Cumhuriyet Dönemi Edebiyatı – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri

Cumhuriyet Dönemi Edebiyatı

Cumhuriyet döneminin başlarında şiir, öncelikle milliyetçiliğin yayılması için bir araç olarak hizmet etti. Daha genç şairler Divan formlarını ve vezinlerini aforoz olarak damgaladılar. Yerli nazım biçimleri ve hece ölçüleri popülerlik kazandı. Dilin saflaştırılması için sistematik olarak yoğun çabalar harcandı.

Beş Hececiler grubu—aruzda aynı derecede usta olan Faruk Nafiz Çamlıbel (1898–1973); Orhan Seyfi Orhon (1890–1972); Enis Behiç Koryürek (1893–1949); Halit Fahri Ozan-soy (1891–1971); ve Yusuf Ziya Ortaç (1895–1967)—aşkı, doğanın güzelliklerini ve Türk milletinin görkemini kutlayan sade, süssüz şiirler yazdılar. Bununla birlikte, birçok şair şovenizmden kaçındı ve bireysel dünya görüşleri ve tarzları geliştirdi.

Neoklasizm, Yahya Kemal Beyatlı’nın himayesinde önemli bir popülerlik kazandı. Usta bir usta olan Beyatlı, ince dili ve melodikliğiyle akılda kalan şiirlerinde aşkın, Osmanlı ihtişamının ve İstanbul’un güzelliklerinin uzlaşımsal form ve ölçülerinde titiz güfteler üreten çok beğenilen bir neoklasikçiydi. Epikürlerin Ölümü, ruhsal huzurun ve estetik yaşamın bir kanıtıdır.

Modern Türkiye’nin önde gelen şairlerinden biri olan Nazım Hikmet (1902–63), anavatanında ve dünyada ünlü, romantik bir devrimcinin hayatını yönetti. Bir genç olarak, Osmanlı İmparatorluğu’nun çöküşüne tanık oldu ve daha sonra anti-emperyalist bir mücadele ve bir sınıf ayaklanması olarak gördüğü Türkiye Cumhuriyeti’nin ortaya çıkışıyla sonuçlanan Anadolu ayaklanmasını yaşadı.

1921’de, on dokuz yaşında, okumak için Sovyetler Birliği’ne gitti. Orada dört yıl kaldı, devrimci coşkuyu paylaştı, ideolojik yönelim kazandı ve edebi etkileri özümsedi – en önemlisi Mayakovski’nin şiiri. 1925’te Türkiye’ye döndükten sonra yaşayan bir efsane oldu. Aşk ve adaletle ilgili ritmik, yankılı şiirler yayınladı ve bazen onları sokaklarda ve meydanlarda büyülenmiş kalabalıklar önünde okudu.

1930’larda sadece Türk standartlarında değil, Avrupa standartlarında da avangard olan oyunlarını tiyatroseverler merakla izliyordu. Apocryphal olabilecek bir hikayeye göre, bir zamanlar Türkiye Cumhuriyeti’nin kurucusu Mustafa Kemal Paşa’ya (Atatürk) açıkça meydan okudu. Çok az kişinin olumsuz bir şey söylemeye cesaret edebildiği Kemalist çağda onun sesi, toplumsal eleştirinin yankılanan bir sesiydi.

1928 ile 1933 yılları arasında çeşitli suçlamalarla hapishanelere girip çıktı ve nihayet 1938’de -geçmişe bakıldığında asılsız gibi görünen suçlamalarla- yirmi beş yıl hapse mahkûm edildi. Bu yılların yaklaşık on üç yılını geçirdikten sonra 1950’de affedildi. 1951’de Sovyetler Birliği’ne kaçtı ve yaşamının son on iki yılını Doğu Avrupa ülkeleri, Küba, Fransa, İtalya ve Doğu Avrupa ülkelerinde şiir yazarak ve propaganda çalışmaları yaparak geçirdi. 1963’te Moskova’da ölümüne kadar başka yerlerdedir.

Cumhuriyet Dönemi Türk Edebiyatı Konu Anlatımı
cumhuriyet dönemi edebiyatı – pdf
Cumhuriyet Dönemi Yazarları ve Eserleri
Cumhuriyet Dönemi Türk Edebiyatı Sanatçıları
Cumhuriyet Dönemi yılları
Cumhuriyet dönemi özellikleri
Cumhuriyet Dönemi Konu Anlatımı
Cumhuriyet Dönemi şiir özellikleri

Nazım Hikmet’in sanatsal yaşamı da aynı derecede devrimciydi: Modern Türk şiiri üzerinde etkisi belirleyici hale gelen pek çok yeni kavram ve tekniği katı bir estetik terimlerle tanıttı ya da pekiştirdi. Bu yenilikler arasında serbest nazım, ideolojik odak, “kırık” çizgiler, organik biçim ve işlevsel metaforlar ve imgeler vardı. Şiirleri, lirik, dramatik ve retorik unsurların yeni bir karışımını yarattı. Sanatı hem faydacı hem de şiirsel olarak motive edildi.

