Sosyolojik Eleştiri – Sosyoloji Ödevi Yaptırma – Sosyoloji Ödevi Fiyatları – Sosyoloji Alanı Ödevleri – Sosyoloji Tez Ödevi Yaptırma
Sosyolojik Eleştiri
Teolojik olarak esinlenmiş eleştiriden keskin bir şekilde farklı olduğu yerde, önceden varsayılmış önceden tasarlanmış veya önceden tahmin edilmiş bir telosun olmaması: önceden sabitlenmiş bir ‘iyi toplum’ modelinin, insan krallığının eşleşmeye çalıştığı Tanrı söz konusudur.
Sosyolojik eleştirinin (sürekli olarak tamamlanmamış ve Freudcu psikanalize benzer şekilde, prensip olarak tamamlanmamış) ‘iyi topluma’ atfetmeye hazır olduğu yegane özellik, onun aşılanmış, ısrarcı ve ısrarcı öz eleştirisidir: mevcut şekilleri yeterince iyi, her biri daha fazla iyileştirmeye verilmiş ve özlem duyuyor.
‘Telosa doğru hareket siyaseti’ (veya Rorty’nin dediği gibi ‘hareket siyaseti’), olağanüstü iyileştirmelerin sayısını azaltmaya ve varsayılan eylemlerin aralığını daraltmaya meyilli ise, bu eleştiri ‘ kampanyaların siyaseti ne böyle bir indirgeme ve bu kadar daraltmayı arzulamakta ne de bunların makul olduğuna inanmaktadır.
Durmadan ve umutsuzca yoruma aç olan akışkan modern yaşam sorusunun ‘eleştirel sosyal teoriye ihtiyacımız var mı?’ Olmadığını düşünme eğilimindedir insan. Yaşam, var olan gerçekliklerin sürekli bir eleştirisinden başka bir şey olmadığı için, onu durmadan doğurur.
Hayata dair hiçbir düşünce, onsuz görülebilmek bir yana, muhtemelen başlayamaz. Düşündüğünüz ikinci olasılık daha ilgi çekici görünüyor; kararlı cevaplardan kaçınır. Bence gerçek çekişme noktası ve gerçekten alakalı bir sorgu, “yeni bir teolojiye” ihtiyacımız olup olmadığı değil, onu inandırıcı bir şekilde yazıp yazamayacağımızdır. Ve biz, her şeye rağmen, onu bir araya getirmeye çalışsaydık, akışkan modern yaşam deneyimiyle nasıl ilişkilendirilirdi.
Teolojik temanın devamı: Sosyoloji sorunları ve sorunları araştırır; birçok yönden kadın ve erkeklere neden acı çektiklerini ve toplumun nasıl ve neden acılarının nedeni olarak görülebileceğini açıklamakla ilgili bir disiplin olarak anlaşılabilir. Bu iddia doğruysa, sosyolojinin aslında seküler bir teodise olduğu anlamına mı geliyor?
Neden teoloji? Neden Gottfried Leibniz’in zeki ama neredeyse evrensel olarak alay konusu olan ve uzlaşmaz olanı, yani Tanrı’nın her şeye gücü yeten ve her şeyi seven doğasını, kötülüğün çok aşikar her yerde bulunmasıyla bağdaştırmak için tasarlanmış olan yardımına dönelim?
Theodicy ’, siğiller ve her şeyimizin bu dünyasının olası dünyaların en iyisi olduğu anlamına gelir. Açıktır ki (Leibniz unutulmaz bir şekilde önerdi), kötülüğün çoğalması ile ilahi agape arasındaki açık çelişkinin kökleri insan cehaletinde ve anlamazlığında yatmaktadır.
Dünyada her şeye gücü yeten ve sevgi dolu bir Tanrı tarafından yönetildiği kabul edilen kötülüğün varlığı, dünyanın mükemmelliği için gerekli olmalıdır (değil mi?) Ve insan zihninin güçsüzlüğünü ve tembelliğini yalnızca, Tanrı’nın tasarımı ve mantığını kavrar.
Voltaire, bu mesajı paketinden çıkardıktan ve temelini oluşturan mantığı heceleyerek, teodisinin özünü, Baron of Thunder mahkemesinde belirli bir Pangloss, metafizik-teolog-kozmolonigoloji profesörü ve “kahin”in bir araya gelmesidir. Tüm bunların yanı sıra, selefi ve atası ve Margaret Thatcher’ın TINA (Alternatif Yok) inancının mezarının ötesinden gelen ilhamı da eklememe izin verin.
