Post-Yapısalcılık – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri
Post-Yapısalcılık
1066’daki Norman Conquest’le birlikte, İngilizce artık edebiyatı Fransızca olan yeni üst sınıfların dili değildi ve gelişen karakteristik yerel çeşitlilikte Anglo-Norman (Anglo-Norman’daki edebiyat çeşitlidir ve çeşitlidir. hayır ‘taşralı’ anlamına gelmez: örneğin, büyük Tristan romanslarından birini üretir). Latince yazılar dönem boyunca devam eder.
On ikinci yüzyılın sonlarından itibaren dağınık İngilizce yazı kalıntıları genellikle mütevazıdır ve şaşırtıcı olmayan bir şekilde bazı derin değişikliklere uğramış bir dildedir.
Ancak on dördüncü yüzyılda, İngilizcenin statüsü iyileşiyor (ve yavaş yavaş Anglo-Norman kayboluyor) ve bu yüzyılın ikinci yarısından itibaren göz kamaştırıcı bir dizi eserimiz var – Sir Gawain ve Yeşil Şövalye, İnci, Piers Plowman ve eski aliterasyonlu vezin biçiminde yazılmış diğer şiirler; Chaucer ve Gower’ın yazıları kolay bir zarafet ve Fransız ve Latin edebiyatına aşinalık gösterirken, İngiltere’nin Avrupalı ilk yerel şairi Chaucer örneğinde olağanüstü bir İtalyanca bilgisi var.
Bu ilginç kültürel tarihin iki sonucu anılmayı hak ediyor: ilk olarak, kıta edebiyatlarıyla karşılaştırıldığında, genellikle bir tür “zaman gecikmesi” vardır – örneğin on üçüncü yüzyılda Fransızca’da ortaya çıkan düzyazı romanslar İngilizce’de bulunmaz. onbeşine kadar. Öte yandan, ‘popüler’ türden edebiyat, hayatta kalan kalıntılarda iyi bir şekilde temsil edilmektedir.
“Orta Çağ”ın bittiği ve “Rönesans”ın başladığı bir tarihi kimse belirleyemez. Yapılabilecek en iyi şey, eski geleneksel kalıplarla birlikte yavaş yavaş yayılan bazı değişim ve gelişmeleri (birçoğunun kesinlikle “ortaçağ” köklerine sahiptir) izole etmektir. Bu değişimler ekonomik, sosyal ve entelektüeldir.
Örneğin, on beşinci yüzyılın ikinci yarısında matbaanın icadı ve yayılması, sonunda kültürel bir “devrim” yarattı, ancak hem etkilerini hem de meydana gelme hızını abartmak kolaydır (Kuzey Avrupa’da bir süre için). uzun zaman önce, basılı kitaplar el yazması kitaplara benziyordu ve genellikle öyleymiş gibi davranıldı ve hem matbaacıların hem de okuyucuların zevkleri genellikle muhafazakar görünüyor.
Reformun itici gücünün çoğunun geç ortaçağ dininin kendisinden geldiğini iddia etmek mümkündür. Ve eski “ortaçağ hümanizmi” türlerinin yanı sıra, klasik antikitenin ortaçağ yenilemelerinin sonuncusu ve en etkilisi olan “Yeni Öğrenim” denilen şey gelişti.
Bunda çok etkili bir rol oynayan Chaucer’ın eski çağdaşı Petrarch’ın yaşamını kaplayan antik yazarlara yoğun bağlılık, bizi başlangıç noktamıza geri götürüyor. Afrika Virgil’i taklidi, Scipio’yu ve Roma ile Kartaca arasındaki mücadelenin tarihini kutlar (“benim Cicero’m” en sevdiği yazarlardan biriydi ve hem Roma hem de Hıristiyan erdemlerini örneklendirmek için aldığı Scipio, kahramanlarından biriydi.
Post-YAPISALCILIK sosyoloji
Yapısalcılık post YAPISALCILIK
Foucault post YAPISALCILIK
Post yapısalcılık sağlık
Post yapısalcılık temsilcileri
Uluslararası ilişkilerde Post yapısalcılık
Postyapısalcılık özellikleri
Post-YAPISALCILIK makale
Eksiktir ve bir bakıma geçmişin ihtişamları için bir ağıttır. Petrarch’ın bugüne ve geleceğe bakışı da melankolik olma eğilimindeydi, ancak ardıllarında klasik geçmişten kopuş fikri gerçek ve katı hale geldi.
Ancak dönemin başında olduğu gibi sonunda da süreklilikler vardır. Rönesans’ın okul çocukları “iffetli” Latince ile yetiştirilseler ve onlara dogmatik içerikli dini görüşler aşılanmış olsaydı, ya önceki zamanlardan farklı ya da daha katıydı, dünya görüşleriyle ilgili pek çok şey aynı kaldı. Somnium Scipionis’te gördüğümüz kozmosun eski bilimsel görüşü çok uzun bir süre yaşadı.
