Felsefi Zevk – Felsefe Üzerine Araştırmalar – Felsefenin Alanları Nelerdir? – Felsefe Nasıl İncelenir – Felsefe Alanında Ödev Yaptırma – Ödev Yaptırma Fiyatlar
Felsefi Zevk
Bu unsurların hiçbiri diğerlerinden çıkarılmadığından, üçünün birlikte uyarlanması gerekir. Kavramların yaratılmasını da düzenleyen felsefi coa daptation fakültesine tat denir. Düzlemin düzenine Akıl deniliyorsa, şahsiyet Hayal gücünün icadı ve Anlayış kavramlarının yaratılması, o zaman tat, hala belirsizlik içinde olan şahsın ve hâlâ belirsiz olan kavramın üçlü yeteneği olarak görünür.
İşte bu yüzden yaratmak, icat etmek ve düzenlemek gerekirken, zevk, tür olarak farklı olan üç örneğin tekabül etme kuralı gibidir. Kesinlikle bir ölçme fakültesi değil. İçkinlik düzlemini oluşturan bu sonsuz hareketlerde, kontursuz hızlandırılmış çizgilerde ve bu eğimlerde ve kavislerde kesin bir ölçü bulunmayacaktır; veya her zaman aşırı ve bazen antipatik kişilerde; ya da düzensiz biçimleri, keskin yoğunlukları ve bir tür “tiksinti” uyandırabilecek kadar parlak ve barbar renkleri olan bu kavramlarda (özellikle itici kavramlarda).
Bununla birlikte, her durumda felsefi zevk olarak görünen şey, iyi yapılmış kavram sevgisidir, “iyi yapılmış” kavramın ılımlılığı değil, bir tür uyarım, kavramsal etkinliğin kendi içinde sınırının olmadığı bir tür modülasyon anlamına gelir. ama sadece diğer iki sınırsız aktivitede. Hazır konseptler zaten mevcut olsaydı, sınırlara uymaları gerekirdi. Ancak “felsefe öncesi” düzlem bile, önceden varsayıldığı için tasarlandığı için, önceden var olduğu için değil, yalnızca sözde adlandırılır.
Üç faaliyet kesinlikle eşzamanlıdır ve sadece ölçülemez ilişkilere sahiptir. Kavramların yaratılmasının düzlemden başka sınırı yoktur, yerleştikleri zaman; ancak düzlemin kendisi sınırsızdır ve düzeni yalnızca bağlanması gereken yaratılması gereken kavramlara veya icat edilecek ve sürdürmesi gereken kişilere uyar.
Hedonizm Nedir
Epikürcülük ne demektir
Epikür felsefi görüşü
Hedonist anlamı
Hedonizm temsilcileri
Epikürcülük Nedir felsefe
Epiküros ahlak felsefesi
Stoacılık
Resimde olduğu gibi: Canavarların ve cücelerin bile iyi yapılmış olması gereken bir tat vardır ki bu tatsızlık anlamına gelmez, ancak düzensiz konturlarının bir deri dokusuyla ya da dünyanın bir arka planına uygun bir deri dokusu ile uyumlu olduğu anlamına gelir. uygun görünüyorlar. Büyük ressamlarda renklerin yaratılmasında kısıtlamaya yol açmayan, aksine onları renklerin konturlardan oluşan figürleriyle, düz ve kıvrımlardan oluşan düzlemleriyle karşılaştığı noktaya götüren bir renk tadı vardır. ve arabeskler. Van Gogh, yalnızca insan-ayçiçeğini icat ederek ve sonsuz küçük virgüllerden oluşan düzlemi yerleştirerek sarıyı sınırsıza götürür.
Renklerin zevki, onlara yaklaşılması gereken saygıyı, geçilmesi gereken uzun bekleyişi ve aynı zamanda onları var eden sınırsız yaratımı gösterir. Aynı şey kavramların zevki için de geçerlidir: filozof, belirsiz kavrama korku ve saygı dışında yaklaşmaz ve yola çıkmadan önce uzun süre tereddüt eder; ancak bir kavramı ancak, tek kuralı ortaya koyduğu bir içkinlik düzlemi olan ve tek pusulası hayat verdiği tuhaf şahsiyet olan ölçüsüz bir yaratılışla belirleyebilir.
