Kimyasal Kaynaklı Sinterleme – Basım Teknolojileri – Basım Teknolojileri Ödevleri – Basım Teknolojileri Ödev Ücretleri – Basım Teknolojileri Bölümü
Kimyasal Kaynaklı Sinterleme
Kimyasal olarak indüklenen sinterleme, tozları birbirine bağlayan bir yan ürün oluşturmak için iki tip toz arasında veya tozlar ve atmosferik gazlar arasında termal olarak aktif kimyasal reaksiyonların kullanılmasını içerir. Bu füzyon mekanizması öncelikle seramik malzemeler için kullanılır.
Tozlar ve atmosferik gazlar arasındaki reaksiyonların örnekleri şunları içerir: SiC’nin oksijen varlığında lazerle işlenmesi, bu sayede Si02, SiC ve Si02’den oluşan bir bileşik oluşturur ve birbirine bağlar; ZrB2’nin oksijen varlığında lazerle işlenmesi, burada Zr02, ZrB2 ve Zr02’nin bir bileşimini oluşturur ve birbirine bağlar; ve AlN’nin Al ve AlN parçacıklarını oluşturduğu ve birbirine bağladığı, N2 varlığında Al’in lazerle işlenmesi gerekir.
Tozlar arasında kimyasal olarak indüklenen sinterleme için, çeşitli araştırma grupları, yüksek sıcaklıkta yapısal seramik ve/veya intermetalik öncü malzemelerin karışımlarının bir lazer kullanılarak reaksiyona sokulabileceğini göstermiştir.
Bu durumda, istenen yan ürünü oluşturmak için ekzotermik olarak reaksiyona giren ham maddeler önceden karıştırılır ve bir lazer kullanılarak ısıtılır. Lazer enerjisine kimyasal reaksiyon enerjisi eklenerek, nispeten düşük lazer enerjilerinde yüksek erime sıcaklıklı yapılar oluşturulabilir.
Kimyasal olarak indüklenen sinterlemenin ortak bir özelliği, parça gözenekliliğidir. Sonuç olarak, çoğu uygulama için yararlı olan özellikleri elde etmek için işlem sonrası sızma veya daha yüksek yoğunluklara yüksek sıcaklıkta fırın sinterleme genellikle gereklidir.
Bu işlem sonrası sızma, sızmadan sonra yeni kimyasal bileşikler oluşturan diğer reaktif elementleri içerebilir. Son işleme ile ilgili maliyet ve zaman, ticari makinelerde kimyasal olarak indüklenen sinterlemenin benimsenmesini sınırlamıştır.
LPS ve Kısmi Erime
LPS tartışmasız PBF için en çok yönlü mekanizmadır. LPS, toz parçacıkları koleksiyonundaki bileşenlerin bir kısmı eriyik hale gelirken diğer kısımları katı kaldığında toz parçacıklarının füzyonunu ifade etmek için toz işleme endüstrisinde yaygın olarak kullanılan bir terimdir.
LPS’de erimiş bileşenler, katı parçacıkları birbirine bağlayan yapıştırıcı görevi görür. Sonuç olarak, yüksek sıcaklıktaki parçacıklar, bu parçacıkları doğrudan eritmeye veya sinterlemeye gerek kalmadan birbirine bağlanabilir. LPS, geleneksel toz metalurjisinde, örneğin, WC parçacıklarını birbirine yapıştırmak için düşük erime noktası bileşeni olarak Co’nun kullanıldığı sinterlenmiş karbür kesme aletleri oluşturmak için kullanılır.
AM süreçlerinde LPS’nin bir füzyon mekanizması olarak kullanılabileceği birçok yol vardır. Netlik amacıyla, önerilen sınıflandırma, aşağıdaki bölümde tartışılan ve gösterilen ayrımların temelini oluşturmuştur.
Belirgin Bağlayıcı ve Yapısal Malzemeler
Birçok LPS durumunda, bağlayıcı malzeme ile yapısal malzeme arasında net bir ayrım vardır. Bağlayıcı ve yapısal malzeme üç farklı şekilde birleştirilebilir: ayrı parçacıklar olarak, kompozit parçacıklar olarak veya kaplanmış parçacıklar olarak.
Toz metalurjisi DENEYİ
Toz metalurjisi Ders Notları
Toz metalurjisi yöntemi
Toz metalurjisi PDF
Toz metalurjisi PRESLEME
Toz metalurjisi ile üretilen parçalar
Toz Metalurjisi ve Parçacıklı Malzeme İşlemleri pdf
Sinterleme nedir
Ayrı Parçacıklar
Bağlayıcı ve yapısal toz parçacıklarının basit, iyi karıştırılmış bir kombinasyonu, çoğu durumda LPS için yeterlidir. Yapı malzemesinin nihai yapıda istenen baskın özelliklere sahip olduğu durumlarda, bağlayıcı malzemenin parçacık boyutunun yapısal malzemeye göre daha küçük olması avantajlıdır.
