Kurgu Biçimleri – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri

Kurgu Biçimleri

Tarih olarak bildiğimiz tarzla başlayacağım, bir sınırı temsil eden bir kurgu biçimi, çünkü onu yazan ve okuyan pek çok kişi bunun bir icat değil, gerçekliğin bir kaydı olduğunu iddia ediyor. Bu inancın metafiziksel zorlukları bizim kapsamımızın dışındadır, ancak on sekizinci yüzyılda yalnızca en küçük bir avuç insanın, hikayeyi anlatmadan önce Elijah ve dul kadının yaşadığından şüphe duyabileceği konusunda hemfikir olabiliriz.

Ne de olsa kronolojiyi bir bilim olarak kabul eden yüzyıl, Yaratılışın MÖ 23 Ekim 4004’te başladığını, MÖ 2349’da, daha doğrusu 7 Aralık’ta Tufan’ın başladığını ve Kızıl Nehir’den geçişin olduğunu kanıtlayan bir bilim. Deniz, MÖ 11 Mayıs 1491’de Pazartesi günü açıldı.

Ayrıca, aynı izleyici namlunun yenilenmesinden şüphe duymazdı; ayetteki olaydan (itaat ettiği) mucizeye (aldığı) geçiş pürüzsüz, kolay ve yorumsuzdur. Mucizeyi reddedip İlyas’ın doğal varlığını kabul etmeye yönelik modern içgüdü, hâlâ on sekizinci yüzyıla oldukça yabancıdır.

Tam tersine, İlyas’ın gerçekliğinin en büyük kanıtı mucizedir, çünkü her ikisinin de yazarı Tanrı’dır ve Anlatıcı’ya olan inancımız, hikayeye tam bir inanç yaratır. Ve kuşkusuz, on sekizinci yüzyıldan önceki tarih yazarlığının sonraki gün olaylarında, sürpriz zaferde, ani ölümde, uygun mirasçıda Tanrı’nın elini sık sık ısrar etmesinin nedeni budur.

Bu olayları maksatlı müdahaleler olarak görmek, kayıtlara başka türlü yoksun bir yetki verdi; Mucizevi müdahalenin atfedilmesi, olayı inanılmaz kılmak yerine, Tanrı’nın varlığını sürdüren varlığının bir gerçeklik olduğuna inananlar arasında inancı güçlendirdi. O halde, o mevcudiyet olmadan olayları yeniden anlatma girişimleri daha az gerçekti.

Bununla birlikte, Mucizeler Çağı, Muhaliflerin ve Metodistlerin onu yeniden canlandırma girişimlerine rağmen (ve onlar sayesinde) çoktan geçmişti ve on sekizinci yüzyıl tarihçisi, ister kendi dönemini, ister kendi dönemini anlatsın, kurmaca dünyasına yeniden girme tehlikesiyle karşı karşıyaydı. öncekini yeniden kaydetmeye çalıştı. Bu tehlikeye verilen yanıtlardan biri, ayrıntılara ve gerçeğe yeni bir vurgu yapmaktı.

Yetkinin yokluğunda, kimlik doğrulama kesinlikle çok önemli hale geldi ve tarih giderek daha fazla görgü tanığı ifadesini, belgesel kanıtları, çoklu tanıklığın doğrulanmasını, yer, zaman, nicelik (insan, para, mal vb.) gibi olgusal verileri aradı. .). Ama elbette hiçbir şey yeterli olmadı; Marlborough’nun kariyeri ve karısının erdemi, Tanrı tarafından sürdürülen bir gerçekliğe değil, yalnızca politik eğilimlere atıfta bulunuyordu ve bir okuyucunun tarihi, bir diğerinin kurgusu haline geldi.

Ayrıca, geçerliliği olan mucizelerin yokluğunda, her tarihçi kendi hikayesini anlatmak zorundaydı; Yüzyılın en büyük tarihi başarısı olan Gibbon’un Roma İmparatorluğu’nun Gerileyişi ve Çöküşü, sorunu harika bir ironiyle karşılıyor ve kendisini sürdürebilecek mucizeyi reddeden bir uygarlığın ölümünü doğruluyor. Gibbon’ın yarattığı, yüzyılın diğer birçok kurgusunun aynası olan anlatı, gerçeğini bir dizi kanıt ve otoriteye kurnaz, belki de nostaljik bir bakışla kurar; bu, hem imparatorluğu hem de tarihinin hızındaki gerçekleri bir kurgu haline getirir.

Yelpazenin tarihten (en azından anlattığım hikayede) karşıt tarafı romantizmdir, ideal olarak olgusal gerçekliğe hiç dikkat etmememiz gereken bir anlatı, ellerine isteyerek teslim olduğumuz anlatıcının otoritesine tam bir dikkat göstermemiz gerekir.  

