NEO-ROMANTİKLER – Edebiyat Alanında Tez Yaptırma – Edebiyat Tez Yaptırma Ücretleri – Edebiyat Ödevleri – Edebiyat Ödev Ücretleri
NEO-ROMANTİKLER
Shelley ve Coleridge’in edebiyat teorisi ve eleştirisinin ve daha sonra romantik gelenekteki eleştirmenler tarafından tekrarlanan yükü, ahlaki açıdan duyarlı bireylerin kurtarıcı bir kalıntısının, ilham verici sözleri veya ilham verici örnekleri aracılığıyla toplumu materyalizmin vahşi doğasında yer alır.
Şiirin ve eleştirinin işlevine ilişkin bu görüş, hem Dryden hem de Dr Johnson’ın düşüncesinde eksik olan, ancak romantiklerin soyundan gelenlerin her iki dalında da devam eder. Eleştirmenleri içeren bir gelenekte, toplum eleştirisi esasen kurala göre yapılır.
Bu damganın eleştirmeni ya da sanatçı-eleştirmeni, toplumsal kurumlar içinde toplumu olduğu gibi arındırmak için çalışır, çağdaşlarına onların yozlaşmış uygulamalarının (ve bazen de yazılarının) ahlaki sonuçlarını edebi başyapıtlarınkiyle karşılaştırarak işaret eder, her zaman geçmişin bazı Büyük Geleneğinden. Bu hümanist eleştirel gelenek, kendisini çeşitli şekillerde liberal veya muhafazakar olarak tanımlar, ancak hem iktidarla hem de iktidar içinde veya dışında, faydacılar ve Marksistlerle savaşır.
Romantik geleneğin bir başka dalı, Leopardi, Poe, Ön-Rafaelciler, on dokuzuncu yüzyılın ortalarındaki birçok Fransız şairi, Pater, Swinburne, Wilde ve yirminci yüzyılın bazı avangard şairleri ve eleştirmenleri dahil olmak üzere, Romantik sanatçı-eleştirmen, topluma nutuk çekerek değil, iyi bir yaşam örneği oluşturmak için hem ahlaki hem de pragmatik kaygılardan uzaklaşarak toplumu geliştirir.
Bu yazarlar, düzeltilemez olduğuna inandıkları bir toplumu azarlamak yerine, akıllı bir azınlığın yaşam tarzlarını benimsemesi umuduyla, pratik olmayan güzel şeyleri yüceltmeye ve estetik açıdan zevkli olanın peşinden koşmaya çalışırlar. Bu neo-romantikler, her nesilde gelişen ve yok olan çeşitli estetikçi karşı kültürler yaratır.
Ne vaaz verme ne de estetik neo-romantikler, orijinal romantiklerin dengeli eleştirel duruşunu somutlaştırmıyor. Fransız devrimiyle ebeveynlerinin dünyasından ayrılan erken romantikler, ilhamlarını hem kişisel hem de sosyo-politik olan kayıp cennetlerden aldılar ve erken çocukluklarının sevgisi ve güvenliği, sanat yoluyla hem psikolojik hem de psikolojik olarak başarma umutlarını besledi. yenilenme ve gençleşmiş bir toplumsal düzen ile sanatın hem öğretmesi hem de zevk vermesi gerektiği görüşünü kabul ettiler. Bu nedenle, oyunun ve hayal gücünün toplumsal değeri konusunda ciddiydiler.
Her iki neo-romantik daldaki edebi eleştirmenler, yüksek noktaları vurgular ve özel aydınlanmanın duygusal anlarını ortaya çıkarır. Epifanilerin tanımlanması ve yorumlanmasındaki rakipleri, dini ve Marksist eleştirmenlerdir, tüm tezahürlerin düşmanları, bu tür dönüşümlerin ve dönüm noktalarının değerini açıklayan ve açıklayan Freudyen ve yapısökümcü eleştirmenlerdir.
romantizm akımı özellikleri
Neo romantizm nedir
romantizm ne demek
romantizm temsilcileri
romantizm sanat sanat içindir
romantizm toplum için sanat
romantik dönem
realizm nedir
Yine de bu rakip okullar bile orijinal romantiklerden ve onların iki ana ardıl kolundan etkilenmiştir. Yapıbozumcuların idealleştirmeleri alttan kesmeleri veya çürütmeleri, Schiller’in Romantik İroni kavramıyla önceden şekillendirildi ve çeşitli Alman yazarların yazılarında ve İngiliz edebiyatında Byron’ın sonraki şiirlerinde örneklendi.
