Yapıbozum – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri
Yapıbozum
Hartman’ın ‘Wordsworth, Inscriptions ve Romantic Nature Poetry’si gibi denemelerin zekasından ve gerçekten heyecanından ya da bu tür denemelerin şiirlere ilişkin olası kavrayışları nasıl genişlettiğinden şüphe yoktur; Şüphe duyulabilecek olan şey, ustaların elinde büyük meyve veren yöntemlerin -ya da karşı-yöntemlerin- aktarılabilir olup olmadığı, yoksa bunların, romantiklerin kendilerinin de bilmediği, eski çağlardan kalma bir eleştirel seçkinliğin en son biçimi olup olmadığıdır.
Daha iyi bir yapıbozum örneği, Nelson Hilton’un The Literal Imagination: Blake’s Vision of Words (1983) adlı eserinde görülür; bu, kuşkusuz, Blake’in dünyasına, eğer deyim yerindeyse, arka kapıdan ve etrafta hiçbir kişilik yokken girmek için yapılan yorucu bir girişimdir.
Daha kötü türden bir örnek, Tilottama Rajan’ın Dark Intrepreter: The Discourse of Romanticism (1980) adlı eseridir; burada, romantiklerin simyasal ve kabalistik atalarının dünyasına geri dönmüş gibi hissettiğimiz, soyut bir biçimde karmaşık bir sözcükler ağı yaratılmıştır. Arada bir yerde, bence, David Simpson’ın Romantik Şiirde İroni ve Otoritesi (1979); ancak bu, yapısökümcü bir söylem ile daha eski moda değer sorularının hala bir yeri olduğu bir söylem arasında kayarak ve kayarak, arada kalmanın tehlikelerini talihsiz bir şekilde gösteren bir kitaptır.
Yapıbozum içindeki değişkenlik yalnızca bir kalite değildir; daha da önemlisi amaç ve odaklanmadır. Çünkü nesir için romantik şiirle bağlantılı olarak uygulandığı şekliyle yapısöküm, yapısökümcü projeye hatırı sayılır bir direnç sunar – iki zıt sonuca yönelir.
Biri, varlığını yalnızca eleştirmenin (bilinemez) zihninde bırakan nesnenin toplam kararsızlığı olan nihilizmdir; diğeri ise bir tür aşkınlık, metinsel karmaşıklığa iç içe bir tapınmadır ve sonunda metinsel organizasyonun Yeni Eleştirel aşırı değerlendirmesinin ve neo-romantik “takdir”in tuhaf bir karışımı gibi görünür.
Her halükarda, romantik metinlerin yapıbozumcu eleştirisi, geçmişin bilinmezliğine ve değer yargılarının akıl almazlığına bağlıdır. Bu iki açıdan son yıllarda, kısaca tarihselci diyebileceğimiz, ancak aslında oldukça farklı inançlara sahip eleştirmenler tarafından ona meydan okundu.
Aralarındaki fark, tarihin kendisinin doğasıyla ilgili bir fark olduğu için, aslında bundan daha temel olamazdı. Yeni Tarihselciler için, diğerleri arasında Foucault’nun etkisi, tarihi bir dizi söylemsel pratikler veya iç içe geçmiş ideolojiler olarak görmeyi gerektirir: tarih kesinlikle bir iktidar mücadelesidir, ancak aranan güç söylemsel alanın üzerindedir ve altta kalanın kaderi, dilinden mahrum bırakılmalıdır.
Yapıbozum örnekleri
Derrida yapısöküm
Yapıbozum mimari
Yapısöküm nasıl yapılır
Dekonstrüksiyon nedir
Dekonstrüksiyon mimarlık
Sanatta yapısöküm
Derrida yapısöküm pdf
Butler ve Barrell için, kökleri E.P. dünyasında kök salmış eski Marksist Romantizm tarihçileri için olduğu gibi. Thompson’a göre tarih, eylemler, hareketler ve olaylar gibi eski moda şeylerden oluşur ve bu geçmiş olayları şimdiyle ilişkilendiren ve onlar üzerinde değer yargılarına izin veren bir tür siyasi yargı mümkündür. Söylemlerin mücadelesinin kaçınılmaz olduğunu düşünen ve en uç noktalarında iyi Viktorya dönemi Marx’ını toplumsal temellerine kadar sarsacak çeşitli determinizmi temsil eden Yeni Tarihselciler için durum böyle değil.
