Edebiyatta Gerçeklik – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri
Edebiyatta Gerçeklik
Romantizme en yakın kipler, dindarlığın anlatıya düşmanlığını kabul etti (veya kabul ediyormuş gibi yaptı) ve bu nedenle ahlakın önceliği üzerinde ısrar etti. Bu tür hikaye anlatımı için bir model, meselleri, düşmüş insanın gerçeğe karşı direnişinin üstesinden gelmenin bir yolu olarak kurgu kullanımına meşruiyet kazandıran İsa’ydı; başka bir model, Eski Ahit denen şeyin Yeni için bir figür olarak ayrıntılı “yanlış okunması”ydı.
Bu tarzın yaygınlığı, on sekizinci yüzyılın hâlâ ezici bir çoğunlukla Hıristiyan görünümünde olduğunu gösteriyor. Bu nedenle, ilk kez 1678’de yayınlanan Bunyan’ın Pilgrim’s Progress’i muhtemelen gelecek yüzyılda en sık yeniden basılan anlatıydı. Bu bakış açısından alegori, “gerçek olmayan” anlatının her bir unsurunun açıkça gerçeği somutlaştırdığı düşünülen bir fikre gönderme yaptığı sürece, kurgunun en güvenli kullanımıydı.
Benzer şekilde, Spectator, Rambler ve diğer süreli yayınlardaki kısa alegoriler ve ahlaki masallar, hatta doğulu ya da efsanevi ortamları taklit edenler bile, Pilgrim’s Progress ile yazarın ona bağlayabileceği daha ciddi herhangi bir amaca göre anlatının tabi kılınmasını paylaşıyordu.
Aslında, tüm yüzyılda, bir yazarın hangi tarzda yazacağına karar verirsek verelim diye, hikayesinin Hristiyan gerçeğini yaymak, teşvik etmek ve pekiştirmek için tasarlandığını iddia etmeyen bir yazar bulmak zor olurdu. Alegori ya da ahlaki masal ya da savunmanın haklı çıkarma tarzı asla dikkate alınmaz. Belki de bu, Lovelace ve Allworthy gibi isimlerin oldukça farklı bir tarzda okumak istediğimiz eserlerdeki ısrarını, başka bir şey değilse de açıklamaya yardımcı olabilir.
Yüzyıl açıkça bu alegorik zorunluluk altında çalışıyorsa, bazıları buna direnmeye başlıyordu. Yüzyılın sonlarına doğru Diderot’nun, kökenini Tristram Shandy’de bulan Jacques le Fataliste (1773) adlı eserinde, anlatıcısına “Alegoriye, kısır zihinlerin sığınağına dalıyorum” dedirmesi önemlidir. Ancak modun kendisinin nasıl değiştirildiğinin en iyi örneği olarak Johnson’ın The History of Rasselas, Prince of Abissinia (1759) adlı eseri düşünülebilir.
İşte açıkça onun dersine tabi bir anlatı ve işte hayattaki tüm amaçları Hıristiyan inancı tarafından yönlendirilmiş görünen bir yazar. Yine de Rasselas’ın dersi, büyük ölçüde Johnson’ın Hristiyanlığı kesinlikten çok umutla, mucizeden çok sınırlamayla tanımlandığından, kurgusunun muğlaklıklarında saklı kalır.
Rasselas bize, bir masalın sonunda ilahi tasarım iddiasından başka bir şey olabileceği olasılığını açar; Son bölümünün başlığı ve anlamı olan “hiçbir şeyin sonuçlanmadığı bir sonuç”, anlatı tarihinde önemli bir andır. Bir bölümdeki ana karakterin diğerine de hükmetmesi benim kendi anlatımım için oldukça uygun, çünkü yelpazenin diğer tarafına özür dilemek için paralel olarak baktığımızda biyografi buluyoruz ve Johnson elbette, yüzyılın moddaki en büyük eserinin konusu olan Boswell’in Life of Johnson’ıdır.
