Edebiyat Eseri – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri
Edebiyat Eseri
Bir edebiyat eseri başarılı bir şekilde işlediğinde, haz ve faydanın iki “notası” sadece bir arada var olmakla kalmamalı, aynı zamanda birleşmelidir. Korumamız gereken edebiyat zevki, uzun bir olası zevkler listesi arasında bir tercih değil, “daha yüksek bir zevk” çünkü daha yüksek türden bir faaliyetten, yani edinimsel olmayan tefekkürden alınan zevktir.
Ve edebiyatın ciddiyeti, öğreticiliği, zevkli bir ciddiyettir, yani yapılması gereken bir görevin ya da öğrenilmesi gereken bir dersin ciddiyeti değil, estetik bir ciddiyet, bir algı ciddiyetidir. Zor modern şiirden hoşlanan rölativist, zevkini çapraz bulmaca veya satranç düzeyinde kişisel bir tercih haline getirerek estetik yargıyı her zaman görmezden gelir. Eğitimci, büyük bir şiirin ya da romanın ciddiyetini, sağladığı tarihsel bilgide ya da yararlı ahlaki derste olduğu gibi, yanlış bir şekilde saptayabilir.
Bir diğer önemli nokta: Edebiyatın bir işlevi var mı, yoksa işlevi var mı? Primer for Critics’te Boas, çıkarların çoğulculuğunu ve buna karşılık gelen eleştiri türlerini neşeyle açıklar; ve Use of Poetry and the Use of Criticism’in sonunda, Eliot ne yazık ki ya da en azından bıkkın bir şekilde “şiirin çeşitliliği” ve şiir türlerinin çeşitli zamanlarda yapabileceği şeylerin çeşitliliği üzerinde ısrar ediyor. Ama bunlar istisna. Sanatı, edebiyatı ya da şiiri ciddiye almak, en azından normal olarak, ona, kendine uygun bir Edebiyat Teorisi kullanımı atfetmektir. Arnold’un şiirin din ve felsefenin yerine geçebileceği görüşünü dikkate alan Eliot şöyle yazar: Bu dünyada ya da öbür dünyada hiçbir şey başka hiçbir şeyin yerini tutamaz.
Yani, hiçbir gerçek değer kategorisinin gerçek bir eşdeğeri yoktur. Gerçek ikameler yoktur. Pratikte edebiyat, seyahat veya yabancı topraklarda konaklama, doğrudan deneyim, vekaleten hayatın pek çok şeyin yerini alabilir; ve tarihçi tarafından sosyal bir belge olarak kullanılabilir. Ama edebiyatın başka hiçbir şeyin yapamadığı bir eser, bir kullanım var mıdır? Yoksa gerçekten modern bir ekonomide dağıtılacak olan felsefe, tarih, müzik ve imgelerin bir karışımı mı? Temel soru budur.
Edebiyatın savunucuları, onun arkaik bir hayatta kalma değil, bir kalıcılık olduğuna inanacaklar ve ne şair ne de şiir öğretmeni olan ve bu nedenle hayatta kalmaya profesyonel ilgiden yoksun olan birçok kişi de öyle. Literatürdeki benzersiz değer deneyimi, değerin doğasına ilişkin herhangi bir teorinin temelidir. Değişen teorilerimiz, deneyime giderek daha iyi adalet sağlamaya çalışır.
Çağdaş bir dize, şiirin bilgiyi bir tür bilgi aktardığını bularak şiirin kullanımını ve ciddiyetini öne sürer. Şiir bir bilgi biçimidir. Aristoteles, şiirin tarihten daha felsefi olduğu şeklindeki ünlü özdeyişinde buna benzer bir şey söylüyor gibiydi, çünkü tarih “olmuş olan şeyleri, olabilecek şiirleri”, genel ve olası olanla ilişkilendirir.
Ancak şimdi, edebiyat gibi tarih de gevşek, belirsiz bir disiplin olarak göründüğünde ve bilim daha çok etkileyici bir rakip olduğunda, daha çok edebiyatın, bilimin ve felsefeyle ilgilenmez. Dr. Johnson gibi bir neoklasik teorisyen şiiri hala “genelliğin ihtişamı” terimleriyle düşünebilirken, modern teorisyenler, birçok ekolün (örneğin, Gilby, Ransom, Stace), hepsi şiirin tikelliğini vurgular. Stace, diyor Stace, Othello oyunu kıskançlık hakkında değil, Othello’nun kıskançlığı hakkında, bir Venedikli ile evli bir Faslının hissedebileceği belirli bir kıskançlık türüdür.
