19. YÜZYILIN SOSYAL ROMANI – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri
İNGİLTERE’DE 19. YÜZYILIN SOSYAL ROMANI
‘Sosyal roman’ terimi, Louis Cazamian tarafından Le Roman social en Angleterre’de kentsel ve endüstriyel meseleler üzerine yazılmış ve 1830 ile 1850 arasında yayınlanan bir kurgu bütününü tanımlamak için kullanıldı. keyfi bir. Robert Colby’nin Fiction with a Purpose’da (1967) gösterdiği gibi, 1840’lardan 1860’lara kadar olan İngiliz romanı, karakteristik olarak sosyal ve ahlaki meselelerle ilgiliydi. Ayrıca, “toplumsal” terimi, yirminci yüzyılda Robert Tressell’in The Ragged Trousered Philanthropists (1918) gibi daha sonraki birçok romana uygulanabilir.
Ancak Cazamian’ın tanımı yararlıdır. “İngiltere’nin durumu”, “endüstriyel” ve “toplumsal sorun” romanı da dahil olmak üzere, yalnızca ortak bir kaygıyla değil, farklı vurgularla bir grup eseri bir araya getiriyor, aynı zamanda konularına nasıl yaklaştıklarını da belirliyor. Cazamian’ın araştırdığı şekliyle “toplumsal roman”, on dokuzuncu yüzyılın başında kentsel ve endüstriyel değişikliklerin getirdiği derin bir kamu bilinci yeniden düzenlemesinden doğmuştur.
Bu ilgi, bireysel ahlaki eylem kapasitesini reddeden sosyolojik güçlerin kabulüyle birleştiğinde, tür ivmesini kaybetti. Yaklaşık otuz yıl boyunca roman, insan sorunlarının tartışılabileceği yaratıcı bir arena haline geldi. George Gissing ve Arthur Morrison yazdığı zaman, “sosyal” kurgudaki karakterler, sosyal evrim ağının çaresiz kurbanları haline gelmişti.
Roman, önemli bir tartışma alanı olarak rolünü kaybetmişti. Ayrıca, 1860’lardan itibaren “gerçekçilik”e yönelik artan ilgi, romanın toplumsal sorunları keşfetme yeteneğini paradoksal olarak sınırlandırdı, çünkü betimlemenin doğruluğuna odaklanmak, “nesnel hakikat”e yapılan vurgu, özneyi simgesel ve metonimik önemini boşalttı.
Cazamian çalışmasını yazdığından beri, konuya farklı yaklaşımlar gelişti. Bu nedenle, 1903’ten bu yana konunun analiz edilme biçimlerine ilişkin bazı bilgilerle birlikte türün kısa bir açıklamasına giriş yapmak yararlıdır.
Cazamian için “sosyal roman” tarihsel bir gerçekti, Viktorya döneminden gelişen ve onu etkileyen bir grup kurgusal eserdi. Biçim olarak, röportaj sanatlarını edebiyatla birleştirmiş, biyografik ve tarihsel faktörlerden etkilenmiştir. Bu yaklaşım, Kathleen Tillotson’un Onsekiz-Kırklar Romanlarında iyi bir şekilde gösterilmiştir.
1950’lere gelindiğinde, Leavis’in okurun edebiyatın “yaşamı zenginleştiren” değerlerine (The Great Tradition adlı romanla ilgili çalışması 1948’de yayımlanmıştı) yanıtına ve Marksizmin içgörülerine odaklanması mevcut eleştiriye meydan okuyordu. Georg Lukács’ın Tarihsel Romanı 1936-7 gibi erken bir tarihte yazılmıştır, ancak İngiltere’de ancak 1962’de basılmıştır. İngiliz ve Amerikan roman eleştirisi üzerindeki Marksist etki geç, dolaylı ve genelleşmiştir.
Yine de Arnold Kettle’ın İngiliz Romanına Giriş (1951–3) ve Raymond Williams’ın Kültür ve Toplum 1780–1950 (1958), daha yakın zamanda David Craig’in The Real Foundations: Edebiyat ve Edebiyat gibi çalışmaları gibi, konuyla ilgili sosyalist bakış açıları getirdi. Sosyal Değişim (1974) ve Igor Webb’in Gelenekten Sermayeye: İngiliz Romanı ve Sanayi Devrimi (1981). Terry Eagleton’ın Brontës, Myths of Power (1975) hakkındaki Marksist çalışması özellikle “sosyal roman” üzerine olmasa da etkili olmuştur. Romanı sınıfsal bakış açılarının farkında olmadan düşünmek artık zordur.
