Gotik Edebiyatın Temel Ögeleri – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri
Gotik Edebiyatın Temel Ögeleri
Otranto, türün temel öğelerini sundu. Gizli geçitleri ve esrarengiz olaylarıyla kalesi; hain gaspçısı ve acı çeken kadın kahramanları; mülksüzleştirilmiş kahramanı; sadist ve mazoşist duygular üzerindeki oyunu; dizginsiz cinselliği ve şehvetliliği, tüm bunlar türün hisse senedi haline geldi.
Değiştirilebilir ve kılık değiştirmiş olabilirler; genişletilebilirler; ve çeşitli amaçlar için kullanılabilirler; ancak teröre başvurmaları ve insan doğasının alt tarafını ifşa etmeleriyle gotik romanın temel malzemesi olarak kaldılar. Toplumun ve edebiyatın koruyucularını gücendirebilirler, ancak kalıcı bir popüler çekiciliği vardı.
Yine de, Walpole’un okur kitlesi için bariz çekiciliğine ve türün gelişimine görünüşte elverişli genel bir estetik atmosfere rağmen, Otranto hemen bir nesil vermedi. En değersiz duygusal romanların taleplerini karşılamaya o kadar hevesli olan girişimci yayıncılar, eleştirmenler onları matbaalarının şeytanlarının kalemlerini serbest bırakmakla suçladılar, gotiği neredeyse görmezden geldiler.
Belki de romanların kendilerinin saygınlık statüsünü elde etmemiş olmaları, yayıncıları daha da tuhaf kurgusal alanlara girme konusunda temkinli hale getirdi.
Sebep ne olursa olsun, Walpole’un çalışması ile Clara Reeve’in The Champion of Virtue, a Gothic Tale (sonradan The Old English Baron) arasındaki gotik kurguya ilginin tek kanıtı, Anna Laetitia Barbauld’un ‘Sir Bertrand, Bir Fragment’, gotik kurgu üzerine yazdığı makaleyle birlikte yayınlandı.
Muhafazakar Clara Reeve, romanının Otranto’nun “edebi zürriyeti” olduğunu kabul etmesine rağmen, Walpole’un aşırılıklarının gotik saçmalıkları olarak gördüğü şeylerden mümkün olan her şekilde uzaklaşmak için manevra yaptı.
Başlık değişikliği, eserini tarihi romanla özdeşleştirmek, saygınlığını artırmak amacıyla Thomas Leland’ın Longsrvord, Earl of Salisbury çizgisine yerleştirmek için tasarlandı.
Çalışmayı Samuel Richardson’ın kızına adayarak Reeve, daha moda olan duygu romanının damgasını aradı. Yine de, adını The Old English Baron’a koymakta tereddüt etti. İlk baskısı isimsizdi ve başlık değişikliği odağı gotikten uzaklaştırdıktan sonra bile, “son derece isteksiz olsa da, adının başlık sayfasında görünmesine katlanmak” zorunda kaldı.
Romanın kendisi, jenerik değişimin artımlı tarzına işaret ediyordu. Walpole’un harikulade cazibesini küçümseyen Reeve, gotik terörü “dikkati heyecanlandırmak” için idareli bir şekilde kullandı ve onu yalnızca ilahi kökenleri olduğunda meşrulaştırdı. Mümkün olan her yerde, gizemli olayları için mantıklı açıklamalar yaptı.
Tonu ve amacı, neo-klasik didaktizmin en iyi geleneklerindeydi. Duygu romanındaki gibi karakterizasyonu, iyi ve kötü arasında keskin ayrımlar sunuyordu. Bariz bir dikkatle, tarihsel romantizmini modern ahlak ve görgü kurallarının çöküşü üzerine bir yorum olarak çerçeveledi ve şövalyelik ve asaletin hüküm sürdüğü ve hizmetkarların sosyal üstlerine saygılı davrandığı bir zaman için net bir tercih sergiledi.
Korku edebiyatı
İktisadi edebiyat
Gotik hikâye Örnekleri
Otranto Şatosu
Biz Hep Şatoda Yaşadık
Polisiye roman örnekleri
Otranto Şatosu konusu
Gotik romanın gücü, son sayfalarına kadar gerilimi iletebilme yeteneğine bağlı olsa da, Reeve hikayesinin başlarında gaspçısı ve meşru varisi arasında hesaplaşmayı seçti ve onun rasyonel açıklamaları kadar sarsıcı uzun bir yasal sonuç verdi. kalesinde tuhaf olaylar.
