Konuların Değişimi – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri
Konuların Değişimi
Rönesans döneminde anahtar kelimeler artık ‘nazik’ ve ‘kibar’ yerine ‘olgunluk’ ve ‘medeni’ oluştur. Ayrıca, İnceleme ve Yeni Eleştiri’nin yöntemi, önceki bilgileri ve dolayısıyla kütüphanelere duyulan ihtiyacı reddetmesinde demokratik olan Pratik Eleştiri idi. Bazıları, örneğin F.R. ve Q.D.Leavis ve L.C.Knights, bu kaymayı burjuvazinin soylu hegemonyaya karşı isyan etmesi açısından görmeye cazip geldiler.
İntikamın bir kısmı, İngiliz Rönesansı’nın geleneksel anlatımının büyük modellerini yıkmak ve bunların yerine kentsel (mahremden ziyade) Donne, Jonson ve Marvell’ı koymak olacaktır. Bununla birlikte, Scrutiny hareketinin kendisi, son tahlilde, seçkinciydi ve tarihçilikten uzak olduğu için, “Rönesans”ı tanımlamak için fazla zaman harcaması pek beklenemezdi.
Spenser’ın mahkemesi merkezden dağıtılmış ve onun yerini Donne’s Inns of Court almış olabilir. Leavis, Times Literary Supplement editörünün ve BBC Genel Direktörünün kültürel yerlerini Cambridge’deki Downing College’a kaptıracağını ummuş olabilir. Ancak Inns of Court kibar kurumlardı ve Downing seçkin bir akademinin parçasıdır.
Leavis ve Scrutiny, 1940’ların başından 1970’lere kadar İngiliz edebiyat eleştirisindeki en önemli hareketi oluşturdu, ancak hareket, aralarında F.W.Bateson, E.M.W.Tillyard ve C.S.Lewis’in de bulunduğu rakiplerden yoksun değildi. İlgili tartışmalar, ‘Rönesans’ görüşleri de dahil olmak üzere hem metodoloji hem de değerlemelerle ilgiliydi. Ortaçağın bir şampiyonu olan Lewis, yine de, on altıncı yüzyıl ortaçağcılığının “sıkıcılığına” karşı “Rönesans”ı (Elizabethan) destekler.
Hem o hem de Tillyard Spenser’ın yanında yer alırken, Bateson (Leavis over yöntemiyle çelişiyor) rakibinin Elizabeth Rönesansı’na karşı bariz bir ilgisizliğine sahip. Ancak bu anlaşmazlıklar bile personel üzerinde tartışırken bir paradigmayı kabul ediyor gibi görünüyor. Oyuncular değiştirilebilir, ancak oyun büyük ölçüde aynı kalır.
Divan edebiyatı
Tanzimat Dönemi Şiiri
Divan edebiyatı Tarihi
Tanzimat Dönemi şiir özellikleri maddeler halinde
Divan edebiyatı eserleri
Tanzimat Dönemi şiirleri ve şairleri
Tanzimat şiiri nedir
Divan Edebiyatı hangi dönem
Hem ortodokside hem de tepkide eksik olan şey, soylu hegemonyanın kabulüne ilişkin gerçek bir sorgulamadır. Scrutiny’nin çabası, büyük İngiliz edebiyatı kanonunun yeniden yazılmasını içeriyordu ve çaba kısmen faydalıydı. Ancak Scrutiny’nin sosyal tarih üzerine yaptığı denemeler, yeniden yazmanın, hiyerarşik bir memnuniyetle dolu kırsal geçmişin duygusal bir görüşüne dayandığını açıkça ortaya koyuyor. Soylu yerinde kalır. Ancak, şimdiye kadar ana hatları çizilen hemen hemen her şeyden potansiyel olarak radikal bir ayrılmayı işaret eden bir “Rönesans” görüşü şimdi yavaş yavaş geliştirilmektedir. Raymond Williams’ın The Country and the City adlı kitabında merkezi bir açıklama (belki daha iyi bir tasvir olarak tanımlanır) gelir.
Biçimsel olarak konuşursak, Williams’ın kitabı ne “Rönesans” hakkında bir açıklama yapmaya çalışır ne de on altıncı yüzyılla fazla ilgilenir. Williams, giriş bölümünde, İngiltere-Galler sınır bölgelerindeki kendi köklerinin bilinçli perspektifinden ülke ve şehir temasının bir açıklamasını yazdığını açıkça belirtir.