Doktrin uğruna birbirlerini öldürmeye hazır olan insanlar, kişisel bağlılıklarını genellikle çok benzer şekillerde ifade ettiler; bu, vurguların ve ortaçağ ‘duygusal’ dindarlığının uygulamalarının doğrudan veya dolaylı torunlarıdır. Ve edebiyatta hem sofistike (The Faerie Queene’deki gibi) hem de popüler (baladlarda olduğu gibi) süreklilikler vardır. Döneme ve kültürüne yönelik antikacı ve tarihsel ilgi devam etti ve on sekizinci yüzyılın sonlarında ve on dokuzuncu yüzyıllarda, bazı olağanüstü sanat eserlerinin yanı sıra bazı güzel eserler de üreten Orta Çağların Romantik bir yeniden keşfi ile katıldı.
Bu iki kol, ortaçağ geçmişinin edebiyatını anlamak için daha modern girişimlerimizde iç içe geçmeye devam etti. Tyrwhitt’in Canterbury Masalları’nın metninin 1775’teki ilk iyi “baskısı”, uzun bir dizinin önsezisiydi. Örneğin, yerel dillerin ve bunların çeşitlerinin tarihi ve gelişimi hakkında ortaçağ edebiyatının anlaşılması zor “bağlam”ı hakkında çok daha fazlası keşfedilmiştir.
Burada ondokuzuncu ve yirminci yüzyılların tarihsel araştırması hayati katkılarda bulunmuştur: felsefi kavramlara ve argüman tarzlarına, “şövalyelik” gibi ideolojik kavramlara, ortaçağ toplumunun yapılarına dair anlayışımızda; edebiyat öğrencileri, metinlerindeki imgeleri ve ikonografik kalıpları aydınlatmak için sanat tarihçilerinin eserlerinden, müzik tarihçilerinin çalışmalarından ve ‘otantik’ performansları ve enstrümanları restore etmek için yirminci yüzyıl hareketinden ve eserden yararlanabildiler.
Bazı ortaçağ yazarları, erken dönemde, özellikle İtalya’da Dante ve İngiltere’de, on beşinci yüzyılın başlarından itibaren önde gelen bir şair olarak kabul edilen (ve Dryden’ın muhteşem şiirinde bir İngiliz ortaçağ yazarının ilk seçkin eleştirisini kışkırtan) İngiltere’de “kanonik” bir konum oluşturdular.
. Diğer yazarlar ve eserler gözden kaybolur ve daha sonraki coşkulu eleştirmenler tarafından yeniden keşfedilir. Thomas Warton’ın İngiliz Şiir Tarihi (1774-81) önceki literatürün geniş bir yelpazesini ele alır: Bilgisinin genişliği ve yargılarının sempatisi açısından dikkate değerdir. On dokuzuncu yüzyılın sonundan itibaren, ortaçağ edebiyatı akademik üniversite eleştirisi için bir konu haline geldi ve bunun ürünleri genel olarak bu disiplinin değişen vurgularını ve modalarını yansıtıyor.
Bununla birlikte, literatürün belirli özellikleri, eleştirinin genellikle tarihsel bağlamlara daha dikkatli ve kapsam olarak daha sonraki dönemlere göre daha içten bir şekilde karşılaştırmalı olduğu anlamına gelir. Erken dönem edebiyata yönelik “Romantik” bir coşkuyla, örneğin bireyselliğin niteliği üzerinde bir vurguya yol açan “romantik” bir coşku ile romantizmin önemini vurgulayacak kesinlikle romantik olmayan bir yaklaşım arasındaki bir gerilim (çoğunlukla yaratıcı bir gerilim) de farklı olmuştur.
Daha yakın zamanlarda, yapısalcı, post-yapısalcı, feminist ve neo-tarihçi çalışmalar ortaya çıktı. Oldukça ilginç bir şekilde, ortaçağ edebi eserleri her zaman bu sonraki teorilerin ele almak zorunda olduğu bazı sorunları sunmuştur: “yazar”ın sık sık yokluğu, “metnin” istikrarsızlığı, parçalı bağlam, farklılık ya da “farklılık” duygusu. ‘ tanıma flaşının yanı sıra vb. Bununla birlikte, sonunda, onun gerçek anıtı olan en iyi ortaçağ edebiyatının kalitesidir – Edwin Muir’in Otobiyografisinde İtalya’daki ortaçağ sanatını keşfi hakkında söylediği gibi: “Gerçekten yapılmış şeyler, zamanın ilk tazeliğinde kendilerini zaman içinde korurlar.
Foucault post YAPISALCILIK Post yapısalcılık sağlık Post yapısalcılık temsilcileri Post-YAPISALCILIK makale Post-YAPISALCILIK sosyoloji Postyapısalcılık özellikleri Uluslararası ilişkilerde Post yapısalcılık Yapısalcılık post YAPISALCILIK
Son yorumlar