Varlık Getirisi Bileşenleri – Muhasebe Alanında Tez Yaptırma – Muhasebe Tez Yaptırma Ücretleri – Muhasebe Ödevleri – Muhasebe Ödev Ücretleri
Varlık Getirisi Bileşenleri
Varlık getirisi oranı gerçekten iki oranın, gelir/varlık ve ATCF/gelirin bir birleşimidir.
Gelir/varlıklar, varlık devri olarak adlandırılır. Tüm varlıkları kapsaması dışında kavramsal olarak stok devri ile aynıdır. İkinci oran, ATCF/gelir, marj olarak bilinir. Varlık devir hızı ile marjın çarpılması, varlıkların getirisini verir.
Bununla birlikte, DuPont formülünün değeri, tek tek bileşenlerinin değerini çok aşmaktadır. Birçok iş kararı, iki oranın, ciro ve marjın zıt yönlerde hareket etmesine neden olur. Bu nedenle, varlıkların getirisini bu iki orana ayırmak yalnızca SBU’nun performansını ölçmek için değerli bir araç sağlamakla kalmaz, aynı zamanda SBU’ya karar vermede kullanabileceği bir araç sağlar.
İşte bazı örnekler:
Dış kaynak kullanımı ciroyu artırır, ancak daha önce şirket içinde tutulan kârın artık tedarik eden satıcıya ödenmesi gerektiğinden marjı azaltır. Dikey entegrasyon, marjları artırır çünkü şirket, operasyonun her adımında elde edilen karı korur. Ancak, ürünü üretmek için ek ekipmana ihtiyaç duyulacağından varlık devri düşer.
24 saat kesintisiz çalışma, gereken ekipman miktarını azaltır; dolayısıyla ciro iyileşir. İlginç bir şekilde, marjlar da iyileşebilir çünkü daha az makine başlatmaya sahip olmak verimliliği artırabilir. Bununla birlikte, satışlar sürekli çıktıya ayak uydurmazsa, envanter tehlikeli bir şekilde birikebilir ve ürünü kapıdan çıkarmak için yapılan fiyat indirimlerinin bir sonucu olarak marjlar bozulabilir.
DuPont formülünü kullanmak iki ana iş faaliyetinde yardımcı olur:
- Performans ölçülüyor
- Yönetim karar verme
Ancak, kararı vermiyor. Ne kadar değerli olursa olsun, o sadece bir araçtır. Yönetim, karar verilirse beklenen sonucun ne olacağına dayanarak karar vermelidir.
Bu aracın kullanımını geliştirmenin bir sonraki aşaması olarak, DuPont formülünü daha iyi anlamak için bir şirket içindeki üç SBU’ya bakacağız. Geçen yıl için ilgili sonuçları verilmiştir.
1. satır: Gelir. Her üç işletme de son bir yılda önemli gelir kazanımları elde etti. Eisen Company, yıllık 50 milyon dolarlık geliriyle üç şirketin en büyüğü, Norelli Company ise 10 milyon dolarlık geliriyle ilgilidir.
2. satır: Vergi sonrası nakit akışı. Bu, her bir işletmenin net geliri artı oluşturulan nakit akışlarını hesaplamak için eklenen amortisman gideridir.
3. satır: Toplam varlıklar. Bu, her işletmeye tahsis edilen toplam varlıkları tanımlar. İdeal olarak, ortak mülkiyet bu önlemin dışında tutulur ve bireysel işletmelere hiçbir genel gider tahsis edilmez.
4. satır: Kenar boşluğu. Bu ATCF/gelirdir. Tartıştığımız gibi, bu, verimliliği ölçer ve SBU yönetim ekibi tarafından alınan tüm işletim kararlarını yansıtır. Wilson’ın en yüksek (ki bu mutlaka en iyisi değil) marjına sahip olduğuna dikkat edin.
5. satır: Varlık devri. Bu işletmelerin üçü de oldukça varlık yoğundur. 2.0’ın altındaki herhangi bir varlık devir oranı, bu varlıklarla kazanılan gelir miktarına göre varlıklara önemli bir yatırım yapıldığını gösterir.
6. satır: Varlıkların getirisi. Bu satır 4 satır 5. satır 2’yi satır 3’e bölerek de hesaplanabilir. Wilson en yüksek marja (4. satır) ve 1,33 varlık cirosuna sahiptir. Varlık yoğunluğu, daha yüksek marj ile telafi edilir.
Kurumsal yönetim artık bu üç SBU’nun performansını değerlendirmek için kullanabileceği bir araca sahip. SBU yönetim ekiplerinin de bir karar verme aracı vardır. Bu aracın tutarlı kullanımı, hem net bir ölçüm hem de kararların şirketin performansını iyileştirip iyileştirmeyeceğinin anlaşılmasını sağlar.