Bu öykülerdeki vurgu, bazı açılardan kutsal kitabın kendisinin vurgusu, insanları ve olayları ancak Yazar egemenliğini sürdürdüğü sürece gerçek olan bir dünya yaratmak ve sürdürmek için hayal gücünün (Kelime) gücünün bir iddiasıdır. Her an kuzgunların insanları beslemediğini, ancak Tanrı’nın dünyasında beslediklerini söyleyebiliriz; ve romancıların dünyasında, bir şövalye gerçekten de orduları katledebilir, bir kadın kahraman diğer tüm kadınlardan daha güzel ve erdemli olabilir, bir insan içkin bir Tanrı’nın özeni ve korumasıyla kutsanabilir.

Kurgu Kitapları
Kurgu nedir edebiyat
Kurgu Örnekleri
Roman kurgu örnekleri
Temel kurgu biçimleri
Türkçede kurgu ne Demek
Hikaye kurgusu örnekleri
Sinemada kurgu Teknikleri

Kahramanlar ve kadın kahramanlar çoğunlukla İncil kaynaklarından ziyade klasik kaynaklara göre modellenmişti (her ne kadar Joseph ve David birçok on yedinci ve on sekizinci yüzyıl romanslarının banliyölerinde pusuya yatmış olsalar da), hem kutsala saygısızlık görünümünden kaçınmak hem de egzotizm yanılsaması yaratmak için. tanıdık İncil göze alamazdı; yine de, esas hikaye Musa ve Kızıldeniz, Yusuf çukurda, Davut ve Golyat, Yunus ve balina, Daniel aslan ininde – Mucizenin öyküsüdür, burada Sözün önceliği vardır. dünya dramatik bir şekilde güçlendirildi.

Kutsal yazıların bu şekilde yankılanmasına rağmen, romantizm dini bir toplumda zor anlar yaşıyor. Kutsal metni taklit ederken ve gerçekten de onun vizyonunu tam olarak desteklerken, romantizm aslında onun için gereksizdir, ayrıntılarının doğrulanması gerekmediğinden kolayca aşırıya kaçan hoşgörülü bir eğlencedir.

Apokrif duygusu, romantizme musallat olur ve ona neden bu kadar sıklıkla ahlaki niyet iddialarının eşlik ettiğini açıklamaya yardımcı olabilir. Dini yoğunluğun olduğu bir dönemde, romantizm, gençliği ve masumiyeti sinsi bir şekilde yozlaştıran pagan ve çapkın olarak acı bir şekilde saldırıya uğrayacaktır; ilahi adalet ve ceza hakikatlerinin bir pekiştiricisi olarak savunulacaktır, Tanrı’nın erdemlilere yönelik ilahi kaygısının iddiası. Her iki görüş de özünde doğrudur.

Cervantes’in gösterdiği gibi, romantizm laik bir toplumda eşit derecede zor bir zaman geçirir. Don Kişot’un on sekizinci yüzyıl İngiliz kurgusunun gidişatını diğer düzyazı eserlerinden daha fazla şekillendirmesi tesadüf değildir, çünkü mucizeler tarafından şekillendirilen hikayeleri ortadan kaldırmayı kendine görev edinen Cervantes’tir. Hayatın Sançovari ayrıntılarında ısrar etmesi, inançla coşkuyu (şevkle) bağdaştırması, laikliğin gürültülü ayak sesleridir; ve İngiltere’de Püritenlerin (ve daha sonra Metodistlerin) aşırılıkları genellikle Saint-Errantry etiketiyle katranlanırdı.

Romantizm, dar anlamda dindarların saldırısından kolayca daha uzun süre dayanabilir, çünkü uzun vadede dindarlığa hizmet eder ve hayal gücünü genişletmek muhtemelen ona iyi hizmet eder; bununla birlikte, Cervantes’in temelindeki ve sürdürülebilir öncülüne yönelik gerçek saldırısına karşı koyamadı.

La Calprenède’in Cassandra’sı, Boyle’un Parthenissa’sı ve Fénelon’un son derece popüler olan Telemachus’un Maceraları gibi romanlar, üretim hiç bitmese de, esas olarak on yedinci yüzyıl kitaplarının yeniden basımları olmak üzere, yüzyıl boyunca gençler ve masumlar tarafından okunmaya devam etti.

Bununla birlikte, girişimin manevi kalbi gitmişti ve on sekizinci yüzyıldaki yaşam deneyimini daha yakından yansıtan kurgusal modlar aranıyordu.

tercüman tercüman

Biyografinin Tamamını Gör