EDEBİ SANSÜR – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri
EDEBİ SANSÜR
Edebi sansür, modern dünyanın az çok liberal siyasi ve kültürel sistemlerini nispeten veya aşırı baskıcı olanlardan ayıran hem asırlık bir fenomen hem de çağdaş yaşamın bir gerçeğidir. Bir kavram olarak, sansür yaşlandıkça genişledi.
Ovidius’un Augustus tarafından sürgüne gönderilmesi ya da daha zahmetli yazarlarından bazılarının İngiltere kralı I. Elizabeth ve I. Charles tarafından fiziksel olarak sakat bırakılması gibi, yazarların bedenleri üzerinde egemen güce sahip kişiler tarafından uygulanan doğrudan kontrol, örneğin, modern devletlere mutasyona uğradı. glasnost öncesi Sovyetler Birliği, Güney Afrika veya Arjantin, yazarların kelimenin tam anlamıyla ortadan kaybolduğu, ancak kitapları paradoksal bir şekilde dolaşmaya devam edebilir.
Ayetullah Humeyni tarafından Salman Rüşdi’ye verilen ölüm cezasının ardından bir veya iki yıl içinde bu makaleyi okuyan hiç kimse, görünüşte arkaik ve yabancı olan bu şiddet ile Batı’nın “liberal” gelenekleri arasındaki sınırların ne kadar kırılgan olduğunu fark edemez.
Burada sansür operasyonlarının yazardan (el konulabilen, yasaklanabilen, yakılabilen, sakat bırakılabilen, iğdiş edilebilen veya sadece “kozmetik cerrahiye” tabi tutulabilen) eserine yönlendirildiğini ve yasal ve bürokratik mekanizmalar aracılığıyla dağıtıldığını varsayıyoruz. Hakaret yasası, gazeteciliği, ticari ve hatta akademik basını engellemek için ince gücünü giderek daha fazla göstermiştir.
Edebi sansür kavramı, film, televizyon, müzik kayıtları, çizgi romanlar, takvimler ve hatta tişörtlerin düzenleme ve teorik tartışma konusu haline gelmesiyle kitaplardan başka medyaya da genişletilmek zorunda kaldı. Örneğin, 1910 tarihli Hindistan Basın Yasası’nda, vatansever şiirlerle damgalanmış dhotilerin (uzun peştemaller) basılı malzeme olarak kabul edilip edilemeyeceği sorunu ortaya çıktı.
İsrail ile Filistinliler arasındaki mücadelede Filistin bayrağının renkleri bile giysilerde veya çocuk oyunlarında göründüğünde yasaklanmıştır. Kamu görevlilerinin (gümrük memurları gibi), özel vatandaş gruplarının veya diğer lobicilerin ve hatta şirketlerin, halkın düşünce ve görüşlere, kelimelere ve görüntülere erişimini kontrol etmedeki rolünü yavaş yavaş anlamaya başlıyoruz.
Sansürün başlıca kategorileri hâlâ siyasi, dini ve ahlaki (ikincisi öncelikle ahlaka atıfta bulunur) gibi görünse de, mekanizmaları, nedenleri ve sonuçları ekonomik bileşenlere sahiptir. Örneğin 1885’te George Moore, Mudie’nin Dolaşan Kitaplığı’nın romanlarını genç, evlenmemiş kızlar olarak tanımlanan bir okuyucu kitlesi temelinde seçme ve böylece piyasaya hangi kurgunun girebileceğini kontrol etme uygulamasından şikayet etti.
Örtülü sansür nedir
Vikipedi Türk düşmanlığı
Sansür PDF
Yandaş medya nedir
Sansür gerekli midir
Sansür Makale
İnternet sansür
Wikipedia nedir
Doğal olarak, The Satanic Verses’ın da tanık olduğu gibi, sansür bir kitabı finansal açıdan başarılı kılabilir. Kitap pazarlama tarihinin çok daha erken dönemlerinde, Sir John Hayward’ın on altıncı yüzyılın başında basılan ve bastırılan popüler hayal gücünün üzerindedir.
Ancak yayın ekonomisinin kendisinin politik bir boyutu vardır ve sansür, geniş bir okuyucu kitlesine ulaşmayı amaçlayan ucuz baskılara, seçkin bir azınlık için tasarlanmış özel metinlere göre sürekli olarak daha hoşgörüsüz olmuştur. 1934’te Melbourne’de Kitap Sansürünün Kaldırılması Birliği kurulduğunda, sorulan ilk sorulardan biri neden Apuleius’un The Golden Ass ve Boccaccio’nun sadece ucuz baskıları yasaklandı?
