Aktivite Oranları – Muhasebe Alanında Tez Yaptırma – Muhasebe Tez Yaptırma Ücretleri – Muhasebe Ödevleri – Muhasebe Ödev Ücretleri
Aktivite Oranları
Birim düzeyindeki oranların neden olduğu bozulmaların üstesinden gelmenin en doğrudan yöntemi, kullanılan oranların sayısını artırarak, oranların çeşitli ürünler tarafından genel genel gider maliyetlerinin gerçek tüketimini yansıtmasıdır.
Böylece, genel giderleri fabrika veya departman havuzlarında birleştirmek yerine, her bir genel genel gider faaliyeti için oranlar hesaplanır. Oranlar, tüketimi ölçen nedensel faktörlere dayanmaktadır (birim düzeyinde ve birim düzeyinde olmayan etkinlik sürücüleri). Bu yaklaşım ve elde edilen veriler kullanılarak, her bir aktivite için aşağıdaki aktivite oranları hesaplanır.
Maliyetler, faaliyet oranlarının her bir faaliyet tarafından tüketilen miktarla (faaliyet sürücüsü tarafından ölçüldüğü gibi) çarpılmasıyla her ürüne atanır. Faaliyet oranları kullanılarak birim maliyetler gösterilir.
Farklı Ürün Maliyetleme Yöntemlerinin Karşılaştırılması
Burada, faaliyet tabanlı maliyetlemeden elde edilen birim maliyetler, fabrika çapında veya departman oranı kullanılarak fonksiyonel tabanlı maliyetleme tarafından üretilen birim maliyetlerle karşılaştırılır. Bu karşılaştırma, genel giderleri atamak için yalnızca birim tabanlı etkinlik sürücülerinin kullanılmasının etkilerini açıkça göstermektedir.
Faaliyete dayalı maliyet ataması, genel gider tüketimi modelini çoğaltır ve bu nedenle gösterilen üç maliyetten en doğru olanıdır. İşlevsel tabanlı maliyetleme, kokulu kartların maliyetini düşürür ve normal kartların maliyetini artırır. Aslında, ABC ataması, kokulu kartların maliyetini kutu başına en az 8,80 dolar artırır ve normal kartların maliyetini en az 0,88 dolar azaltır.
Bu nedenle, önemli birim dışı genel giderler ve ürün çeşitliliği varlığında, yalnızca birim tabanlı etkinlik sürücülerinin kullanılması, bir ürünün diğerini desteklemesine yol açabilir (normal kartlar kokulu kartları sübvanse ettiğinden).
Bu sübvansiyon, bir ürün grubunun son derece karlı olduğu ve başka bir ürün grubunun fiyatlandırmasını ve rekabet gücünü olumsuz etkileyebileceği görünümünü yaratabilir. Yüksek rekabet ortamında, maliyet bilgisi ne kadar doğru olursa, planlama ve karar verme o kadar iyi olur.
ABC Kullanıcıları
Goodmark Company örneği, ABC’nin bir firma için ne zaman yararlı olabileceğini anlamamıza da yardımcı olur. İlk olarak, birden fazla ürüne ihtiyaç vardır. ABC, tek ürün ayarı için ürün maliyet doğruluğunda artış sağlamaz. İkincisi, ürün çeşitliliği olmalıdır. Ürünler, birim düzeyindeki etkinliklerle aynı oranda birim düzeyinde olmayan etkinlikleri tüketiyorsa, ABC atamaları, işlevsel tabanlı atamalarla aynı olacaktır.
Üçüncüsü, birim düzeyinde olmayan genel giderler, üretim maliyetinin önemli bir yüzdesi olmalıdır. Değilse, nasıl atandığının pek önemi yoktur. Bu nedenle, birden fazla ürüne, yüksek ürün çeşitliliğine ve birim düzeyinde olmayan önemli genel giderlere sahip fabrikalara sahip firmalar, bir ABC sistemi için adaydır.
Bir anket bu kavramı inceledi. Ankete katılan bu firmaların yüzde 49’u ABC’yi benimsemişti. Benimseyen firmalarla karşılaştırıldığında, benimseyen firmaların, toplam üretim maliyetlerinin yüzdesi olarak ifade edildiğinde, çarpık maliyetler için daha yüksek bir potansiyel ve daha yüksek bir genel gider seviyesi bildirdiği bulundu. Benimseyen firmalar ayrıca karar verme için doğru maliyet bilgisi için daha büyük bir ihtiyaç veya fayda olduğunu bildirdi.
