Doğu Sorunu – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri

Doğu Sorunu

Doğu sorunu mücadelesinde çatışma alanı olan Kafkasya’da geçiyor ve baba ve oğul farklı taraflarda oldukları ve birbirlerini bilmeden ölümcül teke tek dövüşte karşı karşıya geldikleri için, bağlantıların belirsiz ve karışık olduğu kahramanca bir savaşı konu alıyor. Roma’nın Fransızlar tarafından işgal edildiği 1848’de modern İtalya’da geçen Clough’un Amours de Voyage (1850) kadar çağdaş bir şiirdir.

Clough’un çalışması, çatışmayı teşhir etmesiyle, daha çok Fox grubu etrafında daha önceki yıllarda geliştirilen radikal hiciv damarına aittir. Clough’un çağdaş entelektüel ve “kahramanı” Claude, Amours de Voyage’da seks ve savaştan büyülenmiş, ancak her ikisinden de kendi kendini baltalayan bir düşünme kapasitesiyle mesafeli, sınır duygusuna takıntılı. Arnold’un eski filozofu Empedokles’in, yabancılaşması onu canlılık kaynaklarıyla yeniden birleşmeyi intiharda Etna yanardağına atarak aramasına neden olan bitkin entelektüel Empedokles’in beklentisiyle bir parodidir.

Bu ölüm, grotesk tarafından temsil edilen çarpık yüce Ruskin’in tam da türüdür. Sınır duygusu, ölüm anı dışında bir deneyim sentezine ulaşmanın imkansızlığı tarafından kışkırtılır. İlginç bir şekilde, bu, Browning’in Men and Women’daki (1855) ‘Cleon’unda parodisi yapılır; burada yabancılaşma kelimenin tam anlamıyla grotesk bir estetizm haline gelir.

Burada, Browning’in klasik bilgeliğinin entelektüel emeği, köle emeğine bir bağımlılık, kahraman tarafından gizlenen veya tanınmayan bir bağımlılık olarak şiddetle teşhir edilir. Browning, Morris gibi, orta dönem şiirinde groteskin bir eleştirisi olarak groteskin biçimlerini kullanır.

İster lirik ister monolog olsun, konuşmacıları tarafından sunulan Benthamcı kurgular, ideolojik algının dar açıklığının ilerici ideolojik çarpıtmalara yol açtığı grotesk bir yorumbilgisi geliştirir, ister hekimi Karshish’in bilimsel “nesnelliği” isterse de ‘Bir Yaşamda Aşk’ta, ‘kendini’ ararken ya kendisiyle, kendi sevgi yansımasıyla ya da hiçbir şeyle karşılaşan âşığın sürekli arayışıdır.

Yüzyılın ikinci yarısında muhafazakar ve radikal şiir arasındaki ayrım devam ediyor. Materyalist, özgür düşünür ve cumhuriyetçi James Thomson’ın çalışmalarında ve Katolik mühtedi ve anti-demokratik muhafazakar Gerard Manley Hopkins’in antitetik şiirinde kendini gösterir.

Korkunç Gece Şehri’nde (1874) Thomson, baskıyı keşfetmek için siyah yüce bir retoriği geliştirirken, Hopkins’in The Wreck of the Deutschland (1876) groteski ve onun mücadelelerini aşkınlıktan sonra ulaşan yoğun gerilimde, şiddetin şiddetinde özetler. sembolde ve enkarnasyonun gerçek deneyiminde tanrılığın cisimleşmesi arzusudur.

Doğu Sorunu PDF
türk romanında doğu-batı çatışması
şark meselesi çerçevesinde türkiye’ye karşı uygulanan politikalar
Doğu Sorunu kısaca
doğu-batı çatışması romanlar
Şark meselesinin sonuçları maddeler halinde
Doğu-Batı çatışması nedir
şark meselesi osmanlı’yı nasıl etkilemiştir

Dil, Stanza 28’de parçalanır: ‘Fakat ben nasıl… bana orada yer açayım:/Bana bir Hopkins’in ayrıntılı bireyselleşme estetiğine ulaşın (her kelimenin, kendi türünde, deneyim için), sözdizimi dolaysızlığa doğru çekildiğinden ve kelimeler benzersizliğe zorlandığından, genellikle bir bükülme ve çarpıtma diline yol açar.

