Tiyatroda Alternatifler – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri

ALTERNATİFLER

‘Fringe’ tiyatrosu, 1960’ların sonlarında, son değişikliklerin yeterince ileri gitmediği konusundaki sabırsızlıktan doğdu. Peter Brook ve RSC, 1960’ların başında Antonin Artaud’un “zulüm tiyatrosu”nu denedi (yine bazılarının skandalına denk geldi) ve Arnold Wesker, tiyatroyu daha geniş kitlelere ulaştırmak için sendika fonu almaya çalıştı.

Ancak sübvanse edilen tiyatro, yeni genç nesil için fazla ağırbaşlıydı: 1960’lar onlara geleneklere daha fazla saldırı için bir zaman gibi görünüyordu. Artaud’un yanı sıra Living Theatre ve La Mama Troupe (Amerika Birleşik Devletleri’nden), avangard olaylar, pop art ve şiir ve pop-müzik ‘yeraltı’ndan ilham aldılar.

Aynı zamanda, Wilson İşçi hükümetlerinin Vietnam Savaşı’na ve 1968’in çeşitli ülkelerdeki siyasi karışıklıklarına karşı sosyalist hedefler peşinde koşmadaki başarısızlığı, devrimci bir tiyatro gerektiriyor gibiydi. 1968’de aktif olan yarım düzine “uç” tiyatro grubu, 1970-4’te işçi hareketindeki direnişten Heath hükümetinin sendikalara ve kamu sektörü işçilerine yönelik saldırılarına kadar başka bir ivme kazandı.

1978’de yüzden fazla yan şirket vardı; bir avuç oyun yazarı en az 250 kişiye ulaştı; ve tur şirketleri için 200 satış noktası vardı. Kenar yapımların dolaysızlığı ve esnekliği başlangıçta oldukça şaşırtıcı olabilir (belki azalan getirilere tabi olsa da). RSC ve Ulusal Tiyatro, görevlendirdikleri devasa beton oditoryumlara kısa sürede ‘alternatif’ mekanlar ekledi.

Örneğin 1968’de kurulan Portable Theatre of David Hare ve Howard Brenton gibi bazı uç çabalar, esas olarak yerleşik tiyatrolara girememekten kaynaklandı. Bununla birlikte, sübvanse edilen şirketler yer açtı ve 1970’ler boyunca “ciddi” tiyatro, sosyalist bağlılığın kapsamını araştırarak 1956’dan gelen modeli sürdürdü.

Barker, That Good Between Us ve The Hang of the Gaol’da siyasi sistemin yozlaşmasına ve acil değişim ihtiyacına dair görüntüler yarattı. Böyle bir liste, bu çalışmanın karmaşıklığını büyük ölçüde yanlış temsil ediyor, ancak genç sol-liberal aydınların, bir süreliğine, büyük sübvansiyonlu şirketler aracılığıyla meşguliyetlerini besleyecek kadar güçlü olduğunu gösteriyor; Bu oyunlardan bazıları televizyonda da gösterildi.

Birçok kenar işçisi kenarda olmayı severdi: tiyatro yapmak istediler ve daha geniş izleyiciler istediler. Ancak, klasiğin havasına düşmanlıklarına ve değişim arzularına rağmen, genellikle sübvansiyonlu şirketler, Sanat Konseyi, BBC ve eğitim sisteminden farklı olmayan bir konumdan başladılar: iyi, ilerici bir kültürün olduğuna inanıyorlardı. herkese açık olmalıdır.

Fark, yan grupların bunu etkili bir şekilde yapmaya kararlı olmalarına karşın, yerleşik kurumların faaliyet koşulları tarafından engellendiğine veya satıldığına inandıklarıydı. Kenardaki hedefler hala, esasen, muhalif orta sınıfın perspektifinde tasarlandığından, sonuç, özellikle ilk başta, sol-liberal kültür ile diğer insanlarınki arasındaki mesafeyle başa çıkmakta başarısızlık oldu. 

‘Popüler’ modları çok sık kullanmak, müzik salonlarını ve çok az devam eden kökleri olan türküleri yeniden canlandırmak anlamına geliyordu; ve ‘toplulukla çalışmak’ birkaç hafta kalmak anlamına geliyordu. İşçi kulüplerindeki seyirciler, oradaki eğlenceleri sık sık bilgilendiren cinsiyetçi ve ırkçı varsayımları açığa vurduğunda, şaşkınlık ve sıkıntı bu yüzdendir.

