Muhasebenin Amaçları ve Kullanıcıları – Muhasebe Alanında Tez Yaptırma – Muhasebe Tez Yaptırma Ücretleri – Muhasebe Ödevleri – Muhasebe Ödev Ücretleri
Muhasebenin Amaçları ve Kullanıcıları
Finansal muhasebenin veya genel olarak muhasebenin tek bir yetkili ve genel kabul görmüş tanımı yoktur. Algılanan ihtiyaçlara yanıt olarak pratik bir faaliyet olarak başladı ve gelişiminin çoğu için aynı şekilde ilerledi ve kendisine yapılan taleplerdeki değişiklikleri karşılamak için adapte oldu.
İhtiyaçların farklı ülkelerde veya ortamlarda farklılık gösterdiği yerlerde, muhasebe belirli bir çevreye yanıt olarak farklı şekillerde gelişme eğilimindeydi, esasen Darwinci ilkeye göre: faydalı muhasebe hayatta kaldı. Muhasebe farklı şekillerde geliştirildiğinden, farklı bağlamsal çevrelerde önerilen tanımların değişmesi muhtemeldir.
Genel düzeyde, muhasebenin bir hizmet sağlamak için var olduğunu söylemek en azından güvenlidir. Aşağıdaki kutuda üç tanım vardır. Bunların hepsi aynı ekonomik ve kültürel kaynaktan (Birleşik Devletler) alınmıştır, çünkü bu ülke bu türden açık tanımları deneme konusunda en uzun geçmişe sahiptir.
Önerilen her tanımın bir öncekinden daha geniş göründüğünü ve 1970’ten itibaren üçüncü tanımın muhasebeyi finansal olarak ölçülebilir bilgilerle hiç kısıtlamadığını unutmayın. Birçoğu bu son noktayı ABD bağlamında bile kabul etmeyecektir ve bu kitapta ayrıntılı olarak inceleneceği gibi, muhasebeye ve muhasebenin rolüne yönelik tutumlar dünya çapında ve kesinlikle Avrupa ülkeleri arasında önemli ölçüde farklılık göstermektedir.
Bilgi faydalı olacaksa, o zaman bazı bariz sorular ortaya çıkar: kime ve hangi amaçlara faydalı? Bir an düşününce, ticari girişimlerle bir şekilde uğraşıyor olması muhtemel birkaç farklı insan türü akla gelebilir:
1. Yöneticiler. Bunlar, kontrolleri altındaki kıt kaynakların nasıl kullanılacağı konusunda hem günlük hem de stratejik kararlar almak zorunda olan insanlardır. Alternatif hareket tarzlarının olası sonuçlarını tahmin etmelerini sağlayacak bilgilere ihtiyaçları var. Bu sürecin bir parçası olarak, kararların başarılı yönlerini genişletmek ve başarısız yönleri uyarlamak ve iyileştirmek için önceki kararlarının sonuçları hakkında geri bildirime ihtiyaç duyacaklar.
2. Yatırımcılar. Büyük bir işletmenin, işletmenin yöneticisi olmayan birçok sahibi (yatırımcılar ve/veya hissedarlar) olabilir. Bu sermaye sağlayıcıları, yatırımlarının içerdiği risk ve bunların sağladığı getiri ile ilgilenir. Yatırımlarını satın almaları, tutmaları veya satmaları gerektiğine karar vermeleri gerekir. Hissedarlar ayrıca işletmenin kendilerine bir getiri (temettü olarak bilinir) ödeme kabiliyetini değerlendirecek bilgilerle de ilgilenirler. Potansiyel
hissedarların benzer çıkarları vardır.
3. Borç verenler. Borç verenler (bankalar gibi), kredilerin ve bunlara bağlı faizin vadesi geldiğinde ödenip ödenmeyeceği ile ilgilenir.
4. Çalışanlar. Çalışanlar ve onları temsil eden gruplar, işverenlerinin karlılığıyla ilgilenmektedir. Ayrıca, işletmenin ücret, emeklilik faydaları ve istihdam fırsatları sağlamaya devam etme kabiliyetini değerlendirmek isterler.
5. Tedarikçiler. Bunlar, ödenmesi gereken tutarların vadesi geldiğinde ödenip ödenmeyeceğini değerlendirebilmek isterler. Tedarikçiler, büyük bir sürekli müşteri olarak işletmeye bağımlı olmadıkça, kredi verenlerden daha kısa bir süre içinde bir işletmeyle ilgilenmeleri muhtemeldir.
6. Müşteriler. Müşteriler, özellikle işletmeyle uzun vadeli bir ilişki içinde olduklarında, bir işletmenin devamı hakkında bilgiye ihtiyaç duyarlar.
Muhasebe bilgi sisteminin işletmeler açısından önemi
Finansal tablo kullanıcıları
Muhasebe bilgi sisteminin işletme ici kullanıcı grupları
Muhasebe Bilgi Sistemi
Muhasebe bilgi sistemi fonksiyonları
Muhasebenin amacı Nedir
Muhasebe bilgi sistemi unsurları nelerdir
Muhasebe Bilgi Sistemi Ders Notları
7. Hükümetler. Hükümetler ve kurumları, işletmelerin faaliyetlerini düzenlemek ve vergi toplamak, milli gelir ve benzeri istatistiklere esas olmak üzere bilgiye ihtiyaç duyarlar.
