Kişisel Etik – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri
Kişisel Etik
Bu, kişinin mevcut kurumsal çerçeveler içinde bilgi arayışıyla meşgul olduğu sürece, kişisel bir politika veya etik sayesinde ya da hakikatin yerine oyun kriterini koyarak kaçabileceği bir rol değildir. İktidarın bu şekilde yapılandırıldığı herhangi bir kurumsal ortamda paraloji gibi bir şeyin sürekli bir şekilde meydana geldiğini hayal etmeyi zor buluyorum. Ve bu koşulun henüz kökten değiştirildiği hiçbir kurumsallaşmış kültürel uygulama biçimi ve hiçbir disiplin bilmiyoruz.
Bu çekincelere rağmen, hem yapısöküm hem de yeni tarihselciliğin Lyotard’ın bilginin meşrulaştırılmasının postmodern biçimi tanımına uyduğunu düşünüyorum. Bu güncel hareketlerin her biri kendi yolunda bir tür paralojik etkinlik olarak ortaya çıktı (bu yüzden her biri daha geleneksel eleştiri tarzlarının saldırısına uğradı); ama her biri aynı zamanda edimsellik ölçütünü yerine getirme kapasitesi sayesinde ün kazandı.
İkincisini iddia ederken, Lyotard’ın kendi kavramıyla bir tür paralojik oyuna girdiğimin ve aslında en azından bir önemli açıdan onun vardığı sonuçlardan ayrıldığımın farkındayım. Çünkü onun analizinde, performatifliğin birincil faili, ‘gerçeklik’ dediğimiz bağlamı kontrol etmenin bir yolunu sağlayan teknolojidir, ‘performans artışı, onu oluşturan ortak veya ortaklar doğa veya insanlar pahasına kazanılmış olsa bile geçerlidir.
Yapısökümcüler ve yeni tarihselciler, performans ölçütü tarafından yönetilen araştırma için teknolojik protokollerle ilgili olarak marjinal statülerinin kesinlikle farkındadırlar.
Özellikle, bazı yeni tarihçiler teknokrasi ile ilgili olarak kendi güçsüzlüklerini dile getirdiler ve bu belki de onların yazılarında tekrar eden çevreleme, otoriteye karşı direnişlerin kısa devre olması, egemen bir ideolojinin iyileşme kapasitesi gibi temaları açıklıyor. tüm yıkım modları. Yine de, ilk yapısökümün ve şimdi yeni tarihselciliğin olağanüstü kabulü, toplumun “İnsan Bilimleri” dediğimiz şeye yatırım yaptığı bir miktar artık güç olduğunu düşündürür.
Aslında, J. Hillis Miller’ın 1986’da MLA’ya yaptığı başkanlık konuşmasında meslek içindeki teoriye karşı direniş hakkında endişelenmesine yol açan şey, tam da bu tür bir gücün tanınmasıdır.
Miller’ın “teorinin zaferi” dediği şeye ilişkin açıklaması, Amerika’nın Avrupa’dan Hint Adaları’na batıya doğru bir geçişin kahraman (ve fallik) faili olduğu eski bir romantik destanın son versiyonu gibi geliyor. Emperyalist güzergah aşağı yukarı aynıdır; sadece en son avatarında Avrupa-Amerika’nın ruhu artık bir “ilerleme” doktrini tarafından şaşırtılmıyor.
Yeni tarihselcilik projesine duyduğum sempatiye rağmen, okuma ve yazma öğretimine başkanlık etmenin içerdiği göreli güç sorununda Miller’ın haklı olduğunu kabul etmeliyim. Bir teorisyen olarak kendi etkinliğiyle ilgili olarak “güç” kelimesini kullanmaya cesaret ederken, retorik olarak olmasa da canlandırıcı bir şekilde dürüsttür.
Buna karşılık, geçmiş hakkında yazılarında “güç” kelimesini kullanmaya alışmış olan yeni tarihçiler, günümüzdeki kendi eleştirel uygulamalarının gücü hakkında nispeten az şey söylemişlerdir. Gerçekten de, Walter Cohen’i “bu radikal eleştirilerin tuhaf bir biçimde sessizliği duygusuna” değinmeye iten, yeni tarihselcilerin yazılarında bir nitelik üreten şeyin iktidarın inkarı olduğuna inanıyorum.
Kişisel etik özellikleri
Kişisel etik Örnekleri
Kural Etiği örnek
Kural etiği nedir
Sosyal yaşam Etiği
Etik sistemleri nelerdir
Kural etiği temsilcisi
Kişisel etik temsilcisi
Beşeri bilimleri bilen bizlerin marjinal, dolayısıyla güçsüz, dolayısıyla giderek teknolojikleşen bir eğitim sisteminde aciz olduğumuzu varsaymak, kendi disiplinimizin teknolojilerini görmezden gelmektir.
