Hristiyan Felsefesi – Felsefe Üzerine Araştırmalar – Felsefenin Alanları Nelerdir? – Felsefe Nasıl İncelenir – Felsefe Alanında Ödev Yaptırma – Ödev Yaptırma Fiyatlar
Hristiyan Felsefesi
Figürler ve kavramlar arasında radikal bir karşıtlık olduğu sonucuna varmalı mıyız? Farklılıkları düzeltme girişimlerinin çoğu, yalnızca terimlerin birini ya da diğerini yıpratmakla yetinen kötü huylu yargıları ifade eder: bazen kavramlar aklın prestiji ile donatılırken, rakamlar irrasyonel geceye ve sembollerine atıfta bulunur; bazen figürlere manevi yaşamın ayrıcalıkları verilirken, kavramlar ölü bir anlayışın yapay hareketlerine indirgenir.
Yine de, içkinliğin ortak bir düzlemi gibi görünen şey üzerinde rahatsız edici yakınlıklar ortaya çıkıyor. Çin düşüncesi, bir tür ileri-geri hareketle bir Doğa-düşüncesinin diyagramatik hareketlerini düzlem, yin ve yang üzerine kaydeder; ve heksagramlar, bileşenleri sürekli ve süreksiz özelliklerdeki bu sonsuz hareketlerin yoğun koordinatları olan düzlemin kesitleridir. Ancak bu tür yazışmalar, ne kadar zor olursa olsun orada bir sınır olduğunu dışlamaz.
Bunun nedeni, figürlerin düzlemdeki projeksiyonlar olmasıdır, bu da dikey veya aşkın bir şeyi ima eder. Öte yandan kavramlar, yalnızca ufuktaki mahalleleri ve bağlantıları ima eder. Kesinlikle, François Jullien’in Çin düşüncesi örneğinde gösterdiği gibi, aşkın olan, projeksiyon yoluyla bir “içkinliğin mutlaklaştırılmasını” üretir. Ancak felsefe, mutlaklığın tamamen farklı bir içkinliğine hitap eder.
Söylenebilecek tek şey, figürlerin kavramlara sonsuz derecede yakın çizme noktasına geldikleridir. On beşinci yüzyıldan on yedinci yüzyıla kadar, Hıristiyanlık impresa’yı bir “concetto” nun zarfı haline getirdi, ancak concetto henüz tutarlılık kazanmadı ve nasıl şekillendirildiğine ve hatta simüle edildiğine bağlıdır.
Periyodik olarak ortaya çıkan soru “Hristiyan felsefesi var mı?” “Hıristiyanlık uygun kavramlar yaratabilir mi?” Anlamına gelir. (uysal, keder, günah, özgürlük). Bunu Pascal veya Kierke gaard’da gördük: Belki de inanç, ancak bu dünyaya inanmaya dönüştürüldüğünde ve öngörülmekten ziyade bağlantılı olduğunda gerçek bir kavram haline gelir. Belki de Hristiyanlık, ateizmi dışında, salgıladığı ateizm aracılığıyla başka dinlerden daha fazla kavram üretmez.
Ateizm filozoflar için bir sorun ya da Tanrı’nın ölümü değildir. Sorunlar ancak kavramın ateizmi sağlandıktan sonra başlar. Pek çok filozofun hala Tanrı’nın ölümünü trajik olarak alması şaşırtıcı. Ateizm bir drama değil, filozofun dinginliği ve felsefenin başarısıdır. Her zaman bir dinden çıkarılması gereken bir ateizm vardır.
Bu Yahudi düşüncesinde zaten doğruydu: figürlerini konsepte kadar itti, ama o noktaya ancak ateist Spinoza ile ulaştı. Ve figürlerin kavramlara bu şekilde yöneldiği doğruysa, tersi de aynı derecede doğrudur ve felsefi kavramlar, bir şeye yakınlık atfedildiğinde rakamları yeniden üretir.
Patristik felsefe
Hristiyan felsefesi Nedir
Ortaçağ Hıristiyan felsefesi
Hristiyan felsefesi kaç döneme ayrılır
Hristiyan felsefesi Tümeller Problemi
İslam felsefesi Özellikleri
Orta Çağ felsefesi
Hristiyan felsefesi ve İslam felsefesinin ortak Özellikleri
Felsefenin üç figürü düşüncenin nesnelliği, derinlemesine düşünmenin öznesi ve iletişimin öznelerarasılıktır. Şunu da belirtmek gerekir ki, felsefeler kendilerine ihanet etmeden şekle ulaşmadıkları gibi dinler de kendilerini inkar etmeden kavrama varmazlar. Figürler ve kavramlar arasında bir tür fark vardır, ancak her olası derece farklılığı da vardır.