Karlılık oranları formülleri
Oran analizi PDF
Ekonomik Rantabilite oranı
Mali Yapı Oranları
Ekonomik Rantabilite Oranı formülü
Devamlı Sermaye Oranı
Faaliyet Oranları formülleri
Bir işletmenin karlı bir şekilde çalışıp çalışmadığını ölçmede
Faaliyete Dayalı Maliyetleme Sistemi
Goodmark Company örneği, temel maliyetlerin işlevsel veya faaliyet tabanlı maliyetlendirme için aynı şekilde atandığını oldukça açık bir şekilde göstermektedir. Örnek ayrıca, genel genel giderlerin toplam tutarının her iki yaklaşımda da atandığını göstermektedir. Bununla birlikte, her ürüne atanan miktar, hangi yöntemin kullanıldığına bağlı olarak önemli ölçüde farklılık gösterebilir.
Faaliyete dayalı maliyetlemenin teorik dayanağı, maliyetleri ürünlerin kaynak tüketim modeline göre atamasıdır. Bu doğruysa, birim tabanlı sürücüler ürünlerin tam tüketim modelini yakalayamadıkları için, ürün çeşitliliği varsa faaliyet tabanlı maliyetleme daha doğru ürün maliyetleri üretmelidir.
Goodmark örneği, fabrika çapında bir maliyet havuzu, departman maliyet havuzları veya faaliyet maliyet havuzları arasından seçim yapmamız gerektiğini gösteriyor. Bu doğru olmakla birlikte, farklı kümelenme düzeylerinden bahsettiğimiz de doğrudur. Gerçekte, ürün çeşitliliği yoksa ve fabrika çapında bir maliyet havuzu seçilirse, tek ihtiyacımız olan genel muhasebe hesaplarından alınan genel gider kaynaklarının maliyetidir: amortisman, maaşlar, kamu hizmetleri, kira vb.
Öte yandan, departman maliyet havuzları, maliyetlerin her üretim departmanına atanması gerektiğinden daha fazla ayrıntı ve daha az toplama gerektirir. Son olarak, faaliyete dayalı maliyetleme, gerçekleştirilen her bir faaliyetin ve bununla ilişkili maliyetlerin tanımlanması gerektiğinden, en ayrıntılı ve en az toplulaştırmayı gerektirir.
Gösterildiği gibi, bir faaliyete dayalı maliyetleme (ABC) sistemi, maliyetleri önce faaliyetlere, ardından ürünlere ve diğer maliyet nesnelerine kadar izler. Temel varsayım, faaliyetlerin kaynakları tükettiği ve ürünlerin ve diğer maliyet nesnelerinin faaliyetleri tükettiğidir. Bir ABC sistemi tasarlarken, listelendiği gibi altı temel adım vardır.
Faaliyet Tanımlama ve Sınıflandırma
Faaliyetleri belirlemek, faaliyete dayalı bir maliyetlendirme sistemi tasarlamanın mantıklı bir ilk adımıdır. Faaliyetler, diğer insanlar için ekipman veya insanlar tarafından gerçekleştirilen eylemleri veya gerçekleştirilen işleri temsil eder. Bir aktiviteyi tanımlamak, genellikle bir eylem fiili ve eylemi alan bir nesne kullanarak yapılan eylemi tanımlamaya eşdeğerdir.
Tanımlanan faaliyetlerin basit bir listesine faaliyet envanteri denir. Bir elektronik üreticisi için örnek bir faaliyet envanteri listelenmiştir. Tabii ki, çoğu kuruluş için faaliyetlerin gerçek envanteri 12’den fazla aktiviteyi listeleyecektir (200 ila 300 nadir değildir).
Aktivite Tanımı
Faaliyetlerin bir envanteri mevcut olduğunda, faaliyetleri tanımlamak için faaliyet öznitelikleri kullanılır. Faaliyet öznitelikleri, bireysel faaliyetleri tanımlayan finansal olmayan ve finansal bilgi kalemleridir. Bir etkinlik sözlüğü, bir kuruluştaki etkinlikleri istenen niteliklerle birlikte listeler. Seçilen nitelikler, hizmet edilen amaca bağlıdır.
Bir ürün maliyetleme hedefi ile faaliyet özniteliklerinin örnekleri, faaliyeti tanımlayan görevleri, faaliyet tarafından tüketilen kaynak türlerini, bir faaliyette işçiler tarafından harcanan zamanın miktarını (yüzdesini), faaliyeti tüketen maliyet nesnelerini ve faaliyetin bir ölçüsünü içerir.
Faaliyetler, hem ürün maliyetlendirme hem de sürekli iyileştirme için yapı taşlarıdır. Bir faaliyet sözlüğü, faaliyete dayalı maliyetlemenin yanı sıra faaliyet yönetimi için de önemli bilgiler sağlar. Bu, bölümün ilerleyen kısımlarında tartışılacak olan, faaliyete dayalı bir veri tabanı oluşturmak için önemli bir bilgi kaynağıdır.
Bir işletmenin karlı bir şekilde çalışıp çalışmadığını ölçmede Devamlı Sermaye Oranı Ekonomik Rantabilite oranı Ekonomik Rantabilite oranı formülü Faaliyet Oranları formülleri Karlılık oranları formülleri Mali yapı Oranları Oran analizi pdf
Son yorumlar