Tiyatrodaki Literalizm – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri
Sahne Düzgünlüğü
Roethke ve Duncan’ın dolambaçlı yolları bulup birleştirmesi, Bishop’un açıklamalarını silmesi veya Ashbery’nin dilin kaçınılmaz “biz-olmama” duygusunu ortaya çıkarması olsun. Ama bunun Graham’ın arkadaşıyla ne ilgisi var?
Bu yaklaşan görme kaybının etrafında dönen Graham, sınırlar içinde dolaşmasını ve çalışmasını kumaşla ilişkilendiriyor ve bu sınırları kabul etme savunmasını sunuyor: ‘Gözlerimi kapattım ve yolumu hissettim/taş boyunca duvarlar güzel. Görüşü engelliyorlar ve onların kavrayışında/içinde olmak zengin hissettiriyor.
Bu sınırları gösteren ve bilen Graham, gerekli ayrılık duygusuyla rahat bir şekilde, tıpkı Bishop gibi, taştaki boşlukları aşan dünyanın ezici bir deneyimine gelir. Yani, betimlemenin ya da belleğin sınırlarını kabul etmek gibi körlük koşulunu üstlenmek, bizi yalnızca dünyaya hükmetme arzusunu bir kenara bırakmaya zorlamakla kalmaz, aynı zamanda ellerimizi çatlaklar ve boşluklar boyunca patlayıcı bir şekilde koşmamıza da izin verir. Girişimlerimizi sıraya göre şekillendirmek de gerekir. Bütün bu şairlerin hemfikir olacağı gibi, asla bir kestirme yol yoktur.
Graham’ın son çalışmasındaki enerjisinin çoğu, genel olarak son Amerikan şiirinin enerjisinin çoğu, kendini bu tür körlük anlarında yakalamanın yollarını bulmaya, ardından kendini tutmanın ve boşluklar ortaya çıkana kadar bu durumu okşamaya harcandı. Bu, dilin tuhaf ve oldukça dikkat çekici bir kullanımını sağlar.
Dini literalizm nedir
Literalizm nedir
Tiyatro Türleri ve Özellikleri
Tiyatro Türleri Nelerdir
Tiyatro Nedir kısaca
Yaratılışçılık Nedir
tiyatro nedir 9. sınıf edebiyat
Modern Tiyatro nedir
Örneğin, bir hizmetçiyle ütü yapmayla ilgili bir çocukluk anısıyla süslenen Graham, kendini o gömülü sahnenin düzgünlüğünü aşırı vurgularken yakalar, sonra kendini bu tür düzenli yapıların kaçınılmaz yanlışlığını kabul etmeye zorlar: ‘Kırılgan gövde/buradan/oraya trajedi, biliyorum,/onu beslediğimiz/çatlayana/açılana kadar giden yoldur.
Belleğindeki çiçeğin körlüğünü kabul ederek, gerçek olaylarla arasındaki trajik uzaklığının farkına vararak, kökü “çatlayana” ve ona sahnenin gerçek dehşetine yandan bir bakış verene kadar dikkat ve şaşkınlıkla “beslemeye” devam eder. Buradaki amacım, Graham’ın, dolambaçlı yol olarak hafızanın gerçek statüsünün onu şaşırttığı ve daha sonra istismar edilebileceği bir durum yaratmış olmasıdır.
Aynı şekilde, bir arka bahçe sahnesini anlamlandırmak için ‘karakterler ve bıçak/bir olay örgüsünün’ oldukça hazır kullanımı ya da bir ressamın hafif sırılsıklam yüzey sevgisine olan hayranlığı, sonunda kör olarak kabul edilir, sonra yeni bir türe dönüşür.
O halde bütün bu şairler, Graham’ın “Dilin yetersiz olduğu yerleri olabildiğince hissetmem gerekiyor” dediği zaman onunla hemfikir olacaktır. Bu Amerikalı şairler (ve diğerleri) ne bu kaçınılmaz başarısızlıktan hırssız bir salon etkinliğine geri çekilmek, ne de onu görmezden gelmek ve en ince kalasların üzerinde neşeyle yürümek, bu tam gerilimi kabul ettiler, hatta her ikisini de bu sınırlamaya işaret etmek için bir dizi yol keşfetmeye davet ettiler.
