Afrikalı Yazarlar – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri
Afrikalı Yazarlar
Avrupalı eleştirmenlerin sömürgeleştirmeden önce gelen Afrika edebi ve sözlü geleneklerini görmezden gelme ve değersizleştirme, epik, romantizm, roman vb. yazarlar, bu kategoriler için kendi belirledikleri kriterleri karşılamadıkları içindir.
Sadece Gerald Moore gibi İngiliz eleştirmenlerin değil, aynı zamanda Michael Echeruo ve Donatus Nwoga gibi Nijeryalı eleştirmenlerin değerlendirmelerinde F.R.Leavis’in etkisinin özellikle güçlü olduğunu görüyorlar. Chinua Achebe ve Camara Laye gibi romancıların eserleri ve diğer yanda Christopher Okigbo’nun şiirinin bilinmezliğidir.
Charles Larson’ın The Emergence of African Fiction (1972) adlı eseri, Afrika kurgusunun ancak Avrupa’nın Afrika’ya müdahalesinden sonra ‘ortaya çıktığı’, onun burjuva Avrupa romanı açısından yargılanması gerektiği varsayımıyla Avrupa-merkezci eleştirinin tipik bir örneği olarak görülüyor. aynı doğrultuda gelişecektir.
Chinweizu ve yardımcı yazarları, Ayi Kwei Armah’ın, Larson’un “isminin, kendisinin eşsiz bir biçimde parlak bir savunucusu olduğu, Afrika gerçeklerinin Batılı önyargılara uyacak şekilde makul bir şekilde çarpıtılmasından oluşan, bilimsel eleştiri tarzıyla eşanlamlı hale geldiği” önerisini neşeyle benimsiyorlar. kurguyu kurgu eleştirisi olarak kullanma sanatı. Buna “larsony” dememizi öneriyorum.
Çoğu Afrikalı yazar ve eleştirmen, Avrupa kriterlerinin ve modellerinin “evrenselliğini” gönül rahatlığıyla kabul eden eleştirel bir duruşun bu şekilde kınanmasında ortak bir neden bulurken, birçoğu Afrika Edebiyatının Sömürgesizleştirilmesine Doğru kurmak istediği “Afrika” kriterlerini keskin bir şekilde sorguladı.
Bu kriterlerin başında, “yüzeyin altındaki anlam katmanlarının keşfini” talep eden “Avrupa-modernist müstehcenlik” yerine, açıklık, erişilebilirlik ve bu niteliklerin her ikisini de bünyesinde barındıran bir Afrika geleneğine dönüş vardı.
Romanı ve şiiri bu “Avrupa-modernist müstehcenlik”in ileri bir örneği olarak anılan Soyinka, Geçiş sayfalarında, başlığı yanıtının ruhunu ve içeriğini aktaran bir makaleyle yanıt verdi.
Tıpkı romanları, oyunları ve şiirlerinin hem Yoruba hem de Avrupa mitinden yararlanması ve modern bir metafizik şair gibi modern teknolojinin metaforlarını kullanması gibi, Soyinka da burada Yoruba’nın ve diğer geleneklerin karmaşıklığını ve bunların birbirleriyle olan karmaşık etkileşimlerini vurgulamak için can atıyor. çağdaş teknoloji ve diğer kültürler ve saf ve basit bir geçmiş ve basmakalıp basit yerliler kavramının tamamını reddediyor.
Chinweizu, Jemie ve Madabuike, tartışmalarını Batı ve Güney Afrikalı yazarlar ve eleştirmenler üzerine odaklayarak, kurgu, drama ve denemeleri son yıllarda tartışmanın ana hatlarından biri haline gelen bir yazara dikkat çekecek kadar az ilgi gösteriyorlar. Afrika edebiyatının değerlendirilmesi ve gelecekteki yönü, Ngugi wa Thiong’odur. Tüm Afrika kıtasını kucaklamak konusundaki ön iddialarına rağmen, yalnızca bir başka Doğu Afrikalı yazardan, Ugandalı şair Okot p’Bitek’ten bahsedilir.
Afrika Edebiyatı
Kurgusal tarih romanları
Kitapyurdu
Angola geçim kaynağı
Küresel Isınma ile ilgili kitaplar
Angola fakir mi
Angola başkenti
Angola insanları
Achebe, Soyinka, LaGuma ve Ngugi dışında birçok kişi tarafından en önemli Afrikalı romancı olarak kabul edilen Somalili romancı Nuruddin Farah hiç görünmüyor. 1980’lerde Ngugi bu tartışmanın iki boyutunda, dil sorunu ve ideolojinin rolünde ön plana çıktı.