Bunlar temel olarak, Yeni Eleştiri tarafından savunulan ‘yakın okuma’ ethosuyla başlayarak, disiplinimizin, İkinci Dünya Savaşı’ndan bu yana Amerikan toplumunu karakterize eden bir talep olan bilginin performansla meşrulaştırılması talebine yanıtı olan okuma teknolojileridir.
Bana öyle geliyor ki, şu anda Amerikan yapıbozumculuğu ile yeni tarihselcilik arasında sürmekte olan diyalogda gözlemleyebildiğimiz şey, akademik bir pazar için rekabet biçiminde bir güç mücadelesidir ve her durumda piyasada başarı için ana kriterdir.
Amerikan eleştirisindeki performatiflik, ister Yeni Eleştiri, ister yapısalcılık, ister yapısöküm kipinde olsun, bir tür formalizmin etkin gösterimi açısından ölçülmüştür ve ölçülmeye devam etmektedir. Yeni Tarihselciler de biçimciliğin gücünü etkin bir şekilde benimsediler. J. Hillis Miller, tarihe dönüşü teoriye karşı direnişin bir tezahürü olarak görmekte belki haklıdır; ancak kendisi gibi yeni tarihselciliğin bir “okumaya direnç” oluşturduğunu iddia etmekte pek haklı değildir.
Tam tersine, yeni tarihçilerin en iyileri, mükemmel okuyucular değilse hiçbir şey değildir. Ve bu eleştirmenler meşruiyetlerini ve güçlerini tam da ürettikleri okumalarda kazandılar. Hareketin büyük bir gücü, tarihin metinselliğini ve kanonik edebi metinler ile diğer tür kültürel veriler arasındaki metinlerarası ilişkileri kabul etme ve açıklama biçiminde yatmaktadır.
Ayrıca, geçmişte ‘iyi’ okumalar, ‘iyi’ metinlerin (yani kanonik metinlerin) ne olduğuna dair belirli bir ideali gerektirdiğinden, bazı yeni tarihçilerin çalışmalarının önemli bir etkisi, bu kanon nosyonunu yerinden oynatmak ve böylece sadece nasıl okuduğumuzu değil, ne okuduğumuzu da değiştirir.
Gerçekten de, daha ampirist bir tarihyazımı bakış açısından, yeni tarihselcilik şüpheli ve tehlikelidir çünkü okumaya, söylem analizine, semiyotik, hermenötik, hatta yapısökümcü tefsir tarzlarına yaptığı vurgu, içinde edebiyat, belgesele tabidir.
Jean E.Howard’ın öne sürdüğü gibi, “yeni tarihselci, edebiyatın tarihsel gerçeğin asalak yansıtıcısı olarak şekillendiği hiyerarşik bir ilişki yerine, edebiyatın tarihsel süreçlere ve gerçekliğin politik yönetimine katıldığı karmaşık bir metinleştirilmiş evren hayal eder”.
Bu bakımdan yeni tarihselcilik, yapısöküm ile birlikte mevcut eleştirel söylem tarzları üzerinde istikrarsızlaştırıcı bir etkiye sahip olma, dolayısıyla Lyotard’ın paraloji olarak adlandırdığı postmodern eleştirel pratiğin bir biçimi olma iddiasında bulunabilir.
Aynı zamanda, okuma teknolojileri olarak hem yapısöküm hem de yeni tarihselcilik, performatiflik ölçütünü karşıladı ve bunu yaparken “Beşeri Bilimler” olarak adlandırdığımız şeyle bağlantılı belirli gelenekleri sürdürdü.
Yapısöküm, retoriğin ve filolojinin, edebiyatta saygın bir yere geri getirilmesine yardımcı oldu. akademik söylemlerin takımyıldızı; ve yeni tarihselcilik, retoriğin canlanmasına kendi katkısını sağlarken, aynı zamanda edebiyat bilginlerinin arşiv kaynaklarına olan ilgisini de yenilemiştir. Ancak, dünyayı bir “metin” olarak “okuyan” biçimcilik türleri olarak, her iki eleştirel uygulama da dünyayı rahatsız edici derecede soyut bir biçime sokar.
Etik sistemleri nelerdir Kişisel etik Örnekleri Kişisel etik özellikleri Kişisel etik temsilcisi Kural etiği nedir Kural Etiği örnek Kural etiği temsilcisi Sosyal yaşam Etiği
Son yorumlar