TRAJEDİ – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri
TRAJEDİ
TANIMLAMA ZORLUĞU
1958’deki İngiliz Akademisi Shakespeare Dersinde, Shakespeare Trajedisi diye bir şey olmadığı yolundaki sapkın düşünceyi geliştirdim: sadece Shakespeare trajedileri vardı. Birkaç hafta sonra seçkin bir klasik bilim adamının “Yunan Trajedisi” diye bir şey olmadığını söylediği bildirildi: Sadece Yunan trajedileri vardı. İkimiz de oyunlar arasındaki farkların benzerliklerden daha önemli olduğunu tartışıyorduk, ancak bunlar aşikardı: ve eğer tek bir oyun yazarının oyunları arasındaki farklar bile Racine’in Bérénice’ini Phèdre’den ayıranlar kadar büyük olabilirse, bundan şu sonuç çıkar: Aeschylus’tan Anouilh’e kadar tüm trajedi yelpazesi düşünüldüğünde, genel bir tanım imkansız görünüyor.
Sofokles’in tek bir oyunu için yeterli bir tanım, Ibsen’in Rosmersholm’u ile alakasız görünebilir. Ek bir tehlike daha var: Bir tanım, geçerli olmadığı bir şaheseri kötülemek için kullanılabilir. Shakespeare, Stendhal tarafından Racine’i eleştirmek istediğinde çok kullanıldı ve Voltaire, Hamlet’ten, Fransız klasik trajedisinden farklı olduğu için, sarhoş bir vahşinin eseri olarak bahsetti.
Akılda tutulması gereken başka bir nokta var. Aristoteles Poetika’sında bildiği trajedileri ele alırken, kurallar koymuyor, sadece tartışılan oyunların niteliklerini ve kusurlarını analiz ediyordu. Bazı trajedilerin eylemi, kederden mutluluğa ilerleyebilse de, daha etkili trajedilerin ters yönde gittiği sonucuna vardı.
Kahramanın bencil kocasının yerine ölmeyi kabul ettiği ve Herakles tarafından mezardan geri getirildiği Alkestis veya Tauris’teki Iphigenia’nın erkek kardeşinin hayatını kurtardığı, çoğu kişi tarafından traji-komedi olarak kabul edilir. Aristoteles Cymbeline ve The Tempest’i trajedi olarak sınıflandırırdı.
Aristoteles, trajik kahramanların ne kesinlikle kötü ne de kesinlikle iyi olması gerektiğine inanıyordu. Bunu Shakespeare’in oyunlarına uygularsak, III. Richard gibi bir kötü adamın yıkımına sevinmeliyiz, ancak Macbeth gibi çok sayıda cinayet işleyen bir karaktere sempati duyabiliriz, çünkü oyunun sonunda bile bunu hissediyoruz.
Aristoteles, izleyicilerin mükemmel derecede iyi bir adamın düşüşünden tiksineceklerini düşündü. Ancak seyirciler, belki de her iki kahramanın da bütünlüklerini feda ederek kendilerini kurtarabilecekleri için, Saint Joan veya Katedralde Cinayet’ten iğrenmiyor. Aristo, trajik kahramanın iyi ama kusurlu olması gerektiği sonucuna vardı.
Trajedi Nedir
Trajedi üç birlik kuralına uyar mı
Trajedi manzum mudur
Trajedi tiyatro
Trajedinin Özellikleri
Trajedi ne Demek TDK
Trajedi örnekleri
Dram Nedir
Trajik hata (hamartia) Hamlet tarafından 1. Perde, 1. Sahne’de (daha sonra Folio metninden silinen satırlarda) iyi anlatılmıştır. Sarhoşluk gibi kötü bir alışkanlık, doğumun bir sonucu ya da kötü şans yüzünden “insanın bir kusurunun damgası var” olabilir. Erdemlerine rağmen, diye devam eder Hamlet, bu küçük kusur itibarını zedeler ve Aristoteles’in de ekleyeceği gibi, onun yıkımına neden olur.
Trajik kahraman bizim gibi olduğu için bunu hissediyoruz, ancak Tanrı’nın lütfu ya da çekilişin şansıyla benzer bir felaketle karşılaşmış olabiliriz. Iago’nun yalanlarına inanıp Duncan’ı öldürmeye zorlanan Hamlet gibi tereddüt edebilirdik. Ancak trajik kahraman bizim gibi olsa da, Aristoteles, düşüşünün daha şok edici olması ve içinde yaşadığı toplum üzerinde daha büyük yankı uyandırması için, onun normalde takdir edeceğimiz saygın bir kişi olması gerektiğinde ısrar etti. Orta çağda, trajedinin belirleyici özelliği yüksek mülkten düşmeydi.
