ORTAÇAĞ DRAMASI – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri
ORTAÇAĞ DRAMASI
Bu derleme kırk yıl önce çağrılmış olsaydı, Orta Çağ dramasının içerik listesinde yer alması pek olası değildir, dolayısıyla son zamanlarda repertuarı edebiyat eleştirmenleri arasında olumlu tepkilere yol açmıştır. 1987’de bile Oxford Illustrated History of İngiliz Edebiyatı ortaçağ dramatik kanonuna otuz yedi satırdan fazlasını ayırmadı, aynı sayı Joe Orton’ın çok daha az çeşitli çıktılarına da ayrıldı.
Neyse ki, modern savunucular genellikle geç ortaçağ İngiltere’sinin oyunlarına yeniden keşfedilmelerinden bu yana herhangi bir dönemden daha yüksek bir statü kazanmayı başardılar. Şimdi performansın varsayılan kökenleri, amaçları, kompozisyonu ve koşullarının daha eksiksiz bir şekilde anlaşılmasıyla aşılanan güçlü tartışma, dramatik yaratım ile dini ideoloji, doktriner tefsir ve demotik kültür, tiyatro ve ritüel arasındaki karmaşık ilişkileri de akademik araştırmanın ön saflarına da getirdi.
Ortaçağ tiyatrosunun ayakta kalan repertuarı geniş olmasa da, entelektüel iklim elverişli olsaydı, bu yüzyılın ilk yarısında önemli bir eleştiri külliyatının ortaya çıkmasını garanti etmek için Reform’un yıkımından yeterli malzeme kurtuldu. Yorumcuların oyunlarla ilgilenmeye çalıştıkları yavaşlıktan dilsel zorluklar veya yararlı bir şekilde düzenlenmiş metinlerin eksikliği de sorumlu tutulamaz. Coşku eksikliği, daha ziyade, ortaçağ dramasının, edebiyatın eleştirel sulamayı hak etmeyen “çorak bölgelerinden” birini oluşturduğuna dair yaygın inanca da atfedilmelidir.
Neredeyse yarım yüzyıl boyunca bu varsayım, ortaçağ oyunlarını özelleşmiş diyalektik ilgiye sahip filolojik fenomenler, ancak edebi çekiciliği sınırlı olarak görme eğiliminde olan bilim adamları ile performans verilerini yalnızca antikacı, sosyolojik, kültürel veya antropolojik alakayla da ilgilidir.
Bir oyunun tekniklerini bağlamsal ya da maddi koşulların koşullandırma biçiminin, yazarının imla özellikleri ya da değişken kıta biçimlerinin konuşlandırılması kadar ciddi bir incelemeye değer olduğu ya da arşivlerden ve eserlerden toplanan bilgiler kadar, öncülerin aklına nadiren geldi. geleneksel gelenekler ve dini emirler, yalnızca mevcut tiyatro senaryolarında somutlaşan durumlarla birlikte bakıldığında tam uygunluk da sağlayabilir.
Amacı genellikle belirsiz olan ve mizanseni her zaman göz ardı edilen bir dramaturji, özellikle ortaçağ oyunlarının yalnızca tarihsel değil, aynı zamanda içsel bir kaliteye sahip olduğunu algılamadaki başarısızlıktan muzdaripti. Yalnızca Zeitgeist beğenide bir değişikliğe izin verdiğinde anlamlı eleştiri de ortaya çıkabilirdi.
Rönesans tiyatrosu
Ortaçağ draması
Ortaçağ Tiyatrosu
Ortaçağ Tiyatrosu PDF
Ortaçağ Tiyatrosu Özellikleri
Mystery tiyatro
Orta Çağ İngiliz Tiyatrosu
Moralite oyunları
Yirminci yüzyılın başlarındaki baskın edebi, kültürel ve teatral meşguliyetler göz önüne alındığında, bilinen emsali çok az olan bir türle başa çıkma konusundaki genel ihtiyat ile de anlaşılabilir. Klasik bilimin gelenekleri içinde yetiştirilen ve ‘Gothick’ kanunsuzluk kokan her şeye karşı Augustus önyargısının bir kısmını miras alan edebiyatçı kadın ve erkekler, John Evelyn’in Günlüğü’nde ‘fantastik’ olanı göz ardı ettiği ruhta ortaçağ dramatik başarılarını inceleme eğilimindeydiler. ‘Ağır, karanlık, melankolik ve keşiş yığınlarının herhangi bir adil oranı, kullanımı veya güzelliği olmayan tıkanıklıkları’ ile de aynı dönemdedir.