19.yy fransız edebiyatı
19.yy ingiliz romanı özellikleri
19.yy fransa’da sosyal hayat
19.yüzyıl roman yazarları
19 yy Dünya edebiyatı tiyatrosunda hangi akım etkili olmuştur
19. yy fransız yazarları
19.yy romanı özellikleri
19.yy dünya edebiyatı tiyatrosu
Bu, kurgunun yazıldığı izleyiciyi dikkate almayı içerir. Geleneksel olarak tanımlandığı şekliyle Viktorya dönemi romanı aslında Viktorya halkının küçük bir azınlığı tarafından okunmuştur: Gertrude Himmelfarb’ın belirttiği gibi, çoğu Viktorya döneminin okuduğu ‘sosyal romanlar’ George Eliot ve hatta Dickens tarafından değil, bir yazar tarafından birkaç akademik eleştirmen tarafından yazılmıştır. fark ettim, GW M.Reynolds. Reynolds’un The Mysteries of London’ı gibi Viktorya dönemi kitleleri tarafından eğlence için okunan ya da Y.V.Kovalev’in An Anthology of Chartist Literatür’ünde (1956) örneklendiği gibi Radikal işçi sınıfı okuyucuları tarafından okunan eserler, hâlâ kapsamlı bir çalışmayı beklemektedir.
Metni yorumlarken ima edilen okuyucuya daha fazla önem verildiğinden, odak belgesel kanıt olarak kurgudan “sosyal romanın” söyleminin incelenmesine kaydı. Objektif bir gerçeklikten ziyade bir sembol olarak kabul edilen “yoksullara” özel bir ilgi gösterildi. Sheila Smith’in The Other Nation: The Poor in English Novels of English Romans of the 1840s ve 1850s, konuya çok disiplinli bir yaklaşımla yaklaşarak, kurgu ile görsel sanatlar ve parlamento raporları ile gazetecilik arasında meydana gelen “gerçeklik” dönüşümlerini araştırdı. Gertrude Himmelfarb, geniş çapta araştırılmış çalışmasında daha doğrudan tarihsel bir yaklaşım benimsemiştir.
Araştırmasına Adam Smith ve Malthus’un ekonomi politiğiyle başlayarak, yoksulların tasvir edildiği farklı tarzları inceledi. Bunlar arasında Dickens, G.W.M.Reynolds’ın “Gotik Yoksulları”, Mayhew’in gazeteciliği ve “Endüstriyel Yoksullar”daki çeşitli görüntüler yer alır.
Böylece Cazamian’ın zamanın bir yansıması olarak gördüğü bir tür, şimdi romanın tarihi şekillendirme ve yeniden şekillendirme biçimine ilişkin bir tartışmaya odaklanıyor. Bu yaklaşım, Kate Flint’in kurguyu incelemede kullanılacak kaynak materyaller antolojisinde, The Victorian Novelist: Social Problems and Social Change’de örtük olarak bulunur.
Son olarak, çağdaş teori, romanın anlatıldığı söylem retoriğinin toplumsal önemi olduğunu düşünmüştür. 1975’te Rusya’da ölmesine rağmen, M.M.Bakhtin’in Batı’daki etkisi büyük ölçüde 1980’lerde geldi. The Dialogic Imagination adlı çalışması, Viktorya dönemi sosyal romanına yönelik çok az özel eleştiri içerir, ancak fikirleri bu alandaki çalışmaları etkilemiştir. ‘Diyalogizm’, ‘tek’ bir edebi biçimin var olmadığını beyan eder; hepsi birbirini etkileyen çeşitli biçimler ve anlamlardan oluşur, böylece toplam anlam ancak daha büyük bütün içindeki etkileşim terimleriyle anlaşılabilir.
“Diyalogizmin” etkileri, Catharine Gallagher’ın The Industrial Reformation of English Fiction, 1832-1867 gibi bir eserde görülebilir. Bu, bir yandan kurgudaki toplumsal konuların altında yatan metafizik tartışmaları, özellikle de bireysel özgür irade, toplumsal denetim ve tarihsel kaçınılmazlıkla ilgili olanları inceler.
Örneğin, Elizabeth Gaskell’in Mary Barton’daki (1848) John Barton, kaderinden sorumlu trajik bir kahraman mı, yoksa endüstriyel durumun çaresiz bir kurbanı mı? Öte yandan Gallagher, gerçekçilik, melodram, trajedi ve yerel masal gibi her biri temsil ettiği “gerçekliğe” yönelik belirli tutumları ima eden mevcut retorikler yelpazesini tanımlar.
19 yy Dünya edebiyatı tiyatrosunda hangi akım etkili olmuştur 19. yy fransız yazarları 19.yüzyıl roman yazarları 19.yy dünya edebiyatı tiyatrosu 19.yy fransa'da sosyal hayat 19.yy fransız edebiyatı 19.yy ingiliz romanı özellikleri 19.yy romanı özellikleri
Son yorumlar