Maddi Olmayan Duran Varlıklar – Muhasebe Alanında Tez Yaptırma – Muhasebe Tez Yaptırma Ücretleri – Muhasebe Ödevleri – Muhasebe Ödev Ücretleri
Maddi Olmayan Duran Varlıklar
Maddi olmayan duran varlıklar, firmanın satın aldığı ancak fiziksel madde içermeyen kalemlerdir. Firma için değerleri genellikle diğer iş faktörlerine bağlıdır ve önemli ölçüde belirsizliğe tabidir. Çoğu durumda, bu tür varlıkların yalnızca belirli bir iş bağlamında değeri vardır ve bu nedenle başka bir kuruluşa devredilemez.
Bu kalemlerin değerini çevreleyen belirsizlik nedeniyle, genellikle finansal tablolarda yalnızca nominal bir tutarda muhasebeleştirilirler veya satın alma anında giderleştirilirler. Yine de maddi olmayan duran varlıklar, bir şirketin ekonomik kaynaklarının önemli bir miktarını temsil edebilir. Muhasebeciler tarafından maddi olmayan duran varlıklar olarak sınıflandırılan varlıklar arasında patentler, ticari markalar, telif hakları, şerefiye ve organizasyon maliyetleri bulunur.
Maddi olmayan kaynaklar başkalarından satın alınabilir veya bir şirket tarafından dahili olarak geliştirilebilir. Satın alınan maddi olmayan duran varlıklar genellikle varlık olarak kaydedilse de, kendi geliştirdiği maddi olmayan varlıklar değildir. Böylece, başka bir şirketten satın alınan bir patent, maliyeti üzerinden bilançoda bir varlık olarak gösterilirken, şirketin kendi araştırma ve geliştirme çabalarıyla geliştirilen benzer bir patent gösterilmez.
Satın alınan gayrimaddi varlıklar varlık olarak dahil edildiğinden, satın alınmayan gayrimaddi varlıklar genellikle dahil edilmediğinden, varlıkların muhasebeleştirilmesi için çifte standart mevcuttur ve bu da firmalar arasında karşılaştırma yapmayı zorlaştırır. Örneğin, A Şirketinin kendi araştırma çabalarının bir sonucu olarak bir patent geliştirdiğini varsayalım.
Patent, A Şirketinin muhasebe beyanlarında bir varlık olarak gösterilmeyecektir. Bununla birlikte, A Şirketi patenti B Şirketine 100.000 $ nakit karşılığında satacak olsaydı, B Şirketi patenti başlangıçta o şirkete maliyeti olan 100.000 $ üzerinden tanıyacaktır.
Patent değişmeden kalsa da, nesnel olarak belirlenebilir bir fiyat karşılığında ilk sahibinden yeni sahibine devredilmesi, daha önce kaynak firma tarafından tanınmamış bir varlığın tanınmasına yol açar.
Araştırma ve Geliştirme Maliyetleri
Araştırma ve geliştirme maliyetleri muhasebeci için zor bir sorun teşkil etmektedir. Geçmişte, bu maliyetler sıklıkla aktifleştirilir ve maddi olmayan duran varlık olarak kabul edilirdi. Ancak araştırma harcamaları ile sonraki faydalar arasında belirsiz bir ilişki olduğu için, Finansal Muhasebe Standardı 2’deki Finansal Muhasebe Standartları Kurulu (FASB), tüm araştırma ve geliştirme maliyetlerinin giderleştirilmesine karar verdi.
Bu nedenle, muhasebeciler artık tüm araştırma maliyetlerini cari giderlere yansıtmalıdır. Bununla birlikte, araştırma maliyetlerinin genellikle mevcut dönemden ziyade gelecek dönemlere fayda sağlama beklentisiyle yapıldığı bilinmelidir. Teorik olarak, bu tür maliyetler, FASB’nin raporlama gerekliliklerine uygunluk amacıyla giderleştirilse bile varlıktır.
Maliyet erteleme kavramı, gelir belirlemeyi vurgular ve muhasebe gelirinin kabul edilen tanımıyla doğrudan ilişkilidir. Muhasebe gelirinin belirlenmesi, maliyetlerin ilgili olduğu gelirlerle eşleştirilmesi sürecine dayanır.
