Romantizm Üzerine Eserler – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri
Romantizm Üzerine Eserler
Romantizm üzerine muazzam sentez kitapları üretme eğilimi, kısmen konunun zorluklarından ve kısmen de genel olarak sistemik tahakküm dürtüsünü sorgulayan eleştirel teorideki değişikliklerden dolayı, son yirmi yılda biraz azaldı. Bununla birlikte, Thomas McFarland’ın devasa Coleridge and the Pantheist Tradition (1969) ve daha sonraki Romanticism and the Forms of Ruin’de (1981) olduğu gibi devam etmiştir.
John Beer’in oldukça farklı girişimi, Blake, Coleridge ve Wordsworth üzerine, hem titiz bir araştırma hem de Romantizmin çevresinde değil, şimdi ortaya çıkan büyük merkezi kavramlar açısından çalışmak için aralıksız bir girişimle karakterize edilen uzun bir dizi eser üretti. o kadar sıradan ki, örneğin Wordsworth’ün insanlığa karşı tutumlarında bir odak kaymasından muzdaripler. Peter Thorslev, Romantik Zıtlıklar’da (1984), romantik bir şiirin ne olduğu konusundaki zor soruyu tekrar yazarken, affedilebilir bir Promethean sabırsızlığına ihanet ederek bitirir.
Ancak Romantizmin son eleştirisi alanını bir bütün olarak incelemeye çalıştığınızda, karşı konulmaz bir şekilde akla gelen görüntü Arnoldyendir; Terminolojileri gelişmiş ve çetin olan ordulara rağmen geceleri çarpışan güçlü ordulardan oluşuyor.
Fikirler tarihinde çoğunlukla bireysel yazarlara odaklanan çok sayıda sessiz ve geleneksel metin çalışması ve çalışması sürerken, romantizm aynı zamanda edebiyat teorisindeki en önemli eğilimler arasında savaşın birleştiği bir alan haline geldi. İlginçtir ki, yapısalcılık bu eğilimler arasında yer alamaz.
Her ne kadar yapısalcılar ve farklı nitelikteki biçimciler bireysel romantik şiirlere dikkat etseler ve Blake’in ve Coleridge’in karmaşıklığının lirikleri tekrarlanan yapısalcı yeniden okumaya davet etseler de, genel olarak yapısalcılar Romantizm’i yünlü olarak görme, klasik düzeni ve modernistliği tercih etme eğilimindeydiler.
Bu bence kısmen Romantizmin yanlış anlaşılmasına dayanıyordu; ki bu tutku ironi ile tutarsızdır. Neyse ki son çalışmalar dengeyi düzeltmeye başladı (bkz. Simpson, 1979) ve bu, en azından Blake’in ince örtülü alayları ve Byron’ın bir romantik hiciv türünü tek başına yüceltmesi akılda tutulmalıdır.
Çünkü tutku, pek çok romantik şiirin bağlı olduğu içsellik, öz düşünümsellikle yakından ilişkilidir, önceki konumların yetersizliğini sürekli olarak ortaya çıkaran ve dolayısıyla kendi kendine güvenini bir sıkıntı ve alay karışımıyla zorunlu olarak sarsan bir bilinç huzursuzluğu sebep olur.
Romantik ironiye yönelik bu yenilenen ilgi, dolayısıyla, son eleştirideki ve özellikle post-yapısalcı olanlardaki eğilimlerle bir kez daha örtüşmektedir. Çünkü tüm yapısökümcü uygulama, romantikler için son derece uygun olan bir öncül, yani logos’un her kullanımının eşzamanlı olarak kendi alt tarafını göstermesiyle sonuçlanan insan aklının yerleşik sınırlamaları üzerine kuruludur.
Romantizm akımı Türk Temsilcileri
Romantizm akımına uygun eserler
Romantizm Akımının Temsilcileri dünya edebiyatındaki
Romantizm Nedir
Romantizm akımı Özellikleri
Romantizm sanatçıları ve Eserleri
Romantizm sanat Akımı Özellikleri
Realizm Akımının Türk edebiyatındaki Temsilcileri
‘Bir Yunan Urn’deki Ode’, Keats’in şiiri bitirmenin başka bir yolunu düşünemediği için değil, bu tür bir paradoks ona yaratıcılığın özü gibi göründüğü için sonsuz bir üretkenlik paradoksunda sona erer. ruhun ifşası aynı zamanda kişiliği bir dizi kurgusal Ötekiler’e ayırmanın ‘bukalemun benzeri’ sürecini de beraberinde getirir.
