ÇAĞDAŞ KURGU – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri
ÇAĞDAŞ KURGU
Çağdaş kurgu, rafları ve sayfaları sonsuz olan bir Borgesian kütüphanesi kadar geniş bir konudur. Ancak bu büyüklük, bu alanın adil bir özeti gibi bir şey vermeye çalışırken karşılaştığım güçlüklerin en küçüğüdür; romancıların iki farklı türde kurgu yazmaları gerçeğinden daha ürkütücü bir sorun ortaya çıkar.
Bir tür olarak, okuyucuların yaklaşık iki yüzyıldır aşina oldukları tarihsel anlatı gelenekleri, özünde sorgulanmadan hâlâ geçerliliğini koruyor; diğer türde ise pek çok, hatta belki de çoğu okuyucunun aşina olmadığı yeni bir dil hakimdir. Kısacası, çağdaş kurguda eski bir roman ve yeni bir roman vardır.
Pek çok iyi yazar, çeşitli nedenlerle, on dokuzuncu yüzyıl anlatılarında mevcut olan tarihsel düşünce ve gerçekçilik geleneklerine bağlı kalmaları anlamında eski romanları yayınlamaya devam ediyor. Belirli yorumsal gündemleri olan yazarlar temsili uzlaşımlara ihtiyaç duyarlar: örneğin, bir apartheid sistemi altında kişisel ve toplumsal yaşamı temsil etmede veya insanların yaşamlarında iş yerindeki toplumsal cinsiyet yanlılığını ortaya çıkar.
Örneğin Nadine Gordimer veya Chinua Achebe veya Margaret Atwood veya Margaret Lawrence, bir dünyayı temsil etmek ve dolayısıyla eski romanın geleneklerini kullanmak için mükemmel nedenlere sahiptir. Yeni malzemeyi büyük ölçüde yeni etkilerle işlemek için eski gelenekleri kullanan, çoğu İngilizce yazan birkaç Hintli yazar var.
Doğu Avrupa ve Almanya’da, örneğin Heinrich Böll veya Martin Walser veya Milan Kundera’nın romanlarında, benzer biçimler ve motifler bulunabilir, ancak genellikle alegorik öneme doğru belirli bir yükselme, temsili geleneklerde bir çarpıklık olsa da, keşfetmek ilginç olabilir, esasen bu sözleşmeleri değiştirmez.
Bu tür çeşitli materyallerle ilgili herhangi bir genellemede olduğu gibi, burada da eski ve yeni anlatı arasındaki ayrım bir tuz tanesi ile ele alınmalıdır; Böll ya da Kundera gibi az önce adı geçen yazarların bazılarında Kafka’dan ve yeni romanın dünyasından ipuçları bulunabilir.
Bu deneme, oldukça farklı iki biçimde göründüğü şekliyle yeni romana odaklanıyor: Fransız nouveau romanında ve Amerika’nın daha çeşitli ama aynı derecede şaşırtıcı romanlarında. Bu son grupta, Borges’in yedek zarafetinden Nabokov’un sonsuz eğlenceli oymalarına kadar her şey ortaya çıkıyor.
Konuların derinliği ve ilgili literatür yığını ile başa çıkmak için, bu denemede bu yeni anlatının ele aldığı sorunları özetlemeye ve örneklemeye, sadece birkaç metne ayrıntılı olarak atıfta bulunarak ve birçok yazarın adını belirterek yoğunlaştık.
Bununla birlikte, yeni anlatıyı neyin oluşturduğuna veya yeni bir romancının kim olduğuna dair herhangi bir genelleme dikkatli yapılmalıdır. Örneğin, yalnızca Fransız ve Amerikan yazı kategorisi içinde, farklı üslup dereceleri ve çeşitlemeleri ve daha da zoru, farklı önem düzeyleri buluyoruz.
Örneğin, Mario Vargas Llosa ve Nathalie Sarraute aynı şeye benzer bir şey dener mi? Büyük yazarların listesi arasında John Earth, E.L. Doctorow, Don DeLillo, Carlos Fuentes, Manuel Puig vardır. Eski geleneklerde gerçekten yeni bir şey söylenebilir mi ve eğer öyleyse Margaret Atwood veya Margaret Lawrence bunu nasıl yapıyor?
Modern edebiyat yazarları
Çağdaş edebiyat Yazarları
Çağdaş Türk Edebiyatı romanları
Modern edebiyat kitapları
Dünya edebiyat yazarları isimleri
Çağdaş Dünya Edebiyatı Kitap önerileri
Çağdaş Yazarlar ve Eserleri
Çağdaş edebiyat nazım birimi
Soruların kendisi, şu anda ve belki de neyse ki, yapılması imkansız olan bir tür değerlendirme gerektiriyor. Bu makalenin sonunda, özellikle Sharon Spencer’ın faydalı kitabı (1971), José Donoso’nun Latin Amerika ‘patlaması’ (1977) hakkındaki kişisel anıları ve Robbe-Grillet’in ufuk açıcı makale koleksiyonu dahil olmak üzere, önemli yazarlar hakkında çok az genel yorum listelenmiştir.