Gelecek dönemlerin gelirlerine fayda sağlaması beklenen maliyetler ortaya çıktığında, geliri belirlemek için ilgili gelirlerle “eşleştirilebildikleri” zamana kadar ertelenebilir. Bilançonun varlık sınıflandırması, bu teoriye göre, gelirlere karşı periyodik ücretler yoluyla nihai elden çıkarmayı bekleyen maliyetleri içerdiği şeklinde görülebilir.
İki şirket her bakımdan aynı olabilir ve bu durumda iki şirketten biri hissedarlarına 10.000.000$ temettü ödeyip, diğeri ise araştırmaya 10.000.000$ harcayabilir. Bu iki şirketin bu işlemlerden sonraki bilançoları bire bir aynı olacaktı.
İşlemlerin yapıldığı yılda, araştırma harcamaları dönemin gideri olarak kabul edildiğinden ikinci firma daha düşük gelir bildirecektir. Aslında, ikinci firma 10.000.000 $’lık harcamasının bir sonucu olarak bilgi biriktirmiştir, ancak bu bilgi mevcut genel kabul görmüş muhasebe uygulamasına göre bir varlık olarak kabul edilmeyecektir.
MADDİ OLMAYAN DURAN VARLIKLAR örnek
26 maddi OLMAYAN DURAN VARLIKLAR
Maddi OLMAYAN DURAN VARLIKLAR Hesap Grubu
MADDİ OLMAYAN DURAN VARLIKLAR kodu
267 Diğer Maddi OLMAYAN DURAN VARLIKLAR
Maddi OLMAYAN DURAN VARLIKLAR muhasebe dersleri
TMS 38 Maddi OLMAYAN DURAN VARLIKLAR
Maddi DURAN VARLIKLAR
Maddi Olmayan Duran Varlıkların Amortismanı
Varlık olarak muhasebeleştirilen maddi olmayan duran varlıkların maliyetleri, tahmini faydalı ömürleri boyunca gelire dağıtılmalıdır. Bu süreç, maddi duran varlıkların amortismanına benzer, ancak maddi olmayan varlıklarla kullanıldığında genellikle amortisman olarak adlandırılır.
Bir maddi olmayan duran varlığın faydalı ömrünü belirlemek son derece zordur. Dikkate alınması gereken fiziksel yıpranma ve tükenme yoktur, yalnızca ekonomik değerde eskime veya düşüş vardır.
Birçok maddi olmayan duran varlığın kanunla öngörülen maksimum ömrü vardır. Örneğin bir patent 17 yıllık bir süre için verilir ve yenilenemez. Telif hakları, sona erdiğinde 28 yıllık bir süre için yenilenme olasılığı ile toplam 56 yıl olmak üzere 28 yıllık bir süre için verilir.
Ancak ekonomik açıdan bakıldığında, bir maddi olmayan duran varlığın yasal varlığının tamamı boyunca tam değerini koruması nadirdir. Örneğin, bir patent, onun yerini alan yeni bir gelişme ile geçersiz kılınabilir. Telif hakkıyla korunan bir eser, varlığının ilk birkaç yılından sonra herhangi bir gelir sağlamayabilir. Bu nedenlerle, bir maddi olmayan duran varlığın faydalı ömrü, yasal veya ekonomik ömründen daha kısa olarak kabul edilmelidir.
Şerefiye gibi belirsiz ömre sahip bazı maddi olmayan duran varlıklar, bir zamanlar sürekli ömre sahip olarak kabul edildi ve bu nedenle amortismana tabi tutulmadı. Ancak mevcut uygulamada, yeni edinilen tüm maddi olmayan duran varlıkların maksimum kullanım ömrü 40 yıl olarak kabul edilmekte ve bu veya daha kısa bir süre içinde itfa edilmeleri gerekmektedir.
Amortisman süresi belirlendikten sonra, bir maddi olmayan duran varlığın maliyeti, mevcut uygulamada en sık kullanılan eğilim olmasına rağmen, herhangi bir makul sistematik yöntemle bu süre boyunca itfa edilebilir.