Anonim bir kitlenin saf yüzü de biyografik yolla edebiyatın doruklarına tırmanmayı tercih edenler için bir ayak izi sunmadı: Ortaçağ oyun yazarlarının isimsiz adamlar olduğu kaçınılmaz olarak garip gerçek, Edward Dowden veya Hippolyte Taine ile telaffuz etmeye istekli olanları caydırdı. Shakespeare veya Christopher Marlowe örneğinde yaşam ve sanat arasındaki varsayılan ilişki de söz konusudur.
Ortaçağ dramatik kompozisyonunun doğasını kavrayamamak, eleştirel tartışmayı da engelledi. İlgili metinlerin yayınlanmasının İbsenci ve İbsen sonrası natüralizmin en parlak dönemine denk gelmesi, ortaçağ oyun yazarlarının becerikli ama yabancı tekniklerini bugün olduğundan da çok daha zor takdir etti.
Örneğin, döngüsel oyun epizodunda ve ahlak-dramında karakter tasviri inceliklerden yoksun değildir, ancak özel duygu ve güdülerin dolaylı olarak ifşa edilmesinden kaynaklanan ‘psikolojik ilginin’ yokluğu bir zayıflık olarak kabul edilmiştir; gündelik konuşma kalıplarının “doğal” deyiminin kafiye ve vezin gereksinimlerine ve retorik örgütlenme ilkelerine tabi kılınması, üslubuyla da reddedildi.
1890’ların ve 1900’lerin çok az eleştirmeni, onların karşı karşıya kaldıkları şeyi takdir edebilirdi ve Shakespeare’in ACBradley ve diğerleri tarafından psikolojik bir doğa bilimciye dönüşmesiyle birlikte, oyunlarının halefleriyle karşılaştırıldığında, kavram olarak ‘ilkel’ ve üslup olarak ‘tuhaf’ olarak kınanarak yapılan aşağılama, bu sayede de kolaylaştırılmıştır.
Üstelik, 1890’da, çok çeşitli disiplinlerdeki araştırmalar üzerinde böylesine güçlü bir etki uygulayacak olan Frazer’ın Altın Dal antropolojik karşılaştırmacılığa ilişkin Viktorya dönemi anıtının ilk versiyonu da ortaya çıktı.
Frazer’in, evrensel dini ibadet ve inanç kalıpları olarak hükmettiği şeyleri, heterojen fenomenlerin ortak bir kökene sahip olarak da ele alınması ve tüm kültürlerin tek bir kültür olarak yorumlanması için oluşturma konusundaki ısrarı, ilk yorumcuları doğurganlık ayinlerine muhasebede çok önemli bir rol vermeye de teşvik etti. Genel olarak dramanın kökenleri için ve özellikle ortaçağ tiyatro etkinliğinin çoğunun Hıristiyan matrisine adaletten de söz etmiştir.
Frazer, o zamanlar moda olan evrim teorilerini onaylayarak, dramatik kompozisyonların alacalı dokusuna uygulanan son derece seçici tekniklerin, Jonson ve Shakespeare’de ‘meyvene ulaştığı’ gösterilebilecek olan özellikleri meşru bir şekilde vurgulayabileceği ve bunları marjinalleştirebileceği yönündeki tehlikeli fikri güçlendirmeye de yardımcı oldu.
Bu eğilimler, EKChambers’in The Medieval Stage’inde (1903) birleşir; bu, bir sentez başarısı olarak hâlâ saygı uyandırır, ancak yazarın, daha önceki yazarlara tepki göstererek, konusunun edebi yönlerini neredeyse tamamen ihmal ettiğini kabul etmesiyle eleştiri olarak diskalifiye edilir. Ortaçağ dramasının dayandığı sosyal ve ekonomik gerçekler hakkında çok az meraklı olduğunu da gösterir.
Chambers, mevcut metinlerin içsel değerlerine çok az inanıyordu: nadiren değerlendirmeye girişiyor ve ortaçağ draması, “büyük Shakespeare sahnesini mümkün kıldığı” için büyük ölçüde de saygı görüyor.
Moralite oyunları Mystery tiyatro Orta Çağ İngiliz Tiyatrosu Ortaçağ draması Ortaçağ Tiyatrosu Ortaçağ Tiyatrosu Özellikleri Ortaçağ Tiyatrosu PDF Rönesans tiyatrosu
Son yorumlar