En iyi şiirlerinde Lorca’nın ruhunu Mayakovski’nin sanatıyla karıştırmış gibiydi. Nazım Hikmet gerçekten Türk’tü ve dikkat çekici derecede evrenseldi, hem romantik hem de akılcıydı. Türkiye’deki ve başka yerlerdeki büyük popülaritesi, hayatta ve sanatta yaptığı her şeye özen gösteren ve cesaret eden tutkulu bir adamın kanıtıdır.

Nazım Hikmet, haksızlığa ve sömürüye karşı duyduğu çaresizlik ve gazapla, “güzel günler göreceğimiz/göreceğiz/güneşli/günler göreceğimize” emin olarak hep şiirsel inanç ve tasdik beyanları sunardı. En iyi ihtimalle, ekonomik kötü duruma indirgemeden insan çıkmazının lirik ve dramatik tasvirlerini öne çıkaran muazzam çıktısının bazı bölümlerinde basit retoriğin başını kaldırması üzücüdür.

Türkiye’de serbest nazım başlatan daha önceki şiirleri, Marksist ideallerin hizmetine coşkulu bir lirizm sunmuş ve makine çağına yönelik gençlik coşkusunun, yeryüzündeki sosyalist cennetin gizeminin, gazetecilik şiirinin retoriğinin bir sentezini yapmıştır. acımasız siyasi hiciv ve düzeltilemez romantik bir ruhun lirik taşkınlıkları. Ruhu asla kırılmamış bir idealist tarafından hapishanede ve hapishanede yazılan sonraki şiirler genellikle savaş çığlıklarıdır, ancak ara sıra kendine acıma ve kendini dramatizasyona ihanet ederler.

1941 yılına gelindiğinde Nazım Hikmet öfkeli ve kinciydi: “Davamız / gerçekleşecek / yazık! / kanla sırılsıklam. / Ve zaferimiz çekilecek / çivi gibi / acımadan.” 1931’de yazdığı bir şiirde kendisini “Sıradan bir proleter şair olan / Marksist-Leninist vicdanlı ben” olarak tanımlamıştır.

Nazım Hikmet’in şaheseri Şeyh Bedreddin Destanı 1936’da çıktı. Şairin sanatının en iyi yönlerinin doruk noktasını temsil eder ve zaaflarından oldukça uzaktır. Destan, on beşinci yüzyılın başlarında topluluk mülkiyetini, sosyal ve adli eşitliği ve pasifizmi savunan bir dini mezhep kuran Börklüce Mustafa adlı genç bir devrimci de dahil olmak üzere Şeyh Bedreddin ve takipçilerinin ayaklanmalarının lirik ve dramatik bir açıklamasıdır.

Nazım Hikmet, Şehzade Murad komutasındaki Osmanlı ordularının ayaklanmaları nasıl bastırdığını, Börklüce Mustafa’yı nasıl öldürdüğünü ve ardından Şeyh Bedreddin’i nasıl astığını anlatıyor. Bu eser, öz ile biçimin, diksiyon ile dramın, gerçek ile metaforun mükemmel bir sentezidir. Bedreddin ve Mustafa, idealleri acımasız bir ölümle altüst olan trajik kahramanlar olarak ele alınır.

Neyse ki şiirde Nazım Hikmet’in ideolojik kaygıları aksiyona ve lirik formülasyona işlenmiştir. Nazım’ın diğer önemli şiirlerine olumsuz etkileri olan polemiklerin ve propagandaların araya girmesine, tarih anlatımına tam olarak uyan ağıtlı bir üslup engel olur. Destan, belki de yirminci yüzyılda Türkçe yazılmış en iyi uzun şiirdir.

Türk ve Türk olmayan edebiyatçılar, Nazım Hikmet’i en iyi şekilde Lorca, Aragon, Esenin, Mayakovski, Neruda ve Artaud gibi isimlere benzetmişlerdir. Başka hiçbir Türk şairi bu kadar çok dile çevrilmemiş ve bu kadar çok ülkede daha fazla beğeni görmemiştir. Nazım Hikmet’in bazı şiirlerini Fransızca’ya çeviren Tristan Tzara, “Nazım’ın yaşadığı hayat, insanlığın büyük bir kesiminin tecrübelerini içine alıyor. Onun şiiri, Türk halkının özlemlerini yücelttiği gibi, tüm milletlerin ortak ideallerini hümanist açıdan dile getirir.”

tercüman tercüman

Biyografinin Tamamını Gör