Bununla birlikte, Romantizmle bağlantılı Yeni Tarihselcilik uygulamasının, onun temellerinden çok daha iyi olduğu söylenmelidir. McGann’in The Romantic Ideology’si (1983) zeki ve etkileyici bir kitapken, Siskin The Historicity of Romantic Discourse’da (1988) oldukça uzun bir süre de olsa bizi son derece önemli bir soruyla karşı karşıya getiriyor: Neden bu, eleştirel bakış açımız ne olursa olsun. Aslında tartıştıkları sorunların aslında kendi tarihsel ürünleri olduğu daha faydalı bir şekilde söylenebilirken, romantiklere insan ruhunun keşfedilmemiş alemlerinin kaşifleriymiş gibi davranmaya devam ediyoruz? Siskin, Bloom ve de Man’ın çalışmalarının temelinde bu son derece yapısökümcü olmayan yanılgının yattığını iddia etmekte tamamen haklıdır, ancak eleştirmenin bu kavrayışı ayrıntılı olarak nasıl işlemesi gerektiği yeterince açıklığa kavuşturulmamıştır.
Butler’ın Romantics, Rebels and Reactionaries (1981) adlı kitabı şaşırtıcı bir etki yaptı: şaşırtıcı bir etki yarattı, çünkü kitapla ilgili bir sorun var ki bu kitapla ilgili mükemmel bir edebi-tarihsel araştırma parçası değil, onun kullandığı yaklaşımın Britanya’da yaygın olarak geçerli olması şaşırtıcıdır.
Benim kendi şüphem, etkinin kısmen Atlantik’ten geçişten kaynaklandığı; genel olarak, David Erdman’ın (1954) emeklerine rağmen, romantiklerin Amerikan eleştirisinin uzun bir süre tarihsel temele dokunmadığını ve bu tür eleştirinin olanaklarının politik eleştirinin Eski’den daha iyi bir terim olduğunu söylemek doğru olur. Tarihselcilik, teorisyenleri ve spekülatörleri açıkça şaşırttı.
Barrell’in Clare ve diğer romantik yazarlar ve ressamlar üzerindeki çalışması, aynı sağlam tarihsel anlayışı sergiliyor, ancak daha geniş bir yelpazede; ve gerçekten de çalışması, romantik sanatların türler arası eleştirisinin tüm alanında şaşırtıcı bir eksikliğe işaret ediyor.
Bu bağlamda, son zamanlarda Romantizm ile tarihsel bir an olarak Naiplik arasındaki tarihsel bir bağlantıyı yeniden öne sürmek için çok şey yapmış olan Donald Low (1977) ve Roger Sales (1983) adlı iki yazardan bahsetmekte fayda var. kayboluyor. Yapısökümcülerin çalışmaları aşkıncıların (Shelley), soliloquizerlerin (Wordsworth) ve estetlerin (Keats) çalışmalarına odaklanma eğiliminde olduğundan, tarihsel koşullara yapılan vurgu da yoksulların şairlerinin (Clare) yeniden onaylanmasına yöneliktir.
Bana öyle geliyor ki, eğer parlak metin eleştirisi arıyorsak, yönelmemiz gereken de Man, Hartman ve onların bir ya da iki takipçisidir; ama eğer Romantizmin gerçekte ne olduğu konusunda bizi daha da ileriye götürecek içgörüler arıyorsak ve belki de hâlâ siyasi eleştirmenlere ve sosyal çevre hakkında bilgili olanlara başvurmamız gerekiyor.
Şu anda Romantizm eleştirisiyle ilgili sorun, gördüğüm kadarıyla, bu alanlar arasındaki uçurumun aşılamaz derecede geniş olması, ancak iki nedenden dolayı bu kesinlikle kaçınılmazdır: birincisi, burada gördüğümüz gerçek binanın farklı versiyonları, tarih ve benlik blokları ve ikincisi, çünkü bu farklı eleştirmenlerin ilgi nesnelerine yaptıkları yatırımın doğası oldukça farklıdır.
Üzücü olan, bunun romantiklere, her şeyden önce, söylem ile benliğin, siyaset ile içselliğin, şiirin ve şiire ve tabii ki eleştiriye karşı da hazır olmalıdır.
Dekonstrüksiyon mimarlık Dekonstrüksiyon nedir Derrida yapısöküm Derrida yapısöküm pdf Sanatta yapısöküm Yapıbozum mimari Yapıbozum örnekleri Yapısöküm nasıl yapılır
Son yorumlar