Sistematik riskler nelerdir
sermaye varlık fiyatlama modeli (capm)
Sermaye piyasası doğrusu nedir
Riski en yüksek finansal varlık Nedir
Risk Bileşenleri
Capm Modeli nedir
Sistematik risk Nedir
Sermaye varlıklarını FİYATLAMA Modeli
Üç SBU’yu birbiriyle karşılaştırmaya çalışmadığımızı açıkça belirtelim. Hangi işletmelerde olduklarını veya ilgili sektörlerde olup olmadıklarını bilmiyoruz. Eisen Company’nin kendi sektöründeki performansı, Norelli Company’nin kendi sektöründeki performansından daha üstün olabilir. Ancak kurumsal ekip, gelecekte her bir şirkete ne kadar para tahsis edileceğine karar vermek için bu önlemleri kullanabilir.
ROA formülünün birçok uyarlaması vardır. Kavramsal olarak aynılar. Bunlardan bazıları:
- Kullanılan sermaye getirisi (ROCE)
- Yatırılan sermayenin getirisi (ROIC)
- Yönetilen varlıkların getirisi (ROAM)
- Net varlıkların getirisi (RONA)
Vergi sonrası nakit akışı kullanılmıştır. Net gelir neredeyse aynı derecede iyi olurdu. Faaliyet geliri genellikle başarı ölçüsü olarak kullanılır. Bu, kurumsal yönetim faiz giderlerini ve vergileri denklemden çıkarmak istiyorsa faydalıdır. Buradaki öncül, SBU’ların borç finansmanından veya kurumlar gelir vergilerinden sorumlu olmamasıdır.
Bu nedenle, ölçümleri bu şirket giderlerini içermemelidir. Brüt kar, bireysel ürünler veya ürün grupları kar merkezleri olarak analiz edildiğinde çok faydalı bir ölçüdür. Bazı şirketler ve analistler, faaliyet performansının ölçüsü olarak FAVÖK’ü kullanır. Bu, finansman ve vergilerin SBU tarafından değil, kurumsal düzeyde ele alınması gereken konular olduğunu kabul eden bir vergi öncesi nakit akışı numarasıdır.
Satış Bölgeleri
DuPont formülü, bir kâr merkezi içindeki satış bölgelerinin yönetimine de uygulanabilir. Her satış ekibine belirli rekabet baskılarına yanıt olarak belirli kararlar alma fırsatı verir. Bu uygunsa, strateji farklılıklarına izin verir. Şirketi korumak için SBU’ların alabileceği kararları sınırlayan şirket politikaları geliştirilebilir.
Bu sınırlar içinde, her satış ekibi kararları ve performansından tamamen sorumlu olmaya devam eder. Satış organizasyonu ile üretim operasyonu arasında finansal bir ilişki kurulur. Bu örnekte, üç satış bölgesi ve bir üretim varlığı vardır. Örneği basit tutmak için, tek ürünlü bir iştir. Ek 7-2, son bir yıl için gerçek sonuçları göstermektedir.
1. Gerçek gelir sonuçları raporlanır.
2. Şirket tarafından belirlenen yönergeler dahilinde, her bölge
ihtiyaç duyacağına inandığı şeyin peşinden koşar. Müşteri hizmetleri sorunları ve bölgenin büyüklüğü ve lojistiği bu karar üzerinde büyük etkiye sahiptir. Satış bölgeleri, ürünü fabrikadan birim başına 1,00$’lık önceden belirlenmiş bir fiyattan “satın alır”. Bu, fabrikaya kar sağlayan piyasa odaklı bir fiyattır.
3. Brüt kar raporlanır. Her bölge aynı satın alma fiyatını 1,00 ABD doları (2. satır) ödese de, satış fiyatları farklıdır ve bu nedenle brüt kar yüzdeleri farklıdır. Batı bölgesi muhtemelen sipariş başına daha büyük miktarlarda satıyor, bu da daha düşük fiyatlara ve dolayısıyla daha düşük marjlara neden oluyor. Merkez, diğer iki bölgeden daha yüksek marjlara sahiptir. Bu, üstün performans, daha az rekabet veya bu faktörlerin bir kombinasyonu ile açıklanabilir.
Capm Modeli nedir Risk Bileşenleri Riski en yüksek finansal varlık Nedir Sermaye piyasası doğrusu nedir sermaye varlık fiyatlama modeli (capm) Sermaye varlıklarını FİYATLAMA Modeli Sistematik risk Nedir Sistematik riskler nelerdir
Son yorumlar