Kavramsal Kişiler – Felsefe Üzerine Araştırmalar – Felsefenin Alanları Nelerdir? – Felsefe Nasıl İncelenir – Felsefe Alanında Ödev Yaptırma – Ödev Yaptırma Fiyatlar
Kavramsal Kişiler
ÖRNEK 5
Descartes’in cogitosu bir kavram olarak yaratılmış olsa da, ön varsayımları vardır. Bu, bir kavramın diğerlerini önceden varsaydığı şekilde değildir (örneğin, “insan”, “hayvan” ve “orantılı” ‘yı varsayar); buradaki ön varsayımlar, örtük, öznel ve önyargılıdır ve bir düşünce görüntüsü oluşturur: Düşünmek ne demektir, herkes düşünebilir; herkes gerçeği ister.
Bunlar sadece iki unsur mudur – kavram ve içkinlik düzlemi veya aynı grubun kavramları tarafından işgal edilecek düşünce imgesi (cogito ve ona bağlanabilen diğer kavramlar)? Desc artes’ın durumunda, yaratılan cogito ve önceden varsayılan düşünce imgesinden başka bir şey var mı?
Aslında, zaman zaman armut görünen ya da birinden diğerine geçen kavram ile ön-kavrayış düzlemi arasında belirsiz bir varoluşa sahip gibi görünen ve biraz gizemli başka bir şey var. Mevcut durumda, aptaldır: “Ben” diyen ve cogito’yu kuran ama aynı zamanda öznel ön varsayımlara sahip olan veya düzlemi ortaya koyan budaladır.
Aptal, kamu öğretmeninin (okul adamı) aksine özel düşünür: öğretmen sürekli olarak öğretilen kavramlara (insan-rasyonel hayvan) atıfta bulunurken, özel düşünür herkesin kendi hesabına sahip olduğu doğuştan gelen güçlerle bir kavram oluşturur. sağa göre (“düşünüyorum”). İşte “doğal ışık” ile düşünmek isteyen ve kendisi için düşünen çok garip bir kişilik türü.
Aptal, kavramsal bir kişiliktir. “Cogito’nun öncülleri var mı?” daha kesin yapılabilir. Salağın kişiliği nereden geliyor ve nasıl ortaya çıkıyor? Hıristiyan atmosferinde mi, ama Hıristiyanlığın “skolastik” örgütlenmesine ve kilisenin otoriter örgütlenmesine tepki mi?
Bu karakterin izleri zaten Saint Au gustine’de bulunabilir mi? Aptala kavramsal kişilik olarak tam statü veren kişi Cusa’lı Nicholas mı? Onun cogito’ya yakın olmasının nedeni bu olabilir, ancak yine de onu bir kavram olarak kristalize edemiyor.
Her halükarda felsefe tarihi, bu şahsiyetlerden, planlara göre değişimlerinden ve kavramlara göre çeşitliliklerinden geçmelidir. Felsefe sürekli olarak kavramsal kişiliği hayata geçirir; onlara hayat veriyor.
Kavram örnekleri
Kavram Nedir
Kavram Çeşitleri
Kavram öğretimi yaklaşımları
Kavram analizi
Kavram ne demek örnekler
Kavram Öğretimi
Kavramsal tanım nedir
Aptal, başka bir çağda, hala Hristiyan ama şimdi Rus olan farklı bir bağlamda yeniden ortaya çıkacak. Bir Slav olurken, aptal hâlâ tekil birey ya da özel düşünür, ancak farklı bir tekilliğe sahip. Dostoyevski’de özel düşünür ile kamu öğretmeni arasındaki yeni bir karşıtlığın gücünü bulan Chestov’dur.2 Yaşlı aptal, tek başına ulaşabileceği şüphe götürmez hakikatler istiyordu: bu arada her şeyden şüphe duyacaktı, 3 + 2 = 5 bile ; Doğanın her gerçeğinden şüphe ederdi. Yeni aptalın şüphe götürmez gerçekler için hiçbir isteği yoktur; o asla 3 + 2 = 5 olgusuna “teslim olmayacak” ve saçmalığı arzulayacak, bu aynı düşünce görüntüsü değildir.
Yaşlı aptal gerçeği istiyordu, ama yeni aptal saçmalığı en yüksek düşünce gücüne dönüştürmek istiyor başka bir deyişle, yaratmak. Yaşlı aptal, yalnızca akla karşı sorumlu olmak istiyordu, fakat Sokrates’e daha yakın olan yenidot, “Tarihin her kurbanının” hesaba katılmasını istiyor – bunlar aynı kavramlar değil. Yeni aptal, Tarihin gerçeklerini asla kabul etmeyecek.
