Ockham’s “Razor” – Felsefe Üzerine Araştırmalar – Felsefenin Alanları Nelerdir? – Felsefe Nasıl İncelenir – Felsefe Alanında Ödev Yaptırma – Ödev Yaptırma Fiyatları
Bu argüman modus tollens formuna sahiptir ve bu nedenle geçerlidir – eğer öncülleri doğruysa, o zaman sonucu da doğru olmalıdır. Bununla birlikte, bitişik göksel maddenin değişmezliğini öne süren ikinci öncül yanlıştır. Grosseteste’nin argümanı iletim hipotezinin yanlış olduğunu kanıtlamadı. Ve hareket hipotezini çarpıtma argümanı da benzer bir nedenle başarısız oldu.
Grosseteste, rakip hipotezleri çarpıtmak için modus tollens argümanlarını kullanan ilk bilim adamı değildi. Filozoflar ve matematikçiler bu tekniği Öklid zamanından beri kullanıyorlardı. Grosseteste’nin başarısı, Aristoteles’in bilimsel hipotezler için değerlendirme prosedürlerini tamamlamak için bu tekniğin sistematik uygulamasıydı.
Mevcut bilimsel bilgiler ışığında, Grosseteste’nin sayısız modus tol-lens uygulamasının ikna edici olmadığı gerçeğine rağmen, yanlışlama yönteminin kendisi büyük ölçüde etkiliydi. Örneğin, on dördüncü yüzyıl bilim adamı John Buridan, mermi hareketi hakkında Aristoteles tarafından bahsedilen ancak savunulmayan bir hipotezi çarpıtmak için modus tollens argümanı kullandı.
Bu hipoteze göre, bir boşluk oluşmasını önlemek için yansıtılan gövdenin önündeki hava arkaya doğru koşar ve böylece mermiyi ileri iter. Buridan, bu hipotez doğruysa, künt arka uca sahip bir merminin iki sivri uçlu bir mermiden daha hızlı hareket etmesi gerektiğine işaret etti. İki tür mermi ile deneyler yaptığını iddia etmemiş olmasına rağmen, künt bir arka uca sahip bir merminin daha hızlı ilerlemediğinde ısrar etti.
Ockham’s “Razor”
Çok sayıda ortaçağ yazarı, doğanın her zaman en basit yolu seçtiği ilkesini savundu. Örneğin Grosseteste, daha yoğun bir ortama geçen bir ışık ışını için kırılma açısının geliş açısının yarısı olması gerektiğini savundu. Bu : oranının geçerli olduğuna inanıyordu çünkü doğa en basit yolu izliyordu ve : oranı yansımayı yönettiği için mevcut değildir.
Ockham’lı William, bu basitlik hakkındaki insan fikirlerini doğaya okuma eğilimine karşı çıktı. Doğanın her zaman en basit yolu izlediğinde ısrar etmenin Tanrı’nın gücünü sınırlamak olduğunu hissetti. Tanrı, en karmaşık yollardan sonuçlara ulaşmayı çok iyi seçebilir.
Bu nedenle Ockham, sadeliğin vurgusunu doğanın gidişatından onun hakkında formüle edilen teorilere kaydırdı. Ockham, basitliği kavram oluşumunun ve teori inşasının bir kriteri olarak kullandı. Gereksiz kavramların ortadan kaldırılması gerektiğini savundu ve bir tür fenomeni açıklayan iki teoriden daha basit olanının tercih edilmesi gerektiğini öne sürdü. Sonraki yazarlar genellikle bu metodolojik ilkeden “Ockham’s Razor” olarak bahsetmişlerdir.
Ockham, Razor’unu yansıtmalı hareketin doğası üzerine ortaçağ tartışmalarında kullandı. Bir görüş, bir merminin hareketinin, hareket halinde olduğu sürece mermide bir şekilde bulunan edinilmiş bir “itici güç” ten kaynaklandığıydı. Ockham, ivmenin gereksiz bir kavram olduğunu savundu. Ockham’a göre, ‘bir bedenin hareketi’ ile ilgili bir ifade, vücuda çeşitli zamanlarda çeşitli pozisyonlar atfeden bir dizi ifadenin kısaltmasıdır.
Ve hareket bir bedenin özelliği değil, bir bedenin diğer cisimlerle ve zamanla sahip olduğu bir ilişkidir. Konum değişikliği bir cismin “özelliği” olmadığından, bu göreceli yer değiştirmeye etkili bir neden atamaya gerek yoktur. Ockham, “kazanılmış bir ivme nedeniyle bir vücut hareket eder” demenin, “bir vücut hareketinden” başka bir şey demek olmadığını sürdürdü ve ivme kavramının fiziğinden çıkarılmasını tavsiye etti.
