GERÇEKLİK – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri
Argümanlar
Argümandaki sorun, anlatı tutarlılığı ve şekli konusundaki derin arzumuzu dile getirebilen hikaye anlatımı ilgi alanları ile karşı çıkmamıza izin veren diğer ilgi türleri (bilişsel veya eleştirel) arasındaki farkı çökertmesidir. yanıltıcı veya gizemli anlayış biçimleridir.
Başka bir deyişle, egemen bir güç grubunun çıkarları için benimsenen bazı güçlü köken mitosları olabilir, mevcut anlatı paradigmasına bir itiraz olarak sayılabilecek şeyleri görmek zordur.
Bu, yalnızca Kermode’un konuyu ele alışı için değil, aynı zamanda çoklu anlam kavramını veya “çoğul” metni estetik değerin bir mihenk taşına yükselten, post-yapısalcı, okuyucu-tepkisel veya hermeneutik teorinin birbiriyle rekabet eden çeşitli okulları için de geçerlidir. Bu teorilerin ortak noktası, bir tür Ütopyacı mistifikasyondur; yorumlayıcı “hakikat” hakkında herhangi bir konuşmanın başlı başına haksız bir otorite ve gücün dayatılması olduğuna dair bir inançtır, öyle ki, sadece metinleri tüm olası duyu ve anlamlar çokluğuna açarak mümkün olabilir. eleştiri, hakikatin bu kapalı ekonomisine meydan okumak veya onu yıkmak için çalışır.
Bu tutum en baştan çıkarıcı ifadesini Roland Barthes’ın S/Z (1975) adlı yapıtında bulur; bu yapıt, geleneksel yorum normlarıyla uyumlu bir okumanın tüm can sıkıcı kurallarından ve kısıtlamalarından kurtulduğunda yorumun neler başarabileceğinin virtüöz bir gösterimidir.
Aynı şekilde Geoffrey Hartman gibi “yaratıcı” ve “eleştirel” metinler arasındaki çizginin en iyi ihtimalle sadece bilimsel geleneğin bir ürünü olduğunu düşünen “Amerikalı yapısökümcülerin” yazılarında da kendini gösterir. bir etki alanından diğerine ‘geçiş’ noktasıdır ve bu nedenle, krallıkların ortodoks bölünmesine sürekli bir meydan okuma oluşturur.
Bu düşünce tarzına göre eleştirmenlerin yapabileceği en radikal jest, anlam ile hakikat, metin ile yorum, “edebiyat” ile “eleştiri” ya da Kermode’un durumunda- anlatı kurgusu ile anlatı arasındaki tüm sıradan (kurumsal) ayrımları yıkmaktır. anlatının işleyişini kuramsallaştırmaya çalışan çeşitli (aynı ölçüde kurgusal) metodolojiler.
GERÇEK VE ELEŞTİRİ
Spinoza’nın amacı, günümüz eleştirmenlerinin tartıştıklarının tam tersiydi. Başka bir deyişle, aklı inanca ‘uydurma’ ya da rasyonel eleştirinin gereklerini, söz konusu pasajın bir mevcut duruma (ortodoks veya diğer) yorumlayıcı fikir birliğidir.
Bu, Kermode gibi eleştirmenlerle en keskin şekilde ayrıldığı noktadır; onlar için en önemli ayrım, “kapalı” ve “açık” okumalar ya da salt konformistten düpedüze uzanan bir yorumbilgisi seçenekleri ölçeğindeki özgürlük dereceleri arasındaki tek farktır.
Ancak bu yerelleştirilmiş anlaşmazlık noktaları ne kadar aşırı olursa olsun, yine de toplumsal değerler ve inançlardan oluşan bir arka planda, anlamlı yorumlayıcı tartışmanın şartlarını belirleyen süregiden bir diyalogda yer alıyor olarak düşünülür. Tersine Spinoza için hakikat, bir dizi sonu gelmeyen hermeneutik revizyon yoluyla kutsal metinleri anlamlandırmaya yönelik tüm bu girişimlere direnen şeydi, sorunlu pasajların mevcut anlayışın gereksinimleriyle uyumlu hale getirilebileceği bir uyarlama sürecidir.
Bu pratiğin sonucu, Spinoza’nın gördüğü gibi, alanı ortodoks ya da başka türlü, okumaları ya mevcut kodlara ve uzlaşımlara pasif bir şekilde uyma alışkanlıkları yoluyla ya da tersine, yalnızca önyargıdan başka bir şeye dayanmayacak olan yorumculara açık bırakmaktır.
Her iki durumda da eksik olan şey, nihayetinde hermeneutik çemberin bir versiyonuna ya da bir çözüm olarak okuyucuya yönelik “önbilgiye” başvurmaya varmayacak olan, her ne türden olursa olsun, kutsal metinlerdeki hakikat iddialarının ya da ortodoks inançların eleştirisi için herhangi bir zemindir.