SAHNE
“Tiyatroda mükemmellik, bir eylemi tam olarak taklit etmekten ibarettir, öyle ki, gerçeklik yanılsamasını hiçbir zaman kesintiye uğratmayan seyirci, eylemin kendisinde olduğunu hayal eder”. Diderot bunu on sekizinci yüzyılın ortalarında yazdığında, hem batı sahne sanatındaki bir eğilimi özetliyor hem de gelecekteki egemenliğini müjdeliyordu; çünkü sonraki yüzyıl boyunca, teatral literalizm, yirminci yüzyılın teori ve pratiğinin büyük bir kısmının ona karşı gelmesine rağmen, Avrupa’da hala yaygın olan bir ortodoksluk kurmaya da başladı.
Stagecraft’ı düşünürken, bu gerçekçiliğin bir dizi olasılıktan yalnızca biri olduğunu kabul etmek önemlidir. Eylemleri sadakatle temsil etmek, “tam olarak” göründükleri gibi yeniden yaratmak, (dünya tiyatrosu tarihi açısından) belirli ve yeni bir zanaattır. Bu, dramanın doğal bir özelliği de değildir.
Tiyatrodaki literalizm, Peruzzi, Serlio ve diğerlerinin çalışmalarından kaynaklanan bir resimsel yanılsama geleneğinden gelişti. Bu geleneğin kökleri Rönesans resminde, perspektif ve çerçeve kavramlarındaydı. Bu “pencere” referans alınarak bir gerçeklik yanılsaması düzenlenir ve perspektifin kullanılmasıyla onun arkasında mevcut hale getirilir. Inigo Jones, bu senografinin unsurlarını İngiltere’ye tanıttı ve 1630’daki Kraliyet Kokpiti için yaptığı tasarım, sahne önü kemerinin öncüsüdür. Bununla birlikte, İngiliz tiyatrosunun bu sahne ustalığı biçimini benimsemesi, ancak interregnum yerli sahneleme yöntemlerinin sürekliliğini bozduktan sonra oldu.
İlk başta, yalnızca manzara dünyası bir çerçeve ve bir yansıtma merkezi tarafından yönetiliyordu ve oyunun işlenmesi bu dünyanın önünde hem oyuncular hem de izleyiciler için ortak bir alanda gerçekleşti. Oyuncular giriş ve çıkışlarını kalıcı sahne önü kapılarından yaptılar ve değişen sahnenin izlenebileceği çerçevenin önünde hareket etmek için oyun odasına da taşındılar.
Ancak zaman içinde ekonomik ve sosyal baskılar, sanatçıların seyirciyle paylaştığı bu alandan uzaklaşmasını ve giderek resimsel yanılsamanın bir parçası haline gelmesini sağladı. Bunun her zaman rahat olmadığı, on sekizinci yüzyıl aktörü William Dowton’a atfedilen şikayette açıkça da görülüyor.
Tek bir bakış açısı etrafında örgütlenmiş bir dünyaya bu geçiş, Londra tiyatrolarının tasarımında, hem sahne eylemine hem de oyuncular ile seyirci arasındaki ilişkiye dayatılan değişikliklerde açıkça izlenebilir. 1880’de Haymarket tiyatrosunun arkasında her şeyin resimsel yanılsama olduğu yaldızlı bir çerçevesi vardı, çünkü bu “açık pencerenin” önünde körelmiş bir sahne bile yoktu. Teknolojideki ilerlemeler, bu değişimle birleşerek literalizmin ortodoksisini kurdu. Gaz, oditoryum ışıklarının kısılmasını sağladı, ancak bu, yalnızca bir illüzyon anını yoğunlaştırmak için kullanılan özel efektler için de saklandı.
1880’lerde Lyceum’da bir performans boyunca oditoryumu sürekli olarak karartmaya başlayan Irving’di. Elektriğin ortaya çıkmasıyla birlikte bu, tiyatrodan sonra tiyatroda da kolayca uygulanan bir uygulamaydı. Artık bir oyuncu seyirciden ya da oditoryumdan habersiz görünebilir, hayali eylemin olduğu yerde görünebilir ve karanlık tarafından cesaretlendirilen her bir izleyici yakın çevreyi ‘unutabilir’ ve mekanda pasif, görünmez bir varlık haline de gelebilir.
Dini literalizm nedir Literalizm nedir Modern Tiyatro nedir tiyatro nedir 9. sınıf edebiyat Tiyatro Nedir kısaca Tiyatro Türleri Nelerdir Tiyatro Türleri ve Özellikleri Yaratılışçılık Nedir
Son yorumlar