kaldı.
İskoç, İrlanda ve Galler şiirini yeni ortaya çıkan “İngiliz” Augustan kültürü içinde marjinalleştirmenin sonucu, yirminci yüzyıl İngiliz şiirinin geliştiği bağlama hala önemli ölçüde katkıda bulunuyor. Son yıllarda, James Berry, Nicki Jackowski, Grace Nicholls ve Linton Kwesi Johnson gibi şairlerin eserlerine yansıyan türden ırksal ve kültürel gerilimlerin ortaya çıkmasıyla durumun karmaşıklığı arttı.
Augustan kültürü de esasen metropolitendi; bunun sonucu olarak, şiire başka herhangi bir kaynaktan gelen küçümseme (veya şüphe) ile bakma eğilimi vardı. “Kırsal” şairleri himaye etme eğlencesi, on sekizinci yüzyılın tanıdık bir fenomeniydi. Yine, yirminci yüzyılda ‘bölgesel’ şiirin ortaya çıkışı Cornwall’da Jack Clemo veya 1960’larda Liverpool şairleri, daha yakın zamanda Tony Harrison ve Douglas Dunn’ın çalışmaları, başlangıçta ortaya konan bir İngiliz şiirsel kimliği hakkında bir dizi varsayım içinde yer almıştır.
Augustus’un kültürel marjinalleşmesi, uygun, rasyonelleştirilmiş bir siyasi kontrol inancını teşvik etme sürecinin bir parçası olarak gerçekleşti; arkasında, başvurduğu Roma imparatorluk modelinin gaddarlığı kaçınılmaz olarak gizleniyordu. Çağdaş yazarlar bu mirasın bilincindedirler çünkü Augustan kültürel varsayımları hala çağdaş İngiliz kültürü ve toplumunun bazı yönlerini bilgilendirme eğilimindedir.
1980’lerde Britanya’nın bölgesel, sınıfsal ve etnik istikrarsızlıkları, özellikle de hükümetin İskoçya ve Galler’de destek bulamaması ve Kuzey İrlanda’da devam eden kriz göz önüne alındığında, Howard Brenton’ın The Romans In Britain (1980) adlı oyununun bu oyunu yaratması şaşırtıcı değildir.
George MacBeth, The Cleaver Garden’a (1986) Önsözünde, ele aldığı gaddarlık ve şiddet temalarını, savaş, eğitim ve mimariye çeşitli şekillerde yansıyan şüpheli ‘klasik’ erdemler bağlamına yerleştirir: Avrupa, St. Thomas Hastanesi’nin kirişlerinde, Highgate Mezarlığı’nın sıvalı mermerlerinde veya yüz devlet okulunun sütunlu cephelerinde olduğu kadar tehditkar bir şekilde yankılanıyor.
Augustus estetik vizyonu, esasen, burjuvazinin yükselişini besleyen sınıf temelli siyasi ve ekonomik istikrardan biriydi; Pope’un 1711’de Essay on Criticism’de belirttiği şekliyle “Nature Methodiz’d” vizyonunu yansıtmak için doğal dünyaya baktı.
On sekizinci yüzyılın sonlarında ve on dokuzuncu yüzyılın başlarında romantik hareket, Augustus hegemonyasına meydan okudu. Romantizm kısmen artan siyasi istikrarsızlığın bir sonucuydu ve belirli ve temel siyasi konuların edebiyata girmesi, şiir kavramını sağduyulu ironik bir deflasyon aracından ziyade coşkulu, devrimci fikirlerin bir aracı olarak canlandırmaya yardımcı oldu.
Siyasi coşkuya, şiire uygun bir konu olarak manevi deneyime ilginin yeniden canlanması eşlik etti. Bu, kısmen klasisizme karşı gotik bir coşkuyla ve ayrıca insan tarafından ‘Methodiz’d’d edildiğinde doğanın yetersizliğinin keşfiyle; doğa, imge, simge ve mit için yaşayan, gizemli bir kaynak haline geldi. Ancak Romantizm, Britanya’da Augustan kültürünün egemenliğini fiilen yok etse de, onu hiçbir şekilde ortadan kaldırmadı.
Ankara Üniversitesi açık ders İngiliz DİLİ VE EDEBİYATI English Literature Ders Notları İngiliz Dili ve Edebiyatı konu anlatımı İngiliz Edebiyatı kavramları İngiliz Edebiyatı Konuları İngiliz Kültür Tarihi İngiliz KÜLTÜR TARİHİ konuları İngiliz Romanı
Son yorumlar