Çeşitli modern eleştirel geleneklerin uzun etkileşimleri sırasındaki eklektik melezleşmeye rağmen, iki neo-romantik dalın eleştirmenleri birbirinden ve onların başlıca modern rakiplerinden açıkça ayırt edilebilir. Hem Sosyal Vicdan hem de Örnek Dahi neo-romantikler, yaratıcı sanatsal ifadeye kendi içinde bir iyi olarak, belki de en yüksek iyi olarak değer verir. (Marksist ve faydacı eleştirmenler onu yalnızca toplumsal olarak yararlı bir araç olarak görürler; yapısökümcüler ve Freudcular, yanıltıcı ama belki de gerçeklik üzerinde gerekli bir örtü olarak görürler.)
Sosyal Vicdan dalında olanlar için büyük sanat eserleri, “düşünen ve bilinenin en iyisini” yayarak topluma temel değerlerinin öğretilmesine yardımcı olan mihenk taşlarıdır.
Örnek Dahi neo-romantikler için, büyük yaratıcı eserler ve onların yazarları, ‘en mutlu ve en iyi zihinlerin’ zorlukların üstesinden nasıl geldiklerini ve kendi yaratıcılıklarını kullanarak mutluluğu bulmayı nasıl ihmal ettiklerini ve/veya toplumun sınırlamalarını açığa çıkararak kurtarıcı bir kalıntıyı nasıl kurtardıklarını örnekler.
Ya bir özgürlük ve aşk aleminde muzaffer bir şekilde var olan ya da toplumun düşmanlığı ve ihmali tarafından yıkılan sanatçının zıt örneği ile. Bu fikirler orijinal romantiklerin yazılarından türer, ancak ne ahlakçılar ne de estetikçiler romantik idealin tamamını yeniden yaratamazlar.
Romantik geleneğin modern mirasçıları iki rakip dalda (edebiyatın birçok bölümünde Stalinistler ve Troçkistler gibi çekişmeler) görüldüğünde, romantik gelenekteki eleştirmenler kolayca belirlenir. Açıkça, Frye, Abrams, Peckham ve romantiklerin en önemli modern ikilemle Lamb’in “Dünyada Tanrısız Yaşamak” adlı şiirinin başlığındaki sözlerle karşılaştıklarını ve bir dereceye kadar çözdüklerini iddia eden diğer birçok akademik eleştirmen vardır. Modern entelektüel ve sanatsal çevrelerde yaygın olan nihilizme ve umutsuzluğa karşı bir panzehir olarak çağdaşlarını Romantiklerin değerlerine yönlendiren Sosyal Vicdan neo-romantikleridir.
I.A.Richards, Leavis, Kenneth Burke ve romantiklere karşı tutumları daha ikircikli, hatta daha düşmanca olan diğerleri, yine de Arnold ve diğer Viktorya dönemi türev romantikleri aracılığıyla, modern toplumsal sorunla yüzleşmek için aynı reçeteleri her yıl katı bir dozda katı fikirli yaratıcı edebiyat miras aldılar.
Durumları daha karmaşık olsa da, muhtemelen Frank Kermode ve Christopher Ricks’in Sosyal Vicdan Romantiklerine güçlü yakınlıkları var. Analizi, bir sosyal ortamdan diğerine geçen insanlar için bir sosyal kod öğretirken, onun, çoğulcu modern toplumda sosyal güçlerin hassas birey üzerindeki incelikli dayatmalarının farkındalığını sağlar.
Kermode’un Romantic Image (1957) ve The Sense of an Ending’de (1967) tarihin hem rasyonalist hem de eskatolojik bölünmelerini düzgün dönemlere çürütme çabaları ve The Genesis of Secrecy’de (1979) hem erken dönem hem de erken dönemlerdeki gizli içsel anlamlara verdiği değer. Hıristiyan ve modern edebi gelenekler, modern dünyanın sorunlarını doğrudan inanç çağının ve yüksek Hıristiyan hümanizminin (özellikle Romantik İmge’de Milton) sorunlarıyla ilişkilendirir, böylece modernlerin karşılaştığı sorunlara geleneksel hatta romantik çözümleri doğrular.
Neo romantizm nedir Realizm Nedir romantik dönem Romantizm akımı Özellikleri romantizm ne demek romantizm sanat sanat içindir Romantizm temsilcileri romantizm toplum için sanat
Son yorumlar