İmgeler Dizisi – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri

İmgeler Dizisi

Junius’un İngilizce okuması, Sidney’nin Arcadia’sını içeriyordu, çünkü kitabının akışında bundan alıntı yaptı; Sidney’in edebi metne imgeler hakkında benzer bir meşguliyetle yaklaştığı Şiir İçin Bir Özür bilip bilmediği de ilgili bir sorudur. Kesinlikle Sidney’nin sözlü kurgulara yönelik öncü savunması, onun ‘şiir’ anlayışının aktardığı şeydir, belirgin bir görsel önyargı gösterir.

1573–4’teki ‘büyük turu’ sırasında Sidney, Veronese’ye oturdu ve Titian’ın çalışmalarını biliyordu; Rönesans resmi hakkında bilgi sahibi olan ilk İngilizlerden biriydi ve Apology’si görüntülerin gücü üzerine bir söylevdir.

Bir özür olarak, imaj yaratmayı putperestlik olarak mahkum eden Reform tarafından serbest bırakılan radikal coşkuya karşı amaçlandı: Onun stratejisi, özel ve sosyal erdemlerde bir öğretim aracı olarak görüntülerin sosyal faydasını tesis etmektir. Yine kurmacaların bulaşıcı etkisi, ideal sahneleri hayal gücüyle erişilebilir kılma kapasiteleri, onlara tarih ya da felsefe üzerinde üstünlük sağlar.

Sidney, “yalnızca yolu göstermekle kalmayan, aynı zamanda herhangi bir insanı ona girmeye ikna edecek kadar tatlı bir umut veren” şairi tanımlamak için aynı fiili kullanır. Sahte görüntülerin klasik gerekçesi ve Sidney’nin “zanaatkarın becerisi, eserin kendisinde değil, bu Fikirde veya eserin ön kibrindedir” iddiasında bulunabileceği, Alberti’nin tarih üzerine vurgusunun ruhuna uygundur.

Bu, yaratıcı hayal gücünün rolünü haklı çıkarmak için İngilizce’deki ilk ciddi girişim olarak tanımlanabilir, çünkü gerçek şairi belirleyen ve onu bir şair yapan şey, deneyimin kusurlu sınırlarının ötesine geçme ve ideal ve zorlayıcı formlar tasarlama yeteneğidir. Tanrı’nın yaratıcı etkinliğinin yansıması.

O halde özünde, Sidney’nin kurgu anlayışı, “erdemlerin, kusurların ya da başka şeylerin kayda değer imgelerinin taklit edilmesi”dir, bu da hem keyif verecek hem de öğretici olacaktır. Bu tür konuşan resimlerin “hayal gücü ve yargı gücü”nü aydınlatacağına dair argümanı, felsefenin soyut kavramlar sağladığı yerde sanatın fikir ve ahlaki eylem arasındaki uçuruma köprü kurabileceği anlamına gelir.

Rönesans sanatlarında yinelenen bir endişe varsa, o da bu ayrımı aşmak içindir: John Milton Areopagitica’sında Spenser’ı Scotus ve Aquinas ile karşılaştırdığında, bunun nedeni Sir Guyon’un Mammon Mağarası’ndaki yolculuğunun uygulamada daha etkili talimat vermesidir. Herhangi bir soyut analizin yapabileceğinden daha fazla ölçülülük gerekir. Genel olarak, bu nedenle, sanatların ilişkisine ilişkin daha önceki teoriler idealist bir karaktere sahiptir.

imge nedir edebiyat
İmgesel anlatım Örnekleri
Şiirde imge Örnekleri
İmgeli söyleyiş Nedir
İmge örnekleri
Paragrafta imge ne demek
Şiirde imge nasıl Bulunur
İmge Nedir

Aktarımın gerçekleştirildiği fiziksel ortama çok fazla dikkat etmeden fikirlerin veya zihinsel görüntülerin aktarımını vurgularlar. Sidney’in “Fikir ya da ön-kibir”, somut sanat eserinden önce gelen zihinsel kavram, bir yorumlama süreciyle okuyucunun zihninde yeniden yaratılabilir.