Sosyolojik eleştirinin İlkeleri
Sosyolojik edebî eserler
Sosyolojik film eleştirisi
Marksist kuram sosyoloji
Amerikan Yeni eleştirisi
Sosyolojik eleştiride edebiyat metinlerinin incelenmesinden
Pangloss, Voltaire şöyle yazdı: “Sebepsiz bir etkinin olmadığını ve mümkün olan tüm dünyaların bu en iyisinde, Baron’un şatosunun kalelerin en görkemlisi ve hanımefendinin tüm olası baroneslerin en iyisi olduğunu takdire şayan bir şekilde kanıtladı.”
“Bu kanıtlanabilir” dedi, işler olduğundan farklı olamaz; her şey bir amaç için yaratılmışsa, her şey zorunlu olarak en iyi amaç içindir. Gözlüğün gözlük taşıyacak şekilde biçimlendirildiğini ve böylece gözlüklerimizin olduğunu gözlemleyin. Bacaklar gözle görülür şekilde çoraplar için tasarlanmıştır ve çoraplarımız mevcuttur. Taşlar yontulmak ve kaleler inşa etmek için yapıldı, bu nedenle efendimin muhteşem bir kalesi var; çünkü eyaletteki en büyük baron en iyi kalacak yer olmalı.
Şakalar ve nüktedanlıklar bir yana, sosyoloji inatla ve ısrarla teodise karşı sert bir muhalefet içindedir; ‘sürekli teodisiye seküler muhalefet yoluyla yeniden oluşturulur’ diyebilirsiniz.
Bu kuralın akla gelen yegane önemli istisnaları, ‘tarihsel materyalizmin’ Sovyet yorumu (veya Herbert Marcuse’un küçümseyerek söylediği gibi, ‘Sovyet Marksizmi’) ve Talcott Parsons’ın canavar-büyük teorisidir; hem tesadüfen değil, kısa ömürlü ve uzun zamandır tarihin çöplüğünde dinleniyor.
Sosyoloji (tekrarlamaya devam ederken, tasarım veya varsayılan olarak), şeylerin, eylemlerin, eğilimlerin ve süreçlerin ‘zorunluluk’ ve ‘doğallığı’ konusundaki popüler inançları dayandıran temelleri yıkmakla yükümlüdür. Bileşimlerine ve sürekliliğine katkıda bulunan mantıksızlıkları ortaya çıkarır.
Görünür kuralların ve normların ardındaki olasılıkları ve sözde tek olasılığın (yani, tüm diğerlerinin pahasına seçilen) etrafında toplanan alternatifleri ortaya çıkarır. Sonuçta, sosyolojinin özü, Milan Kundera’nın alegorisini ödünç almak, gerçekleri sahte temsilleriyle örterek gizleyen “perdeleri yırtıyor”.
Theodor Adorno’nun sürekli olarak uyardığı gibi, sosyolojik kuramsallaştırmanın (bilimsel mükemmelliğin yol gösterici kriterlerinden biri olan) açıklamalarının cimri ve zarafetinin peşinde toplumsal gerçekliklere onlardan çok daha fazla ‘rasyonalite’ atfetme tehlikesi vardır aslında sahip olmak; ve “dünyanın rasyonelliği”, not edelim ve hatırlayalım, teodisinin modern (ve seküler) versiyonudur.
Tehlike, şüphesiz, yemin direnmesi zordur, oysa yutmanın cazibesi bilimsel çaba mantığına yerleştirilmiştir, böylece anti-teodisçi duruşun kayıtsızlığı hiçbir şekilde önceden verilmiş bir sonuç değildir. Neredeyse hiçbir sosyolojik ticaret uygulayıcısını bulamayacak, üretemeyecek veya satın alamayacak hiçbir güç, “alternatif yok” statüsünü kanıtlamaya çok heveslidir.
Tehdit hatırlanmalı ve ayartmaya direnilmelidir. Ancak, sıvı modernitenin endemik olarak çok merkezli ve dinamik ortamında, sosyolojik araştırmanın karakterini (ve dolayısıyla toplumsal etkilerini) başka yöne çevirme ve bozma cazibesinin başarı şansı, muhtemelen ‘sağlam modern’ geçmiştekinden daha azdır. Bu son noktayı anladığında, sosyoloji kendisini istisnai bir konumda buluyor gibi görünüyor.
Görünüşte daimi bir kriz durumunda bir disiplindir sürekli kendini savunmak ve meşrulaştırmak zorunda olan bir disiplin, kendi varoluş nedenini tartışmaya takıntılı bir disiplindir.
Amerikan Yeni eleştirisi Marksist kuram sosyoloji Sosyolojik edebî eserler Sosyolojik eleştiride edebiyat metinlerinin incelenmesinden Sosyolojik eleştirinin İlkeleri Sosyolojik film eleştirisi
Son yorumlar