18. YÜZYIL KURGU MODLARI – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri

18. YÜZYIL KURGU MODLARI

Bilgiyi organize eden yerleşik bir sistemdeki çoğu kargaşa gibi, Frye’ın sık sık alıntılanan cümlesinde çağrılan devrim, önceki yöntemimizin hatalarının, bunların yerini alması gereken sistemin şekli ve özünden çok daha iyi anlaşılmasına yol açtı.

Örneğin, on sekizinci yüzyıl kurmaca biçimlerine ilişkin daha önceki tartışmaların, girişimin olmazsa olmazı olarak yalnızca romanın ortaya çıkışına odaklandığını anlıyoruz. Benzer şekilde, düz ve yuvarlak karakterizasyon, gerçekçilik ve fantazi, hatta romanlar ve aşk romanları gibi sıradan ikiliklerin, bir zamanlar inandığımız gibi uçsuz bucaksız on sekizinci yüzyıl kurgu kıtasını keşfetmemiz için yararlı olmadığının farkına vardık.

Bu sistemler kurgu olarak patlatıldı, ancak son otuz yıllık edebiyat eleştirisi tarafından bize öğretilen şey, şimdi onların yerine koyduğumuz herhangi bir sistemin aynı zamanda bir kurgu, düzenlemeye ve karakterize etmeye çalıştığımız bir anlatı olarak etiketlenmesi gerektiğidir. 

Başka bir deyişle, on sekizinci yüzyıldaki kurmaca kiplerini tartışmak, izleyicisine incelenen ayrık öğeler arasındaki ilişkiyi daha iyi kavradıkları inancını sağlayacağını umduğumuz bir öykü anlatmaktır (on sekizinci yüzyıldaki bir bolluk).

Gerçek şu ki, her biri tarafından yaratılan ve diğerleriyle baştan çıkarıcı bir ilişkiler ağı yaratan binlerce metin, asla kalıcı olarak çözülemeyecek bir ağ. Bu bakımdan kurgusal kiplerin hikayesi, kiplerin kendisinden farklı değildir; her yerde farklı parçaları tutarlı bütünler halinde organize etme çabasını görüyoruz ve her yerde yaşamın tutarlılığa ve sabitliğe karşı direnişi karşısında aynı sınırlamaları görüyoruz.

Hikayeme kaçınılmaz bir gerçekle başlardım: on sekizinci yüzyıl İngiltere’sinde en çok okunan ve sıklıkla tartışılan anlatı koleksiyonu kutsal yazılardı. Okuryazar kitle için, en kolay ulaşılabilen iki yaklaşım yolu vardı; metnin kendisini okuyabilirler ya da her Pazar (ve diğer birçok durumda) kürsüden haftalık tartışmalara katılabilirlerdi.

Bunun ötesine geçmeyi düşünenler için (ve pek çokları bunu yaptı), kutsal metin tefsirleri ticareti, on sekizinci yüzyıl kitap ticaretinin açık ara en gelişen kısmıydı; Pazar günü duyulan vaazlar genellikle daha sonra yayınlandı veya büyük olasılıkla daha önce yayınlanmış koleksiyonlardan alıntılandı; ek olarak, tefsirlerin ve refakatçilerin, tarih ve sözlüklerin, coğrafyaların ve ansiklopedilerin büyük ciltleri popülerdi, sıklıkla alıntılandı ve danışıldı.

Bu girişimin doğası, bazı açılardan, 2000 yıl kadar önce başlayan Talmud Yahudi yorum geleneğinden önemli ölçüde farklı değildi. Özellikle, “midraş aggadah” (anlatı kelimesinin sözlü kökünden gelir) olarak adlandırılan tefsir, o kadar zengin bir literatür oluşturmuştur ki, daha sonraki Batılı hikaye anlatımlarının çoğu, kaynaklarını, şimdi neredeyse kutsal metin kaynakları üzerinde detaylandırmaya yönelik bu erken girişimlerde bulabilir. sıra dışı bir dilin (İbranice) ikiz engelleri ve Hıristiyanlığın Yahudi düşüncesini gasp etmesi nedeniyle bizim için görünmez.

18. yy türk edebiyatı aöf ders notları
18. yüzyıl Âşık edebiyatı Özellikleri
18. yüzyıl türk yazarları
18. yüzyıl şairleri
18. yy divan edebiyatı pdf
18. yy divan şairleri ve eserleri
19. yüzyıl divan edebiyatı şairleri
19.yy türk edebiyatı

Yine de, geçmişten ve mevcut gözlemden, kutsal bir metnin varlığının en göze çarpan yönünün, ürettiği yorum olduğunu ikna edici bir şekilde tartışmak için fazlasıyla yeterli kanıt bulunmaktadır.