Ngugi’nin ilk üç romanı, Ağlama Çocuk, Arasındaki Nehir ve Bir Buğday Tanesi, Kikuyu kültürünün ve geleneklerinin değerini belirleme kararlılığında Jomo Kenyatta’nın Yüzleşme Dağı Kenya’sından etkilenen kültürel milliyetçi bir yönelim olarak görülebilir. Achebe’nin kurgusu ile sömürge karşılaşmasını tasvir etmede tarafsızlık için bir endişedir.
Eve Dönüş’teki denemeler Frantz Fanon’un artan etkisini ortaya koyuyor, ancak daha sonraki romanı Kan Yaprakları ve Micere Mugo ile birlikte yazdığı oyunda, Dedan Kimathi’nin Davası, eserinin biçimi ve içeriği en açık şekilde ortaya çıkıyor. Kültürel gücün ve siyasi değişimin kaynağı olarak köylülüğe ve toprağa bir Fanoncu vurguyla birlikte, toplumunun Marksist bir analizine olan bağlılığını gösterir.
Ngugi’nin daha sonraki deneme koleksiyonları, Writers in Politics and Decolonizing the Mind, kesin ve açık bir şekilde siyasi değişime bağlı bir literatürü savunur ve daha sonraki kurgu ve draması gibi, uluslararası kapitalizmin ve ona eşlik eden neo-sömürgeciliğin birincil olduğu inancına dayanır. Kenya’da kitlelerin yoksulluğunun ve değerlerin ve kültürün yozlaşmasının nedenleridir.
Toplumun kapitalist yapısını ortadan kaldırmak için bir işçi/köylü ittifakının nedenlerine ilişkin bu analiz ve savunuculuğu, Nijeryalı yaratıcı yazarlar ve eleştirmenler Onoge dahil olmak üzere Afrika’daki bir dizi genç yazar ve eleştirmeni güçlü bir şekilde etkiledi.
Petals of Blood’ı tamamladıktan sonra, Ngugi eleştirel denemeler dışında İngilizce yazmayı bıraktı ve drama aracı ve sözlü hikaye anlatımından geliştirilen yeni bir düzyazı biçimi olarak ana dili Gikuyu’ya döndü. İngilizce’yi reddetmesinin ve Gikuyu’yu benimsemesinin nedenleri, Zihni Sömürgeden Kurtulmak’ta toplanan bir dizi denemede ortaya konmuştur. Sömürgecinin dilini “[sömürgecinin] gücünün büyülediği ve ruhu esir tuttuğu en güçlü araç” olarak reddeder. Kurşun, fiziksel boyun eğdirmenin aracıydı.
Dil, ruhsal boyun eğdirmenin aracıydı. Emperyal gücün kültürel varsayımlarını beraberinde getirdi ve aynı zamanda Afrikalı çocuğun ev ve tarım dünyası ile okul çevresi arasında tam bir kopuşu teşvik etti ve sonunda İngiliz eğitimli Afrikalı yazarı kendi köklerinden ve çoğunluğundan ayırdı.
Dahası, Ngugi, Afrikalı yazarın kendi yerli dilinin gelişmesine ve düşüşünden ziyade zenginleşmesine katkıda bulunma görevi olduğunu savundu. Kendini adamış bir Marksist yazar olarak, Ngugi’nin en güçlü argümanı, İngiliz dilinin ve İngiliz romanının biçiminin yabancı olduğu değişimi getirmesi en muhtemel gruba, işçilere ve köylülere ulaşma ve onları etkileme arzusuyla ilgilidir.
Afrikalı yazarlar tarafından İngilizce kullanımı konusundaki tartışmalar uzun süredir devam eden bir tartışmadır. Obi Wali’nin 1963’te Transition’a yazdığı (İngilizce) bir mektup, Afrikalı yazarlar tarafından yerli dillere dönüşü savundu, çünkü İngilizce’nin sürekli kullanımı yalnızca kısırlığa yol açabilir.
Achebe, bu mektuba verdiği yanıtta, deneme ve röportajlarında, İngilizce’nin Nijeryalı yazarlara ulusal bir dil, bir bütün olarak ulusla iletişim kurma aracı ve ayrıca Afrika’daki diğer okuyucu ve yazarlarla iletişim kurma aracı sağladığını savundu.
Dahası, Afrikalıların olağanüstü bir yaratıcılıkla kullandıkları ve “Afrika deneyimlerinin ağırlığını taşımak için” kendi dillerini oluşturdukları bir dil olduğunda ısrar etti.
Afrika Edebiyatı Angola başkenti Angola fakir mi Angola geçim kaynağı Angola insanları Kitapyurdu Küresel Isınma ile ilgili kitaplar Kurgusal tarih romanları
Son yorumlar