Legalizm – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri
Legalizm
Edward Young gibi yazarların Conjectures on Original Composition adlı yapıtında yürekten yaydığı türden neo-klasik kültürün erken dönem yanlış okumaları, bu tür son derece düzmece ama vatanseverce duygusal karşıtlıklar üzerinde kapsamlı bir şekilde oynadı.
Eleştirel savaşın hararetinin çok ötesinde yazan daha sonraki yorumcular da, sanki yalnızca tarihsel olarak betimleyicilermiş gibi, hararetli ve polemik kökenli terimler kullanmaya devam ettiler, dönemi Young’ın önerdiği “Whiggish” çizgileri boyunca neşeyle yeniden inşa ettiler ve bu nedenle ele alındı. Coleridge, Wordsworth, Keats ve diğerleri tarafından; belki de, neo-klasik legalizme karşı zamanın eleştirel retoriğinde böyle bir etki için başvurulan sivil özgürlük idealinin kendisinin hukukun ürünü olduğunu unutmak gerekir.
O halde bu yasalarda ‘değerli’ olan neydi? Bu edebi korkuya rağmen, tüm yasal referansların bu tür olumsuz çağrışımları çekmediği açıktır ve özellikle İngiliz müşterek hukuku, eleştirmenlere ve estetikçilere giderek artan bir şekilde, kendisini farklı bir İngiliz düşünme ve yargılama biçimi, Yerli olan ve ulusal tarih tarafından kapsamlı bir şekilde onaylanan söylem ve eleştirel bir yöntem.
17. yüzyılın sonlarında ve 18. yüzyılın başlarında İngiltere’de yeni milliyetçilik ruhu tarafından giderek daha fazla meşrulaştırılan teamül hukuku, neo-klasik olarak düşündüğümüz dönem boyunca sivil mahkemelerin rolünü fiilen gasp etmişti. Bu üstünlük, medeni hukukun “yabancı” hukuk biçimleriyle ve kıtasal ve hatta yerel tiranlıkla ilişkilendirilmesine işaret eden dönemin hukuk polemiğinde kapsamlı bir şekilde pekiştirildi.
Bu itibarla, örf ve adet hukuku, popüler ulusal mükemmellik ve ulusal kimlik anlayışlarında merkezi bir unsur ve sanat, etik ve dil alanlarında ‘İngiliz’ değerlerini teşvik etme girişimlerinde sık ve ikna edici bir referans noktası haline geldi.
Sir William Blackstone’un Commentaries on the Laws of England’ında ilan ettiği gibi, tüm yabancı etkileri ve bu “barbar lehçe”, hukuk Fransızcası gibi tüm kölelik rozetlerini karıştırdıktan sonra, “saygıdeğer bir yapı” idi. ve İngiliz halkının ‘ruhunu’ ifade eder.
Örf ve adet hukuku, geleneklere ve halkın gönüllü rızasına dayanan yerli ve uyarlanabilir bir güç olarak giderek prestijli bir hukuk imajı sağladı ve hem hukuk teorisinde hem de çağın sosyal övgülerinde ‘İngiltere’nin tarihsel kutsanmışlığında önemli bir faktör olarak selamlandı.
Legalizm ne demek
what is legalism
legalism examples
who created legalism
legalism beliefs
legalism vs confucianism
legalism philosophy
Wood’un eleştiri alanında ‘bükülmesi ve iç içe geçmesi’ birçok kılıkta ortaya çıktı. Neo-klasik eleştirel girişimin doğası göz önüne alındığında, yüksek derecede, bir hukuk sözlüğünün benimsenmesi neredeyse bir kaçınılmazlık havasıyla gerçekleşir.
Şiirsel “kurallara” veya “yasalara” tekrar tekrar atıfta bulunulması, örneğin sanat kuralları ile sosyal kurallar arasında analojilerin kurulmasını tekrar tekrar davet etti; gerçi bu analojinin aslında İngiliz eleştirisinde manipüle edildiği incelik çok yanlış sunuldu.
Analojinin, Pope’un Essay on Criticism adlı eserinde, Fransızların “itaat etmek için doğmuş” bir ulus olarak, doğal olarak medeni hukuka uygunluk ve şiirsel itaatkarlığı birleştiren şekillerde inşa edilebileceği doğrudur. Öte yandan, ‘fethedilmemiş ve medeniyetsiz’ politik davranış ve şiirsel inatçılığın el ele gitmesi gerekir.