Maddi duran varlıkların amortismanındaki durumun aksine, dikkate alınması gereken herhangi bir kurtarma değeri veya kaldırma maliyeti yoktur. Ana varlık hesabı, genellikle bir kontra hesabına kredi vermek yerine doğrudan alacaklandırılır. Borç, bir Amortisman Gideri hesabına yapılır.
Şerefiye ve Organizasyon Maliyetleri
Şerefiye, işletmede kullanılan tanımlanabilir varlıklar üzerinden normalde kazanılması beklenenden fazla olan gelecekteki kazançların bugünkü değeri olarak tanımlanabilir. Böylece, istisnai kazanç beklentisi nedeniyle şerefiye ortaya çıkar.
Bir şirketin normalde beklenenden daha yüksek kazançlara sahip olmasının birçok nedeni vardır. Bu nedenler arasında, yerleşik bir itibar, müşteri kabulü, tekelci bir konuma yol açan benzersiz bir ürün veya süreç ve akıllı yönetim sayılabilir.
İstisnai kazançların varlığı nedeniyle şerefiye ortaya çıkarsa, bu, normalin üzerinde kazanç beklendiği zaman muhasebecinin şerefiyeyi kaydetmesi gerektiği anlamına mı gelir? Uygulamada, muhasebeci şerefiyeyi yalnızca satın alındığında kaydeder.
Bu genellikle bir ticari işletmenin başka bir ticari işletme tarafından satın alınması anlamına gelir. Bu nedenle, Firma A Firma B’yi 1.000.000$ karşılığında satın alırsa ve Firma B’nin tanımlanabilir varlıklarının borçlar düşüldükten sonraki değeri sadece 750.000$ ise, Firma A maddi olmayan bir şey için 250.000$ ödemiştir. Muhasebeci buna iyi niyet diyor.
Şerefiye satın alındığında kaydedilmeli mi ve daha sonra itfa edilmeli mi? Satın alınan şerefiye, beklentinin alıcının bu gelecekteki kazançları ödemeye istekli olmasıyla doğrulandığı yerde, gelecekteki kazançların beklentisini yansıtır. Son olaylar şerefiyenin değer kaybettiğini gösteriyorsa şerefiye amortismana tabi tutulur.
Şerefiyenin korunması genellikle reklam ve halkla ilişkiler gibi kalemlere yapılan harcamaların devam etmesine bağlıdır. Bu tür harcamaların durdurulması, şerefiyenin ömrünün sonlandırılabilir hale gelmesine neden olabilir. Şerefiye genellikle bir şirkete yakından bağlıdır ve başka bir şirkete kolayca devredilemeyebilir. Bir şirketin ömrünü sınırlayabilecek herhangi bir koşul, aynı zamanda iyi niyetinin ömrünü de sınırlayabilir.
Tüm bir endüstriyel organizasyonun değerleme sorunu, genellikle bu değerlemenin kayıt geliri ve mali durumun temeli olmasına izin vermeyecek kadar karmaşıktır. Açıkça satın alınmadıkça şerefiye kaydedilmez.
Muhasebeci, satış değeri olmayan kalemleri varlık olarak kaydettiğinde (ekonomistin terminolojisinde fırsat maliyeti sıfırdır), o zaman bilanço, işletmenin tasfiye değerini göstermez. Açıklama, firmanın devam eden bir işletme olarak devam ettiğini varsayarak finansal durumun bir resmini sunar.
26 maddi OLMAYAN DURAN VARLIKLAR 267 Diğer Maddi OLMAYAN DURAN VARLIKLAR Maddi DURAN VARLIKLAR Maddi OLMAYAN DURAN VARLIKLAR Hesap Grubu MADDİ OLMAYAN DURAN VARLIKLAR kodu Maddi OLMAYAN DURAN VARLIKLAR muhasebe dersleri MADDİ OLMAYAN DURAN VARLIKLAR örnek TMS 38 Maddi OLMAYAN DURAN VARLIKLAR
Son yorumlar