Zihin, zihinle öyle konuşur ki, işin maddi biçimi sadece bir amaç olarak görülür. “Okuyucu” terimi gerçekten görsel sanatlara da uygulanabilir, çünkü alegorik veya mitolojik bir sahneyle karşı karşıya kalan gözlemci, dönemin bir özelliği olan tuhaf sembolik portreler bir yana, bir “metnin” çözülmesiyle meşguldür. ‘.

Bu, kuşkusuz, en azından İngiltere’de, Reform’un bir sonucu olan fiziksel imgelere duyulan güvensizliği yansıtır; Duyulara daha az bağımlı olan sözlü imgeler itiraza daha az açıktı.

Amblem kitaplarının ve imprese’nin çağdaş beğenisi, görsel deneyimi zihinsel bir karşılaşmaya doğru bir adım olarak ele alma arzusunun bir başka kanıtıdır, bu durumda, eşlik eden ayetlerin yardımıyla yorumlanabilecek bir hiyeroglif veya kibir kullanılır.

Ancak, kardeş sanatlar arasında gizli bir rekabet vardı. Leonardo da Vinci, görmenin duymaktan daha asil bir duyu olduğu gerekçesiyle resmin üstünlüğünü savunmuştu. Bir asırdan biraz daha uzun bir süre sonra Ben Jonson, kurşun kalem yerine kalemin hümanist tercihini yineledi, “çünkü bu anlayışa hitap edebilir, ancak duyuya hitap edebilir”.

Lessing’in Laokoon’unda (1766) zaman ve mekanla ilgili etkileşimleri açısından onları ayırt etmeye çalıştığı on sekizinci yüzyıla kadar sanatlar arasındaki fark hakkında ne kadar az şey söylenmiş olması şaşırtıcıdır.

Rönesans şiir ve resim eşleştirmesinin Batı sanatı üzerinde kalıcı bir etkisi olacaktı. Açılış tezimize geri dönecek olursak, Rothko ve Fildes görsel sanatlardaki aşırı eğilimleri örneklendiriyor. İlkinin soyut tuvalleri bizi işin kendisine odaklanmaya zorluyor ve dış referansa kaçışa izin vermiyor; Bir örnek vermek gerekirse, ikincinin Gündelik Koğuş’u, sahnenin arkasında yatan özel ıstıraplar hakkında spekülasyon yapmak için bizi tuvalden de uzaklaştırıyor.

Bu bakımdan Fildes’in resmi, on dokuzuncu yüzyıl üslubuna rağmen, tam olarak Alberti’nin tarihçiliği çizgisinde işliyor; özünde, geçmiş eylemleri ve gelecekteki sonuçları düşündüren görsel bir meseldir.

Bu, tüm “gerçekçi” sanat ve edebiyatın bir özelliğidir: Aracı mümkün olduğunca şeffaf hale getirmek, böylece yapaylığın farkındalığı araya girmez ve araç aracılığıyla sunulan olası dünyalara doğru hareket ederiz. Rönesans’ta geliştirilen retorik resim modelinin en önemli sonucu, görsel sanatların bir hikaye anlatmak zorunda oldukları söyleme tabi kılınmasıydı.

Hümanist kültürün metinsel karakteri, mit, tarih ve ikonografik kodlara aşina bilgili bir izleyici kitlesini varsayan edebi referanslarla dolu bir sanatı teşvik etti. Bu, on sekizinci yüzyıl boyunca “doğa” ve “duygu” üzerine kurulu daha genel kavramlar lehine değiştirilirken, anlatı temasının önemi de azalmaz.

Daha ziyade, Hogarth ve Millais arasındaki dönemde anekdot resminin popülaritesi (kitap illüstrasyonunun yükselişiyle bağlantılı bir gelişme), resimleri romanın seri anlatımıyla tatmin olanlardan biraz farklı beklentilerle izleyen bir izleyiciye de işaret ediyor.

Lessing’in ut pictura poesis argümanını reddetmesi bu bağlamda görülmelidir; amacı, anlatının kısıtlamalarından bağımsız, estetik haz kaynakları olarak resim ve heykelin karakterini yeniden ortaya koymaktı. Aslında, onun asıl kavgası, retorik modelin sanat tartışmalarını ele geçirme biçimiyle de ilgiliydi.

tercüman tercüman

Biyografinin Tamamını Gör