Varoluşsal Özellikler – Felsefe Üzerine Araştırmalar – Felsefenin Alanları Nelerdir? – Felsefe Nasıl İncelenir – Felsefe Alanında Ödev Yaptırma – Ödev Yaptırma Fiyatlar
Varoluşsal Özellikler
İlişkisel özellikler vardır: “Arkadaş”, ancak arkadaşıyla yalnızca sevilen şey aracılığıyla ilişki kuran ve rekabeti getiren bir arkadaş. “Davacı” ve “Rakip”, bir şey veya kavram üzerinde tartışır, ancak kavramın, kavramsal kişiliğe eklenen “Oğlan” gibi uykuda, bilinçsiz, algılanabilir bir bedene ihtiyacı vardır. Zaten başka bir düzlemde değil miyiz, çünkü aşk düşünmeye zorlayan şiddet gibidir – “Aşık Sokrates” – burada arkadaşlık sadece biraz iyi niyet ister mi?
Ve bir “Nişanlı” nın kavramsal kişilik rolündeki yeri nasıl reddedilebilir, ama bu onun yok edilmesine acele etmek anlamına gelebilir, ama filozofun kendisi “kadın” olmadan değil? Kierkegaard’ın (veya Kleist veya Proust’un) sorduğu gibi: Bir kadın, birini iyi tanıyan arkadaşından daha değerli değil mi?
Peki kadının kendisi filozof olursa ne olur? Ya da düşünceye içsel olacak ve “Sokrates kocası” nı kavramsal kişilik yapan bir “Çift”? “Arkadaş” a geri götürülmedikçe, ancak çok güçlü bir çileden sonra, anlatılamaz bir felaketten sonra ve dolayısıyla yine başka bir anlamda, karşılıklı bir sıkıntı içinde, yeni bir düşünce hakkı oluşturan karşılıklı bir yorgunluk (Sokrates, Yahudi geliyor). Geçmişle iletişim kuran ve birlikte anımsayan iki arkadaş değil, tam tersine, düşünceyi bölme, onu kendi içinde bölme yeteneğine sahip bir amnezi veya afazi çeken iki arkadaş. Personae çoğalır ve dallanır, birbirini ittirir ve birbirinin yerine geçer.
Dinamik özellikler vardır: Eğer ileri gitmek, tırmanmak ve alçaltmak kavramsal kişiliklerin dinamizmleriyse, Kierkegaard gibi sıçramak, Nietzsche gibi dans etmek ve Melville gibi dalmak, birbirlerine indirgenemez felsefi sporcular için diğer şeylerdir.
Ve eğer bugün sporlarımız tamamen değişiyorsa, eğer eski enerji üretme aktiviteleri yerini mevcut enerjisel ağlara ekleyen alıştırmalara bırakıyorsa, bu sadece türdeki bir değişiklik değil, aynı zamanda diğer dinamik özelliklerdir. Varlığın yeni maddeleriyle, dalga veya karla “kayan” bir düşünceye girin ve düşünürü kavramsal kişilik olarak bir tür sörfçüye çevirin: saf dinamik farkı ortaya çıkarmak için spor türünün enerjik değerinden vazgeçeriz. yeni bir kavramsal kişide ifade edilir.
Düşünce kendisine ait olanı sürekli olarak haklı olarak iddia ettiği ve Sokratik öncesi dönemden itibaren Adaletle yüz yüze geldiği ölçüde, hukuki özellikler vardır. Ancak bu, felsefenin trajik Yunan mahkemesinden çıkardığı gibi Davacının veya hatta Davacının gücü midir? Ve filozofların, kendileri suçlanan olmadıkları sürece, Tanrı’nın adaletine kayıtlı doktorların çoğu olan yargıç olmaları uzun süre yasaklanmayacak mı?
Varoluşçuluk Nedir
Varoluşçuluk Akımı Nedir
Varoluşçu kuram nedir
Mitwelt ne demek
Varoluşçu kuram temsilcileri
Varoluşçu psikoloji
Varoluşçu terapi
Existentialism Nedir
Leibniz, felsefeyi her yönden tehdit altında olan bir tanrının Avukatına dönüştürdüğünde, bu yeni bir kavramsal kişilik mi? Ya da araştırmacıların deneycilerin öne sürdüğü garip Araştırmacı kişiliği? Sonunda felsefeyi Yargıç’a çeviren, aynı zamanda akıl bir mahkeme haline gelen Kant’tır; ama bu, belirleyici bir yargıcın yasama yetkisi mi, yoksa yansıtma yapan bir yargıcın yargı gücü, içtihadı mı?