8. Kamu. İşletmeler, halkı çeşitli şekillerde etkiler; örneğin, işletmeler atmosferi kirletiyor veya kırsal bölgeyi talan ediyor. Muhasebe beyanları (genellikle ‘finansal beyanlar’ olarak adlandırılır), kamuya işletmenin eğilimleri ve son gelişmeleri ve faaliyetlerinin kapsamı hakkında bilgi verebilir.
Bu liste, yönetim muhasebesi ile finansal muhasebe arasındaki çok önemli bir ayrıma yol açar. Yönetim muhasebesi, işletme içindeki yönetime faydalı olması amaçlanan bilgilerin sağlanmasıyla ilgili muhasebe dalıdır.
Finansal muhasebe, işletmenin kendisi dışındaki kullanıcılara yönelik muhasebe dalıdır, yani yukarıdaki 2-8 grupları. Bu grupların ifadeleri, Bölüm 3’te daha ayrıntılı tartışılan Uluslararası Muhasebe Standartları Komitesi (IASC) tarafından yayınlanan Mali Tabloların Hazırlanması ve Sunumuna İlişkin Çerçeve adlı bir belgeye yakından dayanmaktadır.
Finansal muhasebenin hitap ettiği kullanıcıların ihtiyaçlarının çok çeşitli olduğu önceki paragraflardan açıktır ve bu nedenle aynı bilgilerin tüm amaçları için geçerli olacağı sonucu çıkmaz. Bununla birlikte, genellikle kamuya açık bir dizi finansal tablonun çoğu ihtiyacı karşılayabileceği varsayılır.
IASC Çerçevesi şunları iddia eder:
Bu kullanıcıların bilgi ihtiyaçlarının tamamı mali tablolarla karşılanamazken, tüm kullanıcılar için ortak olan ihtiyaçlar bulunmaktadır. Yatırımcılar işletmeye risk sermayesi sağlayıcıları olduklarından, ihtiyaçlarını karşılayan finansal tabloların sağlanması, finansal tabloların karşılayabileceği diğer kullanıcıların ihtiyaçlarının çoğunu da karşılayacaktır.
Bu son cümle kesinlikle herhangi bir mantık veya felsefe dersinde başarısız notu alacaktır, ancak bu görüş uygulamada geniş çapta takip edilmektedir; yani, finansal raporlama, IASC tarafından büyük ölçüde yatırımcılara faydalı bilgiler sağlamak için tasarlanmış olarak görülmektedir.
Bununla birlikte, farklı kullanıcıların ihtiyaçlarının muhtemelen farklı olabileceği ve farklı ülkelerde farklı kullanıcıların baskın olabileceği kabul edildiğinde, farklı ulusal ortamların (kültürel, politik ve ekonomik) farklı muhasebe uygulamalarına yol açmasının muhtemel olduğu açıktır. Gerçekten de, çeşitli kullanıcılara finansal raporlama (sadece muhasebe olarak bilinen işlemlerin kaydedilmesinin aksine), yerleşik olduğu toplumların bazen uzun vadeli, bazen geçici olan önyargılarını ve normlarını yansıtır.
Geri Bildirim
Yönetim muhasebesi, ticari nedenlerle hiçbir bilginin gizli tutulması gerekmediği ve hazırlayanların gerçeği gizlemek için hiçbir teşviki olmayacağı temelinde yürütülebilir. Çünkü yönetim kendisine bilgi veriyor. Bu nedenle, bilgilerin harici olarak kontrol edilmesine gerek yoktur. Harici kontrol veya yayın masrafı olmadığı için finansal raporlamaya göre daha ayrıntılı ve daha sık olabilir.
Ayrıca, yönetim herhangi bir önyargı istemeyecektir, oysa bazı dış kullanıcılar, belirsizliğin olduğu durumlarda karları ve değerleri düşük gösterme eğilimini tercih edebilir. Yönetim, gelecekle ilgili yapılacak birçok tahminden memnun olabilir ve bu tahminler harici raporlama için fazla öznel olabilir. Gerçekten de, bazı yönetim muhasebesi rakamları, gelecek yıl için tüm önemli rakamların tahmin edilmesini içerirken, finansal raporlama yakın geçmişe odaklanır.
Diğer bir nokta ise, yönetim kendisine güvenebileceği için yönetim muhasebesine herhangi bir kural getirilmesine gerek yoktur. Buna karşılık, finansal raporlama, yönetimi kontrol etmek ve bir işletmenin diğeriyle karşılaştırılabilirliğine yardımcı olmak için muhtemelen işletme dışından bazı açık kurallarla en iyi şekilde çalışır.
Finansal tablo kullanıcıları Muhasebe Bilgi Sistemi Muhasebe Bilgi Sistemi Ders Notları Muhasebe bilgi sistemi fonksiyonları Muhasebe bilgi sistemi unsurları nelerdir Muhasebe bilgi sisteminin işletme ici kullanıcı grupları Muhasebe bilgi sisteminin işletmeler açısından önemi Muhasebenin amacı Nedir
Son yorumlar