Kültür Faktörü – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri
Kültür Faktörü
Raymond Williams’ın The Long Revolution’ı (1961), İngiliz kültür tarihinin artık kurumsal olarak yazılmış bu okumasına karşı, erişimde kurulmuş demokratik bir kültürün zor, çelişkili bir ortaya çıkışına dair ne Leavis ne de Marx öngörüsüyle bir kavanoz gibi geldi.
Uzun Devrim, mevcut kültürel tarihçiliğin çok önemli bir öncüsüdür, ancak daha büyük etkisini, kültürel-tarihsel siyasetin Amerikan tarafını anlamadan anlamak zordur. Çünkü hiçbir şey, Leavis’in canlı polemiklerini veya Cox’un sert seçkinciliğini, on dokuzuncu yüzyıl edebiyat tarihi için önemli bir referans olmaya devam eden, kültürel tarihin önemli bir incelemesi olan Richard Altick’in İngiliz Ortak Okuyucusu 1800– 1900 (1957) gibi bir kitaptan daha az hatırlatamaz.
Penguen Rehberi ile çağdaş olan Altick’in çalışması, “devrimci bir kavram: matbaa demokrasisi kavramı”nı göstermeyi amaçlıyordu. Bu çalışma, mevcut standartlara göre pek “teori” tarafından bilgilendirilmemiştir, ancak yine de, Altick’in sıklıkla “okuma alışkanlığı” dediği şeyin demokratik ve modernleştirici bir toplumun özü olduğu bir kültür tarihi teorisi üzerinde ilerlemektedir.
Böylece Altick, 18. yüzyılın başında ve sonunda ya da İkinci Dünya Savaşı sırasında niceliksel okuma kapasitesindeki ani artışa yönelik coşkuyu gösterir. Beljame ve Graham taşralı bir beyefendinin evinden ve Q.D.Leavis kentsel daireden yazarken, Altick gelişmekte olan banliyöden yazmış gibi görünüyor.
Evrensel kültür okuryazarlığının önündeki engeller ona esas olarak teknik olarak göründü: “Kitapların ve nispeten ciddi süreli yayınların izleyicileri cesaret kırıcı derecede küçük kalıyorsa, bunun nedeni insanların iyi literatürü değerlendirip kullanmak için hala yeterince eğitim almamış olmaları ve dağıtım olanaklarının hâlâ yetersiz olmasıdır.” Scrutiny grubunun dikenli ideolojik vurguları, Altick’in savaş sonrası Amerikan ‘ideolojinin ötesinde’ bir İngiliz kültürel tarihini coşkulu kucaklamasında kayboldu.
Altick’in sponsor olmasına yardım ettiği şey, İkinci Dünya Savaşı’ndan sonra hem kültürel muhafazakarlara hem de politik radikallere karşı çıkan tarihçiler ve sosyal bilimciler arasında geniş bir okuyucu kitlesi kazanan “modernleşme” biliminin edebi-tarih versiyonu olarak anlaşılabilir. İngiltere’de Leavis’ler, “topluluk” kavramları ve katı kültürel “standartlar” ile yönetimsel “sosyal-bilimsel” kültürün ilerlemesini engellemeye çalışmışlardı.
Ancak Altick ve ardılları, İngiliz popüler yazılarını, ne Leavicilerin kültürel gerilemeye yönelik horgörüsüyle ne de daha önceki edebiyat tarihçilerini sınırlayan salt “edebi” bir süreli yayının etkisizleştirici nosyonuyla okurlar. Altick, geniş araştırmasına kitle-kültürel ve politik olarak radikal yazıları demokratik bir şekilde dahil etti ve böylece Viktorya dönemi dergisinin ve okuyucu kitlesinin yepyeni bir bilim alanının odak haline gelmesini sağladı.
Wellesley Index to Victorian Periodicals (1974–87), bir dizi faydalı ampirik çalışma ve Victorian Periodicals Review (1968–) dergisi gibi değerli referans çalışmalarının ortaya çıkması bundandır. Ancak yeni Amerikan bursu, süreli yayınlar ve halklarla ilgili ayrıntılı çalışmalarını genellikle zorlayıcı bir kültürel bağlama oturtmakta başarısız oldu; kesinlikle “edebi” eleştirmenler çoğunlukla görmezden geldi.
Kültür örnekleri
Kültür Nedir
Kültür Nedir kısaca
Kültür çeşitleri
Türk kültürü
Kültür şekillenmesinde etki eden faktörler
Kültür Nasıl oluşur
Sosyolojide kültür Nedir kısaca
Scrutiny eleştirmenlerine göre, İngiliz edebiyatının kültürel açıdan kurtarıcı olduğu görüşü, eleştirmenin süreli yayınları ve popüler okumayı kültürel olasılık ve hayal kırıklığı çerçevesi olarak görmesini gerektiriyordu. Ancak Amerikalılar, bir fırsat eşiği olarak sunulan popüler kültür tarihleri Altick’in basılı demokrasisini, öznel izolasyon ve edebi kendine gönderme üzerine edebi meditasyonlarından ayrı olarak okuma eğilimindeydiler.