Sadece kalenin boş kanadını tanıtması, kurgunun belirli gotik unsurlarına katkıda bulundu. Türsel değişimin bir belgesi olarak önemli, Ann Radcliffe’in duygu romanı tekniklerini kullanması ve rasyonel açıklamalara başvurması üzerindeki etkisi bakımından önemli olan The Old English Baron bir roman olarak en iyi Walpole’un sözleriyle tanımlanır.
Reeve’in ihtiyatlı gotiği bile, türde bir çok eser üretmedi. Çağdaş eleştirmenler onun ılık gotikliğini reddetti ve dergilerde yükselen gotik kurgu dalgası, kuruluş eleştirmenleri tarafından fark edilmedi.
Türle ilgili bir sonraki önemli eser, 1786’da ortaya çıktığında, oryantal kıyafeti içinde gizlendi. William Beckford’un Asyalı gotik Vathek’i, notlarının bilgeliği, oryantal masal taklidi ve didaktikliği nedeniyle övgü aldı, ancak eleştirmenler onun gotik ve modern bilimle olan yakınlıklarını görmezden geldi ve genellikle bağlantıyı göz ardı etti veya reddetti.
Yine de gerilim tonu ve gizem havası, şeytani mülkiyeti ve dehşet tasviri, Devendra Varma’nın (1957) belirttiği gibi, onu gotik geleneğe bağlar. Varma, son sahnesinin hem Alman Schauer-Romantik’i yansıttığına hem de Matthew Gregory Lewis’in Keşiş’teki (1795) terör kullanımının habercisi olduğuna yerinde olarak işaret eder.
İster İngilizce ister Fransızca versiyonunda olsun, Vathek, herhangi bir tür gibi gotik’in gelişiminde kademeli bir değişime uğradığını bir kez daha gösterdi. Gotikliğin özelliklerini ve daha kabul edilebilir chinoiserie biçimini birleştiren Beckford, gotiğin koşullara göre uyum sağlamasına ve değişmesine ve böylece sonraki yüzyıllar boyunca devam etmesine izin verecek mutasyonların erken bir örneğini verdi.
Vathek’in başarısı kısmen Romantizmin giderek artan kabul edilebilirliğine bağlıydı. 1790’lara gelindiğinde yeni estetik eleştirel hakimiyete yaklaşıyordu ve duyarlılıktaki değişimden tam anlamıyla yararlanan Ann Radcliffe, Gotik’in Kraliçesi olarak ortaya çıktı.
Yine de ne Romantizmin yükselişi ne de Radcliffe’in muazzam popülaritesi, tür için eleştirel olarak kabul edilebilirlik yaratmadı. Gotik, tarihi boyunca okuyucuları cezbetti, ancak edebiyatın koruyucuları tarafından küçümsendi.
Radcliffe, eleştirel bir kabul elde etmek için, The Romance of the Forest’ın (1791) on yedinci yüzyıldan kalma bir kaynağa dayandığını iddia etti. Hem Udolpho’nun Gizemleri (1794) hem de İtalyan (1797), Clara Reeve’in gizemli olaylarını rasyonel bir şekilde açıklama tekniğini, onların gotik aşırılıklarının eleştirisini önlemek için bir araç olarak kullandı.
Yine de eleştirmenler, eserindeki özellikle gotik unsurlara itiraz ettiler. “Romantik Yazarların Shakespeare’i” olarak bilinen ve Coleridge, Shelley, Byron ve son derece talepkar Jane Austen tarafından övülen kadın için, gotikliği başlı başına yetersizdi.
Edebi seçkinleri etkileyen şey, onun şiirsel yetenekleri ve Claude, Rosa ve Reni’nin tablolarına rakip olan bir düzyazıdaki manzara tasviriydi. Radcliffe’in başarısının derinlikleri yirminci yüzyıla ve psikolojik ve feminist eleştirinin ortaya çıkışına kadar keşfedilmedi ve gotik ile bastırılmış duygular arasındaki ilişki etraflıca incelendi.
Biz Hep Şatoda Yaşadık Gotik hikâye Örnekleri İktisadi edebiyat Karanlık edebiyat Korku edebiyatı Otranto Şatosu Otranto Şatosu konusu Polisiye roman örnekleri
Son yorumlar