Erken Sosyalleşme – Sosyoloji Ödevi Yaptırma – Sosyoloji Ödevi Fiyatları – Sosyoloji Alanı Ödevleri – Sosyoloji Tez Ödevi Yaptırma
Daniel Levinson (1920-1994)
Yetişkin gelişimi alanında sosyoloji ve psikolojinin bir karışımı meydana geldi. Bu alandaki araştırmalar sayesinde, tıpkı çocuklar ve ergenler için gelişim döngülerinde olduğu gibi, yetişkin yaşam döngüsünde de yaşa bağlı öngörülebilir gelişim dönemleri olduğunu fark ettik. Bu dönemler, belirli yaşam sorunlarını ve hedefleri çözmek için uyumlu bir çaba ile işaretlenir.
Levinson (1978) bu alanda bir erkek nüfusu içeren araştırmalar yaptı. Dört meslek grubundan yaşları 35-45 arasında 40 erkek işe aldı: fabrika işçileri, romancılar, şirket yöneticileri ve akademik biyologlar.
Her bir katılımcıyla iki ila üç aylık bir süre boyunca birkaç kez ve mümkünse iki yıl sonra bir takip oturumunda tekrar görüşülmüştür. Daha sonra Levinson (1996), 45 kadınla yaptığı çalışmayı üç geniş kategoride tekrarladı: akademisyenler, kurumsal-finansal kariyerler ve ev çalışanları.
Bu çalışmalardan Levinson teorisinin temelini geliştirdi. Yetişkinlerin dönemsel olarak yaşamları boyunca yeni ama öngörülebilir gelişimsel görevlerle karşı karşıya kaldıklarını ve bu zorlukların üstesinden gelmenin yetişkinliğin özü olduğunu öne sürdü.
Levinson, yetişkin yaşam akışının sürekli bir dizi inşa dönemiyle işaretlendiğine, ardından istikrarlı dönemler olduğuna ve ardından yine insanların önceki tasarımda algılanan bazı kusurları değiştirmeye çalıştıkları dönemler olduğuna inanıyordu.
Levinson, dış ve iç kısıtlamalar nedeniyle farklılıklar olsa da, hem erkeklerin hem de kadınların aynı yetişkin gelişim dönemlerinden geçtiğine inanıyordu.
Örneğin, toplumdaki cinsiyet rolü beklentileri veya çocuk sahibi olmanın biyolojik talepleri, bir kadının her aşamadaki gelişimsel görevler üzerinde nasıl çalıştığını etkileyecektir. Model, sosyologlar için özellikle ilginçtir çünkü bize bireysel gelişim ile belirli bir zamanda toplumdaki konumu arasında yakın bir ilişki olduğunu gösteriyor gibi görünmektedir.
Bununla birlikte, bu tür bir teoriyi kucaklamak için çok hızlı olmanın sorunları vardır. Levinson’ın yetişkin gelişimi teorisi, genellikle “sahne teorisi” olarak adlandırılan şeydir. Aşama teorileri, düzenli bir ardışık modeli izleyen bir dizi değişikliği tanımlar.
Bu teoriler, değişikliklerin her zaman tek yönde olduğunu varsaymak ve aşamaların evrensel olduğunu varsaymak için çok katı oldukları için eleştirildi. Eleştirmenler, gelişim aşamalarını çocuklara uygulayabileceğimizi, ancak yetişkinlerde bunu yaptığımızda bireysel farklılıklara, sosyal değişime ve belirli kohort deneyimlerine çok az yer bıraktığımızı söylüyor.
Sosyalleşme süreci
İlk sosyalleşme kurumu
Sosyalleşme süreci Nedir
Ailede sosyalleşme
Sosyalleşmeyi sağlayan unsurlar kısaca açıklayınız
Sosyalleşmenin önemi
Sosyalleşme sürecinde Oyunun önemi
Sosyalleşmede okulun etkisi
Amerikan Toplumunda Erken Sosyalleşme
Çocuklar bir toplumdan diğerine çok farklı şekilde yetiştirilir. Her kültürün kendi çocuk yetiştirme değerleri, tutumları ve uygulamaları vardır. Bununla birlikte, çocuklar nasıl yetiştirilirse yetiştirilsin, her toplum, normal gelişmeyi sağlamak için bazı asgari gereklilikleri sağlamalıdır.
Bebeğin fiziksel ihtiyaçları elbette karşılanmalıdır, ancak bundan daha fazlası gereklidir. Çocukların konuşan sosyal partnerlere ihtiyacı vardır (bazı kanıtlar, hayatının ilk beş ila altı yılında hiç dil uyarımı almamış bir çocuğun asla konuşamayacağını göstermektedir.