Bu nedenle, “modernleştiriciler” arasında süreli yayınlar ve halklar üzerine yapılan incelemeler, ciddi bir eleştiriye dönüşmesi düşünülemez bir hal aldı, tıpkı bir savunucunun İngiltere’deki Penny Magazine’in insan olasılığına önemli yollar açtığını iddia etmesi gibi, böyle bir olasılığı normalde atfedilen ölçekte düşünmemiz koşuluyla yapılır.
Bennett, “kitlesel okuma pazarında özgürlüğe olan temel bağlılıktan” gamsız bir şekilde söz ederken, istemeden de olsa “modernleşme” argümanının açmazını ortaya koyuyor. “Baskı demokrasisini” bir ideoloji kavramı olmadan kutlamak, nihayetinde meta fetişizmini “okuma alışkanlığının” konuşulmayan tarihsel modu olarak onaylamak anlamına gelir.
Modernleştiriciler, özellikle Viktorya dönemi okuma ve yazmanın karmaşık alanı olan titiz ampirizmleriyle kültür tarihinin yeni alanlarını açtılar, ancak başarılarının bedeli, soyut olarak “eleştirel” bir tarzda yürütülen edebi metinlerin Amerikan biçimci eleştirisi arasındaki uçurumu derinleştirmek oldu. Eleştirel işlevinden vazgeçen kültürel tarihin tarihsel-sosyolojik bir incelemesi gerekir.
Leavisite projesi şimdi ne kadar muhafazakar veya geriye dönük görünse de, bu iki alanı kendi içinde çatışan bir kültürel eleştiri projesi olarak bir arada tutmak için büyük çaba sarf etti.
KÜLTÜREL ÜRETİM VE SONUÇLARI
Leavisite’nin veçheleri ve modernleştirici argümanlar Raymond Williams’ın The Long Revolution’ında (1961) yeniden ortaya çıktı, ancak şimdi bunlar, daha sonra Williams’ın formüle etmesine yol açacak olan son üç yüzyılın demokratik, endüstriyel ve kültürel devrimlerini tarihsel bir üçlü olarak düzenlediler.
Rönesans kültürel çalışmaları üzerinde büyük bir etkisi olan bu teorik çerçeve, göstergebilimin yanı sıra daha önceki İngiliz ve Amerikan kültür sosyolojilerinin güçlü yanlarından pragmatik olarak yararlanarak klasik Marksist “üstyapı” teorilerini gözden geçirir. 1961’den 1980’lere kadar, Williams’ın gelişen “kültürel üretim” anlayışı, bir dizi güçlü eleştirel ve teorik konumu kucaklarken, onları ampirik araştırma ve tarihsel inandırıcılık kanonlarına bağladı.
Kendi çalışması, süreli yayınlar ve okuyucu kitleler hakkında ampirik bilgilere çok az katkıda bulunurken, kültürel üretim ve alımlamanın aksi takdirde farklı alemlerinin son derece incelikli sentezi, başkalarını İngiliz kültür tarihinin hem Leaviciler hem de modernleştiriciler tarafından engellenen bu alanlarını araştırmaya ve teorize etmeye teşvik etti.
Modernleşmecilerin “tüketimci” kültürel tarihi, ideoloji veya kültürel üretim kavramlarına direnen bilim adamları için özellikle cazip bir yol olmuştur. Ancak ‘kültürel üretim’e ilişkin yeni araştırmaları çarpıcı bir biçimde ayıran şey, bunların Marx’ın ‘yalnızca tüketim nesnesi değil, aynı zamanda tüketim tarzının da [kültürel] üretim tarafından üretildiği şeklindeki argümanından ete kemiğe bürünmesidir.
Böylece üretim sadece özne için bir nesne değil, aynı zamanda nesne için de bir özne üretir.. Marksist, feminist ve göstergebilimsel stratejilerden hareketle, süreli yayınlar ve kamular üzerine yapılan yeni çalışma, tarihte metinler için okuyucuların nasıl üretildiğini, okuyucuların sıklıkla nasıl üretildiğini soruyor. temsillerine ve bu diyalojik gerilimlerin edebi, sosyal ve entelektüel tarih için ne anlama geldiğine direndi.
Kültür çeşitleri Kültür Nasıl oluşur Kültür Nedir Kültür Nedir kısaca Kültür örnekleri Kültür şekillenmesinde etki eden faktörler Sosyolojide kültür Nedir kısaca Türk kültürü
Son yorumlar