Kurmaca gerçeklik nedir edebiyat
Edebiyat ve gerçeklik arasındaki ilişki
Sosyal gerçeklik nedir
Tarihsel gerçeklik Nedir
Romanda kurmaca gerçeklik nedir
Edebiyat ve gerçeklik kompozisyon
Doğal gerçeklik nedir
Metindeki Gerçeklik
Özür dilemenin romantizmin koruyucu bir siperi olarak başlayıp tamamen farklı bir dünya görüşünü somutlaştırmaya başlaması gibi, biyografi de on sekizinci yüzyıldaki gelişimi içinde Hıristiyan tarih görüşünün bir savunması olarak başlar ve tamamen farklı bir dünya görüşüne dönüşerek sona erer. yön. Kutsal kitaba tekrar dönersek, Yahudi ulusunun tarihini anlatmanın yanı sıra, en önemlisi on sekizinci yüzyıl Hıristiyan tasavvuru için Joseph, David, Eyüp, İsa ve belki de, çok sayıda insanın ayrı biyografilerini anlattığını görebiliriz.
Bu biyografik anlatımın özü, tarihte olduğu gibi, anlatı içinde tanrısallığın varlığı, belirli insanların yaşamlarında Tanrı’nın içkinliğiydi. Azizlerin yaşamları böyle bir tarzdı, ama belki de Roma Katolik bir halkaya sahip olduğu için, on sekizinci yüzyıl İngiltere’si suçlulardan başlayıp generallere, soylulara ve diğer halk figürlerine geçerek ve yazarlarla biten günahkarların hayatlarını tercih ediyor gibi görünüyor.
Başlangıçta, biyografi gerçeğe dayalı olsun ya da olmasın (aynı şekilde mümkün) bir gerçek ve icat pastişi olsun ya da olmasın, kurgu hakkında belirttiğimiz savunmacılık yaygın olarak kaldı.
Bu nedenle, her suç biyografisi, işlenen suçların anlatımı ne kadar ürkütücü ve ayrıntılı olursa olsun, her zaman ilahi adalete atıfta bulundu; örneğin, ünlü Moll Flanders’ın Talihleri ve Talihsizlikleri boyunca dindar iddiaları dağıtan Defoe tarafından benimsenen bir uygulama ve Roxana veya Fortunate Mistress kurguları, açıkça suç biyografisi tarzından kaynaklanmaktadır.
Bu nedenle, skandal biyografisi her zaman, inceleme altındaki kişiden daha iyi bir yaşam sürmeye yönelik dindar uyarılarla başlar – ve konu ne kadar büyük bir felaket olursa olsun, her zaman aktif ve ilgili bir Tanrı’ya atfedilirdi.
Johnson sadece büyük bir biyografinin konusu değil, aynı zamanda büyük bir biyografi yazarıydı ve daha da önemlisi, biyografinin ne azizlerin ne de günahkarların değil, insanların savunucusuydu. Anlamlı bir şekilde, kendi iyiliği için anlatıdan hâlâ çekiniyordu; biyografinin amacı bize kendi hayatımızı nasıl yaşayacağımızı öğretmekti.
Ancak uygulamada, özellikle de son yıllarının projesinde, Şairlerin Yaşamları’nda Johnson, dindarlık veya inanç konusunda açık bir ders çıkarabilecek (bir masal veya alegori gibi) yaşamları seçemezdi; ve Johnson, genellikle diğer insanlar tarafından sağlanan belirli gerçekleri yeniden şekillendirmek için, ahlaki bir noktaya işaret etmek için bilinçli olarak çok titiz bir şekilde dürüsttü. Tarihte olduğu gibi, vurgu bilgiye, herhangi bir kişinin hayatını tanımlamanın veya anlatmanın bir yolu olarak kanıt birikimine kaydı.
Söylemeye gerek yok, her Johnson biyografisi, tıpkı Boswell’in biyografisi gibi, yazarının izini taşır, tam da bu yüzden biyografiyi bir anlatı kipi olarak düşünmeliyiz, çünkü gerçekler, veriler, kendilerini “anlatamaz”. Ancak, olayı biyografik yazının ahlakı üzerinde vurgulayarak (hem iyiyi hem de kötüyü sunma ihtiyacı) Johnson, kendisini kutsal kitap dünyasının ahlaki zorunluluklarından kurtaran bir biyografinin yolunu açtı.
Doğal gerçeklik nedir Edebiyat ve gerçeklik arasındaki ilişki Edebiyat ve gerçeklik kompozisyon Kurmaca gerçeklik nedir edebiyat Metindeki Gerçeklik Romanda kurmaca gerçeklik nedir Sosyal gerçeklik nedir Tarihsel gerçeklik Nedir
Son yorumlar