Ayrıca fiziksel uyarılmaya da ihtiyaçları vardır; manipüle edebilecekleri nesneler; keşfetmek, faaliyet başlatmak ve yalnız kalmak için yer ve zaman; ve son olarak, seçeneklerini ve kanal gelişimini kültürel olarak belirlenmiş belirli yönlerde düzenleyen sınırlar ve yasaklar vardır.
Her toplum, bu temel asgari bakımı kendi kültürel olarak belirlenmiş şekillerde sağlar. Çocuğu topluma uydurmak için kültürden kültüre de değişen çeşitli etkenler kullanılır. Burada Amerikan toplumundaki sosyalleşmenin en önemli ajanlarından bazılarını ele alıyoruz.
Aile
Çoğu toplumdaki ve kesinlikle Amerikan toplumundaki küçük çocuklar için aile, yaşamın ilk birkaç yılı için birincil dünyadır. Çocuklar, aile üyeleri bulunmayan gündüz bakım merkezlerinde de önemli erken deneyimler yaşamaktadır.
Sunulan değerler, normlar, idealler ve standartlar, çocuk tarafından her şeyin mümkün olabileceği tek yol olarak eleştirmeden, gerçekten de doğru olarak kabul edilir. Daha sonraki deneyimler çocukların aile içinde öğrendiklerinin çoğunu değiştirmelerine yol açsa da, bireylerin çocukluklarının ailesini karakterize eden rol beklentilerini yetişkin yaşamının sosyal ilişkilerine taşımaları alışılmadık bir durum değildir. Cinsiyet rolü beklentilerimizin çoğu, ailelerimizde tanık olduğumuz kadın ve erkek davranış modellerine dayanmaktadır.
Bu nedenle her aile, çocuklarını toplumun kültürünün kendi özel versiyonuna göre sosyalleştirir. Buna ek olarak, her aile daha geniş bir toplumun belirli alt kültürleri içinde var olur: Bir coğrafi bölgeye, bir sosyal sınıfa, bir veya iki etnik gruba ve muhtemelen bir dini gruba veya başka bir alt kültüre aittir.
Aileler, bu faktörlerin yaşam tarzlarını ve çocuk yetiştirme uygulamalarını belirlemede ne kadar önemli olduğu konusunda farklılık gösterir. Örneğin, bazı aileler Afrikalı Amerikalı, Hispanik, Çinli, Kızılderili, İtalyan Amerikalı, Polonyalı Amerikalı veya Yahudi Amerikalı gibi ırksal veya etnik bir kimliğe çok derinden bağlıdır.
Aile hayatının çoğu, topluluğun sosyal ve dini etkinliklerine katılım etrafında dönebilir ve İngilizce dışında bir dil konuşmayı içerebilir.
Kanıtlar ayrıca sosyal sınıfın ve ebeveynlerin mesleklerinin Amerika Birleşik Devletleri’nde çocukların yetiştirilme biçimlerini etkilediğini göstermektedir. Beyaz yakalı mesleklere sahip ebeveynler, insanlarla ilgilenmeye ve sorunları çözmeye alışkındır.
Sonuç olarak, beyaz yakalı ebeveynler entelektüel merak ve esnekliğe değer verirler. Mavi yakalı ebeveynlerin, belirli görevler gerektiren, emirlere uyan ve zamanında gelmeyi gerektiren işleri vardır. Çocuklarında otoriteye, dakikliğe ve fiziksel veya mekanik yeteneklere itaati ödüllendirmeleri muhtemeldir.
Son kırk yılda Amerikan ailesinin yapısında büyük değişiklikler oldu. Yüksek boşanma oranları, tek ebeveynli ailelerin sayısındaki çarpıcı artış ve iki çalışanlı ailelerin ortak fenomeni, çocukların temel sosyalleşme kaynağı olan ailenin zorlandığı anlamına geliyor. Çocuk bakımı sağlayıcıları, birçok küçük çocuğun yaşamında önemli bir etkiye sahip olmuştur.
Okul
Okul, çocukları seçilmiş bilgi ve becerilerde sosyalleştirmeyi amaçlayan bir kurumdur. Ancak son yıllarda, okula ek görevler verildi. Örneğin, yoksul topluluklarda ve mahallelerde, okul öğle yemeği (ve kahvaltı) programları çocuklar için önemli bir dengeli beslenme kaynağıdır.
Ailede sosyalleşme İlk sosyalleşme kurumu Sosyalleşme süreci Sosyalleşme süreci Nedir Sosyalleşme sürecinde Oyunun önemi Sosyalleşmede okulun etkisi Sosyalleşmenin önemi Sosyalleşmeyi sağlayan unsurlar kısaca açıklayınız
Son yorumlar