1857’de Baudelaire savcısı, Les Fleurs du Mal’ın bilenler için değil, iki frank ödeyebilen herkes için tasarlandığından şikayet etti; ve aynı endişe, 1959’da, Penguin Books’un üç şilin ve altı peni olarak fiyatlandırmasının, alınan değerlere meydan okumanın bir parçası olarak algılandığı Lady Chatterley’s Lover ile ilgili davada da ortaya çıktı.
Bu politikanın paternalist sonuçları açıktır; liberaller için büyük bir zafer olarak görülen şeyle, müstehcenlik suçlamasına karşı bir savunma olarak “edebi değer” ilkesinin kabul edilmesiyle ve bu konularda “uzmanların” görüşlerinin alınmasıyla olan bağlantıları daha az açıktır.
Bilim adamları, aksi takdirde yasaklanmış kitaplara tek başlarına erişebiliyorlarsa, yasağın kendisine ne kadar acil bir şekilde itiraz edecekler? Ve kısıtlı erişim hükmü, eğitimde eşitlik ve bilgi edinme özgürlüğü hakkıyla nasıl örtüşüyor?
Yazarların ve sanatçıların statükoya meydan okuduklarında az ya da çok yüzleşmek zorunda oldukları maliyetler büyük ölçüde nesnel kalsa da, iradeci düşünce ve ifade özgürlüğü kavramı, farklı türlerdeki otosansürleri ustaca kabul etmiştir.
Anatoly Kunetsov’un belirttiği gibi, Batı’da otosansür basitçe öz disiplindir, “ancak Sovyetler Birliği’nde bu çirkin ve kaçınılmaz bir kendine eziyet biçimidir”. 1980’de Kaliforniya’da seçmeli sürgündeyken ve tüm eserleri memleketi Polonya’da yasaklanmışken Nobel Ödülü’ne layık görülen Czeslaw Milosz, The Captive Mind’da (1951) Doğu’nun muhafaza sanatı olan Ketman dediği şeyi yazmıştır. kişinin gerçek inançları konusunda sessiz kalması ve böylece düşmanı üzerinde gizli bir zafer elde etmesi.
Ancak bugünün Doğu Avrupa’sında, Ketman’ın bir dizi nüans edindiğini öne sürüyor. Örneğin, estetik saflığın, kendi kendini haklı çıkaran profesyonelliğin veya metafiziksel uhreviliğin çeşitli kaçışları vardır. Tersine, Nadine Gordimer, yazarın Güney Afrika’daki açmazını göz önünde bulundurarak, yazara siyasi sansür tarafından uygulanan eşit derecede sinsi bir baskıdan bahsediyor.
Ve Mario Vargas Llosa, Arjantin, Şili ve Uruguay’da sosyolojinin akademik bölümlerinin süresiz olarak kapatıldığına ve böylece edebiyatın doldurmak zorunda hissettiği sosyal analiz alanında bir boşluk yarattığına işaret ederek bu çıkmaza keskin bir gerçekçi dönüş veriyor.
Bu konudaki kendi yayınları sansür literatüründe “metinler” haline gelen ifade özgürlüğünün en dikkate değer savunucuları arasında Bacon, Milton, Montesquieu, Voltaire, Chesterfield ve On Liberty (1859) adlı kitabıyla John Stuart Mill vardı. , Milton’ın Areopagitica (1644) ile birlikte, sonraki polemikçiler tarafından neredeyse her zaman alıntılanır.
Teorik düzeyde siyasi sansür savaşlarının uğrunda savaştığı nedenler arasında Prynne’nin Histriomastix (1633) ve yazarın niyeti sorularının merkezi olduğu yer alır ve Etienne Leroux’nun Magersfontein, O Magersfontein! Güney Afrika hükümeti ile edebiyat kurumu arasındaki öyle bir çatışma ki, 1978’de Yayınlar Yasası edebi değer kavramını destekleyecek şekilde değiştirildi.
İnternet sansür Örtülü sansür nedir Sansür gerekli midir Sansür Makale Sansür PDF Vikipedi Türk düşmanlığı Wikipedia nedir Yandaş medya nedir
Son yorumlar