Sıklıkla zamansallığı eşzamanlılık içinde yoğunlaştıran bileşikler, sözdiziminin işini yapar: “Gürültüyle kapatılmış, pelüş şapkalı bir yaban eriği ve sözcükleri soyutlamadan en somut biçimlerine, örneğin ‘saymak’ yerine ‘anlat’a nasıl zorlanır; bir şeyi ‘ifade etmek’ yerine ‘ifade etmek’. Çünkü Hopkins, et kelimesini enkarnasyonda tanrı ile ilişkinin bir garantisi olarak yapmaya çalışır.

Bu, rahibenin şiirinin merkezindeki kurtarıcı vizyonunun özüdür ve ona ve enkazda ölen “iki yüz ruha” kurtuluşu garanti eder. Şiir, her ruhun benzersizliğini kabul ederek, dolaylı olarak, Katolik dininin herhangi bir demokratik politikanın başarabileceğinden daha gerçek bir hümanist kaygı oluşturduğunu iddia eder: demokrasi için, bireyleri oy vekaleti yoluyla soyutlamak ve ölçmek, bu otoritenin, Tanrı’nın antitezidir.

Ancak enkazın felaketini ve 200 ölümün dehşetini kutlamanın gerginliği şiirde belirgindir. Hopkins’in radikal yazarların yaptığı gibi groteski yapıbozuma uğratmak yerine muhafazakar vizyonunun gerginliğini ve sınırını ifade ettiği tartışılabilir.

Hopkins’in çalışmalarından elbette haberdar olmayan Thomson için, Tanrı’ya “Üstat” olan bu tür gerici anlayış lanetliydi ve belki de dilinin acımasız berraklığı ve tuhaf biçimde şiddetli saflığı, kendisini mutlak olarak birbirinden ayırma girişimi olabilir. bu şaire ideolojik rıza anlamına gelebilecek gotik diksiyondan, grotesk yazıyla vücut bulan ezilmiş bilince. Şiirinin paradokslarından biri, materyalist evreninin ifşa edildiği Dantean berraklığı ve demir iffetidir.

The City of Dreadful Night (1874) genellikle T.S.Eliot’un The Waste Land’i (1922) ile karşılaştırılır: her iki şiir de şehrin yabancılaşmasını ve anomisini keşfediyor gibi görünüyor. Ancak hiçbir şey, farklı tinsel geleneklerden eklektik olarak alınan insancıllaştırılmış yarı-mistik sembolizmi ve Avrupa uygarlığının krizlerini öznelleştirilmiş okumasıyla, Eliot’un şiirinden Thomson’ın şiirinden daha uzak olamaz.

Korkunç Gece Şehri’nin yabancılaşmasına ruhsal çöküntü değil, tam da bizzat teist ve Hıristiyan ideolojisinin baskısı neden oluyor. Neredeyse her zaman olduğu gibi anarşist ve ateist değil de bir “kötümser” olarak tanımlanan Thomson’ı yanlış okumak kolay çünkü onun projesi, sembollerini kendisine karşı kullanarak Hıristiyan dilini yeniden yazmaktı.

Cehennemin sembolleri onun için materyalist bir evrenin sembolleri haline gelir. Şiirin ilk yayınlandığı dergi olan özgür düşünen National Reformer’ın editörü Charles Bradlaugh ile olan ilişkisi, şiiri için bir bağlam sağlıyor.

Bradlaugh, İngiltere’de siyasi iktidarı örgütleyen toprak sahibi ve feodal sınıf çıkarlarına sürekli olarak karşı çıktı. Kendi hesabına sanayicilere kiralanan veya gelişmiş sanayiye sahip olduğu ve seçim reformuna rağmen sömürmeye devam ettiği için endüstriyel gücün arkasında olduğunu hissettiği toprak gücünün devasa konsolidasyonuna işaret etti. Aynı zamanda ateizm propagandacısıydı. Evrenin yönetim ilkesinin teleolojinin değil değişimin olduğunu savundu.

‘Neden’ yanlış teleolojik anlamda kullandığımız bir kelimedir, burada sadece değişimi belirleyen her şeyi içeren bir kelimedir. Hiçbir şey maddenin dışına düşmez: Bir altını yok edebiliriz ama onun yapıldığı metali değil. “Madde”, “doğa”, “töz”, “varoluş” arasında yaptığımız ayrımlar yalnızca dilin etkileridir. Evren değişim üzerine kuruluysa, değişmeyen bir Tanrı bir çelişkidir. İnsan, Tanrı’nın suretinde yaratılmış olsaydı, asla değişmez veya unutmazdı. Unutkanlık ve amnezi, insan deneyiminin tanımlayıcı özellikleridir, Thomson’ın şehrinin unutulmasında geliştirdiği bir ilkedir.

tercüman tercüman

Biyografinin Tamamını Gör