Aynı trajedi görüşü, Tudor zamanlarında, birçok tarihi ve efsanevi karakterin feci düşüşlerinden yas tuttuğu popüler Mirror for Magistrates’te ifade edildi. I. Elizabeth’in saltanatı sırasında, trajik kahramanlar olarak seçkin kişilerin bir kral, bir prens, yıkımı diğer birçok insanı etkileyen bir general olması hâlâ olağandı.
Bir çoban olan Tamburlaine bile, kariyerinin bitiminden önce dünyanın yarısının hükümdarı oldu; Bir bilgin olan Faustus, düşüşünden önce ünlendi; ve sadece Yorkshire Trajedisi gibi birkaç oyunda Elizabeth dönemi oyun yazarları trajik kahraman olarak düşük dereceli bir adamı seçtiler.
Ancak son üç yüz yılın tarihsel ve sosyal değişimleri ile kral kahramanlarının modası geçti. Dryden’ın All for Love unvanını kullanan Windsor Dükü hakkında bir trajedi hayal edilemezdi. Modern trajedilerin kahramanları ve kadın kahramanları, Aristoteles’in anladığı anlamda “seçkin” değildir. Çoğunlukla orta sınıftırlar.
Bazıları yalnızca bütünlüklerinde veya kendini gerçekleştirmelerinde üstündür. Arthur Miller’ın A View from the Bridge’indeki Eddie Carbone’un hiçbir özelliği yoktur, ancak “kendisinin tamamen tanınmasına izin vermiştir”. Yine de birçok insan, Aristoteles’in trajik kahramanın güçlü ve saygın olmasını istemekte haklı olduğunu düşünüyor. Romancıların, doğum ya da konum avantajları olmaksızın, karşılaştırılabilir ihtişamlı trajik figürler yaratmada oyun yazarlarından daha başarılı oldukları tartışılabilir. Dostoyevski’nin bazı kahramanları ya da Hardy’nin Tess’i ve Casterbridge Belediye Başkanı örnek verilebilir.
Aristoteles’in inançlarından bir diğeri, karakterden ziyade olay örgüsünün trajedinin en önemli unsuru olduğuydu. İkisi de önemli tabii. Olay örgüsü çok önemli ve karakterizasyon minimal olduğunda, bir dedektif hikayesi ya da gerilim filmi tarifine sahibiz: ve karakterin ilk temel ve olay örgüsünün önemsiz olduğu yerde, oynadığından daha iyi okunan bir oyun türü elde edebiliriz.
Yine de son dört yüz yılın en iyi trajedilerinden bazıları olay örgüsünden çok karaktere bağlıdır. Shakespeare’in ve Racine’in trajedilerinin hepsinin karmaşık ve heyecan verici olay örgüleri vardır, ancak trajedileri harika yapan olay örgüsünde yer alan karakterlerdir. Hamlet isteksizce, birinin intikamını alan diğerinin kurbanı olduğu iki intikam planına dahil olur; ama bir gerilim filmini büyük bir trajediye dönüştüren kahramanın karakteridir.
Phèdre’nin trajik olayları, örneğin kocasının ölümüyle ilgili yanlış haberler olay örgüsünün tesadüfleri tarafından ortaya çıkar, örneğin, ancak Phedre en başından beri bastırılmış tutkusundan ölüyor ve oyunun büyüklüğü ondan çok karakterine bağlıdır.
Çoğu Yunan trajedisinde olay örgüsü Aristoteles’in inandığından daha az önemlidir. Gerçekten de, görünüşe göre en sevdiği trajedi olan Kral Oidipus’ta merkezi bir öneme sahiptir. Oidipus, korkunç bir kehanetin gerçekleşmesini engellemeye çalışan iyi niyetli insanların eylemleriyle tanrılar tarafından kurulan bir tuzağa yakalanır. Oidipus, Kral Lear’da kör Gloucester tarafından anlatılan sadist canavarlara benzeyen tanrılar tarafından mahkum edilmiştir.
Kral Oidipus’taki entrikanın boğucu tarafından uyandırılan duygu öyle ki, devam filmindeki Oedipus at Colonus’taki koro, hayatın kaçınılmaz olarak trajik olduğu için, asla doğmamanın en iyisi olduğu sonucuna varıyor. Hangisi, pek çok erkeğin babalarını öldürmediğini ve daha azının anneleriyle evlendiğini söylemeye cezbediyor.
Dram Nedir Trajedi manzum mudur Trajedi ne Demek TDK Trajedi örnekleri Trajedi Nedir Trajedi tiyatro Trajedi üç birlik kuralına uyar mı Trajedinin Özellikleri
Son yorumlar