En yüksek romantik beceri ‘olumsuz yetenek’tir, çünkü bireyselliğimizin özüne yaklaştıkça bulduğumuz şey, bireyselliğin indirgenemez bağlantılarını dışa doğru, dünyanın bağlamlarına, zamanda geriye, görünmez kökenlere göstermesidir. Blake’in ve Shelley’nin çalışmalarının çoğunun mitin yeniden yazılmasından oluşması kesinlikle tesadüf değildir, çünkü Derrida’nın deyişiyle yazmanın romantik agon için “iz” olduğunun bilinmesi gerekir.
Buradaki bağlantılar Rousseau’dan, yapıbozumun büyük kurucu babası Nietzsche’den geçer, kendisi için iradenin gücü önünde düzen çözülür. Bu irade bir yanılsamadır, ancak Shelley’nin Prometheus Unbound’da da söylediği gibi, aslında dünyadaki varlığımızı kontrol eden kurgular üretir.
Ve bu kontrol edici kurgular sadece bireysel yaşamlarımızı kontrol etmez; onlar aynı zamanda ve ayrılmaz bir şekilde toplumsal düzenlerimizin kaynak malzemesidir. Öyleyse, Romantizmin en ilginç eleştirilerinin çoğunu iki başlık altında görmemize şaşmamalı: az önce tanımladığımız bireysel çevreleri kapatmaya çalışan yapısökümcü eleştiri; ve bu kurguların gerçeklik durumunu ve etkilerini yeniden öne sürmeye çalışan çeşitli türden tarihsel bir eleştiridir.
Paul de Man’ın ‘Shelley Disfigured’ adlı makalesindeki sözleri, yapısökümün bilgiye katkısını değerlendirmenin yaygın zorluğu konusunda bizi uyarır; belki de sorulabilecek tek mantıklı soru, yapısökümcülerin Romantizmle ilgili olarak ne yaptıklarını veya ne yaptıklarını ve yaptıklarını sormaktır. Kaçamak da olsa kısa bir cevap, esas olarak de Man, Harold Bloom ve Geoffrey Hartman’ın yapısökümcülerinin yaptığı şey, romantik şiirlerle yeniden karşılaşmak ve karşılıklı bir yeniden şekillendirmeye katılmaktır.
Bu düşünümsel yeniden şekillendirme sürecinin özellikle Romantizme fazladan bir ışık tuttuğunu açıkça söyleyemeyiz; Söyleyebileceğimiz şey, örneğin, de Man’ın The Rhetoric of Romanticism’inde (1984) veya Hartman’ın Beyond Formalism’de (1970) romantikler üzerine denemelerinde Romantizmle olan bağlantılarının derinliği ve kapsamının, romantiklerin yaşam hakkında daha fazla bir şey gösterdiğidir. şiirler var olmaya devam ediyor ve şimdi en karmaşık ve dolambaçlı eleştiri biçimlerinin tercih edilen alanı olarak ortaya çıktıkları edebiyat tarihi döngüsü hakkında bir şeyler. Blake, Wordsworth ve diğerlerinden söz ederken, bu eleştirmenler kapsamlı veya kesin olana yönelik herhangi bir girişimde bulunmazlar; Bunun yerine hareketlerinin Yeatsvari olduğunu söyleyebiliriz, uzayda hem yer hissi uyandıran hem de insan bilincinin üretkenliği üzerine bitmek bilmeyen bir muamma hissi uyandıran bir dönüştür.
Bu tercih edilen hareket olduğundan, yapıbozumcuların tercih edilen alt türü, hem konu hem de kritik ürün olarak fragmandır. Bu eleştiri biçiminde en kötü ihtimalle kaçınılan ve en iyi ihtimalle aşılan şey, şairin öz-bilinciyle ilgili herhangi bir sorudur; Paradoksal olan şey, kesinlikle de Man’ın yazılarında, şairin kişiliğinin gizli olsa da yoğun bir şekilde yeniden canlandırılmasının, böyle bir yeniden canlandırmanın imkansızlığı konusundaki teorik ısrarla birleştirilmesidir.
Yazılmamış metinler arasında tesadüfi bir karşılaşma olarak geçit töreni yapılan yüceltilmiş bir bilinç buluşmasının garip görüntüsüne sahibiz. Elbette böylece niyetlilik sorunu gündemden kalkıyor; tehlike, değerle olan temel bağlantılarında anlam sorununun onunla birlikte ortadan kalkması ve bizi yapısökümcülerin neden romantiklerle ilgilendiklerini düşünmelerini izlemesine bırakmasıdır.
Realizm Akımının Türk edebiyatındaki Temsilcileri Romantizm akımı Özellikleri Romantizm akımı Türk Temsilcileri Romantizm akımına uygun eserler Romantizm Akımının Temsilcileri dünya edebiyatındaki Romantizm Nedir Romantizm sanat Akımı Özellikleri Romantizm sanatçıları ve Eserleri
Son yorumlar