Edebiyatta Gerçeklik – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri

Sahte Gerçeklik

Hayat olağanüstü seküler bir anlatım olarak karşımıza çıkıyor. Johnson’ın uzun ömrü, hiçbir kıyamet amacına, açıklayıcı bir vizyona, hiçbir dramatik dönüşüme doğru gitmez; Gerçekten de, Hayat ciddi bir şekilde başladığında Johnson’ın önemli başarıları çoğunlukla arkasındadır ve Boswell’in sunumunun büyük bir kısmı, tanıdıkları arasında sosyal bir adamdır.

Johnsonianların son otuz yılda en sevdiği spor, Boswell’i biyografisinin “sahteliği” nedeniyle ‘gerçek’ Johnson’ı sunmadığı için azarlamak olmuştur. Daha akıllı bir yaklaşım, Yaşam’ın parlaklığının tam olarak kurgusunda, sayısız neslin varoluşun gerçek görüntüsü olarak kabul ettiği bir karakterin anlatısal yaratılışında olduğunu ve normalde kutsal metinlere ayırdığımız bir mevcudiyet inancı yarattığını iddia ederdi.

Yeni devir altında tarihin sunumunda olduğu gibi, biyografi Boswell’in ellerinde dikkatle düzenlenmiş bir veri birikimi, belgeleme ve görgü tanığı anlatımları haline geldi; bunların tümü, insanlar artık ilahi bir düzenle ilişkili olarak tanımlanamazken gerekli hale getirildi.

Elijah ve dul kadının hikayesi açısından ifade etmek gerekirse, Hall ve Sterne olayı yeniden anlatırken, Elijah’ın karakterini detaylandırmaya çok az dikkat etmeleri, bunun yerine dul kadın ve onun olası motivasyonları, tutumları üzerinde yoğunlaşmaları tesadüf değildir. varyasyonlar. İlyas Tanrı’da vardır ve mucizevi güç kaynağından başka bir tanıma ihtiyaç duymaz; dul, Tanrı’nın dışında var olur ve bu nedenle sonsuz sayıda motivasyonel ve davranışsal alternatifle tanımlanabilir.

Başkaları hakkında yazmak için doğru olan, kendi hakkında yazmak için de geçerlidir. Boswell’in otobiyografi tarzının bir uygulayıcısı olmasının yanı sıra yetişkin hayatı boyunca kapsamlı günlük tutması, ilahi olarak düzenlenmiş bir dünyanın bilgilendirici şemasından ayrıldığında anlatıya ne olduğunu bize bir kez daha gösteriyor.

Boswell’in (veya ondan önceki Pepys’in) dönemin diğer baskın otobiyografi uygulamasıyla, Püritenizm ve daha sonraki Metodizm ile ilişkilendirilen manevi otobiyografilerle karşılaştırılması, hayatlarını müdahaleye tabi olarak gören ve müdahaleye açık olan insanlar arasındaki farkı bir kez daha ortaya koyuyor. mucizeler ve bu tür rahatlıkların (ve elbette denemelerin) artık mümkün olmadığı kişiler.

Boswell’in London Journal’ı, otobiyografik anlatının yeni tarzının iyi bir örneğini sunar; Şüphesiz, ana bölümler olaydan sonra şekillendi ve Boswell kendi benliğinin ardındaki çeşitli kurguların kesinlikle farkında  Beggar’s Opera’dan (1728) kötü üne sahip haydut Macheath ve Spectator’ın sessiz, kibar gözlemcisi yalnızca en belirgin aşırılıklar vardır.

Kurmaca gerçeklik nedir edebiyat
Edebi Kurgu kitapları
Edebi kurgu nedir
Roman Kurmaca bir gerçekliği ortaya koyar mı
Kurgu Örnekleri
Hikayede kurgu nedir
Hikayede gerçeklik nedir
Roman Türk edebiyatına hangi dönemde girmiştir

Bununla birlikte, aynı zamanda, bir dergi tam olarak zaman ve mekan kazalarına bağlı olduğu için, Boswell verilerinin temel ana hatlarını önemli ölçüde değiştiremezdi, örneğin, Journal’ı ne zaman başlattığını bilemezdi, Johnson ile görüşmenin ne olacağını bilmiyordu. Boswell’in anlatısında, olayı doğal olarak takvimi takip eden olayların akışı ve akışı, olayı Tanrı’nın büyük müdahalesi olarak seçmiş olabilecek dindarlığın üstesinden gelir.