Ama Pope’un vatansever terimlerle iltifatsız bir biçim gibi görünen analoji kurması bile, dikkatsizleri tuzağa düşürmek için incelikler ve ironiler ile tohumlanmıştır ve eskiden olduğu gibi hala Romalılara meydan okuyan ‘cesur Britanyalılara’ atıfta bulunulması, Neo-klasik programını basitçe güçlendirmek yerine yumuşatmak için tasarlanmış vatansever sinire dokunmasıyla, azarladığı kadar hoşgörülü olun.
Edebi yargı, Rymer’in Tragedies of the Last Ag’ında olduğu gibi, daha yargısal kipleri içinde, çoğu kez, yasanın sert tonlarını benimseyerek güç kazandı ve aklın üzerinde yükselen fantezilerin tümü bu nedenle “hukuk açısından tamamen hükümsüz ve hükümsüzdür” ve genel olarak, “Kural”, “emsal” ve “otorite” dillerinde, “unvan”, “tüzük” ve “miras”taki yasal ifadenin tam uygunluğu, eleştirel söyleme müdahalesinin genellikle neredeyse görünmez veya bariz olduğu anlamına gelir.
Bununla birlikte, bu tür dekorasyonun doğası, geleneksel analiz bağlamında yanlış anlaşılma olasılığı yüksektir. Neo-klasik eleştirideki yasal referans, yalnızca eleştirel metnin gerçek “duvarlarına” asılan, edebi yargı prosedürlerini denetleyen ve bilgilendiren saygıdeğer imgelerin doğasında değildir. Bu tür referanslar, daha uygun bir şekilde, bilgi ve etkinin alternatif dünyalardan kritik sürece geçmesine izin veren ve aynı zamanda bu kritik faaliyetin çok daha geniş bir entelektüel dünyaya ulaşmasına, kucaklamasına ve bilgilendirmesine izin veren açık geçitler olarak görülüyor.
I.A.Richards’ın bir zamanlar kışkırtıcı bir şekilde önerdiği metafor, bilgiyi edebi metnin sınırları boyunca ileri ve geri taşıyan bir devdir. Neo-klasik eleştirmen, Dryden’in Fables Ancient and Modern’e önsözünde ya da Johnson’ın Shakespeare’e Önsözünde olduğu gibi, bir mahkeme salonu ve çekişmeli bir prosedür bağlamı bağlamında, “eleştirel adalet” arayışlarında, yasanın yönlerini çağırırken, eleştirel eylemi etkin bir şekilde yeniden konumlandırmak, onu sıkı bir şekilde edebi zümrenin ötesine taşımak ve onu daha geniş sosyal savunuculuk ve yorumlama faaliyetleriyle birbirine bağlamak gerekir.
Edebi eleştiri, bu süreçle, sadece standart retorik ve edebi yargı dilinin yeterli olabileceği diğer edebiyatla ilgili olarak değil, aynı zamanda daha geniş, popüler, “İngiliz” değer ve değer kavramlarıyla ilgili olarak, tekrar tekrar ve vurgulu bir şekilde bağlamsallaştırıldı.
Rymer, son çağın trajedilerini küçümserken, şiirsel adaleti savunurken Elizabeth dönemi trajedisinin haksız korkularına karşı Tyburn’ün “haklı” korkularına başvurabilir ve aynı düzeltici anıştırma biçimi başka yerlerde daha liberal bir biçimde ortaya çıkar. Dryden ve diğerlerinin savunmasında olduğu gibi, aynı yazarın İngiliz hukuku uyarınca davasının uygun bir şiirsel yargı yetkisinde görülmesi haklarına ilişkin kritik bağlamlar.
Dryden’den Johnson’a İngiliz eleştirisindeki yasal metafor ve yasal referans, bu nedenle, birçok durumda, dış cumhuriyetin kendisine atıfta bulunarak “cumhuriyet”in veya “topluluk”un değerlerinin ve önyargılarının dikkatli bir şekilde izlenmesine yönelik bir araçtır. Her şeyden önce, eleştirel yargının iç metinsel dünyası ile sosyal organizasyonun dış dünyasında onaylanan ve alkışlanan prosedürler arasında uygun bir uyum sağlama girişimidir.
legalism beliefs legalism examples legalism philosophy legalism vs confucianism Legalizm ne demek what is legalism who created legalism
Son yorumlar