Yaşlı aptal, neyin anlaşılabilir olup olmadığını, neyin mantıklı olup olmadığını, neyin kaybedildiğini veya neyin kurtarıldığını tek başına açıklamayı istedi; ama yeni aptal kayıp, anlaşılmaz ve saçma olanın kendisine iade edilmesini ister. Bu kesinlikle aynı karakter değildir; bir mutasyon meydana geldi. Ve yine de ince bir iplik, iki salağı birbirine bağlıyor, sanki birincisi aklını yitirmek zorunda kalıyormuş gibi, ikincisi diğerinin kazanırken kaybettiğini önceden yeniden keşfediyor: Descartes Rusya’da deliriyor mu?
Kavramsal kişiliğin kendisi için yalnızca nadiren veya imalı bir şekilde ortaya çıkması mümkündür. Bununla birlikte, o oradadır ve ne kadar isimsiz ve yeraltında olursa olsun, her zaman okuyucu tarafından yeniden yapılandırılmalıdır. Bazen uygun bir adla görünür: Sokrates, Platonizmin temel kavramsal kişisidir.
Pek çok filozof diyaloglar yazmıştır, ancak diyaloğun karakterlerini kavramsal kişiliklerle karıştırma tehlikesi vardır: bunlar yalnızca nominal olarak çakışır ve aynı role sahip değildirler. Diyaloğun karakteri kavramları belirler: en basit durumda, sempatik karakterlerden biri yazarın temsilcisidir; oysa az çok antipatik olan diğerleri, kavramlarını yazarın tabi tutmak istediği eleştiri veya değişikliklere hazırlayacak şekilde açıkladıkları diğer felsefelere atıfta bulunurlar.
Öte yandan kavramsal kişilikler, yazarın içkinlik düzlemini tanımlayan hareketleri gerçekleştirir ve yazarın kavramlarının yaratılmasında rol oynarlar. Bu nedenle, “antipatik” olsalar bile, söz konusu filozofun ortaya koyduğu düzleme ve yarattığı kavramlara tamamen aittirler.
Daha sonra bu düzleme özgü tehlikeleri, kötü algıları, kötü duyguları ve hatta ondan ortaya çıkan olumsuz hareketleri belirtirler ve kendileri, itici karakteri bu felsefenin kurucu özelliği olarak kalan orijinal kavramlara ilham vereceklerdir. Bu, uçağın olumlu hareketleri, çekici konseptler ve sempatik kişilikler için daha doğrudur: tam bir felsefi Einfiihlung.,. Ve her iki durumda da genellikle büyük belirsizlikler vardır.
Kavramsal şahsiyet, filozofun temsilcisi değil, tam tersidir: filozof, yalnızca kendi temel kavramsal kişiliğinin ve felsefesinin gerçek özneleri olan şefaatçiler [şefaatçiler] olan tüm diğer kişiliklerin zarfıdır. Kavramsal kişilikler, filozofun “heteronimleri” dir ve filozofun adı, kişiliğinin basit takma adıdır. Artık kendim değilim ama düşüncenin kendini bulma ve birkaç yerde içimden geçen bir düzlem boyunca yayılma yeteneğidir.
Philoso pher, onun kavramsal kişiliğinin kendine özgü biçimidir. Filozofun kaderi, kendi kavramsal kişiliği veya kişiliği haline gelmektir, aynı zamanda bu kişiliklerin kendileri de tarihsel, mitolojik veya yaygın olduklarından farklı bir şey haline gelmektir (Platon’un Sokrates’i, Nietzsche’nin Dionysusu, Nicho’nun Budalası Las of Cusa).
Kavramsal şahsiyet, filozofla eşit düzeyde bir felsefenin oluşması ya da konusudur, öyle ki Cusa’lı Nicholas, hatta Descartes, tıpkı Nietzsche’nin kendisini ” Deccal’i ” imzaladığı gibi, kendilerini “Aptal” olarak imzalamış olmalıydılar.
Günlük yaşamda konuşma-eylemleri, gerçekte altta bulunan üçüncü bir kişiyi doğrulayan psikososyal tiplere atıfta bulunur: “Cumhuriyet Başkanı olarak seferberliğe karar veriyorum”, “Sizinle baba olarak konuşuyorum” vb. Aynı şekilde, felsefi değiştirici, her zaman “Ben” diyen kavramsal bir kişiliğin olduğu üçüncü kişide bir konuşma eylemidir.
Kavram analizi Kavram Çeşitleri Kavram ne demek örnekler Kavram Nedir Kavram Öğretimi Kavram öğretimi yaklaşımları Kavram örnekleri Kavramsal tanım nedir
Son yorumlar