Mevcut amaçlarımız için bir örnek yeterli olacaktır. On yedinci yüzyılın en üretken yorumcularından biri, sayısız şerhleri, şerhleri ​​(“sert metinler” üzerine), adanmışlıkları, polemikleri, vaazları, incelemeleri ve çalışmaları on iki cildi dolduran Piskopos Joseph Hall’du. Hall, herhangi bir kutsal ayeti alabilir ve kişinin başı dönene kadar üzerinde ayrıntılı açıklamalar çalabilir.

Anlatı, Tsarephath’ın dul karısından son yemeğini onunla paylaşmasını isteyen İlyas’tan bahseder: ‘Ve gitti ve İlyas’ın dediğine göre yaptı’; ayetin ikinci yarısı sonucu kaydeder. Kısacası elimizde bir mucizenin kaydı var, günlük hayatın ortasında bir ilahi müdahale. Hall, hikayede bu anı, farklı bir dul kadının ne düşünüp ne yapmış olabileceğine dair hayali bir monolog aracılığıyla detaylandırır: ve onu öfkeli bir tiksintiyle gönderdiler: “Cesur İsrailli; bu istekte hiçbir sebep yok. Tanımadığın bir gezgin olan hayatının benim için oğlumunkinden, benimkinden daha değerli olması gerektiğini düşünmene ne sebep olabilir?”

Hall, dul eşinin talebin mantıksızlığını araştırdığı bu türden on cümle sunar; hepsi varsayımsaldır, çünkü o ve biz kutsal dul kadının İlyas’a ve Tanrı’ya hizmet ettiğini bildiğimiz içindir. Açıkçası, Joseph Hall’un çok eski bir hikayeye yeni bir isim empoze edecek romanın babası olduğunu ima etmek istemiyorum.

Önermek istediğim şey, Hall’un yönteminin sonraki yüzyılda sayısız yorumcu tarafından tekrarlandığı ve on sekizinci yüzyılda verilen ve yayınlanan sayısız vaazın çekirdeğini oluşturduğudur. Özellikle, Anglikan’ın vaazlarda karmaşık doktrinsel anlaşmazlıklardan kaçınma üzerindeki vurgusu, “ilkel” ve “pratik” tanrısallığın ön plana çıkmasına neden oldu; bu, öncelikle, İncil yaşamının çağdaşlara “nasıl yaşanacağını” öğretebilecek bir şekilde yeniden anlatılması anlamına geliyordu.

Bu tür vaazların önemli bir uygulayıcısı, dört ciltlik vaaz yayınlamak için The Life and Opinions of Tristram Shandy’nin (1759-67) başarısını kullanan Laurence Sterne idi. Sterne, Elijah ve dul hakkında kendi vaazını okudu ve Hall’dan ödünç aldı; hesabı sayfalarca yayınlanır, ancak Hall’daki bir ipucu üzerine kurulmuş bir cümle özellikle ilgi çekicidir.

Varsayımsal dul kendi kendine şunu tartışır: “Eğer bu adam kendi gizli gizemiyle ya da Tanrı’sının gücüyle benim için doğaüstü bir kaynak sağlayabiliyorsa, bu nereden geliyor ki, şimdi yoksun kalıyor. hem açlıktan hem de susuzluktan zulme uğramıştır. İncil ayeti, Hall’un yeniden anlatımı ve Sterne’in daha fazla detaylandırması, on sekizinci yüzyıl kurgu tarzlarına dair kendi hikayemi asmaya çalışacağım kilit noktalarıdır.

Tarih olarak bildiğimiz tarzla başlayacağım, bir sınırı temsil eden bir kurgu biçimi, çünkü onu yazan ve okuyan pek çok kişi bunun bir icat değil, gerçekliğin bir kaydı olduğunu iddia ediyor. Bu inancın metafiziksel zorlukları bizim kapsamımızın dışındadır, ancak on sekizinci yüzyılda yalnızca en küçük bir avuç insanın, hikayeyi anlatmadan önce Elijah ve dul kadının yaşadığından şüphe duyabileceği konusunda hemfikir olabiliriz.

tercüman tercüman

Biyografinin Tamamını Gör