Philo sofical zevki ne yaratılışın yerini alır ne de onu sınırlar. Aksine, kavramların yaratılması onu modüle eden bir zevk gerektirir. Belirlenen kavramların özgürce yaratılması, araştırılmamış kavram için bir zevk gerektirir. Zevk, bu güçtür, kavramın bu varlık potansiyelidir: belirli bir kavramın yaratılması veya belirli bir bileşenin seçilmesi kesinlikle “rasyonel veya makul” nedenlerden dolayı değildir.
Nietzsche, kavramların yaratılmasının özellikle felsefi bir zevkle olan bu ilişkisini hissetti ve eğer filozof kavramları dinleyen kişi ise, içgüdüsel, neredeyse hayvansal sapere gibi bir zevk fakültesi sayesinde bir Fiat ya da bir Fatum her felsefeciye, ismindeki bir iz veya eserlerinin aktığı bir yakınlık gibi belirli sorunlara erişim hakkı verir.
Bir kavram, diğer kavramlarla bağlantılı olmadığı ve çözdüğü veya çözmeye yardımcı olduğu bir soruna bağlı olmadığı ölçüde anlamsızdır. Ancak felsefi ile bilimsel problemleri birbirinden ayırmak önemlidir. Felsefenin “sorular” sorduğunu söyleyerek çok az şey kazanılır, çünkü soru yalnızca bilime indirgenemeyen sorunlar için bir sözcüktür. Kavramlar önermeye dayalı olmadıkları için, biliminkilere benzetilebilir önermelerin genişleme koşullarıyla ilgili sorunlara atıfta bulunamazlar.
Yine de, felsefi kavramı önermelere çevirmeye devam edersek, bu yalnızca bilimsel değeri olmayan az çok makul görüşler biçiminde olabilir. Ancak bu şekilde Rumların çoktan karşılaştığı bir güçlükle karşılaşıyoruz. Bu, felsefenin bir Yunan olarak düşünülmesinin üçüncü özelliğidir: Yunan şehri, arkadaşı veya rakibi sosyal ilişki olarak öne sürer ve bir içkinlik düzlemi çizer – ama aynı zamanda özgür düşüncenin (doxa) hakim olmasını sağlar. Bu nedenle felsefe, fikirlerden onları dönüştüren ama aynı zamanda bilimden de farklı olan bir “bilgi” çıkarmak zorundadır.
Dolayısıyla felsefi sorun, her durumda, bazılarını diğerlerinden daha bilge seçerek veya kendi hakikat paylarını belirleyerek, karşıt görüşlerin bir hakikat değerini ölçebilen durumu bulmaya dayanır. Diyalektik denen şeyin anlamı her zaman buydu ve bu felsefeyi bitmez tükenmez tartışmaya indirgiyor.
Bu, evrensel düşüncelerin rakip fikirlerin bilgi düzeyine yükseltilmesi için ilgili değerlerinin ölçüldüğü Platon’da görülebilir. Aristoteles’i sorunların diyalektik araştırmasını iletişimin evrensellerine (konulara) yönlendirmeye zorlayan sözde aporetik diyaloglarda Platon’da hâlâ çelişkiler olduğu doğrudur.
Yine Kant’ta sorun, karşıt görüşlerin seçilmesi veya dağıtılmasından oluşacaktır, ancak tümel düşünceler sayesinde, Hegel, rakip görüşler arasındaki çelişkiden yararlanarak onlardan hareket edebilen üstü üstü önermeler çıkarma fikrine sahip olana kadar kendi içinde ve mutlak olanı (fikirlerin kavramın anları haline geldiği spekülatif öneri) düşünmek, yansıtmak ve iletişim kurmaktır.
Ancak, diyalektiğin en yüksek hırslarının altında ve büyük diyalektikçilerin dehasından bağımsız olarak, Nietzsche’nin felsefede pleb veya kötü zevk sanatı olarak teşhis ettiği en sefil koşullara geri dönüyoruz: kavramın basit fikirler gibi önermeler; içkinlik düzlemini saran yanlış algılar ve kötü duygular (aşkınlık veya evrensel yanılsamaları); yalnızca sözde daha yüksek bir görüşü oluşturan bir bilgi biçiminin modeli, Ur doxa; kavramsal kişiliklerin öğretmenler veya okul liderleri tarafından değiştirilmesidir.
Epikür felsefi görüşü Epikürcülük ne demektir Epikürcülük Nedir felsefe Epiküros ahlak felsefesi Hedonist anlamı Hedonizm Nedir Hedonizm temsilcileri Stoacılık
Son yorumlar