Kurmaca gerçeklik nedir edebiyat
Romanda kurmaca gerçeklik nedir
Edebiyat ve gerçeklik arasındaki ilişki
Gerçeklik nedir
Metindeki Gerçeklik
Edebiyat ve gerçeklik kompozisyon
Tarihsel gerçeklik Nedir
Edebiyat Nedir
Çünkü okuma bu noktada gerçekten eleştirel bir faaliyet haline gelir, onları Tanrı’nın vahyedilmiş gerçeğinin işaretleri olarak değil, şu ya da bu dizi altında insan anlayışının sınırlarına uyarlanmış yanılabilir işaretler olarak ele alan kutsal metinlerin anlamlarıyla aktif bir ilişki haline gelir. Koşullu tarihsel koşullar.
Bu durumda eleştiri, İbn Meymun ve diğer daha geleneksel tefsirciler için olduğu gibi – birincisinden ortodoks inancın emirlerine gerektiği gibi boyun eğmeyi talep ederek ve sadece bu tür yenilikçi dönüşlere izin vererek, akıl ve inancı ‘uzlaştırma’ işine sınırlanamaz. aklın aynı zorunlu gerçeklerle çatışmasını önleyecek şekilde kutsal yazıların okunmasında. Amacı ve etkisi aklı vahye tabi kılmak olan bu doktrine karşı Spinoza, Teolojik-Politik İnceleme’de bütün argümanlarını sunar.
Mevcut amaçlar için, Spinoza’nın eleştirel aklın uygulanmasına konan her türlü sınırlamayı veya sınırlamayı reddettiğini belirtmek yeterlidir; dinin hakikat iddialarını, yalnızca inanç meseleleriyle ilgili olduğu sürece (özgür rasyonel araştırmanın çıkarlarından farklı olarak) kabul etmeye istekli olduğunu; ve kutsal metinlerin gerçek anlamını terk ederek ve herhangi bir bilgiden kaçınarak kendi dahice açıklamalarını (ya da açık anlamda tropolojik ‘sapma’ları) sunarak bu farklı bilgi tarzlarını uzlaştırmaya çalışan süper ince yorumculardan derinden şüphe duyduğunu. akıl ve inanç arasındaki çatışma. Çünkü, kutsal metinler hakkında, kutsal hakikat iddialarını hiçbir şekilde rasyonel düşüncenin faaliyeti üzerinde bağlayıcı olmadığı konusunda bir argüman oluşturduklarında bile gündeme getirilebilecek ve sorulması gereken sorular sormak aklın ayrıcalığıdır.
Spinoza’ya göre, bu sorular karşılaştırmalı filoloji, metin eleştirisi, siyasi tarih ve günümüzde inanç sosyolojisi olarak adlandırılacak alanlara uzanır. Disiplin, kutsal kitabın “gerçeği”nin kurgusal veya “hayali” bir bilgi meselesi olduğu sorunlu noktaları belirtmeye hizmet ettiği sürece, anlatı poetikası alanındaki konulara yakından ilgi gösterirler.
Ancak böyle bir amacı, ancak anlam ve hakikat arasındaki ayrıma veya kutsal metnin herhangi bir tutarlı anlam üretmek için yorumlanması gereken yönlerine ve ” yeterli fikirler’ gerekir.
Bu nedenle Spinoza, tüm hakikatleri yorumun ürünleri olarak gören ya da anlatıyı teorileştirmeye yönelik tüm girişimleri, nihayetinde başka bir anlatı kurgusu biçimine indirgeyen türden düzleştirici pan-metinselci görüşü kesinlikle reddeder. Aslında bu bakış açısı, Spinoza’nın Maimonides’te ve daha “hermeneutik” bir yaklaşımın diğer savunucularında saldırdığı kutsal metin tefsiri geleneğiyle daha yakından ilişkilidir.
Başka bir deyişle, hakikatin, devam eden değişken okumalar veya yorumlardan oluşan diyalogdan ortaya çıkan şeydir, anlatı tutarlılığını korumak adına yeni hareketlere izin veren, ancak rasyonel kriterlere herhangi bir başvuruyu dışlayan bir diyalog olduğu önceden bilinen sonuçtan yola çıkar.
Edebiyat Nedir Edebiyat ve gerçeklik arasındaki ilişki Edebiyat ve gerçeklik kompozisyon Gerçeklik nedir Kurmaca gerçeklik nedir edebiyat Metindeki Gerçeklik Romanda kurmaca gerçeklik nedir Tarihsel gerçeklik Nedir
Son yorumlar