Alternatif tiyatro nedir
Moda Sahnesi
Alternatif Tiyatro bilet
Tatavla Sahne
Biletix
Alternatif Tiyatro İzmit
Tiyatro alanında yeni çalışmalarınız var mı yeni piyesler

Birçok grup işçi kulüplerinde, grev gözcülüğünde ve kiracı derneklerinde ve ayrıca öğrenci birliklerinde, halk kulüplerinde ve gösterilerde oynadı, böylece işçi sınıfı kültürü ile orta sınıf muhalefeti arasındaki ayrımı aştı. Bazı gruplar kısa sürede bir bölgede uzun bir yolculuğa çıkmaları gerektiğini anladı.

1971 yılının sonunda Deptford’a yerleşen The Combination, tiyatro ve her türlü kültürel kaynağı yerel halka sunuyor. North West Spanner, esas olarak Manchester ve çevresinde, işyerlerinde, grev gözcülerinde ve kiracı derneklerinde oynadı.

John McGrath ve 7:84 üyeleri İskoçya’da çalışmaya karar verdiler ve kayda değer bir başarı ile başladılar: Cheviot, the Stag and the Black, Black Oil (1973). Bu, Yaylalardaki sorunları (önce koyunlar için, sonra avcılık için, sonra petrol üretimi için yerel halk pahasına nasıl sömürüldüklerini) hedef aldı ve yerel bir performans geleneği olan ceilidh’den yararlandı.

McGrath’in Küçük Kırmızı Tavuk (1975) sahte bir İskoç eğlencesinden başlar ve eğlendiricilerin canlandırmaya ikna edildiği geçmişe dönüş skeçleriyle modern milliyetçiliği tarihi emek mücadeleleriyle ilişkilendirir.

İş çevresine yönelik üç temel tehdit, yapısal zorluklarına tanıklık ediyor. Sanat Konseyi, 1971’de saçakları finanse etmeye başladı: 1973–4’te 250.000 sterlin vardı, 1978’de resmi küçümseme karşısında zorlu bir kampanyadan sonra yaklaşık 1,5 milyon sterlin. Çoğu şirket, sanatsal taahhütlerinin onlara sübvansiyon hakkı verdiğine inanıyordu, ancak bunu elde etmek için senaryo hazırlamak, önceden planlamak, kayıt tutmak için daha düzenli davranmaları gerekiyordu; oysa birçok grup kendini doğaçlamaya, yerel durumlara esnek yanıt vermeye ve toplu karar vermeye adamıştı. Hayatta kalanlar daha çok sıradan tiyatro toplulukları gibi oldular.

Sonra, “evrensel” bir şiirsel ifadeye ulaşmak, büyük oyunu yazmak için “sanat” üretmenin cazibesi vardır. Sol-liberal muhalifler, ilerici bir siyaset için ‘sanat’ iddiasında bulundular, ancak buna rağmen, kavram genellikle otoriteye, bilinmezliğe ve derinliğe yönelik iddiaları koruyor ve bunlar erişilebilirliğe ve dış gruplara bağlılığa müdahale etme eğiliminde. Edward Bond bu ayartmaya karşı savunmasız görünüyor.

Saçaklara yönelik diğer tehdit, işçilerinin ve ürününün krema haline getirilmesidir. Yazarların, sanatçıların ve yönetmenlerin daha zengin çalışma koşulları nedeniyle National, RSC, West End ve televizyona çekilmesi kesinlikle anlaşılabilir bir durumdur. Bu bazen kenar tiyatro için bir zafer, bazen de bir satış olarak temsil edilir.

Aslında, popüler veya kârlı olduğu kanıtlandığında inovasyonun satın alınması yalnızca pazarın işleyiş şeklidir. Bir yandan, saçakların örgütlenmesini yok eder ve onu yetenekten yoksun bırakır; diğer yandan yeni insanlara yer açar. Ancak, John Arden ve John McGrath, geleneksel fırsatlardan vazgeçerek diğer yoldan gittiler (ilginç bir şekilde bu, İngiltere’den ayrılmak anlamına geliyordu).

tercüman tercüman

Biyografinin Tamamını Gör