Çince, Hindu, Yahudi veya İslami “felsefe phy” den bahsedebilir miyiz? Evet, düşünme, kavramlar kadar figürlerle de doldurulabilen bir içkinlik düzleminde gerçekleştiği ölçüde. Bununla birlikte, bu içkinlik düzlemi tam olarak felsefi değil, felsefe öncesi. Sadece kavramın etkisiyle felsefi hale gelecek şekilde, popülasyondan ve ona tepki veren şeyden etkilenir.
Düzlem felsefe tarafından önceden varsayılsa da, yine de onun tarafından kurulur ve felsefi olmayanla felsefi bir ilişki içinde gelişir. Figürler söz konusu olduğunda ise felsefe öncesi, kavramların yaratılmasının ya da felsefi bir oluşumun içkinlik düzleminin kendisinin kaçınılmaz hedefi olmadığını, ancak bilgeliklerde ve dinlerde bir çatallanmaya göre açılabileceğini gösterir. felsefe, kendi olasılığı açısından önceden.
İnkar ettiğimiz şey, ister kendi içinde ister Yunanlılarda olsun, felsefe için herhangi bir iç zorunluluk olduğudur (ve bir Yunan mucizesi fikri, bu sözde gerekliliğin yalnızca bir başka yönü olacaktır). Yine de felsefe, göçmenler tarafından getirilmiş olmasına rağmen Yunanlı bir şeydi.
Felsefenin doğuşu, Yunan çevresi ile düşüncenin içkinlik düzlemi arasında bir karşılaşmayı gerektirdi. Bu, çok farklı iki yersizyurtsuzlaştırma hareketinin, göreceli ve mutlak, zaten içkin olarak işleyen ilk hareketin birleşmesini gerektiriyordu. Düşünce düzleminin mutlak caydırıcılığı, Yunan toplumunun görece yersizyurtsuzlaştırılmasıyla aynı hizaya getirilmeli veya doğrudan bağlantılı olmalıdır.
Arkadaş ve düşünce arasındaki karşılaşmaya ihtiyaç vardı. Kısacası, philoso phy’nin bir ilkesi vardır, ancak bu sentetik ve olumsal bir ilke-bir karşılaşmadır, bir birleşimdir. Kendi başına yetersiz değil, kendi içinde koşulludur. Kavramda bile ilke, farklı olabilecek bileşenlerin farklı mahallelerle bağlantısına bağlıdır. Felsefede göründüğü şekliyle akıl ilkesi, bir olumsal aklın ilkesidir ve şu şekilde ifade edilir: iyi bir neden yok, olumsal neden vardır; olumsallık dışında evrensel bir tarih yoktur.
ÖRNEK 7
Hegel veya Heidegger gibi, felsefeyi Yunanistan’a bağlayacak analitik ve gerekli bir ilke aramak anlamsızdır. Yunanlılar özgür insanlar oldukları için, Nesneyi konuyla ilişki içinde ilk kavrayan onlardır: Hegel’e göre kavram bu olacaktır. Ancak nesne, özne ile ilişkisi henüz belirlenmeden, “güzel” olarak düşünüldüğünden, bu ilişkinin kendini yansıtması ve sonra harekete geçirilmesi veya iletilmesi için aşağıdaki aşamaları beklemeliyiz.
Bununla birlikte, Yunanlıların, her şeyin içsel olarak bu konsepte göre geliştiği ilk aşamayı icat ettiği bir durumdur. Kuşkusuz Şark düşündü, ama nesnenin kendi içinde saf soyutlama, basit tikellikle özdeş boş evrensellik olduğunu düşünüyordu: özne ile bağlamsal evrensellik veya evrensel bireysellik olarak ilişkiden yoksundu.
Şark, kavramın farkında değildir, çünkü en soyut boşluğu ve en önemsiz varlığı herhangi bir aracılık olmaksızın bir arada yaşama ilişkisine koymakla yetinir. Bununla birlikte, Doğu’nun felsefi karşıtı aşamasını ve Yunanistan’ın felsefi aşamasını neyin ayırdığı açık değildir, çünkü Yunan düşüncesi, henüz düşünemeden, önceden varsaydığı özne ile ilişkinin bilincinde değildir.
Hristiyan felsefesi kaç döneme ayrılır Hristiyan felsefesi Nedir Hristiyan felsefesi Tümeller Problemi Hristiyan felsefesi ve İslam felsefesinin ortak Özellikleri İslam felsefesi Özellikleri Orta Çağ felsefesi Ortaçağ Hıristiyan felsefesi Patristik felsefe
Son yorumlar