Bu, toz yatağında daha verimli paketleme ve bağlamadan sonra daha az çekme ve daha düşük gözeneklilik sağlar. Daha küçük parçacık boyutlu bağlayıcı parçacıkların yapısal parçacıkların etrafına dağılması, bağlayıcının yapısal parçacıklar arasındaki boşluklara daha etkili bir şekilde akmasına da yardımcı olur ve böylece yapısal parçacıkların daha iyi bağlanmasına neden olur.
Bu, örneğin çelik tozunun bir polimer bağlayıcı ile işlenmesi için LS kullanıldığında genellikle doğrudur. Bu, metal-metal karışımları ve metal-seramik karışımları bir polimer bağlayıcı kullanılmadan doğrudan işlendiğinde de geçerlidir.
Ayrı parçacıkların LPS’si durumunda, ısı kaynağı hızlı bir şekilde geçer ve bağlayıcı özellikle düşük bir viskoziteye sahip olmadığı sürece, erimiş bağlayıcının akması için yeterli zaman ve bağlayıcının yeniden katılaşmasından önce parçacıkları bir araya getirmek için yüzey gerilimi tipik olarak yetersizdir.
Bu nedenle, ayrı parçacıklardan oluşan bileşik yapılar tipik olarak oldukça gözeneklidir. Bu genellikle, nihai parça özelliklerini elde etmek için bir fırında sonradan işlenen ayrı parçacıklardan yapılan parçalar için amaçtır. Daha ileri işlem gerektiren (örneğin, gözenekliliği azaltmak veya doldurmak için) polimer bağlayıcılarla bir arada tutulan parçalar “yeşil” parçalar olarak adlandırılır.
Bazı durumlarda, bağlayıcı ve yapısal malzemenin yoğunluğu oldukça farklıdır. Sonuç olarak, bağlayıcı ve yapısal malzeme kullanım sırasında ayrılabilir. Ek olarak, bazı toz malzemeler, etkili toz dağıtma ve tesviye için çok küçük parçacık boyutlarında en ekonomik şekilde üretilir.
Her iki durumda da, yapısal ve/veya bağlayıcı parçacıkların daha büyük parçacık topakları halinde birbirine bağlanması yararlı olabilir. Bunu yaparak, hem bağlayıcı hem de yapısal malzemeden oluşan bileşik toz parçacıkları oluşturulur.
Kompozit Parçacıklar
Kompozit parçacıklar, her bir toz parçacığı içinde hem bağlayıcı hem de yapısal malzeme içerir. Bağlayıcı ve yapısal parçacıkların mekanik olarak alaşımlanması veya dökme, ekstrüde edilmiş veya kalıplanmış karışımların bir toz halinde öğütülmesi, bir araya toplanmış bağlayıcı ve yapısal malzemelerden oluşan toz parçacıklarıyla sonuçlanır.
Kompozit parçacıkların faydaları, tipik olarak daha yüksek yoğunluklu yeşil parçalar oluşturmaları ve tipik olarak ayrı parçacıklara göre işlendikten sonra daha iyi yüzey kalitesine sahip olmalarıdır.
Kompozit parçacıklar, daha yüksek erime noktalı polimer, metal veya seramik yapısal malzemelerle polimer bağlayıcıların karışımlarından oluşabilir; veya daha yüksek erime noktalı metal veya seramik yapı malzemelerine sahip metal bağlayıcılar. Her durumda, her parçacığın bağlayıcı ve yapısal kısımları, mikroskop altında bakıldığında birbirinden farklıdır ve açıkça ayırt edilebilir.
PBF işlemlerinde kullanılan ticari olarak temin edilebilen en yaygın kompozit parçacık, cam dolgulu naylondur. Bu durumda, bağlayıcının basit bir şekilde yapısal malzemeyi yararlı bir geometrik şekilde bir arada tutmaya yardımcı olmak için gerekli bir yapıştırıcı olduğu tipik LPS kullanımı yerine, bağlayıcı malzemenin (naylon) özelliklerini geliştirmek için yapısal malzeme (cam boncuklar) kullanılır.
Sinterleme nedir Toz metalurjisi DENEYİ Toz metalurjisi Ders Notları Toz metalurjisi ile üretilen parçalar Toz metalurjisi PDF Toz metalurjisi PRESLEME Toz Metalurjisi ve Parçacıklı Malzeme İşlemleri pdf Toz metalurjisi yöntemi
Son yorumlar