Ockham’s Razor Nedir
Occam’s razor ekşi
ockham’ın usturası örnekler
ockham’ın usturası tanrı
Occam’ ın Usturası teorisi
William of Ockham
occam’ın usturası pdf
ockham’ın bıçağı iktisat
Gerekli Gerçekle İlgili Tartışma
Aristoteles, nesnelerin ve olayların türleri ve cinsleri arasındaki ilişkileri “doğal bir zorunluluk” emrettiğinden, bu ilişkilerin uygun sözlü ifadesinin gerekli gerçek statüsüne sahip olması gerektiğinde ısrar etmişti. Aristoteles’e göre, bilimlerin ilk ilkeleri yalnızca olumsal olarak doğru değildir. Sahte olmaktan acizdirler, çünkü doğada olduklarından başka olamazlar olan ilişkileri yansıtırlar.
Bilim felsefesindeki önemli bir on dördüncü yüzyıl gelişimi, bilimsel yorumların bilişsel statüsünün yeniden değerlendirilmesiydi. John Duns Scotus, Ockham’lı William ve Autrecourt’lu Nicolaus, diğerleri arasında, ne tür ifadelerin, eğer varsa, gerekli gerçekler olduğunu belirlemeye çalıştılar. Kalkış noktaları, Aristoteles’in, bilimlerin ilk ilkelerinin apaçık, olayların varoluş tarzının gerekli temsilleri olduğu şeklindeki pozisyonuydu.
Fenomenlerin “Aptitudinal Union” üzerine Duns Scotus
Duns Scotus, ilk ilkelerin kökeni ile bunların zorunlu hakikatler olarak statüleri için izin belgesi arasında bir ayrım yapmakta ısrar etti. Aristoteles ile, ilk ilkelerin bilgisinin duyu deneyiminden kaynaklandığı konusunda hemfikirdi, ancak bu ilkelerin gerekli statüsünün, duyu deneyimi hakkındaki raporların doğruluğundan bağımsız olduğunu ekledi.
Duns Scotus’a göre duyu deneyimi, bir ilk ilkenin gerçeğini kabul etmek için fırsatlar sağlar, ancak duyu deneyimi bu gerçeğin kanıtı değildir. Aksine, onu oluşturan terimlerin anlamları nedeniyle bir ilk ilke doğrudur. Bu terimlerin anlamlarını deneyimlerimizden öğrenmemize rağmen böyledir.
Örneğin, “opak cisimlerin gölgeler oluşturduğu”, “opak”, “cast” ve “shadow” terimlerinin anlamlarını anlayan herkes için aşikardır. Üstelik bu ilke gerekli bir gerçektir. İnkar etmek, kendi kendine çelişki formüle etmektir. Duns Scotus, Tanrı’nın bile dünyada bir kendi kendine çelişkiye neden olamayacağına karar verdi.
Duns Scotus, iki tür bilimsel genellemenin gerekli gerçekler olduğunu savundu: ilk ilkeler ve bunların tümdengelimli sonuçları ve fenomenlerin yetenekli birliklerinin ifadeleri. Aksine, ampirik genelleştirmelerin olumsal gerçekler olduğunu savundu. Örneğin, tüm kuzgunların siyah olabileceği zorunlu olarak doğrudur, ancak incelenen tüm kuzgunların siyah olması yalnızca olası bir gerçektir.
Elbette bilim adamı, fenomenlerin yetenekli birlikteliklerinin bilgisiyle yetinemez. Kuzgunların siyah olabileceğini veya ayın tutulabileceğini söylemek, kuzgunlar ve ay hakkında nispeten az şey söylemek demektir. Duns Scotus bunu fark etti. Mümkün olan her yerde genellemelerin ilk ilkelerden çıkarılmasını tavsiye etti. İki örnek bu açıdan farklılık gösterir.
Ayın sık sık tutulan bir cisim olduğu, opak cisimlerin gölge düşürdüğü ilk ilkelerden ve yeryüzünün sık sık parlak güneş ile ay arasına yerleştirilen opak bir cisim olduğu sonucuna varılabilir. Siyah kuzgunlar söz konusu olduğunda böyle bir türetme yoktur.
Occam' ın Usturası teorisi occam'ın usturası pdf Occam's razor ekşi ockham'ın bıçağı iktisat ockham'ın usturası örnekler ockham'ın usturası tanrı Ockham's Razor Nedir William of Ockham
Son yorumlar