Edebi eser örnekleri
Edebiyat Yazarları ve eserleri
Edebi eser ne demek
Türk edebiyatı eserleri
Türk Edebiyatı Yazarları ve eserleri
Edebi eser Nedir ve örnekleri
Edebi eser yazarları
Edebi eser Türleri
Edebiyatın tipikliği veya tikelliği: edebiyat teorisi ve savunma, birini veya diğerini vurgulayabilir; Edebiyatın tarih ve biyografiden daha genel olduğu, ancak psikoloji veya sosyolojiden daha özel olduğu söylenebilir. Ama edebiyat kuramının vurgusunda da değişimler var sadece. Edebi pratikte, belirli bir genellik veya tikellik derecesi eserden esere ve dönemden döneme değişir. Pilgrim ve Everyman insanlık olmayı taahhüt ederler. Ama Jonson’ın Epicoene’sinin “mizah yazarı” Morose, çok özel ve kendine has bir kişidir.
Literatürde karakterizasyon ilkesi her zaman, bireydeki tipi ya da tipteki bireyi gösteren “tip” ile “birey”in birleştirilmesi olarak tanımlanmıştır. Bu ilkeyi veya ondan türetilen belirli dogmaları yorumlama girişimleri pek yardımcı olmadı. Edebi tipolojiler, Horatian’ın edep doktrinine ve Roma komedisindeki tip repertuarına (örneğin, övünen asker, cimri, müsrif ve romantik oğul, gizli hizmetçi) geri gider.
Tipolojik olanı, on yedinci yüzyılın karakter kitaplarında ve Moliere’in komedilerinde yeniden tanırız. Ancak kavramı daha genel olarak nasıl uygulayabiliriz? Romeo ve Juliet’teki hemşire bir tip midir? Eğer öyleyse, neyden? Hamlet bir tip midir? Görünüşe göre Elizabeth dönemi izleyicileri için, bir melankolik, Dr. Timothy Bright tarafından tarif edildiği gibi bir şey. Ama aynı zamanda başka birçok şeydir ve melankoliye özel bir oluşum ve bağlam verilmiştir. Bir anlamda, bir tip olduğu kadar bir birey de olan karakter, pek çok tip olarak gösterilmekle öyle kurulur: Hamlet aynı zamanda bir âşıktır, ya da eski âşıktır, bilgindir, dram uzmanıdır, eskrimcidir.
Her insan, en basit insan bile, türlerin bir yakınsaması veya bağlantı noktasıdır. Sözde karakter tipleri “düz” olarak görülür, çünkü hepimiz tek bir tür ilişki içinde olduğumuz insanları görürüz; “yuvarlak” karakterler, görüş ve ilişkileri birleştirir, farklı bağlamlarda kamusal yaşam, özel, yabancı topraklarda gösterilir.
Drama ve romanlardaki bilişsel değerlerden biri psikolojik gibi görünüyor. “Romancılar size insan doğası hakkında psikologlardan daha çok şey öğretebilir” ifadesi tanıdık bir iddiadır. Horney, tükenmez kaynaklar olarak Dostoyevski, Shakespeare, Ibsen ve Balzac’ı önerir. E. M. Forster (Romanın Yönleri) iç yaşamlarını ve motivasyonlarını bildiğimiz çok sınırlı sayıda insandan bahseder ve karakterlerin iç gözlemsel yaşamlarını ortaya çıkarmasını romanın en büyük hizmeti olarak görür.
Muhtemelen karakterlerine atadığı içsel yaşamlar, kendi uyanık içgözleminden çıkarılmıştır. Büyük romanların psikologlar için kaynak kitaplar, Edebiyat Kuramı veya vaka öyküleri (yani açıklayıcı, tipik örnekler) olduğu ileri sürülebilir. Ancak burada, psikologların romanı yalnızca genelleştirilmiş tipik değeri için kullanacakları gerçeğine geri dönüyor gibiyiz: Pere Goriot karakterini toplam ortamdan (Maison Vauquer) ve karakterlerin bağlamından çıkaracaklar.
Edebi eser ne demek Edebi eser Nedir ve örnekleri Edebi eser örnekleri Edebi eser Türleri Edebi eser yazarları Edebiyat Yazarları ve eserleri Türk edebiyatı eserleri Türk Edebiyatı Yazarları ve eserleri
Son yorumlar