Williams’ın kabul ettiği öznellik, Arnoldcu geleneğin özcülüğünden bir kopuşa işaret ettiği için kendi içinde önemlidir, ancak Williams’ın kendisini yerel radikal gelenekle özdeşleştirmesi belki daha önemlidir, çünkü bu, kendi kültürüne sınıfsal bir boyut kazandıran şeydir. Rönesans bölümünün merkezinde yer alan Country House şiirine yapılan saldırıyı bildiren kitaptır.
Williams’ın Jonson’ın ‘To Penshurst’u gibi şiirlere yaklaşımı, pastoralin bir eleştirisi yoluyladır; burada, pastoral tarihinin, Doğa ve Sanat arasındaki uçurumun giderek genişlemesi tarafından belirlendiğini öne sürer. Kabaca ifade edersek, Williams, “Penshurst’a” ifadesini, soylularla dayanışma göstermek adına, emekte ve köylüde kendini gösteren Doğa’yı dışlamak olarak görür.
Williams’ın açıklaması yetersiz olsa da (“To Penshurst” gibi şiirlerin türsel doğasının yanlış anlaşılmasını içerir) ve on yedinci yüzyılın başlarındaki bir tür şiir üzerinde yoğunlaşması bakımından oldukça spesifik olmasına rağmen, onun yazılarının bizim duygularımız için önemli çıkarımları vardır. ‘Rönesans’. Pelikan İngiliz Edebiyatı Rehberi’nin ‘Shakespeare Çağı’ cildinde örneklenen görüş, dönemin gücünü klasik ve popülerin birliğinden doğar olarak görür, ancak popülerin bu onayı sosyo-politik olmaktan çok edebidir ve Ortodoks görüşlerin soyluluk ilkesini kendi başına ciddi bir şekilde sorgulamaz.
Bununla birlikte Williams, esas olarak toplumdaki marjinalleştirilmiş unsurların bakış açılarıyla ilgilenen, Rodney Hilton (1977) ve Christopher Hill (1958) gibi Marksist tarihçilerin bakış açılarıyla ilişkilendirilebilecek bir eleştirel bakış açısını ima eder.
Country House şiirine, eşrafın propagandası olarak kuşkuyla bakılacaksa (ve bu tür dizelerin, eşrafın sorumluluğuna ilişkin monarşik görüşler içinde işlev gördüğünü hatırlarsak), bundan, “Rönesans”ın ortodoks görüşlerindeki güçlü eğilimin, kibar ve kibar değerlerle özdeşleşmenin kendisi sorgulanabilir. Sir Philip Sidney bizim rol modelimiz olmayı bırakabilir ve ara sıra Penshurst’te oturan Sir Robert Sidney’in kabalık ve alkolizm eğilimleri gösterdiğini hatırlamayı tercih edebiliriz.
Soyluluğun bir yönünün radikal eleştirisi, Williams’ın kitabını, ilgilendiğimiz değişiklikler henüz belirleyici olmaktan uzak olsa da, “Rönesans” hakkındaki çağdaş düşüncede ayırt edici olan şeye önemli bir giriş yapar.
Yukarıda, Williams’ın aslında Sidney ve Stella’yı model olarak sunan birine karşı bir bakış açısı sunduğu öne sürülmüştü. Bu anlamda Williams, ortodoksiye ve yüzyılımızın başlarında bulunabilecek olan revizyonuna alternatifler olasılığını ima ediyor. Bu alternatifler arasında yeni (ya da yenilenmiş) bir tarihselcilik ve “Rönesans”ın monolitikten ziyade çoğul olarak görülebileceği fikrinin kabulü vardır.
Williams’ın sınıf politikası büyük ölçüde takip edilmedi ve İngiliz Rönesansı döneminin standart hesaplarında vurgulanan metinler, ortodoks versiyonlardakiyle hemen hemen aynı kaldı. İkinci noktanın ne kadar doğru olduğu, Gary Waller’ın English Poetry in the Sixteenth Century (1986) dizinine bakıldığında görülebilir. Ancak, kümülatif olarak oldukça büyük değişiklikleri temsil eden hafif vurgu kaymaları bile önemlidir. Bu kısmen, on altıncı yüzyılın sonlarında Marston ve Hall gibi hicivcilere ve Thomas Nashe gibi bir düzyazı yazarına daha fazla önem verme meselesidir.
Divan edebiyatı Divan edebiyatı eserleri Divan edebiyatı hangi dönem Divan edebiyatı Tarihi Tanzimat Dönemi şiir özellikleri maddeler halinde Tanzimat Dönemi Şiiri Tanzimat Dönemi şiirleri ve şairleri Tanzimat şiiri nedir
Son yorumlar