Yeni romanın dünyasına giren okuyucular, bu yeni yazıyla ilgili hemen hemen her şeyde edebiyat eleştirmenleri ve diğer eleştirmenler arasında canlandırıcı bir anlaşma eksikliği bulacaklar. Buraya eklenen çok sınırlı listenin ötesine geçerken, okuyucular, heyecanın anlaşılmaz bir düşmanlık biçimini aldığını ve görünüşe göre daha iyi bilmesi gereken yazarların kalemlerinden bile basıldığını görebilirler.
Bundan çıkan tek uyarı, okuyucuların DHLawrence’ın tavsiyesini almaları ve hikayeye güvenmeleri gerektiğidir; bu durumda bu, yeni romanın odağı haline gelen gerçek okuma deneyimine güvenmek ve okuma süresi boyunca çeşitli askıya almaları kabul etmek anlamına gelir. okuma eyleminin gerektirdiğine olan inançtır.
Yeni romanın ‘modern’ veya ‘postmodern’ mi yoksa sadece ‘çağdaş’ mı olduğu, bazı merkezi sorunlara yol açan bir sorudur. Latince kökündeki “çağdaş” terimi, “zamanın” ne olabileceğine dair ilginç sorular açar; Aslında, tarihsel bir an olarak tek ve tarihsel terimlerle rasyonalize edilebilir olan ‘zaman’ fikrinin kendisi, on dokuzuncu yüzyıl gerçekçiliği geleneğinde yazılmış kurmacada yerinde olacak, ancak yeni romanda belirgin bir şekilde yeri olmayan bir fikirdir.
‘Modern’ ve ‘postmodern’ terimleri, tam anlamıyla alındığında biraz daha faydalıdır. Örneğin ‘modern’ terimi yerel ve daha geniş bir anlama sahiptir; yerel anlamında, yaklaşık 1890’lardan İkinci Dünya Savaşı’na kadar uzanan ve geleneksel olarak modernizm dönemi olarak adlandırılan döneme atıfta bulunur, bu durumda ‘postmodern’ oldukça kısa bir kültürel anın ardından gelene atıfta bulunabilir; ancak daha genel anlamıyla ‘modern’ terimi, Rönesans ile başlayan ve yirminci yüzyılın ortalarına yakın bir yerde mutasyon yaşayan dönemi ifade eder. Bu tanım, geniş anlamda tasavvur edilen ‘modern’ kültürde gelişen anlatı geleneklerini bariz bir şekilde reddeden anlatıları ‘postmodern’ kategorisine sokar; yeni romanlar sadece böyle anlatılardır.
Yeni (‘postmodern’) anlatı, bir yüzyıldan beri güç kazanan ve Friedrich Nietzsche’den Luce Irigaray’a kadar, metafiziğin, aşkınlığın, diyalektiğin, özdeşliğin ve öznenin eleştirisini gerektiren Batı söyleminin eleştirisine aittir. (‘ben’, ‘aynı’ ve öteki), kısacası, (kabaca) Rönesans ve onun Yunanlıları yeniden konuşlandırmasıyla başlayan bu kültürel oluşumun entelektüel temellerinin bir eleştirisi vardır.
Bu modern oluşum, Anglo-Amerikan kültüründeki insanların doğal kabul ettiği şeylerin çoğunu destekledi: temsili hükümet, Batı bilimi, gerçekçi sanat, teknoloji, kapitalizm, bunlardan birkaçını sayar.
Anlatı uzlaşımları açısından, bu oluşum ondokuzuncu yüzyılın gerçekçi romanlarında ortaya çıkan ve hala eşzamanlı olarak eski roman dediğim romanda ortaya çıkan zaman, bilinç ve kimlikle ilgili bazı uzlaşımları tercih etti ve birçoğu hala kabul ediyor: özellikle olay örgüsü romanlarının ve onların hareketlilik, bireysel bakış açısı, tarafsızlık ve yansıtma değerlerinin altında yatan tarihsel gelişim uzlaşımı söz konusudur.
Çağdaş Dünya Edebiyatı Kitap önerileri Çağdaş edebiyat nazım birimi Çağdaş edebiyat Yazarları Çağdaş Türk Edebiyatı romanları Çağdaş Yazarlar ve Eserleri Dünya edebiyat yazarları isimleri Modern edebiyat kitapları Modern edebiyat yazarları
Son yorumlar