Bunlar oldukça farklı iki kavramsal kişiliktir. Ya da düşünce, yargıçları, avukatları, davacıları, suçlayıcıları ve sanık her şeyi tersine çevirir. Adaletin Masumiyet’e eşit olduğu bir içkinlik düzleminde Alice gibi ve Masum’un artık kendini haklı çıkarmak zorunda kalmayan kavramsal bir kişi haline geldiği, bir tür çocuk- artık hiçbir şey yapamayacağımız bir oyuncu, aşkınlık yanılsaması bırakmayan bir Spinoza vardır.
Yargılamalı ve masum birbiriyle birleşmemeli, yani varlıklar, hiç bir şekilde Yasa veya Değerler adına değil, hatta vicdanları sayesinde değil, onların içkin ölçütlerine göre yargılanmamalıdır. (“her durumda, İyinin ve Kötünün ötesinde, iyinin ve kötünün ötesinde anlamına gelmez”)
Ve varoluşsal özellikler var: Nietzsche, felsefenin varoluş biçimlerini ya da yaşam olanaklarını icat ettiğini söyledi. Bu nedenle, Diogenes Laertius’un filozofların başucu kitabını veya altın efsane Empedokles ve yanardağı, Diogenes ve fıçısını yazarak nasıl üreteceğini bildiği gibi, bir felsefenin portresini oluşturmak için birkaç hayati anekdot yeterlidir. Çoğu filozofun hayatının çok burjuva olduğu tartışılacaktır: ama Kant’ın çorap askısı, Akıl sistemine uygun hayati bir anekdot değil mi?
Ve Spinoza’nın örümcekler arasındaki savaşları sevmesi, onların daha yüksek etoloji olarak Etik sistemindeki kiplerin ilişkilerini saf bir biçimde yeniden üretmelerinden kaynaklanmaktadır. Bu anekdotlar, basitçe sosyal ve hatta psikolojik filozof türlerine (Prens Empedokles, köle Diogenes) atıfta bulunmaz, daha çok onların içinde yaşayan kavramsal kişiliği gösterir. Yaşam olasılıkları ya da varoluş biçimleri yalnızca kavramsal kişiliğin gücünü geliştiren bir içkinlik düzleminde icat edilebilir.
Filozofların yüzü ve vücudu, özellikle bakışta, sanki başka biri onların gözlerinden bakıyormuş gibi, onlara genellikle tuhaf bir görünüm veren bu kişileri barındırır. Hayati anekdotlar, filozofların kendilerinin beklenmedik bir şeye dönüştüğü ve kendi başlarına sahip olamayacakları trajik ve komik bir boyuta büründükleri kavramsal bir kişinin hayvanlarla, bitkilerle veya kayalarla ilişkisini anlatır. Biz filozoflar her zaman başka bir şey oluruz ve halka açık bahçe veya hayvanat bahçesi olarak yeniden doğarız.
ÖRNEK 6
Aşkın yanılsamaları bile bizim için yararlıdır ve hayati anekdotlar sağlar, çünkü içkinlik içinde aşkınla karşılaşmaktan gurur duyduğumuzda, tek yaptığımız içkinlik düzlemini içkinliğin kendisiyle yeniden doldurmaktır: Kierkegaard düzlemin dışına atlar, ancak “restore” olan şey ona göre bu askıda, bu durdurulmuş hareket, nişanlısı ya da kayıp oğul, içkinlik düzleminde varoluştur. Kierkegaard bunu söylemekte tereddüt etmez: aşkınlığa ait olan şey için biraz “istifa” yeterli olacaktır, ama içkinlik de restore edilmelidir.
Pascal, Tanrı’nın aşkın varoluşu üzerine bahse girer, ancak bahse girilen bahis, Tanrı’nın var olduğuna inanan birinin içkin varoluşudur. Yalnızca bu varoluş içkinlik düzlemini kaplayabilir, sonsuz harekete ulaşabilir ve yoğunluklar üretebilir ve yeniden üretebilir; oysa Allah’ın var olduğuna inanmayanın varlığı olumsuza düşer. François Jullien’in Çin düşüncesiyle ilgili olarak söylediği gibi, burada, aşkınlığın göreceli olduğu ve “içkinliğin mutlaklaştırılmasından fazlasını temsil ettiği” bile söylenebilir.
Mitwelt ne demek Varoluşçu kuram nedir Varoluşçu kuram temsilcileri Varoluşçu psikoloji Varoluşçu terapiExistentialism Nedir Varoluşçuluk Akımı Nedir Varoluşçuluk Nedir
Son yorumlar