Boswell’in düstur olarak kabul ettiği “Kendini Bil” emri, Augustinus’tan bu yana kişinin kendini Tanrı’ya göre bilmesine yönelik geleneksel bir haykırış değildir; daha ziyade günlük, dünyevi ve tesadüfi varoluşla ilgili bir tanımlama çabasıdır ve Boswell, hayatındaki olayları sadakatle kaydederse bir şekilde kendini tanımlayabileceğine içtenlikle inanıyor görünmektedir.

Burada, Gibbon’un kendini hatırlamaya yönelik daha da acı veren otobiyografik girişiminde olduğu gibi, modern kurgunun kendini itiraf eden, kendine gönderme yapan zorlamalarının belki de gerçek başlangıcına işaret eden bir masumiyet var; ve Boswell ve Gibbon’u Rousseau’nun İtirafları ile birleştirdiğimizde, on sekizinci yüzyıldaki anlatı biçimleriyle ilgili anlattığım hikayenin sonuna gerçekten çok yaklaşıyoruz.

Kurgusal yelpazemizin romantizm tarafına bir kez daha dönersek, yüzyılın başlarına en uygun anlatı modunda otobiyografinin bir muadili bulabiliriz: hiciv. Kutsal metinlerde hiciv aramak için en bariz yer, özellikle İşaya ve Yeremya olmak üzere ataerkil sesler arasında olacaktır. Bununla birlikte, on sekizinci yüzyılın hiciv içgüdüsünün, kökenlerini II. Samuel 12’de Nathan ve David arasındaki bir değiş tokuşta bulmaya daha yakın olduğunu öne sürüyorum; olay örgüsü yeniden anlatılmaya değer çünkü bana göre on sekizinci yüzyıl hicivinin baskın anlatısını somutlaştırıyor.

Davut, Uriah’tan Bathsheba’yı almış ve sonra onu öldürtmüştü. Nathan, David’e fakir komşusunun en sevdiği ve tek kuzusunu öldüren zengin adamın hikayesini (İsa benzeri bir tarzda eklenebilir) anlatır. David adaletsizliğe karşı büyük bir öfkeyle hareket eder ve kötü niyetli kişinin kimliğini talep eder, bunun üzerine Nathan onu “Sen adamsın” basit bir ifadeyle özetler. Otobiyografinin kendini bilmeye yönelik dürtüsü, hicvin insanları kendilerini tanımaya yönelik dürtüsüyle yansıtılır ve kendini aldatmanın yaygın insan hastalığı olduğuna dair ironik farkındalık tarafından yumuşatılır.

Bu perspektiften, vaaz ve hiciv yakından bağlantılıdır, belki de vaaz ve özürden bile daha fazla. Hiciv, oldukça sık “antisosyal” kurgularını yalnızca davranışı daha iyiye doğru değiştirme kapasiteleriyle haklı çıkarır ve “daha iyi” fikri, kutsal bir dünya anlayışına, bir dünyanın sağ tarafına bağlıdır.

Hicivci, Vaiz’in anlatının versiyonudur ve insanların kusurlarını ve aptallıklarını tanımlarken sürüklendiği aşırılıklar, romantizmde olduğu gibi, iyiyi bilme ve bizi uymaya zorlama yetkisinin gücünü ölçmenin bir aracıdır. ona. Utancın öldürdüğü bazı ilkel toplumlar dışında, hicvin nadiren işe yaradığını söylemeye gerek yok.

Otobiyografiyle (ve kürsüyle) kendi tasavvuruna dahil olma, ilahi bir misyona sahip bir insan sesi olma sorununu paylaşır. Swift’in bu görevi insanlardan ziyade atlarda somutlaştırma içgüdüsü iyiydi, ancak bu, Gulliver’in Seyahatleri’nin (1726) ikilemini, yani kendini doğru bir perspektifte görebilen ve göremeyen insanın ikili vizyonunu çözmez. Swift’in diğer büyük hicvi, A Tale of a Tub (1696), hicveden dünyanın Söz’ü oldukça gasp ettiği ikilemini çözmedi.

On sekizinci yüzyılın İngiliz edebiyat geleneğinde büyük hiciv çağı olması, onun hizmetinin aşırı uçlarda olması, kutsal metinlerin kendi vizyonunu toplumun anlatılarına empoze etme konusundaki artan başarısızlığına karşı nihai siper olması gerçeğiyle açıklanabilir. Yüzyılın, Pope ve Swift’in ölümlerinden sonra hiciv anlatısının hızla solduğunu görmesi, belki de modern sekülerizmin cesur yeni dünyasının zafere ne kadar yakın olduğunu gösterebilir.

tercüman tercüman

Biyografinin Tamamını Gör